SunnudagsMogginn - 29.01.2012, Síða 19

29. janúar 2012 19
lifun að koma í Íslendingabyggðirnar í
Kanada. Íslenskur þjóðhöfðingi hafði
ekki komið þangað áður og var Ásgeiri
tekið með kostum og kynjum. Ekki spillti
heldur fyrir að pabbi átti skyldfólk á
þessum slóðum sem hann náði að heim-
sækja í leiðinni.“
Þess má geta að Vigfús tók líka kvik-
myndir í öllum sínum ferðum með Sveini
og Ásgeiri. Þær eru varðveittar á Kvik-
myndasafni Íslands.
Georgía ekta ömmutýpa
Gunnar segir föður sinn hafa borið bæði
Sveini og Ásgeiri afar vel söguna. Þeir
hafi verið ljúfmenni og tillitssamir við
ljósmyndarann í hvívetna. Raunar hitti
Gunnar báða mennina sjálfur. „Fyrst
þegar ég kom að Bessastöðum nokkurra
ára gamall með föður mínum vegna
myndatöku hitti ég Svein. Beið síðan í
eldhúsinu hjá frú Georgíu meðan pabbi
myndaði frammi. Hún var einstaklega
ljúf kona, ekta ömmutýpa,“ rifjar hann
upp.
Síðar vantaði Svein einfalda myndavél
til að hafa með sér í einkaferð út á land og
hringdi í Vigfús. Hann bjó aðeins að
flóknari vélum en spurði son sinn, sex
ára gamlan, hvort hann vildi ekki lána
forsetanum nýju kassamyndavélina sína.
Gunnar hélt það nú. Skömmu síðar sneri
Sveinn heim úr ferðalaginu og hafði upp
á Gunnari, þar sem hann var að leik á
Klambratúni, og skilaði honum vélinni.
Svipur mun hafa komið á leikfélagana
þegar forseti lýðveldisins kallaði á Gunn-
ar.
Á unglingsárum var Gunnar í sveit
norður í Bárðardal á sumrin og þegar Ás-
geir Ásgeirsson kom í opinbera heimsókn
í Þingeyjarsýslu eitt sumarið sótti Vigfús
son sinn og leyfði honum að slást í hóp-
inn. „Það var mikil upplifun.“
Ásgeir Ásgeirsson með forsætisráðherra Breta, Alec Douglas-Home, í Downingstræti 1963.
Ljósmynd/Vigfús Sigurgeirsson
Ólafur Jóhannesson, Kristján Eldjárn og Gunnar Thoroddsen á Bessastöðum 1980.
Ljósmynd/Gunnar G.Vigfússon
Vigdís Finnbogadóttir heilsar Ronald Reagan Bandaríkjaforseta á Bessastöðum 1986.
Ljósmynd/Gunnar G.Vigfússon
Guðrún Katrín Þorbergsdóttir og Ólafur Ragnar Grímsson skömmu eftir að hann tók við.
Ljósmynd/Gunnar G.Vigfússon
Vigfús Sigurgeirsson þótti með merkari
ljósmyndurum hér á landi á sinni tíð. Í
tilefni af sýningu á myndum hans í Þjóð-
minjasafninu fyrir tæpum þremur árum
skrifaði Einar Falur Ingólfsson, blaða-
maður og ljósmyndari, eftirfarandi í
Morgunblaðið:
„Sýningin á verkum Vigfúsar var mér
opinberun. Ég hafði ekki gert mér grein
fyrir því með hvaða hætti Vigfús hafði
skráð samtíma sinn; atvinnulíf sem
landshætti – og að hann hafi í raun verið
jafn framúrskarandi ljósmyndari og þessi
sýning sannar.
Sýningin er kölluð Þjóðin, landið og
lýðveldið. Það eru einmitt efnisflokk-
arnir. Einn er röð formhreinna og nokk-
uð kaldhamraðra landslagsmynda, meðal
annars af jöklum, fossólgu og Hraun-
dranga fyrir ofan Hraunsvatn. Flestar
myndanna sýna forsetana Svein Björns-
son og Ásgeir Ásgeirsson á ferð um landið
og móttökurnar sem þeir fengu. Loks er
myndröð um fólkið í landinu, líf þess og
störf.
Það er margt heillandi við þessa sýn
aftur í tímann, sem fólk verður að upp-
lifa. Klassísk er mynd Vigfúsar af kúa-
smala í Vatnsdal, undir regnboga. Sú
mynd fór víða og var lofuð í erlendum
fjölmiðlum; sögð „hreinasta listaverk“.
Myndirnar af selveiðum frá Staðarfelli
eru merkilegar, ekki síður en bóndinn í
Fagradal á fýlaveiðum, ullarþvotturinn á
Skútustöðum, síldarsöltunin á Siglufirði
eða bjargsigið í Drangey. Sem heimildir
eru þessar myndir einstakar, sannkall-
aður fjársjóður, en fagurfræðilega eru
þær líka stórmerkilegar.
Myndirnar af ferðum forsetanna eru
líka heillandi, ekki síst frá fyrstu árum
lýðveldisins, þar sem hin vonglaða þjóð
horfir framan í nýja tíma. Borðar eru
strengdir yfir götur, forsetinn fær
ábreiðu að gjöf og forsetabíll þarf að bíða
meðan fjárrekstur rennur hjá. Forseta-
bíllinn er sínálægur; merkilegt er að sjá í
heimsókn Sveins til Akraness hvernig
bíllinn fær „heiðurssæti“ við ræðupúltið.
Svo eru þetta allt „alvöru“ safarík ljós-
myndaprent, eins og hæfir myndheim-
inum. Því ber að fagna.“
„Framúrskarandi ljósmyndari“
Vigfús Sigurgeirsson ljósmyndari skráði samtíma sinn; atvinnulíf sem landshætti.