Morgunblaðið - 02.07.2012, Qupperneq 19

Morgunblaðið - 02.07.2012, Qupperneq 19
MINNINGAR 19 MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 2. JÚLÍ 2012 ✝ Okkar elskulegi JAKOB TRYGGVASON, sem lést sunnudaginn 17. júní, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni 6. júlí kl. 13.00. Hallfríður, Birgir og Valgerður Jakobsbörn og fjölskyldur, Áslaug Stephensen, Bjarney Tryggvadóttir. ✝ Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, KARL M. GUÐMUNDSSON, Suðurlandsbraut 58, Reykjavík, áður til heimilis að Marklandi 2, Reykjavík, lést á Hjúkrunarheimilinu Mörk sunnudaginn 24. júní. Útförin fer fram frá Bústaðakirkju miðvikudaginn 4. júlí kl. 13.00. Sigríður Stefánsdóttir, Guðrún Karlsdóttir, Jens Hilmarsson, Ásta Sigrún Karlsdóttir, Stefán Örn Karlsson, barnabörn og barnabarnabörn. ✝ IngibjörgBjörnsdóttir fæddist í Túngu, Borgarfirði eystri, 23. ágúst 1919. Hún lést 23. júní 2012. Foreldrar Ingi- bjargar voru hjónin Björn Jónsson kaupmaður og söðlasmiður, f. 8. marz 1890, d. 19. janúar 1941, og Þórína Vilhelmína Þórðardóttir ljósmóðir, f. 28. janúar 1897, d. 27. maí 1964. Systkini Ingibjarg- ar eru: Jakobína, f. 22. ágúst 1920, látin, Aðalbjörg, f. 13. sept- ember 1921, látin, Dagur, f. 22. maí 1925, látinn, Hörður, f. 18. desember 1931, látinn, Þórdís, f. 9. desember 1933, búsett í Hafn- arfirði og Jón, f. 20. september 1935, búsettur á Borgarfirði eystri. Ingibjörg giftist 19. júní 1948, Bjarna Helgasyni vélstjóra og járnsmið frá Dröng- um í Dýrafirði, f. 6. ágúst 1903, d. 28. maí 1994. Þau bjuggu í Kópavogi til ársins 1951 en fluttu þá að Kleifum í Skötufirði og bjuggu þar til 1970, en fluttu það sama ár til Súðavíkur. Haustið 1993 fluttu þau frá Súðavík til Ísafjarðar. Synir þeirra eru: a) Þórður, f. 15. apríl 1950, sam- býliskona hans er Alda Péturs- dóttir. Dóttir Þórðar og Þór- unnar Bjarnadóttur er Ýr, f. 10. marz 1974, börn hennar eru Að- albjörg og Þórir. b) Helgi, f. 3. maí 1957, eiginkona hans er Anne Berit Vikse, börn þeirra eru Elín Andrea, f. 21. júní 1994 og Egill Bjarni f. 26. marz 1996. Útför Ingibjargar fer fram frá Súðavíkurkirkju í dag, 2. júlí 2012, kl. 14. Árið 1970 héldum við Bryndís vestur á Ísafjörð til að byggja upp Menntaskólann þar. Við höfðum þegið í arf vináttu við hjónin Ingibjörgu Björnsdóttur, sem ættuð var frá Borgarfirði eystra, og Bjarna Helgason, vél- stjóra og járnsmið frá Dýrafirði. Þau höfðu flust til Súðavíkur 1970, sama haustið og við stofn- uðum Menntaskólann. Við þágum vináttu við þau Ingibjörgu og Bjarna frá föður- bróður mínum, Finnboga Rúti Valdimarssyni og Huldu Jak- obsdóttur, konu hans á Mar- bakka í Kópavogi. Bjarni og Ingibjörg voru nefnilega í hinu harðsnúna baráttuliði frum- byggja Kópavogs, sem byggðu upp þennan næststærsta kaup- stað landsins á árunum eftir seinna stríð með berum höndum og þrjósku landnemans eina saman að leiðarljósi. En svo tóku þau Ingibjörg og Bjarni upp á því snemma á sjötta ára- tugnum að hverfa brott úr þétt- býlinu syðra og setjast að á Kleifum í Skötufirði við Djúp vestra, þar sem þau bjuggu í tvo áratugi. Það lék allt í höndunum á hagleiksmanninum Bjarna, svo að þeim búnaðist vel, þótt það þyrfti að hafa fyrir því. Þetta var sumsé á þorra vet- urinn 1973. Ingibjörg og Bjarni höfðu boðið okkur Bryndísi á þorrablót í Súðavík. Þetta var teiti sem við vildum fyrir enga muni missa af. Þótt það gerði manndrápsbyl þennan sama dag, svo að ekki var hundi út sigandi, slógum við nokkur sam- an fyrir veghefli til að ryðja veg- inn og komumst á leiðarenda, seint og um síðir. Og þvílík veisla. Allur þorra- matur var matbúinn í heimahús- um – nema hákarlinn, sem kom úr Hnífsdal. Heimamenn höfðu undirbúið vandaða skemmtidag- skrá, sem var flutt meðan gestir sátu að snæðingi, og sóttu sér brjóstbirtu með undan borðum. En það sem mátti heita sérstakt við skemmtiatriðin á þessu rammíslenska blóti í svokallaðri útkjálkabyggð, var að þau fóru mestan part fram á (nýsjál) ensku. Þarna komst ég einna fyrst í návígi við hnattvæð- inguna. Skýringin á þessu var sú, að á þessum uppgangsárum vestra – fyrir daga kvótakerfis, flykktust andfætlingar okkar – einkum ungar konur frá Ástralíu og Nýja Sjálandi – í fiskvinnslu til Íslands. Uppgripin þar dugðu til að fjármagna Evrópureisuna, sem ungt fólk þar syðra dreymir um. Utandyra geisaði fárviðri, en hið innra með blótgestum ríkti ósvikin gleði við dragspil og dans fram í morgunsárið. Þetta er einhver eftirminnileg- asti mannfagnaður, sem við Bryndís höfum setið jafnt innan- lands sem utan, og höfum við þó setið þá ófáa. Síðan urðu ævinlega fagnað- arfundir með okkur Ingibjörgu, hvar svo sem leiðir okkar lágu saman. Í mínum augum bar Ingibjörg alltaf svip af sinni til- komumiklu heimabyggð, Borg- arfirði eystra. Hún var kona þeirrar kynslóðar, sem naut tak- markaðrar skólagöngu, en var engu að síður víðlesin og gagn- menntuð. Djúp réttlætiskennd var henni í blóð borin. Og hún bjó yfir nægu mannviti, líf- reynslu og umhyggju fyrir sam- ferðafólki til þess að taka svari þeirra, sem á var hallað af rangsleitni. Hún var kvenskör- ungur. Okkur fannst við ævin- lega fara ögn skárri manneskjur af hennar fundi en við vorum fyrir. Blessuð sé minning hennar. Jón Baldvin og Bryndís. Ingibjörg Björnsdóttir var Austfirðingur en varði mestum hluta ævi sinnar á Vestfjörðum. Hún og maður hennar, Bjarni Helgason, fluttu að Kleifum í Skötufirði við Djúp með fjöl- skyldu sína í kringum 1950. Kjark og áræði hefur þurft til að hefja búskap við þær aðstæður, sem þessi litla afskekkta jörð bauð upp á en hún uppfyllti þann draum þeirra að yrkja jörðina á þessum fagra og un- aðslega stað fyrir vestan. