Morgunblaðið - 06.02.2012, Blaðsíða 21

Sigurðar sonar hennar og fjöl-
skyldu hans, systkina og annarra
ættingja og vina og biðjum þess
að minning um góða konu mildi
sára sorg.
Blessuð sé minning Guðlaugar
Sigurðardóttur. Hafi hún þökk
fyrir allt og allt.
Guðmundur Árni Stefánsson.
Guðlaug Sigurðardóttir vann
lengi hjá Lyfjaverslun ríkisins og
varð fljótlega trúnaðarmaður
þar. Hófust þar með afskipti
hennar af félagsmálum á vett-
vangi Starfsmannafélags ríkis-
stofnana og þar tókust með okk-
ur kynni. Hún var trúnaðar-
maður þegar Lyfjaverslunin var
seld (eða öllu heldur gefin gæð-
ingum) og stóð sig mjög vel í
sviptingunum sem því máli
fylgdu. Enda hefur komið á dag-
inn að salan á þeirri eign ríkisins
var illa grundað óheillaspor.
Veturinn 1990 tók nokkur hóp-
ur félagsmanna SFR sig saman
og bauð fram lista gegn sitjandi
stjórn og var Guðlaug í þeim
hópi. Við vorum með kosninga-
skrifstofu í litlu húsi á bak við
Stjörnubíó og áttum þar margar
góðar stundir. Við höfðum betur í
kosningunum og var undirrituð
þá kjörin formaður SFR. Í fram-
haldinu kom Guðlaug til starfa á
skrifstofu félagsins. Hún var
dugleg og vinnusöm, vel skipu-
lögð og glaðlynd og afar gott að
vinna með henni. Henni fannst
allir þeir sem leituðu til SFR eiga
rétt á að fá sanngjarna og góða
afgreiðslu. Það var oft líflegt á
vinnustaðnum. Flugu þá stund-
um pólitískar hnútur og gat orðið
stutt í Guðlaugu ef henni þótti
hallað um of á flokkinn sinn, en
mér sýndi hún alltaf umhyggju
og virðingu þótt skoðanir okkar
féllu ekki alltaf saman. Hún var
góður vinnufélagi og góður vinur.
Vinátta Guðlaugar var gulls
ígildi.
Guðlaug var krati af „gamla
skólanum,“ í bestu merkingu
þeirra orða, var raunar ekki alltaf
ánægð með flokksforustuna en
flíkaði því ekki, enda full hollustu
í garð flokksins. Hún hafði mikla
réttlætiskennd, bar virðingu fyr-
ir fólki og vildi að allir fengju sinn
sanngjarna skerf af lífsins gæð-
um.
Guðlaug var mikill Hafnfirð-
ingur, átti þar sínar rætur og átti
þar lengst af heima en nokkur ár
dvaldi hún raunar erlendis. Síð-
ustu árin bjó hún í nýlegu hverfi
við Skipalón, sunnanvert við
gamla bæinn og var því í seiling-
arfjarlægð við æskuslóðirnar.
Guðlaug var glæsileg kona, há-
vaxin og samsvaraði sér vel, með
mikið ljóst hár, hafði skemmti-
legan hlátur. Hún eignaðist tvo
syni en varð fyrir mikilli sorg
þegar Friðrik sonur hennar lést
af slysförum. Hún var mikil bar-
áttukona jafnt í pólitík og einka-
lífi og sást það vel þegar hún
veiktist af krabbameini, en hún
barðist gegn sjúkdómnum lengur
en við var búist. Í þessu veikinda-
ferli öllu bar hún jafnan höfuðið
hátt og kom fram með reisn.
Guðlaug var bókmenntalega
sinnuð og las mikið. Ég tel mig
mikinn lestrarhest en hún var
oftast búin að lesa nýju bækurn-
ar á undan mér. Einnig málaði
hún í frístundum og kunni vel að
meta góða tónlist. Að mínu mati
var hún heimskona og hefði sómt
sér hvar sem var í veröldinni til
að vinna að réttlæti í þessum
heimi. Hún er vel kvödd með
þessum glaðlegu ljóðlínum Páls
Ólafssonar:
Sólskríkjan mín situr þarna á sama
steini
og hlær við sínum hjartans vini,
honum Páli Ólafssyni.
