Morgunblaðið - 29.11.2011, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. NÓVEMBER 2011
Tíminn líður sem fyrr – 10 ár –
20 ár – 30 ár. 90 ára saga er sögð.
Á síðastliðnum 90 árum hefur
margt breyst. Varla trúir fólk í
dag þótt sagt sé frá fyrri tíð, svo
mikil breyting hefur á orðið. Fyrir
rúmum tveim mánuðum varð hún
systir mín 90 ára – sem nú er hér
kvödd. Hún hafði lengi búið við
erfiðan sjúkdóm sem þreytti hana
og lamaði, en hún bar þrautir sín-
ar með æðruleysi – og brá á léttari
strengi til að eyða tali um erfið-
leika og þrautir líðandi stundar.
Á þeirri tíð er hún fæddist var
ekki til sími á hverjum bæ. Þá var
ekkert rafmagn, ekkert útvarp og
enginn bíll. Brýr yfir árnar – nei
ekki hér í sveit og vegir af skorn-
um skammti. Það var víða þröngt í
búi, fátækt mjög víða en auður af
kærleik, umhyggju og góðvild
bæði á heimili okkar svo og í okkar
nágrenni. Það var fljótt farið að
snúast og vinna eftir því sem
kraftar leyfðu. Snúist var í kring-
um kýr, hesta og kindur. Kær
voru henni lömbin, ungviðið. Einn
heimalning tók hún ástfóstri við
og kveið því er að sláturtíð komi –
að „Heimakolla“ yrði að fara þá
leið. Nágranni okkar og vinur
hennar kom til að bólusetja „líf-
lömbin“ – þá bað hún hann að
bólusetja lambið og þá var því
borgið. Þetta varð fullorðin ær
sem lifði lengi og var henni alltaf
Vigdís
Einarsdóttir
✝ Vigdís Ein-arsdóttir fædd-
ist í Neðri-
Hundadal, Dala-
sýslu, 10.
september 1921.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Mörk 12. nóvember
2011.
Vigdís var jarð-
sungin frá Dóm-
kirkjunni í Reykja-
vík 18. nóvember 2011.
mjög „kær“.
Hest átti hún –
hann var brúnskjótt-
ur. Þegar hún fór úr
sveitinni vildi hún að
hann yrði kyrr
heima meðan hann
lifði. Hún vildi ekki
að hann yrði seldur
og þyrfti þá að líða af
heimþrá eins og hún
vissi að hestar liðu
oft fyrir. Þannig var
hugur hennar alla tíð, að fyrir-
byggja þrautir og leiðindi bæði
manna og dýra.
Hún hafði gott minni og geymdi
í huga sínum margan fróðleik og
sagði vel frá – hélt hún þessu alla
tíð. Hún var ættrækin og vissi vel
um ættir okkar í marga ættliði í
báðar ættir. Hún var vel hagmælt
og setti oft hugsanir sínar í bundið
mál og svo vel fór. Hún vildi að ís-
lenskt mál yrði vandað vel. Hún
var íslensk kona – flestum betri á
allan hátt. Hún vildi Ísland sjálf-
stætt land. Hún þekkti söguna er
þjóðin bjó við erlenda yfirstjórn
um sjö aldir. Það var henni nóg.
Hún var góð systir og góð móðir
og eiginkona. Hún vildi öllum vel
og hallaði ekki á nokkurn mann
svo ég vissi til.
„Nú á hún árnaðarmann hjá
föðurnum Jesúm Krist hinn rétt-
láta“. Það er von kristinna manna.
Með samúðarkveðju til son-
anna og annarra ástvina.
Blessuð sé minning hennar.
Hjörtur Einarsson.
Við dvöldum nær alltaf hjá
þeim hjónum, Hirti og Vigdísi, í
heimsóknum til Íslands á náms-
árum okkar. Auk gestrisni henn-
ar, sem hún sýndi öllum, mátti sjá
snyrtimennsku í klæðaburði,
ávallt tíguleg í fasi. Hún hafði
skopskyn, stutt í grínið en áköf
réttlætiskennd leyndi sér ekki. Á
heimili þeirra hjóna kom fram
fórnfýsi og umhyggja, ekki síst
gagnvart öldruðum ættingjum og
vinafólki sem hvergi annars stað-
ar vildi vera síðustu æviárin. Dáð-
ist ég af einlægni að Vigdísi sem
lagði sig alla fram. Má segja að
hún hafi axlað hlutverk velferðar-
kerfisins og það verður aldrei
metið að verðleikum.
Færni hennar sýndi sig ekki
síst í trúnaðarstörfum sem hlóðust
á hana í félagslífi. Hún vildi stuðla
að betra umhverfi í nýja hluta
Reykjavíkur, sem Breiðholt var.
Kvenfélag Breiðholts naut góðs af
eljusemi hennar, hin nýi skóli í
Breiðholti einnig, og var hún vak-
andi yfir byggingu Breiðholts-
kirkju, formaður byggingarnefnd-
ar kirkjunnar, auk margra
annarra nefndarstarfa.
Vigdís gaf sér tíma til að sækja
námskeið í tungumálum og hvatti
mig og aðra til að afla þekkingar,
það væri aldrei of seint.
Vigdís heimsótti okkur til Sví-
þjóðar og seinna til Noregs. Hún
var notaleg eins og alltaf og lét sér
aldrei leiðast, auðug sem hún var í
sínum hugsunum, og gjöful í sam-
tölum. Eftir að tengdapabbi fékk
blóðtappa um 1994 jókst álagið á
hana og kvartaði hún aldrei yfir
hlutskipti þeirra. Má ég til með að
þakka mági mínum Einari og
Kristínu svilkonu minni fyrir ára-
langa umönnun sem sómi var að.
Þau gerðu allt sem aðstæður
leyfðu til að gera líf Vigdísar bæri-
legt á meðan hún ennþá bjó í
heimahúsi.
Á hjúkrunarheimilinu Mörk
dvaldi Vigdís síðustu mánuðina og
starfsfólkið reyndist henni afar
vel. Það þarf ekki að taka það fram
að Vigdísi var falið eitt og annað af
trúnaðarstörfum þar einnig. Vil ég
að leiðarlokum þakka fyrir allar
góðu stundirnar – hreina tóninn –
gegnum árin.
Áslaug Guðmundsdóttir.
Ég átti þess kost að heimsækja
ömmu mína fyrir tæpum mánuði
og eiga innilegt samtal við hana.
Þú sýndir mér alltaf andlega yf-
irvegun er fáum er gefin en marga
vantar. Hvernig þú vildir ala upp
börn í hlýju og kærleika er hvatn-
ing til eftirbreytni. Þú áttir stóran
þátt í að gera uppvaxtarárin trygg
og notaleg. Ein gjöfin frá þér var
bók um fótboltakappann David
Beckham og last þú hana jafn-
framt til að fræðast og geta séð
spennuna í íþróttinni.
Ekkert var þér óviðkomandi,
ung í anda sem þú varst. Núna síð-
ast var það hve gott það er að
elska einhvern og njóta samveru-
stunda.
Þér var eiginlegt að láta hlýju
streyma frá þér og létta undir til-
veruna. Þessi ró og sífellda hvatn-
ing gleymist ekki. Maður getur
ekki hugsað sér að þú hafir átt
óvini og ef svo hefði verið hefðir þú
verið fyrst til að óska þeim bata og
velfarnaðar.
Þú vissir best hvernig átti að
orða hluti án þess að móðga mann
ef maður virtist villast af braut. Þá
sem áttu bágt vildir þú aðstoða og
samgladdist þeim sem vegnaði
vel. Þín verður ávallt minnst með
virðingu af þeim sem kynntust þér
náið og úr fjarlægð. Þér get ég
seint fullþakkað.
Stefán F. Stefánsson.
Við þökkum Vigdísi fyrir kær-
leika hennar og vináttu í Kven-
félagi Breiðholts og öll þau frá-
bæru trúnaðarstörf sem hún vann
fyrir hin ýmsu kvennasamtök. Við
sendum hinstu kveðju okkar með
hennar eigin ljóði, sem hún orti
um látna soroptimistasystur í
Breiðhholtshverfi árið 1997.
Við leggjum blómsveig á beðinn þinn
og blessum þær liðnu stundir
er lífið fagurt lék um sinn
og ljúfir vinanna fundir,
en sorgin með tregatár á kinn
hún tekur í hjartans undir.
Við þökkum samfylgd á lífsins leið
þar lýsandi stjörnur skína
og birtan himneska björt og heið
hún boðar náðina sína,
en Alfaðir blessar hvert ævinnar skeið
og að eilífu minningu þína.
F.h. Kvenfélags Breiðholts,
Þóranna Þórarinsdóttir.
