Morgunblaðið - 04.02.2012, Page 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. FEBRÚAR 2012
✝ Linda HrundKáradóttir
fæddist 7. maí
1991. Hún lést 23.
janúar 2012.
Linda Hrund var
dóttir Sólveigar
Pálsdóttur frá
Hreiðarsstöðum í
Fellum, dóttur Páls
Sigfússonar og
Þóreyjar Eiríks-
dóttur, og Kára
Sigmars Gunnlaugssonar frá
Heiðarseli í Hróarstungu, sonar
Gunnlaugs Gunnlaugssonar og
Gunnhildar Björnsdóttur. Systir
Lindu Hrundar er Katrín Huld
Káradóttir, sambýlismaður
hennar er Björn Þór Sigurðs-
son. Dóttir Lindu Hrundar og
Sigurðar Guðjónssonar er Unn-
ur Kristín, f. 7. júlí 2010.
Linda Hrund átti alltaf heima
á Hreiðarsstöðum hjá foreldrum
sínum, að undanteknum árunum
2008-2009, þegar hún dvaldi að
Holtsmúla í Land-
sveit, þar sem hún
lærði tamningar. Á
þeim tíma kynntist
hún Sigurði barns-
föður sínum og
dvaldi á heimili
hans og fjölskyldu
hans að Hjallanesi í
Landsveit haustið
2009, en þá stund-
aði hún nám við
Fjölbrautaskólann
á Selfossi. Linda kláraði grunn-
skólanám frá Fellaskóla og
stundaði nám við Mennta-
skólann á Egilsstöðum um tíma.
Linda var mikill bóndi og nátt-
úrubarn, og voru hestar og
hestamennska hennar helsta
áhugamál, hún hafði yndi af að
keppa á hestum.
Útför Lindu Hrundar fer
fram frá Egilsstaðakirkju í dag,
4. febrúar 2012, og hefst athöfn-
in kl. 14.
Elsku Linda mín.
Þú komst eins og lítið, blessað blóm
á bjartasta lífsins vori.
Fuglarnir sungu með sætum róm,
við svifum svo létt í spori.
Þú gafst okkur dýpstan unaðsóm
á ástinni og lífsins þori.
Við burtför þína er sorgin sár,
af söknuði hjörtun blæða.
En horft skal í gegnum tregatár
í tilbeiðslu á Drottin hæða.
og fela honum um æviár
undina dýpstu að græða.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(G. Jóhannsdóttir.)
Þín amma,
Gunnhildur.
Kæra Linda.
Mikið sem mér þótti óskaplega
vænt um þig, elsku systir mín.
Þær óteljandi minningar og góð-
ar stundir sem við áttum saman
sem litlar telpur og í seinni tíð
eru ómetanlegar.
Ég minnist fallegu sumardag-
anna sem við eyddum úti í sól-
inni, rekandi kýrnar eða að stel-
ast berbakt á hestana uppí
girðingu. Endalaust flæktistu út-
um alla landareign að líta eftir
hinum og þessum dýrum, meira
að segja fuglafánan var grand-
skoðuð. Forvitnin hafði engin
takmörk og það var ekki annað
hægt en að smitast af lífsgleði
þinni og eldmóði. Þú varst svo
dugleg og samviskusöm í öllu því
sem þú tókst þér fyrir hendur, ég
dáðist alltaf að metnaði þínum.
Ég veit að þú ert á betri stað
núna og það hefur verið tekið fal-
lega á móti þér. Alltaf mun ég
geyma minningu þína í hjarta
mér og ekkert þykir mér dýr-
mætara en að sjá þig í augum
hennar Unnar Kristínar litlu, þú
lifir í henni.
Ég kveð þig vina klökkvaþungri lundu
þín kæra minning innst í sál mér býr –
þau ástabönd í æsku ljúft oss bundu
fær aldrei bugað heimsins stormagnýr.
Ég man þig æ og mun þér aldrei
gleyma,
en minnast þín við sérhvert ævistig
og innst í sál mun ímynd þína geyma,
uns aftur loks ég fæ að hitta þig.
(Friðrik Halldórsson)
Þín systir,
Katrín Huld.
Elsku Linda mín, ég er ekki
ennþá búin að ná því að þú sért
farin frá okkur og ég sakna þín
alveg óendanlega mikið. Þú varst
alveg frábær stelpa, skemmtileg,
gáfuð, fyndin og góð mamma. Þú
varst ótrúlega sterk og varst allt-
af brosandi þó lífið þitt hafi oft
verið erfitt.
Finnst rosa skrítið að geta
ekki tekið upp símann og heyrt í
þér eða spjallað við þig á netinu.
