Morgunblaðið - 03.01.2012, Blaðsíða 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. JANÚAR 2012
strengur og við skildum hvor
aðra.
Amma Jóhanna var stór kona,
sjálfstæð og mikil týpa. Það gust-
aði af henni og hún lét engan
segja sér fyrir verkum. Hún hafði
ríka réttlætiskennd og sterka eig-
in sannfæringu sem hún fylgdi,
fór ekki alltaf auðveldustu leiðina
og eflaust í fleiri orrustur en buð-
ust. En hún var einnig mikil fjöl-
skyldukona og fyrir henni var
fjölskyldan mikilvægust. Hún
hafði mikla trú á börnum sínum,
tengdabörnum og barnabörnum
og fannst þau flottust.
Mér hefur alltaf fundist amma
vera á undan sinni samtíð. Hún
var elegant og alla tíð mikil fylgi-
skona mennta og jafnréttis. Fyrir
henni gátu konur allt sem karlar
gátu og oft gott betur. Hún varð
stúdent úr Versló fyrir meira en
65 árum og fékk snemma öku-
skírteini og keyrði tengdaföður
sinn, Bjarna lækni í Hafnarfirði, í
læknisvitjanir út um allt Reykja-
nes því hann hafði ekki bílpróf.
Þegar hún vildi giftast afa Jónasi,
sem hún kynntist í gegnum Pál
Ásgeir bróður sinn, sagði langafi
Tryggvi að hún þyrfti fyrst að
mennta sig svo hún gæti séð fyrir
sjálfri sér ef á þyrfti að halda. Og
hún menntaði sig, þau afi fengu
síðar að eigast og voru glæsilegt
par. Þau eignuðust átta börn og
komust sjö þeirra á legg. Barna-
börnin eru orðin 16 talsins og
barnabarnabörnin sex. Okkur af-
komendurna hvatti hún til dáða í
leik og starfi.
Miðstöð fjölskyldunnar var
Kirkjuvegur 4 í Hafnarfirði í
glæsilegu húsi sem þau afi
byggðu og var heimili stórfjöl-
skyldunnar í nær 60 ár. Þar var
nóg af spennandi hlutum fyrir
börn að skoða og kanna. Ógleym-
anleg eru kalkúnaboðin á jóla-
dagskvöld.
Amma var sigld kona. Hún
fylgdi afa til sérnáms í Bandaríkj-
unum árið 1952 þar sem þau
bjuggu í tvö ár og áttu upp frá því
stóra ameríska ísskápa. Þau afi
nutu þess í mörg ár að fara í frí til
Portúgals og hlaða batteríin.
Henni fannst mikilvægt að börnin
hennar lærðu tungumál og sæju
heiminn, og sendi börn sín í
tungumálaskóla erlendis á sumr-
in, löngu áður en slíkt var tíðkað.
Einnig hvatti hún okkur barna-
börnin til að kanna heiminn.
Að mörgu leyti var hún óhefð-
bundin amma. Seldi rafspenna
frá portúgölsku fyrirtæki í virkj-
anir og átti rosalega flotta kjóla
keypta í útlöndum sem hún lánaði
mér eins og ekkert væri til að
sýna á tískusýningum í grunn-
skóla. Alltaf var til nóg af ís í
frystinum og fannst ömmu bara
gott ef barnabörnin borðuðu vel
af honum, ísinn væri hollur og
ríkur af kalki.
Mér hefur verið það ómetan-
legt að eiga hana að í lífsins ólgu-
sjó, amma samgladdist í vel-
gengni og hvatti til dáða þegar á
móti blés. Af fundi hennar og afa
fór ég alltaf upplitsdjarfari og
ríkari. Elskulegri ömmu Jó
þakka ég samfylgdina og tilveran
verður tómlegri án hennar. Ég
veit að afi Jónas, sem amma sakn-
aði svo mjög síðustu 13 árin, og
Jonna hafa tekið vel á móti henni
og saman munu þau vaka yfir
okkur.
Jóhanna Bryndís Bjarna-
dóttir.
Elsku amma, þá er komið að
kveðjustund. Margar góðar
minningar fara um hugann á
stundu sem þessari. Þú varst ein-
hver mesti karakter sem ég hef
nokkru sinni kynnst. Blessunar-
lega vorum við nánast alltaf í
sama liði enda sterkari banda-
mann varla hægt að hugsa sér. Þú
varst óspör á hrósin og tilbúin að
leggja ýmislegt á þig fyrir þitt
fólk. Þú fylgdist svo vel með öllu,
hvort sem það voru heimsmálin,
pólitík, tíska eða enski boltinn.
Já, áhugi þinn á enska boltanum.
Ég verð nú að viðurkenna að mér
fannst nú ansi flott að eiga ömmu
sem þekkti vel til manna eins og
Erics Cantona, Ryans Giggs og
Christianos Ronaldos. Það vakti
ekki minni athygli að eiga ömmu
sem seldi portúgalska rafspenna í
virkjanir. Ég man hvað það var
gaman að spjalla við ykkur afa
þegar ég var að vinna í garðinum
ykkar og hvað ég var ánægð þeg-
ar nýtyrfða grasflötin fékk nafnið
Olluflöt mér til heiðurs, enda vor-
uð þið þau einu sem fenguð að
kalla mig Ollu. Öllum jóladags-
boðunum með tilheyrandi fjöri.
Og ekki má gleyma öllum ísunum
sem borðaðir voru á Kirkjuveg-
inum enda óhætt að segja að ís
hafi lengi verið aðalréttur húss-
ins.
Já amma, þú varst alveg ein-
stök. Nú eruð þið afi sameinuð á
ný og með Jonna litla. Ég veit þú
saknaðir afa svo mikið og það
hafa eflaust orðið miklir fagnað-
arfundir hjá ykkur. Elsku amma
mín, ég þakka þér fyrir allt sem
þú hefur kennt mér í gegnum tíð-
ina. Ég á eftir að sakna þín mikið
en veit að þú ert á góðum stað.
Þín
Ólöf Kristjana (Olla).
Elsku amma Jóhanna,
Takk fyrir allan ísinn. Takk
fyrir að kenna mér að beita
súkkulaðisósunni rétt þegar ég
var að stíga mín fyrstu skref í
mjólkurhristingsgerðinni forðum
daga. Þegar ég hugsa til baka til
ykkar afa á Kirkjuvegi 4 þá fyllist
hjartað í mér af mikilli hamingju-
tilfinningu. Í mínum huga var
Kirkjuvegurinn einhvers konar
himnaríki þar sem allsnægtum
rigndi alla daga. Þar var alltaf til
nóg af ís, og ef mér skjátlast ekki
þá var ísinn í raun fundinn upp í
eldhúsinu á Kirkjuvegi 4. Þar
ríkti alltaf mikil gleði og húsið var
hrein ævintýraveröld, þar sem
við systkinin upplifðum ýmislegt
saman. Jólaboðin sem þið afi
hélduð voru engu lík; kalkúnninn
og Kirkjuvegssósan skipa stóran
sess í hjarta mér, og oft var skál-
að í púrtvíni í tilefni jólanna (ég
var mjög stoltur 14-15 vetra
drengur þegar mér var boðið púrt
til að skála með í fyrsta skipti á
ævinni, þá leið mér eins og ég
væri kominn í fullorðinna tölu).
Já amma mín, þú kunnir svo
sannarlega að taka á móti gestum
og varst mjög dugleg að skála
fyrir fjarstöddum. Þú hafðir mjög
gott lag á því að hrósa mér og
frændsystkinum mínum fyrir allt
mögulegt, og mér þykir sérstak-
lega vænt um það að ef ekkert til-
efni var til að hrósa okkur, þá
hafðir þú einfaldlega orð á því við
foreldra okkar (svo að við heyrð-
um til að sjálfsögðu) hversu
myndarleg við værum eða hversu
myndarlegur hópur þetta væri.
Mér hefur alltaf liðið vel innra
með mér eftir heimsóknir til þín á
Kirkjuveginn eða í Boðaþing og
sú kærleikslíðan situr ofarlega í
huga mínum nú.
