SunnudagsMogginn - 18.03.2012, Blaðsíða 29

18. mars 2012 29
fólk skynjar við þessar aðstæður en fyrstu mánuðina
fannst mér hann vera að fylgjast með umhverfinu. Ég
fékk mér til dæmis nýja fartölvu á þessu tímabili og fór
með hana upp á spítala og var lengi hjá Óla einn laug-
ardag að baksa við hana. Mér fannst hann vera að fylgjast
með mér því hann var mikill tölvugúrú og þetta var
nokkuð sem hann hefði haft mikinn áhuga á. Undir lokin
gerði ég mér grein fyrir því að Óli var farinn. Líkaminn
var þarna en það var ekkert líf eftir. Þá fór maður að biðja
og vona að þessu færi að ljúka sem allra fyrst. Þetta var
alls ekki sú staða sem Óli vildi vera í, við höfðum oft rætt
það að við vildum ekki skilja hvor við annan í ástandi
eins og þessu.
Þetta var skelfilegt og það var ekkert hægt að gera.
Bara bíða. Þessi hræðilegi atburður varð til þess að Hall-
dór kom aftur inn í mitt daglega líf. Við þrír höfðum
stofnað saman Ríó-tríóið kornungir en þegar Halldór fór
í tannlæknanám hætti hann og Ágúst Atlason tók við.
Halldór kom oft upp á spítala til Óla og þar hittumst við
reglulega. Svo allt í einu, rúmum tveimur mánuðum eftir
að Óli dó, varð Halldór bráðkvaddur, fékk hjartaáfall.
Þetta fráfall vina minna, og krabbameinið, minnir mig
stöðugt á hversu stutt bilið er milli lífs og dauða.“
Trúirðu á líf eftir dauðann?
„Já, ég geri það. Ég trúi að við séum hér á jörðinni á
ferðalagi og birtumst eftir dauðann í annars konar formi
á öðrum stað. Við sjáum að maðurinn getur skapað ótrú-
lega mikið á þeim stutta tíma sem ein mannsævi er. Það
getur ekki verið að maðurinn og stórverk mannsandans
séu bara einnota. Ég trúi því allavega ekki.“
Fann mig ekki í pólitík
Þú starfaðir um tíma í pólitík og varst borgarfulltrúi
Reykjavíkurlistans. Hvernig kunnirðu við þig í pólitík-
inni?
„Ég afplánaði átta ár í pólitík. Ég segi afplána af því að
ég fann mig ekki í pólitíkinni. Ég er þannig gerður að ég
get ekki sagt endalaust já heldur verð að geta sagt nei ef
mér finnst rétt að segja nei. Mér líkaði ekki margt af því
sem ég sá og heyrði meðan ég var í pólitík. Og ekki hefur
pólitíkin skánað. Maður hlýtur að staldra við það að ein-
ungis 10 prósent þjóðarinnar treysta Alþingi. Þetta er svo
skelfileg staða að maður spyr sig hvort það eigi kannski
bara að leggja þessa stofnun niður. Hvað erum við að gera
með Alþingi ef svo að segja enginn ber lengur traust til
stofnunar sem á að vera hornsteinninn í lýðræðisumræð-
unni?“
Er þetta vantraust á Alþingi ekki stjórnmálamönn-
unum sjálfum að kenna?
„Þetta er engum öðrum að kenna. Ég held að stjórn-
málamenn okkar séu vel meinandi en þeir eru fyrir löngu
komnir á villugötur í umræðu sem er svo sérkennileg að
það er með ólíkindum. Það er ekki hægt að bjóða þjóð-
inni upp á það að tími þingmanna fari í fjálglegar yfirlýs-
ingar um það hvernig þeim tókst að gera pólitískan and-
stæðing kjaftstopp. Þetta er „Sjáið þið hvernig ég tók
hann!“-pólitík. Þegar svo er skiptir það ekki miklu máli
hvað fólk á Alþingi er að þvarga um. Innihaldið er horfið.
Ég vil miklu frekar eyða tíma mínum með konu minni,
Birnu Pálsdóttur, börnunum okkar fjórum og þeim átta
barnabörnum sem ég á nú þegar en að fylgjast með svona
kjaftæði.“
Nú er dóttir þín, Heiða Kristín, framarlega í Besta
flokknum. Hvernig finnst þér Besti flokkurinn hafa
staðið sig?
„Mér finnst Besti flokkurinn hafa staðið sig vel. Þar
hefur verið gerð góð tilraun til að haga pólitískri umræðu
öðruvísi en gert hefur verið. Besti flokkurinn hefur alla-
vega gefið fólki tækifæri til að staldra við og íhuga að
kannski sé hægt að gera hlutina öðruvísi. Ég fagna því
sem Besti flokkurinn er að gera og trúi því að hann eigi
eftir að breyta ýmsu í íslenskri pólitík.
Það hefur verið gerð tilraun til að spyrða Heiðu, dóttur
mína, og mig saman. Það er eins og ekki sé hægt að
hlusta á það sem hún hefur að segja heldur er spurt: Hver
er það sem segir henni hvað hún eigi að segja? Það er
þessi hugsun sem er að eyðileggja íslensk stjórnmál. Ein-
hver stígur fram á sviðið og þá er ekki hægt að hlusta á
viðkomandi heldur er spurt hverra manna hann sé. Ég
hef ekkert haft um Besta flokkinn og málefni hans að
segja og ég hef ekki verið að móta málflutning dóttur
minnar. Sama má segja um tónlistarflutning Snorra son-
ar míns, um störf Péturs sonar míns sem er natinn stoð-
tækjafræðingur og um Bryndísi, þá eldri, sem er flinkur
kennari með mörg fjölfötluð börn undir sínum vernd-
arvæng.“
Saknarðu þess að starfa sem tónlistarmaður?
„Ég sakna þess að því leyti að við í Ríó-tríóinu vorum
ekki búnir að gera það sem við ætluðum okkur að gera.
Við vorum í miðri tónleikaröð þegar ógæfan skall yfir.
Við ætluðum að gera ýmislegt og ég harma það að hafa
ekki fengið að ljúka þeim verkefnum með félögum mín-
um.“
Morgunblaðið/RAX
Heimsþekktar gæðavörur
sem allir þekkja
Heildsöludreifing: ACT ehf,
Dalvegi 16b, 201 Kópavogi, sími 577 2150
60 ára reynsla
á Íslandi