Hermes - 01.12.1971, Page 28

þessari keppni. Og þetta er eina keppnin sem ég man
eftir hverju einasta smáatriði úr.
Nú er heimsmetið í þrístökki 17.40, hvað heldurðu
að það verði eftir 10 ár.
— Ég geri ráð fyrir það það verði t. d. 18.20. Ég
hef nefnilega trú á miklum framförum í þessari grein,
það er svo margt sem hægt er að bæta, miklu meira
en t. d. í langstökki.
Heldurðu að hægt sé að bæta árangra endalaust?
— Það fer mikið eftir greinum. Til dæmis er út-
lit fyrir það núna. að ákaflega erfítt verði að bæta
árangra í spretthlaupunum, en aftur á móti stöðug
þróun í lengri hlaupunum. Ég á ekki von á því að
tæknigreinarnar batni mikið vegna breytinga á tækni,
heldur þá fyrst og fremst með því að menn verða
gerðir sterkari. Það eru heilar vísindastofnanir sem
vinna að því að finna kerfi til að ná sem mestum styrk
og krafti úr mönnum. Þjálfunarkerfin eru gerð í
tölvum og annað eftir því. Þeir geta meira að segja
spáð fram í tímann, þegar einhver maður byrjar að
æfa, hvaða árangri hann muni ná eftir svo og svo
mörg ár. Þetta er orðin heilmikil vísindagrein.
Eru þetta þá íþróttir lengur ?
— Nei, þegar svona er komið, eru íþróttirnar
orðnar vísindi, og íþróttamennirnir vélbrúður.
Hér hættum við Karl að viðtalast, fórum og feng-
um okkur kaffi hjá frú Valborgu, horfðum á bíó-
myndina í sjónvarpinu og töluðum um hluti sem
Hermesi koma ekki við. Því næst þakkaði ég fyrir
mig, kvaddi og fór. Svo sneri ég við og kom aftur, því
bíllinn var ekki kominn. Við þurftum að hringja
aftur og gefa leiðbeiningar og þegar bíllinn loksins
kom, var bílstjórinn orðinn svo geðvondur að hann
skammaði mig langleiðina til Reykjavíkur, en ég
talaði illa um ritstjórann við sjálfan mig.
BRÉF AÐ NORÐAN
Kæri Hermes.
Okkar ágæti vinur, Guðmundur R. Jóhannsson, talaði við mig
fyrir stuttu síðan og bað mig um nokkrar línur til að fita þig ögn
fyrir jólin, og hér hefurðu þær.
Vegna þess að við hinir norðlenzku Bifröstungar erum ekki í
seilingarfæri hver við annan, tók ég þann kost, með tilliti til benzín-
eyðslu og tímasóunar, að skrifa frekar fréttir af mér og mínum,
heldur en taka viðtal við einhvern annan. — Verði ykkur að góðu.
Þá er þar fyrst til að taka að eftir Bifrastarveru mína settist ég
inn í skrifstofur Gefjunar á Akureyri og var þar i 4 ár. Spratt þá
upp í mér sveitamaðurinn, og fluttist ég ásamt konu minni og
tveimur sonum á æskustöðvar mínar og hóf búskap. Fæddist
okkur þar þriðji sonurinn að áliðnum slætti. Eigi lánaðist búskap-
urinn vel, hafis, kal, grasleysi og annað óáran herjaði þá á Norður-
land, og ég gafst upp. Fór ég þá að gera öðrum það, sem flestum
hefur gefist illa að gera mér. Ég fór að kenna. Er ég nú að hefja
minn 5. vetur sem kennari að Árskógi og allar líkur til að ég haldi
áfram á þeirri braut í næstu framtíð.
Þá er frá því að segja, eð eftir mikinn fjölda uppskrifta og ráð-
legginga góðra vina og kunningja fæddist okkur hjónunum mey-
barn fyrir hálfu öðru ári síðan. Hefur hún verið höfuðverkur og
Ijósgeisli heimilisins síðan. Þá má nefna það að væntanlega flytjum
við í nýtt og rúmgott húsnæði nú um áramótin, og skal vinum og
kunningjum á það bent, af gefnu tilefni, að hættulaust er að héim-
sækja okkur annað slagið hingað á norðurslóðir. Væri þá ekki úr
vegi að ég gæti boðið (milnst að kosti karlmönnunum) á „skak“,
en ég á í félagi við skólastjórann ágæta trillu, og stunduðum við
það í sumar að glepja hinn greinda og viðsjála fisk, þorskinn.
Gekk það eftir atvikum vel.
Vil ég nú grípa tækifærið, ágæti Hermes, og nota þig til að færa
öllum Bifröstungum og öðrum góðum mönnum og konum mínar
beztu kveðjur.
Lifðu sem lengst.
Birgir Mar.
28