Að öllu þessu sögðu þá er lítil
hæka sem ég vil deila með þér á
þessum vegamótum í mínu lífi, og
útskýrir betur en mörg orð
hvernig mér líður. Þetta ljóð orti
ég aðfaranótt 21. desember 2008
við svipaðar aðstæður og ég upp-
lifi á líðandi stund:
Sorgir, gleði, ást,
tilfinningar, minningar,
við söknuð minn kljást.
Elsku amma. Það er alltaf erf-
itt þegar leiðir skilja, og nú kveð
ég þig. Ég veit að afi Jónas tók vel
á móti þér þegar þú fórst til
himna og nú eruð þið loks sam-
einuð á ný, megi ljós ykkar skína
skært að eilífu.
Þitt barnabarn,
Óskar Hraundal
Tryggvason.
„Velkomin – þú ert sólargeisli
á heimilinu.“ Þessi ómótstæðilega
kveðja frú Jóhönnu Tryggvadótt-
ur er lýsandi fyrir móttökurnar
sem ég fékk í heimsóknum mín-
um á Kirkjuveg 4, og spanna nú
fjögurra áratuga skeið. Sex ára
stelpu líður slík upplifun seint úr
minni.
Ég verð örlögunum ævinlega
þakklát fyrir að hafa kynnst dótt-
urinni Jóhönnu Jónasdóttur, eða
Hönnu strax í leikskóla. Ljúfar
minningar tengjast uppvexti okk-
ar og kynnum mínum af sex
systkinum Hönnu og foreldrum,
frú Jóhönnu Tryggvadóttur og
Jónasi Bjarnasyni lækni. Vinátta
okkar hefur haldist alla tíð síðan.
Heimili þeirra hjóna var glæsi-
legt og hafði yfir sér menningar-
brag. Fyrir okkur vinkonurnar
var heimilið einfaldlega heimur
ævintýranna. Kjallarinn var leik-
svæðið og hljóðverið, blómaskál-
inn var setustofan þar sem mikið
var bollalagt og í eldhúsinu voru
kvöldverðir með fjölskyldunni
eftirminnilegir. Allt var stórt í
sniðum á þessu stóra heimili og
ekki var hægt að hafna boði um
að taka þátt í bakstri þar sem 12
döðlubrauð voru hrærð í fati á
stærð við þvottabala. Hollustu-
fæðið krúska var snemma kynnt
til sögunnar og þótt það bragð-
aðist ekkert sérstaklega vel í
fyrstu þá skánaði það þegar frá
leið og gerði okkur bara gott.
Stofan var virðuleg og falleg en
jafnframt notalegur íverustaður
fjölskyldunnar þar sem málin
voru reifuð í lok dags, bókahornið
uppfullt af fróðleik og frímerkja-
safn Jónasar hafði mikið aðdrátt-
arafl.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að kynnast frú Jóhönnu og
fjölskyldu svo náið. Hún var
glæsileg kona, stórbrotin persóna
og fylgin sér og hikaði ekki við að
fara ótroðnar slóðir ef málstað-
urinn var henni kær. Jóhanna var
fyrirmynd og frumkvöðull. Ég
minnist þess að hennar nafn rat-
aði inn í kennslustofu viðskipta-
fræðinema þegar eiginleikar
frumkvöðla voru ræddir og
greindir. Hún átti sæti í stjórn
fjölskyldufyrirtækisins Júpíters
hf., ávann sér fyrst kvenna á Ís-
landi svarta beltið í júdó, stofnaði
og rak Heilsuræktina í Glæsibæ
um skeið og hún var umboðsmað-
ur fyrirtækis í Portúgal sem seldi
t.d. Landsvirkjun tækjabúnað.
Ég minnist margra góðra
stunda þar sem rætt var um allt
milli himins og jarðar. Eitt þeirra
mála sem henni voru hjartfólgin
var saltfisksútflutningur og sú fá-
keppni sem ríkti hér áður fyrr í
útflutningi sjávarafurða. Hún var
óþreytandi að ræða málin við
okkur sem vorum að komast til
vits og ára og hvatti okkur með
ráðum og dáð til góðra verka. Við
vinkonurnar tókum gjarnan að
okkur létt húsverk, tiltekt og
vinnu í garðinum, og fengum þá
verðlaun t.d. í formi leikhúsferða
ef vel var að verki staðið.
Umfram allt var Jóhönnu annt
um fjölskyldu sína. Samhent og
víðsýn gættu þau hjónin vel að
menntun barna sinna og lögðu
kapp á að þau stunduðu tungu-
málanám á erlendri grund.
Ég kveð Jóhönnu með þökk í
hjarta. Fjölskyldan á Kirkjuveg-
inum hefur án efa átt mikinn þátt
í að móta sýn mína á lífið og verið
mér dýrmætt veganesti.
Blessuð sé minning einstakrar
konu. Ég votta kærri æskuvin-
konu minni Hönnu, systkinum
hennar og fjölskyldum þeirra
mína dýpstu samúð.
Björk Þórarinsdóttir.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
SESSELJA GUÐRÚN
ÞORSTEINSDÓTTIR,
Deddý,
Hörðukór 5,
Kópavogi,
verður jarðsungin frá Fella- og Hólakirkju föstudaginn 6. janúar
kl. 13.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Minningarsjóð
heimahlynningar Landspítalans s. 543 1159.
Einar Emil Finnbogason,
Guðrún Ásta Einarsdóttir, Gísli Sverrisson,
Ómar Einarsson, Svanlaug R. Finnbogadóttir,
Viðar Einarsson, Auður Á. Markúsdóttir,
Örn Einarsson, Karólína Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ODDUR C.S. THORARENSEN
fv. apótekari,
Klapparstíg 3,
Reykjavík,
sem lést á Landspítala Fossvogi þriðju-
daginn 20. desember, verður jarðsunginn frá Garðakirkju
fimmtudaginn 5. janúar kl. 15.00.
Unnur Long Thorarensen,
Ragnheiður Katrín Thorarensen,
Elín Thorarensen, Úlfar Örn Friðriksson,
Unnur Alma Thorarensen, Sindri Sveinbjörnsson,
Stefán Thorarensen, Ástríður Thorarensen,
Baldvin Hafsteinn Thorarensen, Ásta Michaelsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengda-
faðir, afi og langafi,
SVAVAR F. KJÆRNESTED
skrúðgarðyrkjumeistari,
Kleppsvegi 134,
Reykjavík,
sem andaðist að kvöldi sunnudagsins
25. desember, verður jarðsunginn frá Áskirkju miðvikudaginn
4. janúar kl. 15.00.
Svanlaug Jónsdóttir,
Borgþór S. Kjærnested,
Ragnheiður Kjærnested, Ásmundur Jónsson,
Erna S. Kjærnested, Gunnar Benediktsson,
Kolbrún Svavarsdóttir, Heiðar Bjarndal Jónsson,
Erling S. Kjærnested, Anna Sigurrós Össurardóttir,
Þórhildur S. Kjærnested, Kristinn Friðjónsson,
Sigrún Alda S. Kjærnested, Kristófer Kristófersson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg unnusta mín, stjúpmóðir, dóttir og
systir,
G. EYRÚN GUNNARSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju í dag,
þriðjudaginn 3. janúar, kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en
þeim sem vilja minnast hennar er bent á
styrktarsjóð líknardeildar Landspítalans í Kópavogi,
sími 543 1159.
Árni Snær Kristjánsson,
Jóhann Grétar Árnason,
Gunnar Þórðarson, Rannveig Rúna Viggósdóttir,
Unnur Guðný Gunnarsdóttir, Gísli Jóhannsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og
bróðir,
STEFÁN S. BJARNASON
skipatæknifræðingur,
sem lést á heimili sínu að Kambahrauni 19,
Hveragerði, verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn
5. janúar kl. 15.00.
G. Sigríður Geirsdóttir,
Bjarni Stefánsson, Lillian Gundestrup-Sørensen,
Halldór Ásgrímur Stefánsson,
Guðrún Bjarnadóttir Bergese,
Margrét Rósa Bjarnadóttir.
Elsku amma Villa.
Mikið hvað ég sakna þín, ég
trúi því varla að þú sért farin frá
okkur, þú fórst svo snögglega.
Ég á eftir að sakna þess að mest
að ræða við þig um lífsins mál, þú
hafðir svo sterkar skoðanir á öllu
og lést þig allt saman varða. Ég
gat alltaf leitað til þín varðandi
mín vandamál og mína drauma.
Ég leitaði t.d. nokkrum sinnum
til þín í gegnum námið, til þess að
fræðast um miðbæinn og þegar
ég skrifaði um Laugaveg 34, hús-
ið sem þú ólst upp í. Þú sagðir
mér skemmtilegar sögur af því
hvernig það hefði komið til og
hvernig miðbærinn hefði litið út
þá. Sögurnar þínar voru alltaf
óborganlegar og létu mig alltaf
langa að ferðast aftur í tíma og
lifa á meðal þinna samferða-
manna.
Það var líka alltaf svo ótrúlega
Vilborg Guðsteinsdóttir
✝ Vilborg Guð-steinsdóttir
fæddist í Reykjavík
10. ágúst 1927. Hún
lést á gjörgæsludeild
Landspítala v.
Hringbraut 7. des-
ember síðastliðinn.
Útför Vilborgar
fór fram frá Há-
teigskirkju í Reykja-
vík þriðjudaginn 20.
desember 2011.
gaman að koma í
pössun til þín sem
barn, ég fékk alltaf
coca puffs fyrir
háttinn og las svo
Tinnabækurnar
þangað til ég sofn-
aði, þegar ég vakn-
aði svo fékk ég að
horfa á Stöð2 langt
fram eftir degi. Oft-
ar en ekki voru
Friðrik og Stefán í
pössun líka og þá var alveg sér-
staklega mikið fjör. Svo var siður
að fara upp í Hallgrímskirkju-
turn og skoða útsýnið yfir borg-
ina okkar, því næst var haldið
niður að Tjörn til að gefa önd-
unum brauð og svo var rúntinum
lokið í Kolaportinu. En hvað það
var mikið uppáhalds að koma í
pössun til ömmu Villu.
Hreinskilni, kæti, kímni og
þrjóska eru allt saman fullkomin
orð til þess að lýsa þér, ég hafði
alltaf svo gaman af því að heyra
þínar skoðanir á lífinu og tilver-
unni, á málum sem skiptu ann-
aðhvort miklu máli eða jafnvel
engu máli. Ég man sérstaklega
vel eftir því þegar ég fór með
ykkur afa út í Viðey í ferminguna
hans Stefáns og ég tók eftir því
að þú leist niður á fæturna á mér
allnokkrum sinnum í veislunni og
ég sá að þú varst að velta ein-
hverju fyrir þér. Þegar við vorum
svo á leiðinni heim gastu svo ekki
setið á þér lengur og sagðir við
mig: „Sigurlín mín, mikið hrika-
lega ertu í ljótum skóm en af-
skaplega ertu með fallega fætur.“
Ég hafði aldrei áður fengið jafn
mikið hrós fyrir fæturna á mér og
var því hæstánægð með það, svo
var ég líka sammála þér að
skórnir voru bara frekar ljótir.
Um daginn var sagt við mig að
minningargreinar væru leið fólks
til þess að segja allt það góða sem
það myndi í fari manneskjunnar,
enda væri það það eina sem skipti
máli þegar upp væri staðið, ann-
að gleymdist. En það ótrúlegasta
við mannskepnuna er það að hún
þurfi að bíða með að segja ann-
arri manneskju allt það fallega og
góða í fari hennar þangað til það
er of seint. Ég vona að fólk venji
sig á það að ná sáttum í sínu lífi
og að tala út um það sem það þarf
að ræða, en enn fremur vona ég
að fólk læri að biðjast fyrirgefn-
ingar og að sama skapi að það
læri að fyrirgefa.
Ég hef heyrt að það eina sem
maður sjái eftir í lífinu þegar að
lokum sé komið, sé það sem mað-
ur gerði ekki eða sagði ekki. Ég
vona af þú hafir alltaf fundið fyrir
því hversu mikið álit ég hafði á
þér og hvað mér þótti sérstak-
lega vænt um þig, ég vildi að ég
hefði sagt það miklu oftar við þig.
Sigurlín.