Morgunblaðið - 27.01.2012, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 27.01.2012, Blaðsíða 31
MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JANÚAR 2012 með mikilli ánægju og vissum söknuði. Ég man það glöggt að oftast er hún var beðin um tillögu að sönglagi á gildisfundum bað hún ávallt um lagið „Undraland við Úlfljótsvatnið blátt“ eða „Hefurðu komið austur að Úlf- ljótsvatni?“ Margt mætti telja upp varð- andi Gyðu, skátastarf hennar og gleðistundirnar á heimili þeirra Narfa. Ég mun þó eigi gera það hér nema til þess að segja að minningin um þá tíma, sem kona mín og ég nutum félagsskapar hennar og Narfa, vináttu þeirra og örlætis verður grafin í hjarta okkar sem fögur endurminning til æviloka. Við hjónin notum tækifærið hér til að votta börnum hennar, frændfólki öllu og afkomendum sem venslafólki einlægar samúð- arkveðjur; við deilum með þeim sorg þeirra og eftirsjá. Jafnframt flytjum við þeim kveðjur frá fyrr- um gildisfélögum hennar öllum. Að lokum kveðjum við Gyðu með skátasöng Tryggva Þor- steinssonar: Þýtur í laufi, bálið brennur. Blærinn hvíslar: sofðu rótt. Hljóður í hafið röðull rennur, roðnar og býður góða nótt. Vaka þá ennþá vinir saman varðeldi hjá í fögrum dal. Lífið söngur, glaumur, gaman. Gleðin hún býr í fjallasal. Guð fylgi þér, Gyða mín kær, um fjallasali undralands eilífðar- innar. Inger og Einar Tjörvi Elíasson. Mig langar að minnast Gyðu Guðjónsdóttur, fyrrverandi tengdamóður minnar, í örfáum orðum. Við áttum mikla samleið í rúman aldarfjórðung en stopulli eftir það. Hún bauð mér inn á heimili sitt, þá ungum pabba; við urðum fljótt góðir vinir og allt hennar varð mitt. Gyða var glæsi- leg og eftirminnileg kona sem umvafði allt með rausnarbrag og kærleika. Hún hafði sterka nær- veru og kveikti gleði og bjartsýni í öllum í kring um sig; það var eft- irvænting og ævintýri í loftinu þar sem Gyða fór. Við áttum margar skemmti- legar samverustundir hér heima og erlendis, ferðuðumst saman og glöddumst. Stundum var tek- ist á um hluti eins og gengur en aldrei neitt erft til lengdar. Gyðu var afar annt um velferð fjöl- skyldunnar, barna, barnabarna og tengdabarna, og ódeig að stuðla að líkamlegri velferð og andlegum þroska okkar allra. Fyrir það verð ég henni ævinlega þakklátur. Síðustu árin átti Gyða við erf- iðan sjúkdóm að stríða sem rændi hana að lokum sterkum persónu- leika og sjálfsbjargarhvöt. Nú er hún laus undan því oki og flogin á vit horfinna ástvina og nýrra æv- intýra. Guð blessi Gyðu og fjöl- skyldu hennar. Snorri Baldursson. Hafnarbúðir á árunum eftir 1980 voru sérstakt samfélag, Borgarspítalinn hafði þar hjúkr- unardeild og dagspítala. Við stöll- urnar unnum þar, þá ungar kon- ur, með þessum einstöku konum af kynslóð foreldra okkar, þær Elsa, Bebbý og Gyða eru nú allar gengnar. Þessar konur sem kunnu að gera vinnustaðinn heimilislegan, búa til hluti, baka og skreyta fyrir jólin. Það voru forréttindi