Morgunblaðið - 15.05.2012, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. MAÍ 2012
✝ Vilborg Guð-jónsdóttir
Stephensen kjóla-
meistari fæddist á
Lyngum í Með-
allandi 16. sept-
ember 1930. Hún
lést á Droplaug-
arstöðum 4. maí
2012. Foreldrar
hennar voru Guð-
jón Ásmundsson
bóndi á Lyngum, f.
10.5. 1891, d. 13.11. 1978, og
Guðlaug Oddsdóttir, f. 19.4.
1904, d. 22.11. 2001. Vilborg var
fjórða af 13 systkinum, elstur
var Guðmundur, f. 6.6. 1927, d.
25.1. 2002, næstur var Guð-
laugur, f. 1.7. 1928, Oddný, f.
20.8. 1929, þá Vilborg Sigrún, f.
11.2. 1932, Vigfús, f. 9.6. 1934, d.
3.8. 1935, Vigfús, f. 3.7. 1935, d.
sambýliskona Hauks er Krist-
jana Sif Haraldsdóttir, f. 1986,
dóttir þeirra er Eva Þóra, f.
2006. 2) Hannes, f. 25.3. 1953.
Hann kvæntist Björgu Krist-
jánsdóttur, f. 1956, þau slitu
samvistir. Synir þeirra eru
Magnús Þór, f. 1980, sambýlis-
kona Anna Kaurén, dóttir
þeirra Freyja, f. 2011, og Krist-
ján Már, f. 1984. Núverandi
maki Hannesar er Anika Steph-
ensen. Dætur þeirra eru Cecilia
Valdís, f. 2001, og Malin Björk,
f. 2007. 3) Magnús, f. 24.12.
1958. Hann kvæntist Elínu G.
Helgadóttur, f. 1958, þau slitu
samvistir. Börn þeirra eru Júl-
íus Stígur, f. 1979, og Saga, f.
1982. Sambýliskona Júlíusar
Stígs er Arnheiður Bjarnadótt-
ir, f. 1979. Þeirra börn eru Þór-
dís, f. 1999, Kári, f. 2005, og
Styrmir, f. 2008. Núverandi
maki Magnúsar er Sigrún
Björnsdóttir, f. 1959. Sonur
þeirra er Sindri, f. 1989.
Útför Vilborgar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 15. maí
2012, og hefst athöfnin kl. 13.
27.9. 1960, Dag-
bjartur, f. 17.4.
1937, d. 14.1. 1993,
Jóhanna, f. 18.6.
1939, Sigurður, f.
18.11. 1940, Áslaug,
f. 2.11. 1942, Sig-
ursveinn, f. 6.8.
1945, og Steinunn,
f. 9.2. 1947.
Vilborg giftist
hinn 14. júní 1950
Magnúsi Steph-
ensen málara frá Reykjavík.
Börn þeirra eru: 1) Guðrún, f.
15.11. 1950. Hún giftist Valgarði
Sigurðssyni, f. 1943, þau slitu
samvistir. Dóttir þeirra er
Hulda Björk, f. 1971. Núverandi
maki Guðúnar er Sigurbjörn
Þór Bjarnason, f. 1945. Synir
þeirra eru Hafsteinn Þór, f.
1980, og Haukur Þór, f. 1981,
Á þessum sólríku, fallegu vor-
dögum í maí sofnaði Vilborg.
Fyrrverandi tengdamóðir og
amma tveggja barnanna minna.
Vorið var svo sannarlega tíminn
hennar Vilborgar. Miklar annir
við að sauma útskriftarkjóla og
þjóðbúninga. Það þurfti líka að
undirbúa matjurtagarðinn og sá
fræjum. Reyndar voru allar árs-
tíðir tíminn hennar Vilborgar.
Henni féll aldrei verk úr hendi.
Hún kenndi barnabörnunum
að sauma og föndra meðan hún
sinnti sinni vinnu. Hún var
kjólameistari með marga við-
skiptavini. Þegar Stígur minn
fæddist var hún einmitt nýbúin
að vera á bútasaumsnámskeiði
og gaf honum gullfallegt teppi.
