Morgunblaðið - 03.01.2012, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. JANÚAR 2012
✝ Sigurgísli Sig-urðsson, hús-
gagna- og innan-
húsarkitekt,
fæddist í Reykjavík
16. maí 1923. Hann
lést á Landspít-
alanum 27. desem-
ber 2011.
Faðir hans var
Sigurður Ágúst
Guðmundsson,
skipstjóri í Reykja-
vík, f. í Krýsuvík 2.8. 1883, d.
3.2. 1950. Faðir Sigurðar var
Guðmundur Jónsson, sjómaður í
Krýsuvík, f. 16.11. 1854, d. 9.6.
1918, og móðir hans var Guðrún
Jónsdóttir, f. 9.6. 1860, d. 6.6.
1910. Móðir Sigurgísla var Gísl-
ína Sigurðardóttir, húsmóðir í
Reykjavík, f. á Helgastöðum við
Vitatorg í Reykjavík 20.6. 1891,
d. 30.4. 1990. Faðir Gíslínu var
Sigurður Jónsson, f. á Hofi, Kjal-
arneshreppi 15.9. 1829, d. 30.5.
1915. Móðir Gíslínu var Sigríður
Jónsdóttir, f. á Snotru í Þykkva-
bæ, 7.11. 1847, d. 18.1. 1924.
Systkini Sigurgísla eru 1) Sig-
urður Gunnar Sigurðsson, va-
raslökkviliðsstjóri í Reykjavík, f.
2.2. 1917, d. 29.8. 1994, maki
Sigurðar Gunnars var Ragnhild-
sonur hennar og uppeldissonur
Guðmundar Vikar er Guð-
mundur Þór Vilhjálmsson, f. 4.3.
1984, unnusta Anna Lind
Traustadóttir. Önnur börn Sig-
urgísla og Eddu eru: 1) Hjördís,
arkitekt, f. 15.10. 1956, maki
Dennis Davíð Jóhannesson,
arkitekt, f. 29.7. 1946. Sonur
hans er Ragnar Jón, f. 9.10.
1982, sambýliskona Anna Fríða
Stefánsdóttir og sonur þeirra er
Ottó Örn. 2) Hilmar, rafvirki, f.
16.11. 1957, maki Ásgerður
Atladóttir, f. 18.1. 1957. Synir
þeirra eru a) Orri, f. 22.7. 1980,
b)Gísli, f. 22.10. 1981, unnusta
Emma Elísabet Grímsdóttir. 3)
Sjöfn, doktor í matvælafræði, f.
2.9. 1963, maki Stefán Jökull
Sveinsson lyfjafræðingur, f. 2.5.
1963. Börn þeirra eru a) Tinna,
f. 25.8. 1988, unnusti Björgvin
Gauti Bæringsson, og b) Snorri,
f. 12.4. 1993. Sigurgísli lauk
meistaraprófi í húsgagnasmíði
1949 og húsasmíði 1953 frá Iðn-
skólanum í Reykjavík. Hann
hafði löggildingu sem húsa-
smíðameistari. Sigurgísli fór í
framhaldsnám í Aarhus Tekn-
iske Skole, 1946 til 1950 í Dan-
mörku og lauk þaðan prófi í hús-
gagna- og innanhúshönnun sem
húsgagna- og innanhúsarkitekt.
Sigurgísli stofnaði og rak tré-
smiðjuna Húsgögn og innrétt-
ingar frá 1950.
Útför Sigurgísla fer fram frá
Digraneskirkju í dag, þriðjudag-
inn 3. janúar, 2012 kl. 13.
ur Guðmunds-
dóttir, f. 10.10.
1919, d. 26.6. 1984.
2) Sigríður Bára
Sigurðardóttir hús-
móðir, f. 2.10. 1930,
maki Sigríðar Báru
er Reynir Þórð-
arson, f. 31.10.
1929. Hinn 9.1.
1954 kvæntist Sig-
urgísli, Eddu Ingv-
eldi Vikar Guð-
mundsdóttur, f. 29.12. 1927, d.
7.2. 2002. Edda stundaði nám við
Kvennaskólann í Reykjavík og
tölvunám við Verslunarskólann,
hún starfaði við skrifstofustörf
og nam og lagði stund á vefnað.