að vinna með þessum konum og læra af þeim. Gyða var snillingur í hannyrð- um og matreiðslu, gjafmild og óspör á uppskriftir og góð ráð. Við vorum einhleypar á þessum árum og Gyða óskaði okkur þess að hitta góða menn eins og hann Narfa sinn. Með þökk í hjarta minnumst við þessara ára og óskum Gyðu velfarnar á nýjum slóðum. Hlíf Kristjánsdóttir og Ingibjörg Jónsdóttir. ✝ Ebba Að-alheiður Ey- bólín Þorgeirs- dóttir fæddist í Svefneyjum á Breiðafirði 15. september 1926. Hún lést á hjúkr- unarheimilinu Grund 19. janúar 2012. Foreldrar henn- ar voru Þorgeir Kristinn Jónsson, bóndi og sjó- maður á Breiðafjarðareyjum, síðar verslunarmaður á Lauga- landi í Borgarfirði, frá Felli í Strandasýslu, f. 24.3. 1898, d. 22.3. 1977, og Björg Kristófers- dóttir húsfreyja, f. 22.12. 1886, d. 9.3. 1971, frá Brekkuvelli á Barðaströnd. Bræður Ebbu eru Júlíus Gunnar, f. 8.3. 1925, og Kristófer, f. 4.2. 1929, d. 9.10. 2010. Hinn 7. desember 1946 gift- ist Ebba Valdimar Jónssyni dúklagningameistara, f. 13.5. 1921, d. 5.1. 1983, frá Fossi í Hrútafirði. Foreldrar Valdi- mars voru Jón Marteinsson bóndi á Fossi í Hrútafirði, f. á Reykjum í Hrútafirði 26.9. 1879, d. 25.6. 1970 og Sigríður Björnsdóttir húsfreyja, f. á Óspaksstöðum 29.10. 1884, d. 10.7. 1952. Ebba og Valdimar eignuðust níu börn: 1) Mar- teinn, f. 29.3. 1946, fór á fjórða ári í fóstur að Flóðtanga í Hólm Svavarsson, f. 17.9. 1956. Þau skildu. Dætur þeirra a) Birna Björg, f. 8.4. 1982, b) Laufey Helga, f. 4.5. 1983. 7) Jón, f. 3.2. 1958, maki Hafdís Jóhannsdóttir, f. 10.1. 1960. Synir þeirra a) Valdimar, f. 2.4. 1994, b) Marteinn, f. 11.5. 1996. Fyrir átti Jón c) Svein Atla Diego, f. 23.4. 1985, með Jónu Diego, f. 22.7. 1962. 8) Hafdís Snót, f. 21.4. 1960, maki Gunn- ar Ragnar Gunnarsson, f. 18.5. 1961. 9) Börkur, f. 18.10. 1963, maki María Jóhannsdóttir, f. 26.8. 1966. Börn þeirra a) Íris, f. 10.6. 1989, b) Róbert, f. 14.2. 1992. Barnabarnabörn Ebbu eru 26. Seinni eiginmaður Ebbu var Páll Daníelsson, f. 5.4. 1926, d. 8.3. 1989. Ebba nam ung fataiðn er hún dvaldi hjá Kristni föðurbróður sínum og konu hans á Ak- ureyri. Hún starfaði við sauma- skap, m.a. í Solido, en lengst af starfaði hún sem Sóknarkona í umönnun fatlaðra hjá Sjálfs- björg. Hún var trúnaðarmaður þar í fjölmörg ár og var í stjórn verkakvennafélagsins Sóknar. Hún stundaði áhugamál sín af kappi, einkum eftir að hún lét af störfum en þau voru dans, ferðalög, útivera og samvistir við fjölskylduna. Útför Ebbu fer fram frá Ás- kirkju í dag, 27. janúar 2012, og hefst athöfnin kl. 15. Borgarfirði til hjónanna Ingi- bjargar Sveins- dóttur og Jóhann- esar Jónssonar. Fyrir áttu þau sjö börn sem öll eru á lífi. Maki María Ragnhildur Ey- þórsdóttir, f. 26.11. 1948. Þau skildu. Dætur þeirra a) Ingibjörg, f. 13.8. 1968, b) Vigdís, f. 26.5. 1970, c) Heiðrún Harpa, f. 15.12. 1981. Maki Marteins er Guðný Sigríð- ur Gunnarsdóttir, f. 7.5. 1963. 2) Margrét Hugrún, f. 4.3. 