Vil ég að lokum þakka henni
fyrir þann tíma sem við áttum
saman og vottum við Jón að-
standendum hennar samúð okk-
ar.
Sigríður Kristinsdóttir,
fyrrverandi formaður SFR.
Í öllum félagsskap kynnist
maður fólki, sumum miklu betur
en öðrum. Sumum sem maður
man miklu betur eftir en öðrum,
því þeir færðu manni svo margt.
Þeim sem hafa tengst Alþýðu-
flokknum og síðar Samfylking-
unni í Hafnarfirði líkaði öllum vel
við Lullu, Guðlaugu Sigurðar-
dóttur, sem nú hefur kvatt okkur
hinsta sinni.
Lulla var ein af þeim forystu-
konum jafnaðarmannahreyfing-
arinnar sem ávallt var tilbúin til
verka, hvernig sem á stóð. Hún
var til í að leiða áfram verkefni en
einnig að standa til hliðar og
hvetja aðra áfram. Í Alþýðu-
flokknum, Kvenfélagi Alþýðu-
flokksins og Samfylkingunni
eignaðist hún fjölmarga vini og
kunningja og var Lulla ein af
þeim sem studdu heilshugar
sameiningu ellefu flokksfélaga í
Hafnarfirði undir merkjum Sam-
fylkingarinnar 1999. Það var mér
sem fyrsta formanni félagsins
gott að eiga Lullu að og þegar
landsflokkurinn stóð að stofnun
aðildarhreyfingarinnar 60+ var
Lulla þar á meðal og gegndi þar
forystuhlutverki fram til hins síð-
asta.
Átök geta oft skapast í kring
um prófkjör, þá er hvatning og
hjálp dýrmæt frá góðu fólki. Á
þeim stundum var gott að eiga
Lullu að, hafa hana á meðal
stuðningsaðila og finna að sér-
hver dagur býður upp á marg-
breytileg verkefni. Fyrir það vil
ég þakka sérstaklega, enn og aft-
ur.
En það var ekki einungis í
störfum sínum í stjórnmálahreyf-
ingunni sem Lulla var vel liðin.
Hún var einfaldlega ein af þeim
sem öllum líkaði við. Var við-
ræðugóð og hafði góða nærveru.
Söknuður okkar sem sjáum á eft-
ir góðum félaga og vin er mikill.
Um leið og ég sendi ástvinum
og ættingjum hennar hugheilar
samúðarkveðjur þá minnist ég
Guðlaugar Sigurðardóttur með
þakklæti og kærleik, en með
henni er gengin ein af þeim vönd-
uðustu konum sem ég hef kynnst.
Rósadreifingunni höldum við öll
áfram á himnum.
Gunnar Svavarsson.
Guðlaug Sigurðardóttir, kvödd
í bili.
Nú er glatt við dauðans dyr,
drottinn faðminn býður.
Örlög ráða, enginn spyr,
hver örlagastakkinn sníður.
Minning lýsir mæt og hlý,
merlar sálar vanga.
Yndisleg og öll var hlý
ævi þinnar ganga.
Hugrökk varst í stjórnar stól,
stýrðir, leystir vanda.
Það var eins og sumarsól
sæist til beggja handa.
Þar sem þú, svo traust og trú,
tjáðir hugsun þína.
Klökk í lundu kveðjum nú,
kærleiks blysin skína.
Vitum öll, þú gengur greitt,
til Guðs, á vinafundinn.
Þakklát erum, hjartað heitt,
hugurinn við þig bundinn.
Ljósbjört minning lifir þín,
ljúfsár sorgartárin.
Eins og perla skartar, skín,
skreytir liðnu árin.
Loga kyndlar, lýsa veg,
lifir hugsjón fögur.
Yrkir mynd þín yndisleg,
ævintýr og sögur.
Með þér bæði skynja og skil,
skaparans veldi og hlýju.
Heilmikið ég hlakka til
er hittumst við að nýju.
(H.Z.)
Ásthildur og Hörður.
Í dag kveðjum við góðan félaga
okkar í Samfylkingunni, Guð-
laugu Sigurðardóttur. Guðlaug
var einn þessara tryggu, virku
flokksfélaga sem stjórnmálastarf
á allt sitt undir. Einlægur jafn-
aðarmaður og ávallt reiðubúin að
leggja hönd á plóg, hvort sem var
í stjórnum eða í þeim fjölda verk-
efna sem þurfti að vinna hverju
sinni. Hún var í áratugi virkur fé-
lagi í Alþýðuflokknum og síðan
Samfylkingunni og studdi hún
stofnun hennar heilshugar. Þeg-
ar hún lést var hún formaður í
samtökum eldri borgara Sam-
fylkingarinnar, 60 plús, í Hafn-
arfirði. Hún tókst á við erfiðan
sjúkdóm, en lét það ekki aftra sér
og mætti á sinn síðasta flokks-
fund fyrir réttum tveimur vikum.
Ég þakka Guðlaugu okkar
sameiginlegu vegferð, og hennar
framlag til að ná markmiðum
okkar um réttlátt og betra sam-
félag fyrir alla. Ástvinum hennar
sendi ég innilegar samúðarkveðj-
ur okkar í Samfylkingunni.
Jóhanna Sigurðardóttir.
Hlustaðu á ljósið
sem logar kyrrlátt í brjóstinu
hvernig sem viðrar.
Rödd þess er mjúklega björt
og bylgjast um þig
í mildri þögn.
(Njörður P. Njarðvík)
Minningarnar um Guðlaugu
eru hlýjar og bjartar. Ég er
þakklátur fyrir einstaka vináttu
og tryggð. Guðlaug var heil-
steypt manneskja, glaðvær bar-
áttukona, sönn og góð. Fjöl-
skyldu hennar sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Þorleifur Óskarsson.
Fallin er frá, langt fyrir aldur
fram, heiðurskonan Guðlaug Sig-
urðardóttir. Ég kynntist Guð-
laugu, eða Lullu eins og hún var
jafnan kölluð, fyrir nokkrum ár-
um í gegnum starf okkar beggja í
Samfylkingunni í Hafnarfirði.
Þau kynni voru góð og jákvæð frá
fyrsta degi og þróuðust upp í að
verða góður vinskapur.
Lulla var einstök kona. Hún
var jafnaðarmaður eins og þeir
gerast bestir og traustastir, með
ríka réttlætiskennd og skýra sýn
á það hvernig samfélagið á að
vera. Alltaf og alls staðar þar sem
jafnaðarmenn í Hafnarfirði komu
saman til að vinna málstað sínum
framgang, þar var Lulla. Ekki til
að ota sér, heldur til að tryggja að
allt gengi sem best. Lulla sótti
ekki í vegtyllur eða völd. Fjarri
því. Hún var aftur á móti vel til
forystu fallin og henni voru oft
falin mikilvæg og vandasöm
verkefni. Undanfarið var hún til
dæmis í forystu fyrir öflug sam-
tök eldri jafnaðarmanna í Hafn-
arfirði – 60+. Því starfi, ásamt
setu í stjórn Samfylkingarinnar í
Hafnarfirði, gegndi hún af alúð
og miklum dugnaði til síðasta
dags þrátt fyrir erfið veikindi.
Þó svo samræður okkar sner-
ust oftast um stjórnmál, þá rædd-
um við líka oft um bókmenntir.
Lulla hafði mikið yndi af bók-
lestri og við höfðum svipaðan
smekk. Hún var prýðilega vel rit-
fær og það kæmi mér ekki á óvart
þótt einhvers staðar í skúffu
leyndust óbirt handrit sem ekki
hafa komið fyrir almenningssjón-
ir – vegna hógværðar Lullu.
Það er skarð fyrir skildi hjá
hafnfirskum jafnaðarmönnum,
nú þegar Lullu nýtur ekki lengur
við. Við kveðjum glæsilega,
greinda og réttsýna konu – en
umfram allt góðan félaga og vin.
Við erum fátækari vegna þess að
hún er ekki lengur með okkur, en
ég trúi því að við séum ríkari og
betri manneskjur fyrir það að
hafa fengið að kynnast Lullu og
viðhorfum hennar. Fyrir hönd
bæjarmálahóps Samfylkingar-
innar í Hafnarfirði þakka ég sam-
fylgdina og votta ættingjum og
vinum samúð.
Guðmundur Rúnar Árnason,
bæjarstjóri í Hafnarfirði.
Árið 1990 urðu miklar svipt-
ingar í starfi SFR stéttarfélags.
Þá var kosin ný stjórn fyrir félag-
ið eftir snarpa kosningabaráttu
sem Guðlaug Sigurðardóttir tók
virkan þátt í, enda vön mann-
eskja bæði úr bæjarpólitíkinni í
Hafnarfirði og einnig á landsvísu.
Eftir þessi átök var ég ráðinn
framkvæmdastjóri hjá SFR en
Guðlaug hafði þá verið ráðin til
félagsins nokkru áður. Þar hófust
kynni okkar fyrir alvöru, en við
unnum saman næstu 16 ár á
skrifstofu félagsins. Þá dró Guð-
laug sig í hlé en ég er þar ennþá,
en nú sem formaður félagsins.
Þessi fyrstu ár okkar hjá SFR
voru afar skemmtileg og lær-
dómsrík. Það var oft mikill erill
og í þá daga vorum við einungis
þrír starfsmenn ásamt formanni.
Samstarfið var gott og ef fram-
kvæmdastjóri getur kosið sér
hinn fullkomna starfsmann, þá
hafði ég hann í Guðlaugu. Hún
var hamhleypa til verka. Það var
alveg sama hvað hún tók að sér
að gera, hún leysti það hratt og
vel. Mér fannst birtingarmynd
þessa mikla krafts og orku koma
skemmtilega fram í göngulagi
Guðlaugar, en það var svona einu
stigi ofar hefðbundnu göngulagi
með gusti.
Áhugi hennar og samkennd lá
alfarið með þeim sem minna
máttu sín og hinu vinnandi fólki.
Þetta kom berlega í ljós í störfum
hennar fyrir stéttarfélagið en
einnig í gífurlegum áhuga hennar
á pólitík. Hún var sannur eðalk-
rati sem fylgdi Alþýðuflokknum í
blíðu og stríðu og síðar Samfylk-
ingunni. Nokkrar af okkar
skemmtilegustu stundum voru
þegar við ræddum pólitík, sem
gerðist ekki svo sjaldan í eldhús-
inu í BSRB húsinu. Það var erfitt
að fá Guðlaugu til að viðurkenna
að „kratarnir“ hefðu ekki alltaf
rétt fyrir sér. Hún var óþreytandi
að verja þá og boða fagnaðarer-
indið. Hægt var að ganga að því
gefnu að ef mann langaði í smá
pólitískan slag, þá var sagt eitt-
hvað miður gott um kratana og
leikurinn var hafinn. Allir vissu
að ekki leiddist henni þetta. Hún
elskaði slaginn.