Kynni okkar
Baldurs hófust haustið 1954 þeg-
ar ég hóf nám við Tækniháskól-
ann í München, en þar hafði hann
þegar verið í tvö ár við nám í
landmælingaverkfræði. Varð mér
fljótlega ljóst að þar fór traustur
maður sem vert væri að kynnast
betur. Þá um haustið kom Ebba
eiginkona hans einnig út með
unga dóttur þeirra og varð fljótt
dáð innan þessarar litlu Íslend-
inganýlendu fyrir gestrisni og
hjálpsemi.
Þremur árum síðar réð tilvilj-
un því að ég var í sumarvinnu hjá
Íslenskum aðalverktökum þegar
Baldur réðst þangað til starfa að
námi loknu. Þetta varð upphafið
að samstarfi okkar sem varaði í
47 ár, að vísu með hléum fyrstu
árin meðan ég var enn erlendis
við nám. Baldur yfirgaf Íslenska
aðalverktaka árið 1970 til þess að
stofna verkfræðistofuna Hnit hf.
ásamt öðrum. Ári síðar buðu
stofnendurnir síðan okkur þrem-
ur samstarfsmönnum hjá ÍAV að
slást í hópinn.
Þá voru spennandi tímar fram-
undan. Loksins glitti í stórfram-
kvæmdir í varanlegri vegagerð í
Baldur Einar
Jóhannesson
✝ Baldur EinarJóhannesson
fæddist í Reykjavík
17. apríl 1932.
Hann andaðist á
Landspítalanum 6.
nóvember 2011.
Útför Baldurs
fór fram frá Hall-
grímskirkju 22.
nóvember 2011.
allar áttir frá
Reykjavík, að
stórum hluta með
aðstoð Alþjóðabank-
ans. Að tilhlutan
bankans var valinn
mannskapur frá fjór-
um verkfræðistofum
til að hafa umsjón
með framkvæmdun-
um. Úr samstarfi
þessu varð til verk-
fræðistofan MAT sf.
og varð Baldur fyrsti fram-
kvæmdastjóri hennar.
Hér nutu helstu kostir Baldurs
sín vel. Hann var alla tíð fram-
úrskarandi skipulagður, nákvæm-
ur og samviskusamur í varðveislu
og gerð gagna. Hjá honum kom
enginn að tómum kofunum ef upp
komu deilumál síðar. Ég hygg að
óhætt sé að segja að fáir hafi skil-
að af sér umsjón viðamikilla
framkvæmda með jafnlitlum eft-
irmálum. Meðal þeirra verka sem
hann stýrði eftirliti með, auk
helstu vegaframkvæmda SV-
lands og umfangsmikilla verka
fyrir Reykjavíkurborg, má nefna
Járnblendiverksmiðjuna á
Grundartanga, Seðlabankann,
Ráðhúsið í Reykjavík og Hval-
fjarðargöng. Ég hygg að margur
verktakinn hafi andað léttar þeg-
ar hann vissi að Baldur sæi um
eftirlitið því enginn efaðist um
heiðarleika hans. Hans stefna var
ætíð að stuðla að framgangi
verksins og sýna verktökum
sanngirni án þess að bregðast
trúnaði verkkaupa.
Í þessum efnum var Baldur
ætíð fyrirmynd mín og af honum
lærði ég margt. Hann var lipur í
samskiptum, ekki síst við þá sem
voru að hefja sinn starfsferil, og
góður leiðbeinandi enda kenndi
hann landmælingar árum saman,
fyrst við Tækniskóla Íslands og
síðan Háskóla Íslands.
Blessuð sé minningin um góð-
an dreng og félaga.
Við Gígí sendum Ebbu og fjöl-
skyldu okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Henry Þór Henrysson.
Dag einn tekur lífið nýja
stefnu og við þurfum að kveðja.
Þá er gott að ylja sér við minn-
ingarnar.
Ég á margar ljúfar minningar
um Baldur, fyrrverandi tengda-
föður minn, sem var einstakur
maður.
Minningar um Baldur verk-
fræðing, nákvæman og rökfastan
sem sinnti starfi sínu af alúð,
áhuga og fagmennsku; minningar
um Baldur við borðstofuborðið
þar sem hann ræðir landsins
gagn og nauðsynjar, hann hafði
sterkar skoðanir og var rökfastur
svo að oft var líflegt við borðið;
Baldur tónlistarunnanda á leið út
um dyrnar á tónleika; Baldur
sem sat í vinnuherberginu sínu
og las Der Spiegel eða í góðri bók
og hlustaði á tónlist, vandaða tón-
list, ekkert garg eins og hann
sagði sjálfur; Baldur sem naut
þess að borða góða matinn henn-
ar Ebbu sinnar.