Sonur Eddu og uppeldissonur
Sigurgísla er Guðmundur Vikar
Einarsson þvagfæraskurðlækn-
ir, f. 8.2. 1949. Guðmundur
kvæntist Steinunni Guðmunds-
dóttur, f. 20.10. 1950, d. 2.11.
2002. Börn þeirra eru: a) Edda
Vikar sálfræðingur, f. 28.8.
1970, maki Jón Örn Guðmunds-
son, börn þeirra eru Guðmundur
Vikar og Steinunn Vikar b) Þóra
Vikar förðunarfræðingur, f.
30.4. 1976, maki Jahmel Toppin.
Eiginkona Guðmundar Vikar er
Guðrún Garðars, f. 10.12. 1956,
„Dauðinn er hvorki ljós né
myrkur, hann er bara allt annað en
líf.“ Þannig hefst bókin Hjarta
mannsins eftir Jón Kalman. Nú
þegar pabbi er dáinn er margs að
minnast úr lífi hans.
Fyrstu minningar mínar eru úr
Mjölnisholtinu en þar bjuggu for-
eldrar mínir og við systkinin í húsi
sem föðurafi minn, Sigurður
Ágúst, og amma Gíslína byggðu
fyrir sig og fjölskylduna. Þar hóf
pabbi rekstur smíðaverkstæðis í
bakhúsi á lóðinni. Þegar ég var
fjögurra ára flutti fjölskyldan í
Kópavog. Þar reisti pabbi hús í
Hlégerði sem hann teiknaði og
byggði sjálfur enda var hann lærð-
ur húsgagna- og húsasmiður og
hafði jafnframt lært húsgagna- og
innanhússarkitektúr í Danmörku.
Hann hannaði líka og smíðaði öll
húsgögn og innréttingar í húsið.
Sérstaklega eru minnisstæðir
borðstofustólar og borð þar sem
saman fór nútímanleg hönnun og
vandað handverk. Einn af þessum
stólum er nú í eigu Hönnunarsafns
Íslands. Pabbi var einn af stofn-
endum Félags húsgagna- og innan-
hússarkitekta árið 1955 og starfs-
ferill hans er samofinn framleiðslu-
og hönnunarsögu innréttinga og
húsgagna á árunum eftir stríð.
Verkstæði pabba dafnaði og
hann byggði nýtt iðnaðarhúsnæði í
Ármúlanum, þar sem framleidd
voru húsgögn, innréttingar og úti-
hurðir. Ég minnist þess úr æsku að
hafa fengið að fara með pabba á
sunnudegi þegar hann þurfti að
sinna einhverju verkefni. Fyrir ut-
an verkstæðið var stór sandhrúga
sem ég horfði löngunaraugum til.
Pabbi var ekki lengi að skjótast inn
á verkstæðið og smíða skóflu sem
hann að vörmu spori kom með og
færði mér. Þetta litla atvik lýsir
pabba vel, alltaf fljótur að bjarga
málum og nú gat ég hlaðið sand-
kastala á meðan hann sinnti erindi
sínu.
Við inngöngu Íslands í EFTA
árið 1970 var verslun gefin frjáls og
tollar felldir niður á innfluttum inn-
réttingum og húsgögnum. Þá sér
pabbi blikur á lofti. Hann ákveður
að hætta rekstri verkstæðisins og
hóf störf hjá Reykjavíkurborg.
Lengst af hafði hann umsjón og
eftirlit með viðhaldi á skólabygg-
ingum borgarinnar.
Á sínum yngri árum spilaði
pabbi handbolta og æfði hlaup með
ÍR með góðum árangri. Seinna tók
veiðimennskan við. Pabbi og
mamma voru ötulir stangveiði-
menn og þær voru ófáar veiðiferð-
irnar á sumrin sem við systkinin
fórum með þeim í. Gengið var upp
og niður með ánum og veiðistaðir
kannaðir. Þarna lærðum við að lesa
í árnar og náttúruna og ekki síst að
umgangast hvort tveggja af nær-
gætni og virðingu.