Öll barnabörnin fengu teppi og
hún hjálpaði mér og reyndi að
kenna svona teppasaum. Allt
efni var nýtt, meira að segja
hveitipokar sem urðu að visk-
ustykkjum með fallegu þrykki.
Ekki dugði að sauma einn þjóð-
búning fyrir Sögu þeir urðu þrír
að tölu, listaverk.
Garðurinn í Langagerði var
upphaflega bara venjuleg gras-
flöt, en breyttist smám saman í
matjurtagarð sem stækkaði á
hverju ári. Þegar ég gekk með
Sögu mína gaf hún mér grænkál
og salat úr garðinum allt sum-
arið. Galdurinn við að fá góða
uppskeru var að nota nógu mik-
ið þaramjöl. Það var ekkert
vandamál að koma kálinu ofan í
barnabörnin, bara taka smá ost-
bita og rúsínu og vefja kál-
blaðinu utan um. Hún kenndi
mér líka að það er alveg óhætt
að sleppa helmingnum af sykr-
inum í uppskriftum. Hún hvatti
mig til að stunda jóga og hafði
jákvæð áhrif á líf mitt. Vilborg
og Magnús reyndust mér og
börnunum afskaplega vel og
kveð ég með þökk og virðingu.
Ég votta öllum aðstandendum
samúð.
Elín G. Helgadóttir.
Það voru ófáar stundirnar
sem við áttum saman í sauma-
herberginu hjá þér í Langagerð-
inu. Þú að sauma og ég að fylgj-
ast með þér og spjalla eða með
eitthvert verkefni sem þú lést
mig fá.
Ég var mjög ung þegar þú
kenndir mér að sauma. Ég
saumaði krosssaumsmyndir sem
urðu síðar að nálapúðum, púðum
eða veggmyndum og ég saumaði
nokkra bútasaumsbolta þegar
þú kenndir mér handtökin við
bútasauminn.
Þegar ég var orðin eldri og þú
komin á fullt í þjóðbúningasaum
kenndirðu mér að baldera svo
ég gæti sjálf balderað borðana á
þjóðbúninginn minn. Þú kenndir
mér að frágangur skiptir miklu
máli og maður á að geta sýnt
rönguna með stolti. Það gerði ég
alltaf og ég man að þú hrósaðir
mér mjög mikið fyrir rönguna.
Enn þann dag í dag, þegar ég
prjóna eða sauma, þá hugsa ég
alltaf til þín og passa frágang-
inn. Ég man eftir tjaldútilegun-
um á Snæfellsnesinu með ykkur
afa, öllum ferðunum í berjamó
þar sem afi fór alltaf lengst upp í
fjall en við tvær vorum neðar og
tíndum fullt af krækiberjum.
Hann tíndi reyndar alltaf meira
en við báðar saman. Svo þegar
heim var komið var búin til saft
og svo var oft saftsúpa í matinn,
með tvíbökum.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt.
Hulda Björk.
„Það er mús í húsinu, það er
mús í húsinu,“ kölluðum við
amma á meðan við skoðuðum
bókina sem við báðar kunnum
utan að og létum litlu pappírs-
músina hlaupa í gegnum húsið
og hræða fólkið á myndunum. Á
meðan á þessu músastandi stóð
var amma að útbúa kvöldhress-
ingu, stappaða banana með
kornflexi og rjóma. Deginum
höfðum við að mestu eytt uppi á
lofti í saumastofunni. Amma var
að sauma þjóðbúning ásamt því
að hjálpa mér að sauma litlar fí-
gúrur úr afgangsefnum. Ég
fylgdist með, full aðdáunar,
hvernig hvert smáatriði á bún-
ingnum var unnið af mikilli kost-
gæfni og nákvæmni. Í hléunum
okkar fórum við út í garð að
hugsa um grænmetið og fengum
okkur að sjálfsögðu grænt í
gogginn og hinn ómissandi mal-
tsopa með. Amma kallaði mig
Bleika pardusinn sem ég hafði
mikla unun af og var klædd í
bleiku ullarfötin sem langa-
amma hafði sent mér. Á ung-
lingsaldri minnkaði ekki áhug-
inn á því að heimsækja ömmu og
afa í Langagerðið en ófáum
skólafrídögum eyddi ég í sauma-
stofunni hennar ömmu. Þar
kenndi amma mér m.a. búta-
saum, glitsaum, krosssaum og
nokkrar flíkur saumuðum við
saman.
Elsku Bogga amma mín, það
er ómetanlegt að hafa fengið að
vera svo náin þér. Þjóðbún-
ingana mína þrjá mun ég varð-
veita vel ásamt öllu því dýrmæta
sem þú hefur kennt mér og gef-
ið.
Saga Stephensen.
Vilborg G.
Stephensen
Hinn 8. apríl lést á Droplaug-
arstöðum mágur minn Birgir
Möller. Aldurinn var orðinn hár
og líkamlegt þrek þorrið svo frá-
fall Birgis þurfti ekki að koma á
óvart.
Þegar ég hugsa til Bigis sé ég
ýmsar myndir. Ég sé samvisku-
saman og nákvæman embættis-
mann sem upplifði fyrstu ár ís-
lenska lýðveldisins og vann fyrir
land sitt á erlendri grund og
seinna hér heima alltaf studdur
af sinni frábæru eiginkonu Gunn-
illu.
Ég sé hugulsaman og rausn-
arlegan heimilisföður sem naut
þess að fá góða gesti og gamla
vini í heimsókn.
Ég sé hann skemmtilegan og
vinsælan hjá öllum börnum sem
Birgir Möller
✝ Birgir Möller,fyrrverandi
forsetaritari, fædd-
ist í Reykjavík 14.
október 1922. Hann
lést á Droplaug-
arstöðum 8. apríl
2012.
Birgir var jarð-
sunginn frá Dóm-
kirkjunni 18. apríl
2012.
hændust að honum.
Ég sé tónlistarmann
sem kunni bæði að
leika á píanó og
trompet og kunni
vel að njóta tónlistar
af öllu tagi.
Ég sé skemmti-
legan bróður sem
hafði frábæran
húmor allt til hins
síðasta. Oft minnt-
ust þeir bræður
Jean og Birgir gamalla gilda og
góðra vina frá uppvaxtarárunum.
Allar þessar minningar munu
geymast í huga okkar og ég tek
undir orð Hávamála;
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
Birgir stóð ekki einn í lífsbar-
áttunni því Gunnilla vék vart frá
honum til hinstu stundar.
Elskulega fjölskylda Gunnilla
og synir, ég og við öll biðjum góð-
an guð að styrkja ykkur öll og
kveð Birgi með þökk og virðingu
Ólöf Kristófersdóttir
og fjölskylda.
Fallinn er til foldar félagi minn
og vinur Sigurgeir Angantýsson.
Ég man fyrst eftir Muna sem
strákur á Hofsósi þegar hann var
að draga sig eftir Dóru systur.
Þeir voru spennandi þessir gæjar
af Króknum á amerískum kögg-
um með brilljantín í hárinu, farn-
ir að reykja og veifuðu út um aft-
urrúðuna með flösku í hendi
þegar mikið stóð til.
Vinskapur okkar Muna hófst
þegar þau Dóra hófu búskap á
Króknum og stóð allt til loka.
Varð ég fastagestur á heimili
þeirra hvort sem það var á
Króknum, Dalvík, Danmörku eða
Varmahlíð. Dóra vildi aldrei vera
of lengi á sama stað. Þau voru vön
að flytja og við vorum vön að
flytja með þeim. Muni fylgdi
Dóru og kaus ekki að dvelja lengi
meðal okkar eftir að hún kvaddi
þennan heim.
Muni var gleðinnar maður,
með góða söngrödd og afbragðs
tónlistarmaður. Hann virtist geta
spilað á öll hljóðfæri þó svo að
rafmagnsorgelið stæði honum
næst, enda spilaði hann lengi með
danshljómsveitum á það hljóð-
færi. Þau eru minnisstæð sveita-
böllin í Skagafirði og Húnaveri,
músíkin á fullu, sveitt andlit á
gólfinu og Muni uppi á sviði á
orgelinu með eitthvað í glasi og
reykjarmökkurinn yfir öllu. Þá
nutum við lífsins í botn.
Þær eru margar stundirnar
sem hægt er að minnast með
Muna. Oftar en ekki tengjast þær
söng og gleði í góðum hópi fjöl-
Sigurgeir
Angantýsson
✝ Sigurgeir Ang-antýsson fædd-
ist í Ási, Gler-
árhverfi, Akureyri
12. apríl 1939.
Hann andaðist á
gjörgæsludeild
Landspítalans við
Hringbraut 2. maí
2012.
Útför Muna fór
fram frá Sauð-
árkrókskirkju 12.
maí 2012.
skyldu eða vina.
Mér eru þó efst í
huga ýmsar bílferð-
ir okkar, hvort sem
það voru heimferðir
af böllum á fögrum
vornóttum, veiði-
ferðir upp á Kjöl eða
að komast í Hofsós
að vetri til þegar bú-
ið var að tilkynna að
allt væri ófært.
Ekkert erindi, bara
fá kaffi hjá mömmu og svo aftur á
Krókinn. Rússajeppinn hans
Muna var ótrúlegur í snjó. Fræg
er einnig heimferð okkar af
landsmótinu á Eiðum sumarið
1968. Ferðin á okkur yfir fjöllin
var slík að rykið þyrlaðist upp af
gólfinu í rússanum þannig að illa
sást út um rúðurnar. Gott var þá
að komast í Grjótagjá og skola af
sér rykið. Heimkoma um nótt
undir rísandi sól yfir austurfjöll-
um. Vinirnir brosandi í íslensku
vornóttinni og góðir með sig.
Lífið hló ekki alltaf við Dóru og
Muna. Heilsa þeirra var stundum
ekki hin besta og dró það nokkuð
úr lífshamingju þeirra. Sambúð
þeirra var þó farsæl og alltaf var
stutt í hláturinn og góða skapið.
Því kemur það ekki á óvart að
Muni hafi kosið að verða lagður
til hinstu hvílu við hlið Dóru í
Hofsóskirkjugarði. Síðasta ferðin
í Hofsós verður öðruvísi en gleði-
ferðir fyrri ára, en vinirnir eru
með og Dóra bíður þar eftir sín-
um lífsförunaut eins og var í upp-
hafi vega.
Þorsteinn Þorsteinsson
frá Hofsósi.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær eiginmaður minn og besti vinur,
sonur, faðir, tengdafaðir og afi,
ÁSGEIR ÞÓRÐARSON,
Sólbrekku 13,
Húsavík,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga
fimmtudaginn 10. maí, verður jarðsunginn
frá Húsavíkurkirkju laugardaginn 19. maí
kl. 11.00.
Hafdís Hallsdóttir,
Friðrika Þorgrímsdóttir,
Arna Ásgeirsdóttir, Einar Örn Arnarson,
Harpa Ásgeirsdóttir, Kjartan Páll Þórarinsson
og barnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður og ömmu,
ÞÓRUNNAR MATTHÍASDÓTTUR,
Lækjasmára 4,
Kópavogi.
Bernótus Kristjánsson,
Ingunn Bernótusdóttir, Guðmundur Skúli Viðarsson,
Kristján Þór Bernótusson, Svava María Martinsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær fósturmóðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SELMA BÖÐVARSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður til heimilis að Hjallabraut 33,
andaðist sunnudaginn 13. maí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sigríður Björgvinsdóttir,
Guðný Björgvinsdóttir,
Stefán Björgvinsson, Hulda Karen Ólafsdóttir,
Anna Nína Stefnisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín,
GUÐBJÖRG ANNA BJÖRGVINSDÓTTIR
frá Garði,
Mývatnssveit,
Vogatungu 27,
Kópavogi,
lést á Skjóli miðvikudaginn 9. maí.
Sigurvaldi Guðmundsson.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HREFNA ÞÓRARINSDÓTTIR,
Hlíðarvegi 62a,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
mánudaginn 7. maí.
Útförin fer fram frá Digraneskirkju miðvikudaginn 16. maí
kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Umhyggju, félag til
stuðnings langveikum börnum.
Hugo Rasmus, María Játvarðardóttir,
Tómas Rasmus, Hlíf Erlingsdóttir,
Steinunn Rasmus, Jón Árni Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.