Morgunblaðið - 29.11.2011, Qupperneq 32

32 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. NÓVEMBER 2011
Hildur Bjarnadóttir ogGuðjón Ketilsson leiðasaman hesta sína á sýn-ingunni „Samræmi“ í
Hafnarborg. Bæði eru þau þekkt
fyrir framúrskarandi handverks-
færni og frumlega hugmyndalega
nálgun – og því var viðbúið að sam-
sýning þessara tveggja listamanna
gleddi bæði huga og hönd, ef svo má
segja. Og sú er raunin í Hafn-
arborg.
Þegar komið er upp á aðra hæð
má sjá hvar milliveggur hefur verið
reistur á vinstri hönd í salnum og
þannig búið til forrými og jafnframt
„inngangur“ í salinn. Þessi aðferð er
vel til fundin; hún skapar góða um-
gjörð um verkin og sjónrænar teng-
ingar á milli verka. Það er sem horft
sé inn eftir götu þar sem standa
beggja vegna hin steyptu hús Guð-
jóns og fyrir enda „götunnar“ svífa
ferhyrndir og litaðir fletir Hildar á
endavegg salarins og mynda sam-
spil við massíf, geómetrísk og grá-
tóna húsaformin.
Húsaskúlptúrarnir eru öðrum
þræði óður til byggingarlistarinnar,
ekki síst fúnkisstefnunnar sem ein-
kennir mörg gróin hverfi Reykja-
víkur, þ.á m. Norðurmýrina þangað
sem Guðjón sækir innblástur. Lág
þök, steyptir þakkantar, einfaldleiki
og samræmi í línum og flötum er í
fyrirrúmi; húsin eru gráir kassar án
glugga eða hurða, en hér og þar eru
teningslaga eyður í forminu. Á
veggnum vinstra megin sjást teikn-
ingar af svipuðum gluggalausum
húsum, hluta af götumynd með
görðum og trjám. Dagsetningar eru
greyptar í veggina en þær tengja
kyrrlátar og fjarlægar húsamynd-
inar við hið persónulega og hug-
læga: vikulega göngutúra lista-
mannsins um hverfið. Skammt frá
eru önnur verk Guðjóns sem vísa til
íbúa og innbúa húsa: uppstöfluð við-
arhúsgögn mynda eins konar völ-
undarhús og á vegg eru teikningar
af mannshúð. Fellingar, línur og
áferð lýsa aldri og reynslu, nafli vís-
ar til innri rýma eins og skráargöt,
skápar, skúffur og holrými í hús-
gagnaskúlptúrnum sem óneitanlega
minnir á húð eftir að yfirborð við-
arins hefur verið pússað, hvíttað og
sums staðar teiknaðar í það línur,
eða „æðar“. Stórskemmtilegt minn-
inga- og spýtusafn Guðjóns kallast á
við reitaskiptingu og litasamsetn-
ingu í nálægum verkum Hildar.
Verk Hildar fjalla ekki síður um
spennu milli yfirborðs og „und-
irliggjandi“ sögu, milli efnisleika og
huglægra þátta. Polýesterhnykill
lætur lítið yfir sér en reynist geyma
uppraktar buxur sem Hildur amma
hennar og nafna klæddist gjarnan. Í
ferlinu rekur Hildur upp sögu; þráð
minninga sem hún safnar saman
aftur í þéttan hnykil. Klæði, svo sem
buxur, vettlingar og annað prjóna-
verk, hylja og vernda yfirborð lík-
amans, rétt eins og ullin eða jarð-
argróðurinn eru „klæði náttúr-
unnar“. Í verkum sínum vísar
listamaðurinn til minninga sem
tengjast efnislegum hlutum í lífi
fólks en einnig menningarminnis
þar sem tvinnast saman handverks-
hefð og náttúra. Tengsl kynslóða
eru Hildi hugleikin eins og undir-
strikað er með hringforminu, end-
urtekningu og pörum. Verkin birta
einlægan og innihaldsríkan þakk-
lætisvott til ömmu Hildar og þau
fjalla um það hvernig hún ræktaði
garðinn sinn í víðum skilningi.
Í heild einkennist þessi fallega
sýning af alúð, íhygli og sterkri fag-
urfræðilegri tilfinningu. Verk lista-
mannanna eru persónuleg og ríku-
leg blæbrigði þeirra mynda fínlegan
en þó kröftugan samhljóm í salnum.
Þangað er vert að sækja sér yl í
skammdeginu sem nú ríkir.
Samhljómur
Hafnarborg – Menningar- og
listamiðstöð Hafnarfjarðar
Samræmi – Hildur Bjarnadóttir
og Guðjón Ketilsson
bbbbm
Til 30. desember 2011. Opið kl. 12-17
alla daga og fimmtudaga til kl. 21. Lok-
að á þriðjudögum. Aðgangur ókeypis.
Sýningarstjóri: Ólöf K. Sigurðardóttir.
ANNA JÓA
MYNDLIST
Alúð „Í heild einkennist þessi fallega sýning af alúð, íhygli og sterkri fagurfræðilegri tilfinningu. Verk listamannanna eru persónuleg og ríkulega blæ-
brigði þeirra mynda fínlegan en þó kröftugan samhljóm í salnum,“ segir m.a. í gagnrýni um sýningu Guðjóns Ketilssonar og Hildar Bjarnadóttur.
Morgunblaðið/Einar Falur
Arnar Eggert Thoroddsen
arnart@mbl.is
Tónlistarkonan Ólöf Arnalds gaf
fyrir stuttu út fimm laga stuttskífu,
Ólöf Sings, undir merkjum One
Little Indian-útgáfunnar. Þar renn-
ir hún sér í gegnum nokkur vel val-
in tökulög sem hafa verið aufúsu-
gestir á tónleikum hennar, lög eftir
Bob Dylan, Gene Clark og Bruce
Springsteen m.a., og ljær þeim sína
einstöku rödd og gítarslátt.
Heilar tökur
„Mig langaði til að koma þessum
lögum á plast,“ segir Ólöf í síma frá
London þar sem hún hefur verið við
tónleikahald að undanförnu.
„Ég lék þessi lög reglulega þegar
ég var að fylgja síðustu plötu, Inn-
undir skinni, eftir. Þetta er það sem
ég hef alltaf gert á sviði líka, þ.e. að
túlka lög eftir aðra. Með plötunni
get ég svo sleppt af þeim tökunum
og farið að skoða önnur tökulög fyr-
ir næsta tónleikaferðalag.“
Platan var tekin upp á tveimur
dögum á eins einfaldan hátt og
hugsast getur, Ólöf söng lögin inn
og lék um leið á gítarinn. Öll lögin
eru því í „heilum“ tökum.
„Næsta breiðskífa verður líka öll
á ensku og þessi plata er því nokk-
urs konar brú yfir í hana,“ segir
Ólöf. „Sumir vildu meina að ég ætti
að gera heila plötu með tökulögum
en mér fannst það of mikið. Ég er
komin svo langt með næstu eig-
inlegu plötu að slíkt hefði mögulega
kæft þá plötu. Ég vil frekar hafa
þetta smærra í sniðum og þá er
frekar hægt að gera aðra svona og
mögulega raka saman í safnplötu.“
Ólöf segir að henni sé eðlislægt
að túlka tónlist eftir aðra þar sem
hún eigi sér klassískan bakgrunn.
„Auk þess
lærði ég að
spila á kassa-
gítar í
partíum
þar sem
maður renndi sér í gegnum
einhverja slagara (brosir). En
mér finnst ég auk þess læra
mikið af því að fara inn í tón-
smíðar annarra. Það markar og
skilgreinir minn stíl betur um
leið.“
Það er lenska í poppheimum að
líta niður á þá sem spila mikið lög
eftir aðra, slíkt þykir bera vott um
hugmyndafátækt. Ólöf snýr þessu
viðhorfi því hressilega á haus.
„Fyrir mér hefur þetta sama gildi
og styður við mig sem listamann
frekar en hitt. „Fyrst að apa, svo að
skapa,“ eins og Megas sagði við mig
(hlær).“
Ekki var erfitt að velja lögin að
mati Ólafar, þessi lög sem birtast á
Ólöf sings séu lög sem hún hafi
sungið „skrilljón“ sinnum á tón-
leikum eins og hún orðar það.
„Túlkun mín á þeim er orðin mjög
meitluð ef við getum sagt sem svo.“
Næsta plata Ólafar verður á
ensku eins og fram hefur komið,
nokkuð sem er mjög svo meðvituð
ákvörðun.
„Ég spila mestmegnis úti og mig
er farið að langa að tengja betur við
þá sem eru alltaf að koma á þessa
tónleika mína. Þessi ákvörðun á
rætur í þörf fyrir að tengja hrein-
lega, að fólk skilji betur hvað það er
sem ég er að reyna að túlka og tjá.“
Hjartað er komið
Þessi plata sem um er rætt er
langt komin og verður það þriðja
breiðskífa Ólafar. Áður hafa Við og
við komið út (2007) og Innundir
skinni (2010).
„Hjartað í nýju plötunni er kom-
ið. Ég á eftir að bæta við nokkrum
lögum og snurfusa. Við stefnum á
að gefa út í vor. Ég er spennt fyrir
þessari plötu, viðurkenni það og
finnst eins og ég sé að nálgast það
sem ég vil gera meira og meira. Við
tókum hana upp í sumarbústað í
Hvalfirði en ég sé að mestu leyti um
allan hljóðfæraslátt. Hann Skúli
Sverrisson var með mér í þessu,
enginn annar. Ekki enn a.m.k.,
kannski bætist einhver við í eft-
irvinnslunni,“ segir Ólöf að lokum,
brött.
Fyrst að apa, svo að skapa
 Ólöf Arnalds gefur út tökulagaplötuna Ólöf sings  Þriðja breiðskífan kemur hugsanlega í vor
Platan hefst með lagi Arthur Russell, „Close My Eyse“ en svo
koma „With Tomorrow“ (Gene Clark) og „I’m On Fire“ (Bruce
Springsteen) í einni beit; þá „Solitary Man“ eftir Neil Dia-
mond, „She Belongs To Me“ eftir Bob Dylan og svo er lokað
með „Maria Bethânia“ eftir Caetono Veloso. Niðurhalskóði
fylgir geisladiski og þar er hægt að nálgast myndbandið
við „Surrender“ auk laganna „Ég umvef hjarta mitt“, „That
Lucky Old Sun“ (Johnny Cash), „Instants“ (Skúli Sverr-
isson) og „Sukiyaki“ (Kyu Sakamoto).
ÓLÖF GLÍMIR VIÐ MEISTARANA
Ekki er allt sem sýnist
Söngvari „En mér finnst ég auk þess læra mikið af því að fara inn í tónsmíðar annarra,“ segir Ólöf Arnalds.