Móðir mín lést fyrir um það bil
tíu árum eftir erfið veikindi. Þá
kom í ljós trygglyndi og æðruleysi
pabba en hann annaðist hana til
hinsta dags. Þau voru afar sam-
rýnd og andlát mömmu var honum
þungbært en hann bar harm sinn í
hljóði og kveinkaði sér aldrei.
Þannig var pabbi. Þegar hann var
orðinn einn urðu samverustundir
okkar pabba tíðari. Við hittumst
gjarnan og fengum okkur kaffisopa
eða snarl saman. Þá var margt
rætt, ekki síst þjóðfélagsmálin,
sem voru honum hugleikin en á
þeim hafði hann ákveðnar skoðan-
ir. Við Dennis munum sakna þess-
ara samverustunda með honum.
Hjördís.
Tengdafaðir minn, Sigurgísli
Sigurðsson, er fallinn frá. Þrátt fyr-
ir háan aldur, eða 88 ár, var hann
ótrúlega kraftmikill alveg fram á
síðasta dag. Heimilið sem hann og
Edda bjuggu sér í Gullsmáranum
var honum kærkomið og Sigurgísli
lagði mikið upp úr því að dvelja þar
síðustu árin. Heimahjúkrun í
Kópavogi sinnti honum mjög vel í
Gullsmáranum og vil ég þakka
þeim fyrir góða og fagmannlegu
vinnu.
Það má með sanni segja að Sig-
urgísli hafi verið þúsundþjalasmið-
ur því það var alveg sama hvar bor-
ið var niður í handverki þá var
Sigurgísli liðtækur, hvort sem var
um að ræða húsgagnasmíði, park-
etlagnir eða smíði á útihurð, þá
sýndi hann ótrúlega útsjónarsemi
við smíðavinnunna. Eftir hann
liggja fjölmargir fallegir smíðam-
unir, meðal annars heilmikið borð-
stofuborð og stólar sem prýða
heimili okkar Sjafnar. Ég þurfti þó
að sjá á eftir einum af þessum fal-
legu stólum þar sem hann er nú
varðveittur á Hönnunarsafni Ís-
lands. Þegar ég kom fyrst inn á
heimili Sigurgísla og Eddu í Hlé-
gerðinu þá var mér tekið afar vel.
Þar mætti ég hlýju og virðingu frá
Sigurgísla og Eddu. Ég fann strax
að Sigurgísli væri traustur og góð-
ur maður sem ég átti eftir að hafa
mikil og góð samskipti við. Sigur-
gísli kynnti mig fyrir laxveiðilist-
inni, fluguveiðinni og fluguhnýting-
unum. Það má með sanni segja að
fengsælar veiðiferðir með Sigur-
gísla og fjölskyldunni í Selá í
Vopnafirði fyrir tæpum 30 árum
hafi verið minnisstæðar þar sem
við drógu hvern stórlaxinn upp á
fætur öðrum og allt undir 12 pund-
um þótti smátt og varla var tekið
eftir því þegar slíkir tittir komu á
land. Sigurgísli kenndi mér og
börnum mínum fjölmargt um lax-
veiðar sem við búum vel að og oft
hvarflar hugurinn að gamla mann-
inum þegar við stöndum á árbakk-
anum fjölskyldan og veiðin er treg
og þá er stundum spurt: „Hvað
heldur þú að afi Sigurgísli og amma
Edda hefðu gert núna?“Þörfin á að
takast á við spennandi og krefjandi
verkefni var Sigurgísla í blóð borin.
Mikið var ég hissa þegar Sigurgísli
og Edda tóku upp á því komin á
sjötugsaldur að hressa upp á kunn-
áttuna á svigskíðum og skelltu sér í
Kerlingarfjöll á námskeið og síðar í
fjölmargar skíðaferðir til Austur-
ríkis.
Sigurgísli fylgdist alltaf vel með
fréttum og umræðum á Alþingi.
Hann hafði skoðanir á þróun þjóð-
mála og sýn Sigurgísla á gamla og
nýja tíma kemur oft upp í hugann
þegar rætt er um málefni líðandi
stundar. Haftaárin eða tíminn í
kringum 1950 þegar gjaldeyris-
skortur var allsráðandi var honum
minnisstæður og mótaði lífssýn
hans á þjóðfélagið. Á þessum tíma
byggði hann upp fyrirtækið sitt og
bjó hann því yfir reynslu sem hann
taldi að ætti að varðveita, miðla til
komandi kynslóða og læra af.
Blessuð sé minning Sigurgísla
Sigurðssonar tengdaföður míns.
Stefán Jökull Sveinsson.
Í dag kveðjum við elsku afa okk-
ar, Sigurgísla Sigurðsson.
Afi Gísli átti langa og góða ævi.
Hann var mikill íþrótta- og útivist-
armaður og minningar um hann
tengjast skemmtilegum ferðalög-
um á sumrin, skíðaferðum á vet-
urna og svo auðvitað ævintýralegu
heimili þeirra afa og ömmu í Hlé-
gerði. Afi var í eðli sínu rólyndis-
maður og mjög barngóður. Þegar
við systurnar dvöldum hjá honum
og ömmu í bernsku fengum við að
vera virkir þátttakendur í því sem
hann fékkst við hverju sinni. Við
fylgdumst með honum hnýta flug-
ur fyrir veiði og fengum að prófa
sjálfar, unnum í garðinum við að
reyta arfa og gróðursetja og horfð-
um á hann stússast í litla smíða-
verkstæðinu í bílskúrnum með
kaffið sitt góða. Þar lærðum við til
að mynda að gera við sprungið
dekk á hjóli. Mesta spennan var þó
að fá að vaka lengi og tína maðka
með afa í garðinum á sumrin.
Afi og amma áttu einstaklega
fallegt samband. Heimilislífið ein-
kenndist af fjöri, vinnusemi og
samvinnu. Þau voru bæði mjög list-
ræn og því var heimili þeirra alltaf
áhugavert, litríkt og hlýlegt. Eftir
að amma féll frá lagði afi mikla
áherslu á að viðhalda þessum sama
hlýleika. Sjálfur fann hann góðar
leiðir til þess að halda minningu
ömmu lifandi og til að mynda voru
ljósmyndir af henni og fjölskyld-
unni um allt á flestum veggjum
heimilisins sem öllum fannst gam-
an að skoða.
Elsku afi, nú ertu kominn til
ömmu og nú líður þér vel. Við mun-
um alltaf sakna þín.
Edda og Þóra.
Elskulegur afi okkar, Sigurgísli,
hefur kvatt okkur ástvini sína. Afi
var hávaxinn og beinn í baki með
hlýja hönd og fyrir okkur afastráka
var gott að setja hönd í lófann. Afi
var frjór listamaður og heimilið
þeirra ömmu og afa í Hlégerði bar
handbragði hans fagurt vitni,
glæsileg húsgögn sem hann smíð-
aði voru í flestum herbergjum
hússins. Hlégerði 20 var mikið fjöl-
skylduhús og við bræður gistum
þar oft sem peyjar og var þar glatt
á hjalla. Við fengum að handfjatla
verðlaunapeninga hans sem hann
hafði fengið á íþróttamótum hér
heima og erlendis. Afi Sigurgísli
var mikill íþróttamaður, langhlaup-
ari, handboltamaður, skíðamaður
og laxveiðimaður og draumur okk-
ar bræðra var að verða eins og
hann. Okkar fyrstu minningar um
afa eru líka um ömmu Eddu því
þau voru samrýnd hjón og kunnu
að njóta lífsins saman og umvöfðu
okkur bræður. Nú eru þau bæði
farin til annarra vídda og eftir sitja
minningarnar sem móta allt okkar
líf.
Elsku afi, við bræður kveðjum í
hinsta sinn og með söknuði.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Þínir
Orri og Gísli.
Elsku afi okkar.
Afi Sigurgísli var alltaf stór hluti
af okkar lífi. Við systkinin gátum
alltaf treyst á afa. Hann var alltaf
mjög liðlegur og reiðubúinn til að
skutla okkur áður en við fengjum
bílpróf. Afi og amma tóku oft á
móti okkur þegar við komum heim
úr skólanum með pönnukökum eða
öðru bakkelsi. Afi hafði mikil áhrif
á okkur systkinin þar sem hann var
mikill keppnismaður og gafst aldr-
ei upp fyrr en í fulla hnefana. Afi
lærði á skíði á gamals aldri eða um
60 ára og það gerði hann til að geta
farið til Austurríkis á skíði og notið
þess að vera í Ölpunum með ömmu.