1947, maki Gunnar Ellert Bald- ursson, f. 6.3. 1947. Dætur þeirra a) Aðalheiður, f. 10.9. 1966, b) Sigríður Hrönn, f. 4.1. 1974, c) Sif, f. 9.7. 1979. 3) Sig- ríður, f. 7.7. 1949, maki Roar Wik, f. 29.4. 1948. Börn þeirra a) Valdimar Thorbjörn, f. 8.6. 1975, b) Thorgeir, f. 31.3. 1979, c) Sigrid Elise, f. 4.4. 1984. 4) Þorgeir, f. 12.7. 1951, maki Sig- urbjörg Norðfjörð, f. 16.8. 1952. Börn þeirra a) Magnea Lilja, f. 11.5. 1975, b) Ebba Björg, f. 1.3. 1980, c) Einar Gauti, f. 8.4. 1986. 5) Björgvin, f. 9.6. 1954, maki Elín Ásgríms- dóttir, f. 5.1. 1955. Börn þeirra a) Helgi Már, f. 17.8. 1977, b) Brynja, f. 1.5. 1983, c) Thelma, f. 1.5. 1983. 6) Anna Guðrún, f. 5.12. 1956, maki Guðmundur Ég sá Ebbu tengdamóður mína fyrst fyrir fjörutíu og átta árum, ég var sautján ára og var skotinn í dóttur hennar, Mar- gréti Hugrúnu, núverandi eig- inkonu minni. Ég vissi að hún var níu barna móðir og bjóst því við að sjá þreytta og þjakaða barnakonu. En því fór fjarri, ég var kynntur fyrir unglegri og glæsilegri konu. Ebba var and- litsfríð með brúnt liðað hár, gráblá lífleg augu, grannvaxin og spengileg, kvik í hreyfingum og létt á fæti. Þessu útliti og eig- inleikum hélt hún ævina út. Fyrsta hálfa sambúðarár okkar Hugrúnar bjuggum við hjá þeim Ebbu og Valdimar, okkur hafði fæðst dóttir og tók Ebba því sem sjálfsögðum hlut að bæta mér og dóttur okkar í hópinn. Ég kynntist því heim- ilisbrag þeirra Ebbu og Valdi- mars vel. Tíðarandinn var þannig að hlutverkaskipti kynjanna voru skýr. Ebba sá um heimilishaldið og uppeldi barnanna en Valdi- mar um að afla tekna. Uppeldis- aðferðir Ebbu og Valdimars voru mjög mannúðlegar og ár- angursríkar. Þau komu til manns níu börnum sem öll eru fyrirmyndarborgarar. Aðferðin fólst í því að hunsa óæskilega hegðun en styrkja jákvæða. Ekki veit ég hvort aðferðin var í orð færð, en hún var fram- kvæmd í verki. Vitaskuld kom það frekar í hlut Ebbu að fram- fylgja stefnunni, hún var meira með börnunum. En hjónin voru ávallt samstiga í uppeldinu. Ebba gaf sér alltaf tíma til að ræða ágreiningsefni og hafði einstakt lag á því að stýra um- ræðunni þannig að niðurstaðan varð sú sem kom barninu best, án þess að barninu fyndist það hafa beðið ósigur. Fljótlega eftir að Ebba varð ekkja hófst erfitt tímabil í henn- ar lífi. Yngstu börnin voru enn í hennar forsjá og eingöngu lág- launastörf í boði. Hún vann í fyrstu á saumastofu, en réð sig fljótlega til starfa hjá Sjálfs- björgu þar sem hún vann út starfsævina. Ebba tók þátt í félagsstarfi og gegndi trúnaðarstörfum bæði hjá stéttarfélagi sínu Sókn og hjá samstarfsfólki sínu hjá Sjálfsbjörgu. Þegar hún kynntist seinni manni sínum Páli Daníelssyni fóru í hönd hamingjurík ár, þau ferðuðust innanlands og utan og tóku þátt í félagslífi. Aftur varð Ebba fyrir þungu höggi þegar Páll veiktist og lést eftir erfið veikindi. Ebba lét ekki bugast, hún átti nokkur góð ár fyrir höndum sem eftirlauna- þegi og naut lífsins með fjöl- skyldu og vinum. Ebba tengdamóðir mín hafði gaman af rökræðum og hafði ákveðnar skoðanir á mönnum og málefnum. Hún var lítið fyrir að láta í minni pokann og vildi eiga síðasta orðið. Eitt sinn sátum við saman og horfðum á lands- leik í fótbolta, landanum gekk illa og var undir í leiknum. Fúll og reiður hreytti ég út úr mér: „Þetta er ljóta hörmungin, þeir geta ekki neitt.