Ég náði reyndar ekkert að tengj-
ast þér fyrr en við vissum báðar
að von væri á litlu gullunum okk-
ar. Og mikið rosalega áttir þú fal-
legt gull. Ég mun sjá til þess að
Sonja Rún fái að heyra allar fal-
legu minningarnar sem ég á um
þig og hún fái að eiga fallegar
minningar um þig. Ég mun
geyma minningarnar okkar í
hjarta mér. Ég er þakklát fyrir
að hafa fengið að vera frænka þín
og vinkona og að stelpunnar okk-
ar hafi fengið að kynnast. Ég
mun passa snúlluna þína eins vel
og ég get gert.
Ég vona að þér líði betur þar
sem þú ert núna, elsku músin
mín, og við eigum eftir að hittast
aftur pottþétt. Þangað til sakna
ég þín, stelpa, og mun geyma þig
í hjarta mínu. Hvíldu í friði, elsk-
an mín, því ég svo sannarlega
elska þig.
Við viljum votta Unni Krist-
ínu, Sólveigu, Kára, Katrínu og
fjölskyldunni allri okkar dýpstu
samúð.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar.
Þakklæti og trú.
Þegar eitthvað virðist þjaka mig
þarf ég bara að sitja og hugsa um þig,
þá er eins og losni úr læðingi
lausnir öllu við.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Guð blessi ykkur.
Þínar frænkur,
Þorbjörg og Sonja Rún
Elsku frænka, ég bið að þú
hafir fundið frið á nýjum stað og
þótt nú sértu komin á ókunnar
slóðir þá veit ég að vel var tekið á
móti þér og vel er hugsað um þig.
Ég vona og trúi því að þú fylg-
ist með og vakir yfir okkur ásamt
öðrum og það veitir mér hug-
arró.
Þín verður sárt saknað og allt-
af mun verða sérstakt pláss í
hjörtum okkar fyrir þig og mun-
um við minnast þín með hlýju og
gleði.
Hvíldu í friði, elsku Linda okk-
ar.
Kveðjur,
Hilda, Páll Hróar,
Benný Rós
og Sveinmar.
Í dag kveðjum við elsku
frænku okkar, Lindu Hrund.
Við andlátsfregn þína,
allt stöðvast í tímans ranni.
Og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn,
tjáð var í bænunum mínum,
en Guð vildi fá þig,
og hafa með englunum sínum.
Við getum ei breytt því
sem frelsarinn hefur að segja.
Um hver fær að lifa,
og hver á svo næstur að deyja.
Þau örlög sem við höfum hlotið,
það verður að skilja.
Svo auðmjúk og hljóð,
við lútum að frelsarans vilja.
Þó sorgin sé sár,
og erfitt er við hana að una.
Við verðum að skilja,
og alltaf við verðum að muna,
að Guð hann er góður,
og veit hvað er best fyrir sína.
Því treysti ég nú,
að hann geymi vel sálina þína.
Þótt farin þú sért,
og horfin ert burt þessum heimi.
Ég minningu þína,
þá ávallt í hjarta mér geymi.
Ástvini þína, ég bið síðan
Guð minn að styðja,
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir)
Við fylgdumst með þér frá því
að þú fæddist og óxt upp til að
verða tápmikil og fjörug sveita-
stelpa. Hrossin og dýrin voru þitt
líf og yndi. Þú varst hróðug mjög
þegar þú sýndir hvernig þú gast
„sko alveg“ stjórnað Blesu gömlu
ein og að þú gætir fengið hana til
að tölta. Fæturnir náðu ekki nið-
ur fyrir hnakklöfin en þú náðir
ótrúlega góðu sambandi við hest-
inn. Lagin og dugleg varstu við
hestana og margir voru útreiðar-
túrarnir skemmtilegir. Það kom
því ekki á óvart að þú myndir
velja þér að starfa við hesta. Allt-
af var gaman að heyra þig tala
um dýrin og fara með þér til að
skoða kindurnar, lömbin og hest-
ana. Því miður þá fékkst þú
þennan illvíga sjúkdóm sem þú
náðir ekki að vinna á þrátt fyrir
hetjulega baráttu. Nú hlaupið þið
Blesa um á fallegri og betri stað.
Hvíldu í friði, litla fallega frænka
okkar, minning þín lifir í hjarta
okkar allra.
Þá mun sól þín ekki framar ganga und-
ir og tungl þitt ekki minnka, því að
Drottinn mun vera þér eilíft ljós og
hörmungardagar þínir skulu þá vera á
enda.
(Jesaja 60:20)
Innilegar samúðarkveðjur til
Kára, Sólveigar, Katrínar og
Unnar litlu. Megi guð hjálpa ykk-
ur og styrkja á þessum erfiðu
tímum.