Afi var íþróttamaður af lífi og sál og
áttu íþróttirnar stóran þátt í lífi
hans. Hann var hlaupari, hand-
boltamaður, veiðimaður, mikið á
skíðum og áhugamaður um fót-
bolta. Við systkinin sáum oft um að
aðstoða hann við að prenta út dag-
skrána í enska boltanum og stöðu
liða. Afi hafði ávallt mikinn áhuga á
öllum tækjum og átti tölvu sem
hann notaði mikið. Við systkinin
aðstoðuðum hann oft við tölvuna og
það var gaman að sjá hvað hann
lagði mikið á sig til að geta tekið
þátt í tækniþróuninni og ferðast
um heiminn á internetinu. Okkur
þótti alltaf gaman að geta hjálpað
afa, hann var alltaf jafn þakklátur
fyrir hjálpina. Afi og amma fóru
með okkur í ófáar ferðirnar að
veiða og í útilegur. Það var alltaf
jafn gaman þegar afi og amma fóru
með okkur að veiða í Elliðavatni
eða pútta. Við systkinin fórum
sjaldan heim með öngulinn í rass-
inum þar sem afi sá alltaf til þess að
svo færi ekki, jafnvel þó hann þyrfti
að vaða lengst út í vatn til þess að
rétta okkur stöngina þegar fiskur
væri kominn á agnið. Við kveðjum
afa okkar með söknuði en erum um
leið þakklát fyrir allar góðu sam-
verustundirnar sem við áttum sam-
an.
Tinna og Snorri.
Sigurgísli
Sigurðsson
✝
Ástkær dóttir okkar, systir og barnabarn,
REBEKKA ÞÓRHALLSDÓTTIR,
lést laugardaginn 17. desember.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum auðsýnda samúð og stuðning.
Þórhallur Guðlaugsson, Dagbjört Halla Sveinsdóttir,
Sveinn Guðlaugur, Hafdís Sara,
Sveinn Gústavsson, Erla Ingólfsdóttir,
Guðlaugur Þorgeirsson, Hafdís Þórhallsdóttir.
✝
Elskuleg systir okkar,
ELVA FINNBOGADÓTTIR,
Mýrarási 2,
Reykjavík,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 22. des-
ember.
Útförin fer fram frá Seljakirkju fimmtu-
daginn 5. janúar kl. 15.00.
Systkini og aðrir aðstandendur.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÁGÚST EINARSSON,
Rituhólum 13,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut að
morgni aðfangadags.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn
5. janúar kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Styrktarfélag krabba-
meinssjúkra barna.
Ragnhildur Björg Guðjónsdóttir,
Jóhannes Ágústsson,
Hreinn Ágústsson,
Andrea Brabin, Kristinn Þórðarson
og barnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SVAVAR GUÐNI GUÐNASON,
Hraunbæ 26,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 30. desember.
Útför hans fer fram frá Árbæjarkirkju föstu-
daginn 6. janúar kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim sem
vilja minnast hans er bent á samtökin Heilaheill.
Andrés Svavarsson, Þóra Stephensen,
Kristín S. Svavarsdóttir,Viðar Gíslason,
Guðni B. Svavarsson, Kristín G. Ólafsdóttir,
Rannveig Beiter,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
ÁSGEIR H. EINARSSON
fyrrv. skrifstofustjóri,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju
fimmtudaginn 5. janúar kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún, Ólöf Birgitta, Ása Margrét,
Auður, Hulda Sjöfn og Ólafur Sólimann.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HERDÍS HINRIKSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni föstudaginn
23. desember.
Jarðarförin fer fram frá Dómkirkjunni
miðvikudaginn 4. janúar kl. 15.00.
Anna Sigríður Einarsdóttir, Pétur Pétursson,
Þórunn Ágústa Einarsdóttir, Hjörtur Ingþórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.