“ „Nei,“ sagði Ebba „þeir geta ekki neitt þegar Bjarki og Patrekur eru ekki með.“ Ég gat ekki á mér setið og hreytti í hana: „Þeir spila hand- bolta, ekki fótbolta“. Svarið kom um hæl: „Þeir eru líka í fót- bolta.“ Hún átti síðasta orðið eins og svo oft áður. Síðustu þrjú árin dvaldi Ebba á Grund þar sem heilarýrnunar- sjúkdómur lagði hana að velli. Blessuð sé minning góðrar og skemmtilegrar konu. Gunnar Baldursson. Vegferð elskulegrar tengda- móður minnar á þessari jörðu er lokið. Vegferð sem ég læt aðra um að rekja, en mér er efst í huga þakklæti. Þakklæti fyrir allt sem Ebba var mér. Þegar Nonni kynnti mig fyrst fyrir henni, fyrir næstum 20 árum, fór ég heim með þá tilfinningu að henni hefði nú ekki þótt mikið til koma. En það reyndist óþarfi, eftir nánari kynni tókst með okkur góð vinátta og gagnkvæm virðing. Þar sem ég á yngstu barna- börnin hennar Ebbu, naut ég oft góðs af því að hún hafði lausan tíma til að koma í heimsókn þeg- ar ég var með heima með strák- ana litla. Það var alltaf notaleg tilfinning að sjá litlum, rauðum bíl lagt upp að húsi (stundum bara á heilmiklum hraða) og út snaraðist Ebba, létt á fæti og oftar en ekki með kanillengju handa strákunum. Hún hafði gaman af að fylgjast með þeim og hafði oft á orði að hún sæi sjálfa sig í þeim yngri þegar hún var á sama aldri. Þau höfðu oft- ast síðasta orðið. Það lék allt í höndunum á henni og því fannst henni lítið mál að taka nokkrar buxur af strákunum með sér heim og laga, eða sauma gardínur fyrir glugga strákanna þegar við fluttum, nú eða þá bara púða úr gömlum gardínum. Og ekki má gleyma ómetanlegri aðstoð við ömmu Möggu við að passa strákana þegar við hjónin fórum í frí erlendis. Hún var ótrúlega sterk og dugleg kona og fannst ekkert merkilegt afrek að hafa eignast 9 börn. En hún var með- vituð um hversu rík hún var enda ótrúlega flottur og sam- hentur hópur. Hópur sem hún var stolt af og ég þakklát fyrir að hafa tengst. Síðustu æviárin voru Ebbu erfið sökum heilabilunar en hún naut góðrar umönnunar á Grund. Það ber að þakka. Blessuð sé minning hennar. Hafdís Jóhannsdóttir. Það er ekki hægt að segja um Ebbu ömmu að hún uppfyllti staðalímyndina fyrir ömmur sem fæddar á sama tíma og hún. Hún var ávallt útum hvippinn og hvappinn að hjálpa vinum og kunningjum eða á ferðalögum með vinkonum sínum. Hún eign- aðist níu börn sem öll eru dásamlegt fólk og eru dugleg að halda hópinn. Iðulega er farið í útilegur og þar tók amma þátt í öllu, hljóp upp um fjöll og firn- indi og