Minningin um afa Baldur er
þó sterkust í huga mínum. Hann
gaf sig að barnabörnunum sín-
um af heilum hug og sinnti þeim
ávallt af einlægni. Birta mín var
þeirrar gæfu aðnjótandi að búa í
sama húsi og afi Baldur og
amma Ebba fyrstu ár ævi sinn-
ar. Við minnumst hvernig afi
Baldur ljómaði þegar hann kall-
aði á „vinkólínu“ sína þegar hún
skreið upp stigann til afa og
ömmu. Gleðin og væntumþykjan
var sönn! Hann bar hag hennar
alla tíð fyrir brjósti og gladdist
yfir stóru jafnt sem smáu á
hennar vegferð í lífinu. Birta leit
líka upp til afa síns og talaði
stundum um hann eins hann
vissi allt og kynni allt. Kannski
var líka ofurlítið til í því. Það
segir líka mikið um Baldur að
Katrín Sól kallaði hann alltaf afa
sinn.
Mig langar að þakka af heil-
um hug fyrir allar góðu minning-
arnar og þau djúpu spor sem afi
Baldur hefur markað í líf Birtu
minnar og okkar allra. Fyrir það
getum við verið óendanlega
þakklát.
Elsku Ebba mín og fjölskyld-
an öll! Við Gunni og Katrín Sól
sendum ykkur öllum okkar hlýj-
ustu samúðarkveðjur.
Gréta Matthíasdóttir.
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 – www.utforin.is – Allan sólarhringinn
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir Jón G. BjarnasonHermann Jónasson
✝
Elskuleg móðir, tengdamóðir og amma,
HÓLMFRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR
geðlæknir,
Hvassaleiti 56,
Reykjavík,
andaðist sunnudaginn 27. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Sólveig Grétarsdóttir, Guðmundur A. Guðmundsson,
Jóhanna Fríða Guðmundsdóttir,
Grétar Örn Guðmundsson, Arndís Huld Hákonardóttir,
Finnur og Tinna.
✝
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
JÓN AÐALSTEINN JÓNASSON
áður til heimilis á Sléttuvegi 21,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík föstudaginn 25.
nóvember.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn
2. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeir sem vilja minnast hans láti
Barnaspítala Hringsins eða Umhyggju, félag til stuðnings lang-
veikum börnum njóta þess.
Sveinn Grétar Jónsson Hanna Kristín Guðmundsdóttir
Jónas R. Jónsson Helga Benediktsdóttir
Margrét R. Jónasardóttir
Jón Aðalsteinn Sveinsson Guðrún Elísabet Ómarsdóttir
Ásta Sigríður Sveinsdóttir Sigurður Karl Guðgeirsson
og barnabarnabörn.
✝
Elsku pabbi okkar, tengdapabbi, afi og lang-
afi,
GUÐMUNDUR ÞÓRÐARSON
kennari,
Byggðarhól,
Seyðisfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk sunnudaginn
20. nóvember.
Útför verður gerð frá Seyðisfjarðarkirkju laugardaginn
3. desember kl. 11.00.
Þóra, Kristbjörg og Hugi Guðmundarbörn
og fjölskyldur.
✝
INGIBJÖRG ÞÓRUNN RAFNAR
hæstaréttarlögmaður,
Háteigsvegi 46,
lést sunnudaginn 27. nóvember.
Útför hennar verður gerð frá Hallgrímskirkju
þriðjudaginn 6. desember kl. 13.00.
Þorsteinn Pálsson,
Aðalheiður Inga Þorsteinsdóttir, Skúli Fr. Malmquist,
Páll Rafnar Þorsteinsson,
Þórunn Rafnar Þorsteinsdóttir, Höskuldur D. Magnússon.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÁSA GISSURARDÓTTIR,
lést á dvalarheimilinu Grund fimmtudaginn
24. nóvember.
Hrafnhildur Guðmundsdóttir, Ólafur Lárusson,
Kolbrún Guðmundsdóttir,
Gissur Guðmundsson, Svanhildur Pétursdóttir,
Jón Guðmundsson, Oddný B. Hólmbergsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Systir okkar og mágkona,
INGIBJÖRG MAGNÚSDÓTTIR,
deild 18,
Landspítala Kópavogi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 24. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Fella- og Hólakirkju
fimmtudaginn 1. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, þeim sem vildu minnast hennar er
bent á líknarstofnanir.
Bryndís Magnúsdóttir, Guðmundur Jóhannsson,
Elísabet Magnúsdóttir,
Stella Magnúsdóttir, Ragnar Svafarsson,
Magnús S. Magnússon, Jóhanna F. Björnsdóttir.