Helga, Rúna, Hulda
Dagbjört og Árni.
Elsku Linda.
Ég man þegar ég og mamma
vorum í berjamó og þú komst á
hestbaki til okkar. Ég man líka
þegar ég var í heimsókn hjá þér
og ég og þú fórum í spurninga-
spil, þetta voru allt svo erfiðar
spurningar að ég gat ekki svarað
þeim svo þú vannst. Svo man ég
líka að þú áttir eitthvað gamalt
nammi og ég fékk að smakka.
Það var svo hart að við vildum
ekki fá okkur meira. Þú varst líka
alltaf svo góð við okkur systurn-
ar. Þú ert fallegasti engillinn
uppi á himnum. Ég sakna þín
mjög mikið og ég þarf líka að
halda áfram að lifa lífinu. En ég á
minningarnar og ég man þær
alltaf.
Signý Þóra.
Elsku fallega Linda mín.
Ég er ekki búin að ná þessu.
Þú ert farin frá okkur. Litla dug-
lega frænka mín, sem var svo ið-
in. Ég man þegar ég sá þig fyrst
svo lítil og grönn með þessi fal-
legu stóru augu. Mér fannst þú
svo brothætt. Mig óraði samt
ekki fyrir því hvað þú yrðir brot-
hætt þegar þú kæmist á ung-
lingsár. Þú, þessi litli dugnaðar-
forkur sem kallaði nú ekki allt
ömmu sína. Endalaust að brasa í
kringum hestana alveg frá því að
þú varst lítil og þurftir að standa
uppi á einhverju til að komast á
bak. Hestarnir áttu hug þinn all-
an og litla fallega Unnur þín. Litli
sólargeislinn sem er lifandi eft-
irmynd þín. Ég vildi óska að ég
hefði getað sagt já við litlu
frænku þína þegar hún spurði
mig hvort Linda kæmi bráðum.
Þín verður sárt saknað, elsku
Linda mín. Hvíldu í friði, elsku
fallega litla frænka.
Vertu sæl, vor litla, hvíta lilja,
lögð í jörð með himnaföður vilja,
leyst frá lífi nauða,
ljúf og björt í dauða
lést þú eftir litla rúmið auða.
(M. Joch.)
Stefanía, Snæbjörn og dætur.
Þó svo kynni okkar Lindu hafi
verið frekar stutt fannst mér hún
koma með ferskan blæ inn í fjöl-
skylduna, hún bauð af sér góðan
þokka og ekki spillti að hún hafði
brennandi áhuga á hestum og
öllu því sem þeim við kom og
hafði einstaklega gott lag á þeim
og þar með var hún búin að
stimpla sig inn í fjölskylduna.
Ekki báru þau Siggi og Linda
gæfu til þess að ganga saman
veginn til framtíðar, en sterkur
strengur var alltaf þeirra á milli
og því flutti Linda heim til for-
eldra sinna, samband Sigurðar
og Lindu bar yndislegan ávöxt,
litlu Unni Kristínu, sem er mitt
fyrsta langömmubarn, hún er
núna í sveitinni hjá föður sínum
umvafin ást og umhyggju afa og
ömmu ásamt föðursystkinum sín-
um. Von okkar og ósk er sú að
geta skapað þessari litlu sál ör-
yggi, góða og bjarta framtíð.
Ég kveð þig, Linda mín, Guð
varðveiti þig,. Hvíl í friði.
Innilegar samúðarkveðjur
sendi ég foreldrum og öðrum að-
standendum.
Hvers vegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sin var.
(Starri í Garði)
Guðrún Guðjónsdóttir.
Elsku Linda, allt of snemma
fórstu frá okkur. Tilkynningin
um andlát þitt kom svo óvænt.
Það er svo óraunverulegt að við
munum aldrei getað spjallað eða
farið í reiðtúra saman aftur. Það
var svo gaman að fylgjast með
ykkur Fálma síðustu árin. Ykkur
vegnaði svo vel og fannst mér
alltaf ég eiga hlut í ykkur, þar
sem ég hafði jú þjálfað hann
Fálma þinn og kennt þér svo á
hann fyrir nokkrum árum.
Þér gekk vel með hestana,
sem þú tókst í tamningu. Þú
hafðir svo gott lag á þeim. Þín
verður sárt saknað í þeim heimi
sem og annars staðar.
Dóttir þín er algjört ljós.
Henni varstu góð móðir. Vonandi
verður hægt að fylgjast með
henni vaxa og dafna, þannig að
dætur okkar geti leikið sér sam-
an og orðið vinkonur.
Þín er svo sárt saknað að orð
fá því varla lýst. En vonandi ertu
á betri stað núna og líður vel.
Leggðu verndarhönd yfir
dóttur þína.