lék í boltaleikjum með barnabörnunum. Það fékk sko enginn að upplifa það að Ebba amma væri farin að eitthvað að reskjast. Það er ávallt glatt á hjalla þegar fjölskyldan hittist og það er veganesti sem kemur frá ömmu, það á ekkert að vera að velta sér upp úr hlutunum heldur halda áfram með bros á vör og hafa gaman af öllu saman um leið. Amma var þannig að hægt var að segja henni leyndarmál sem maður trúði ekki mömmu fyrir, það var gott að tala við hana og skildi hún ávallt við samræðurnar þannig að maður hafði eitthvað að hugsa um og þurfti að finna út úr hlutunum sjálfur. Þó hafði hún beint manni á rétta braut án þess að tekið væri sérstaklega eftir því. Það var erfitt að horfa upp á Ebbu ömmu verða veika og geta ekki séð um sig sjálfa, eins sjálf- stæð og hún var. Góð minning um hversu kvik og glaðvær hún var þegar við vorum samferða austur til foreldra minna í Hveragerði. Hún var búin að fá sér nýja Toyotu Corolla og það sem hún var ánægðust með var liturinn, hún átti nefnilega vara- lit í stíl. Við leggjum af stað og mér finnst hún keyra aðeins of hratt en þori ekkert að tjá mig um það, viss um að ég yrði skot- in í kaf. Þegar hún lítur loks á hraðamælinn jesúsar hún sig í bak og fyrir og skammar mig fyrir að hafa ekki látið hana vita hversu hratt hún keyrði, því það eigi ekki að keyra svona hratt þegar verið er með jafndýrmæt- an farm í bílnum og barnabörn- in. Þegar ég hugsa til Ebbu ömmu nú þegar hún er farin sé ég hana fyrir mér á dansleik í fallegum kjól og góðum dans- skóm svífandi um dansgólfið þar sem hún heillar alla upp úr skónum. Hvíl í friði, elsku Ebba amma. Sigríður Hrönn Gunnarsdóttir. Í dag kveðjum við ástkæra ömmu okkar. Amma okkar var engin venjuleg kona en hún eignaðist níu börn. Níu börn sem öll hafa náð langt í lífinu. Níu börn sem öll styðja hvert annað og hittast reglulega til að eiga ánægjulegar stundir með fjölskyldum sínum. Það er ekki fyrr en maður eignast fjölskyldu sjálfur að maður gerir sér grein fyrir hversu ótrúlegt afrek þetta er og það eru fáir, sama hversu mikinn pening þeir eignast eða hversu mikilvægu starfi þeir sinna, sem skilja jafn mikið eftir sig og amma okkar gerir. Amma, takk fyrir, þú ert sönn hetja og fyrirmynd. Að vera hluti af stórfjölskyldu þinni eru forréttindi og spilar stóran þátt í því hversu gott við höfum það í dag. Minning þín mun lifa um ókomna tíð í þeim kærleik og þeim góðu gildum sem þú skilur eftir og fjölskylda þín hefur til- einkað sér. Með eilífri kveðju Helgi Már, Thelma og Brynja. Það er ekki hægt að segja að Ebba amma mín hafi verðið staðalímynd hinnar hefðbundnu ömmu sinnar kynslóðar. Hún ól upp níu fyrirmyndarborgara. Já, þetta er heilt keppnislið í handbolta með tveimur vara- mönnum! Ég var fyrsta barnabarn Ebbu. Hana munaði ekki um að bæta mér og föður mínum inn á heimili sitt fyrstu sambúðar- mánuði foreldra minna sem þá voru í námi. Það var ávallt gaman og gott að koma í heimsókn til ömmu enda var alltaf líf og fjör í kring- um hana. Ekki man ég eftir ömmu minni í eldhúsinu eins og flestar ömmur voru á þessum tíma. Amma var útivinnandi og í minningunni vann hún alltaf mikið, hún tók virkan þátt í fé- lagsstörfum og stéttabaráttu já og lífinu almennt. Hún var lífs- glöð ávallt brosandi og stór- glæsileg kona sem í raun varð aldrei gömul fyrr en veikindi hennar fóru að ágerast. Hún var sterkur persónuleiki, sjálfstæð og hafði mjög ákveðnar skoðan- ir á öllum hlutum og málefnum, sem hún var ekkert að skafa af, enda átti hún oftast síðasta orð- ið í rökræðum. Afkomendur Ebbu ömmu eru stór og samheldinn hópur. Þeg- ar við söfnuðumst saman var amma hrókur alls fagnaðar, kát, brosandi, gullfalleg með dillandi hlátur. Elsku Ebba amma, takk fyrir samleiðina og það veganesti sem þú hefur gefið mér. Hvíl í friði Aðalheiður Gunnarsdóttir. Hjá kærleikanum situr sál þín, en ég hér eftir meyr. Þó veit sál mín, að ekkert raunverulegt deyr. (Einar Gauti Þorgeirsson.) Amma Ebba var ávallt létt í lund og hafði sérstaklega gaman af því þegar öll stórfjölskyldan var samankomin á góðri stund en það var enginn smáhópur þar sem börn ömmu og afa voru alls níu. Sérstaklega minnumst við skemmtilegra ferðalaga innan- lands þar sem amma Ebba skar sig ekki úr sem aldurforsetinn heldur var eins og ein af okkur táningunum. Amma skilur eftir sig magn- aða fjölskyldu og áminningu um það hvernig hægt er að fara æðrulaus og glaður í gegnum líf- ið. Það hlýtur að hafa tekið á að eignast og ala slíkan barnafjölda en aldrei heyrði maður hana tala um að það hefði verið erfitt. Elsku amma, takk fyrir sam- fylgdina og minning þín mun lifa áfram í hjörtum okkar um ókomna tíð. Þín barnabörn, Magnea Lilja, Ebba Björg og Einar Gauti Þorgeirsbörn. Ebba Aðalheiður Eybólín Þorgeirsdóttir Elsku Þórir Karl. Mig langaði til að minnast þín með nokkrum orðum. Kynni okk- ar voru stutt en skilja eftir ljúfar minningar. Þú varst dagfars- prúður og góður maður og kenndir mér margt. Hjálpsemi einkenndi þig mjög og langar mig til að þakka þér fyrir þann tíma sem við áttum saman. Allir hlutir sem þú komst nálægt einhvern veginn léku í hendi þér. Tómasi Þórir Karl Jónasson ✝ Þórir Karl Jón-asson fæddist í Reykjavík 25. júlí 1969. Hann lést á heimili sínu í Reykjavík 8. nóv- ember 2011. Útför Þóris Karls fór fram frá Grafarvogskirkju 17. nóvember 2011. syni mínum varstu alltaf svo góður og verð ég þér ævin- lega þakklát fyrir það sem þú gerðir fyrir hann og hvað þið náðuð vel sam- an. Erfið veikindi hrjáðu þig sem tóku þig frá okkur alltof fljótt. Mig langar að kveðja þig með þessum orðum. Allar stundir okkar hér er mér ljúft að muna. Fyllstu þakkir flyt ég þér fyrir samveruna. (Har. S. Mag.) Farðu í friði vinur minn, hafðu þökk fyrir allt og allt. Friður guðs þig blessi, Þórir minn. Þín Kolbrún S. Þorvaldsdóttir.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.