Eftir að hún lét af störfum hjá
SFR fylgdist hún vel með störf-
um verkalýðshreyfingarinnar og
veitti okkur aðhald. Hún var ekk-
ert að skafa utan af því þegar
kom að verkalýðs- og þjóðfélags-
málum. Í viðtali við hana í SFR-
blaðinu 2006 komst hún svo að
orði: „Mér finnst að verkalýðs-
hreyfingin verði að taka sig á,
hún verður að vakna til lífsins í
nafni réttlætisins. Gróðaöflin eru
farin að teygja arma sína inn á æ
fleiri svið. Það má ekki hleypa
þeim lengra en orðið er. Við verð-
um að standa vörð um íslenskt
velferðarsamfélag á þeim grund-
velli að velferð sé skýlaus mann-
réttindi allra, að allir eigi sinn
óskoraða rétt en fari ekki að
skynja sig sem einhverja þurfa-
linga í samfélagi hinna sterku.“
Síðustu árin kom Guðlaug oft
við hjá okkur á skrifstofunni og
var með okkur á sameiginlegum
samverustundum starfsmanna
félagsins. Í mínum huga er ein af
alþýðuhetjum Íslands fallin frá,
langt um aldur fram. Við hjá SFR
vottum fjölskyldu Guðlaugar
okkar dýpstu samúð um leið og
við kveðjum góða vinkonu og fé-
laga í baráttunni.
Árni St. Jónsson
formaður SFR.
Guðlaug Sigurðardóttir lést
25. janúar eftir langvarandi veik-
indi og baráttu við sjúkdóm sinn
krabbamein. Síðastliðin 6-7 ár
barðist„Lulla“ eins og hún var
kölluð af vinum sínum við sjúk-
dóminn. Það var vissulega aðdá-
unarvert að fylgjast með hvernig
hún tókst á við hinn illvíga sjúk-
dóm og vissulega lærdómsríkt.
Alltaf vildi þessi yndislega kona
vera með í öllu félagsstarfi í póli-
tíkinni, þar sem hún var sannur
jafnaðarmaður. Það munaði sko
mikið um hennar framlag sér-
staklega þegar nálgaðist prófkjör
og eða kosningar, þá var Lulla í
essinu sínu. Margar stundirnar
sátum við saman og hringdum og
hringdum í kosningabæra Hafn-
firðinga, þá var einnig oft mikil
gleði í gangi, spáð í spilin og svo
framvegis. En eftir sitjum við
sem störfuðum með Lullu í stjórn
60+ Hafnarfirði með sorg í
brjóstum okkar, og verðum að
starfa í hennar anda í framtíð-
inni. En þar var hún formaður
síðustu ár og gegndi því starfi af
miklum krafti, dugnaði og sóma,
sló aldrei af, þó baráttan við sjúk-
dóminn væri ávallt til staðar. Við
sem eftir sitjum í stjórn 60+
Hafnarfirði syrgjum yndislega
konu sem vann frábært starf fyr-
ir Samfylkinguna, hún var sann-
ur og einlægur jafnaðarmaður.
Minning þín lifir, hafðu þökk
fyrir allt og allt. Innilegar sam-
úðarkveðjur til allra aðstandenda
Guðlaugar Sigurðardóttur.
F. h. stjórnar 60+ Hafnarfirði,
Jón Kr. Óskarsson
gjaldkeri.
Fimmtudaginn 26. janúar
fengum við þær sorglegu fréttir
að félagi okkar í Samfylkingunni,
Guðlaug Sigurðardóttir, betur
þekkt sem Lulla í okkar röðum,
hefði látist þá um nóttina. Það
væri ofsögum sagt að andláts-
fregnin hafi komið okkur á óvart
því undanfarin misseri hafði
krabbameinið tekið sinn toll hjá
Lullu. Engu að síður héldu flestir
að hún væri ekki jafn veik og hún
var. En eljusemi hennar var því-
lík, að okkur skorti orð til að lýsa
aðdáun á orku hennar og ósér-
hlífni þrátt fyrir veikindin.
Lulla, var glæsileg kona, sem
hafði góða nærveru og mikla út-
geislun, enda á hún marga vini í
okkar hópi og teljum við undirrit-
uð okkur lánsöm að hafa kynnst
hennar mannkostum og átt henn-
ar vináttu. Hún hefur kennt okk-
ur margt, sem við búum að.
Lulla var sannur jafnaðarmað-
ur og tók virkan þátt í stjórn-
málastörfum. Hún fylgdi Sam-
fylkingunni af alhug frá stofnun.
Hún lá aldrei á liði sínu þegar
kom að vinnu í kringum kosning-
ar og önnur verkefni. Að galdra
fram nokkrar hnallþórur í kosn-
ingakaffi var lítið mál, taka að sér
úthringingar var jafnvel enn
minna mál. Það var sama hvað
það var, Lulla leysti allt sam-
viskusamlega af hendi, trygg og
trú í öllu sem hún tók að sér.
Lulla sat í stjórn Samfylking-
arinnar í Hafnarfirði sem gjald-
keri og var okkur borgið með
hana í því embætti. Þegar hún
lést var hún formaður í stjórn
Samfylkingarinnar 60+ og vara-
maður í Fræðsluráði Hafnar-
fjarðar.
Hún lét það ekki aftra sér
þrátt fyrir erfið veikindi að mæta
á jólafundinn okkar í Samfylking-
unni í Hafnarfirði í desember.
Hélt þar hvetjandi opnunarræðu
geislandi af jólaanda með sínum
myndugleika og þokka. Það er
ekki lengra síðan en 16. janúar
sem Lulla mætti á bæjarmála-
ráðsfund og var þá greinilegt að
af henni var dregið, en hún hélt
ótrauð áfram ákveðin í að berjast
til síðasta dags.
Þannig var hún baráttukona
eins og sönnum jafnaðarmanni
sæmir. Við sjáum á eftir frábær-
um félaga, hennar skarð verður
vandfyllt en við yljum okkur við
minningu um góða, skemmtilega
og trygga konu og þökkum af al-
hug störf hennar í þágu Samfylk-
ingarinnar og góð kynni. Um leið
sendum við fjölskyldu hennar
innilegar samúðarkveðjur. Bless-
uð sé minning Lullu.
Fyrir hönd Samfylkingarinnar
í Hafnarfirði,
Hörður og Helena Mjöll.
Það var eins og reiðarslag að
fá simtalið um að þú værir farin í
ferðina löngu, Lulla mín, hélt þú
myndir sigra einu sinni enn.
Ég þakka þér allar þær sam-
verustundir sem við höfum átt í
gegn um tíðina og öll þau frá-
bæru störf sem þú hefur unnið
með mér og fyrir mig í hinum
ýmsu nefndum og félögum, hjá
Bandalagi kvenna Hafnarfirði,
orlofsnefndinni en þar störfuðum
við lengi saman og hjá Samfylk-
ingunni, þar sem þú varst algjör
klettur.
Ég veit að við félagskonur í
Kvenfélagi Hafnarfjarðarkirkju
eigum eftir að sakna þín og
starfskrafta þinna, sem við höf-
um notið í nokkur ár og þökkum
við fyrir þann tíma og að fá að
kynnast þér.
Elsku Agnes, Biggi, Pétur,
Kolla, Svenni og fjölskyldan litla
og aðrir aðstandendur og vinir,
við sendum ykkur öllum okkar
innilegustu samúðarkveðjur um
leið og við kveðjum glæsilega og
ógleymanlega konu, sem við ósk-
um með trega góðrar ferðar í
framandi ferð.
Hörpu þinnar ljúfa lag
lengi finn í muna.
Því ég minnist þín í dag,
þökk fyrir kynninguna.
(Á.K.)
Takk fyrir að vera þú sjálf,
Lulla mín, takk fyrir allt.
Kristín Gunnbjörnsdóttir.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. FEBRÚAR 2012
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi
KRISTINN FINNSSON
frá Þverdal, síðast til heimili
á Akranesi
lést á Dvalarheimilinu Höfða föstudaginn
3. febrúar síðast liðinn.
Sigurbjörg Kristínardóttir,
Guðlaug Kristinsdóttir, Sigurður Ólafsson,
Finndís Kristinsdóttir, Mikael Appelgren,
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
HAUKUR ÞORVALDSSON
Oconomowoc,
Wisconsin, USA
lést á heimili sínu síðastliðinn föstudag.
Minningarathöfn auglýst síðar.
Lori A. Fleming,
Hreiðar Hauksson,
Þorvaldur Aðalsteinn Hauksson,
Maríanna Sól Hauksdóttir.