Falleg er minning þín.
Carola Björk og
Guðmar Ragnar.
Það eru ekki til nein orð sem
lýsa því hvernig manni verður
innan brjósts þegar maður fær
þær fréttir að ung kona, sem er í
blóma lífsins, hafi látið lífið. Góð-
ar minningar eru það eina sem
yljar manni á svona stundum.
„Margur er knár, þótt hann sé
smár.“ Þessi málsháttur dettur
okkur fyrst í hug þegar við minn-
umst Lindu Hrundar. Frá fæð-
ingu var hún svo smávaxin og fín-
leg, en það kom fljótt í ljós að
þessi litla dama vissi vel hvað
hún vildi og var ákveðin og úr-
ræðagóð. Við pössuðum Lindu af
og til þegar hún var á leikskóla-
aldri. Það tók Lindu svolítinn
tíma að taka okkur í sátt, en þeg-
ar það gerðist átti hún í okkur
hvert bein. Sérstaklega áttu þau
Agnar góðar stundir saman,
enda áttu þau það sameiginlegt
að hafa brennandi áhuga á sveit-
inni og öllu sem henni tengdist.
Þegar Linda varð unglingur
gagntók hestabakterían hana, og
þar var hún á heimavelli. Hún
hafði mikla hæfileika á sviði
hestamennskunnar, hvort sem
var í keppni eða tamningum. Það
var gaman að fylgjast með henni
feta þessa braut, þó svo að það
hafi verið úr fjarlægð.
Svo fæddist Unnur Kristín,
smágerð eins og mamma sín.
Okkur þótti svo sniðugt að sjá
hvað hún er skemmtileg blanda
af mömmu sinni og Kára afa sín-
um. Núna er það okkar, sem eftir
lifum, að halda minningu Lindu á
lofti, og hjálpa litlu stelpunni
hennar að fylla minninga-
bankann sinn af fallegum minn-
ingum um mömmu sína.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Elsku Kári, Sólveig, Katrín og
litla Unnur Kristín og aðrir þeir
sem eiga um sárt að binda. Megi
Guð styrkja ykkur og vernda á
þessum erfiðu tímum.
Anna og Agnar.
Margar minningar koma upp í
hugann þessa dagana. Ástkær
bekkjarsystir okkar og vinkona
er horfin á braut svo alltof
snemma og langar okkur fyrr-
verandi bekkjarsystkini Lindu að
minnast hennar með nokkrum
orðum.
Linda var ein af sex krökkum í
bekknum okkar sem voru alla
sína grunnskólatíð í Fellaskóla
og sum okkar voru reyndar líka
með henni í leikskólanum. Í
Fellaskóla komu og fóru margir
eins og gengur og gerist, en allir
þeir sem stöldruðu við eru sam-
mála um að það besta í fari Lindu
var glaðværðin og góðmennskan,
hún hafði svo góða nærveru,
þessi ljúfa stúlka með blikandi
augun. Í fámennum bekk eins og
við sátum setja allir stóran svip á
hópinn og Linda gerði það svo
sannarlega. Það var aldrei langt í
hláturinn hjá henni og alltaf gott
að tala við hana. Það fór líka ekki
framhjá neinum hversu elsk hún
var að hestum og öllu sem við-
kom þeim sem og öðrum dýrum,
enda uppalin í sveit og skein það
svo sannarlega í gegn ásamt
manngæsku hennar.
Við gleymum seint afmælum
og bekkjarhittingum sem við
fengum að eyða hjá henni á
Hreiðarsstöðum og eiga þónokk-
ur okkar henni sína fyrstu
reynslu af útreiðartúrum að
þakka.
Linda mun alltaf eiga stað í
huga okkar allra þó svo að leiðir
bekkjarsystkina hafi skilið fljótt
eftir grunnskólann. Við minn-
umst hennar sem duglegu, sam-
viskusömu stelpunnar með glað-
væra viðmótið og höldum fast í
minningarnar og þökkum fyrir
tímann sem við fengum, þín verð-
ur sárt saknað, elsku bekkjar-
systir og vinkona.
Þín minning öllu skærar skín
þó skilji leið um sinn.
Þó okkur byrgi sorgin sýn
mun sólin brjótast inn.
Við biðjum Guð að gæta þín
og greiða veginn þinn.
(G.Ö.)
Fyrir hönd 1991 árgangs
Fellaskóla,
Hrafnhildur Baldursdóttir og
Guðbjörg Aðalsteinsdóttir.
Linda Hrund
Káradóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku Linda.
Þú varst góð frænka og
þú passaðir mig þegar ég
var 1 árs.
Ertu engill?
Kveðja,
Krista.
MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum
við fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu og
fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð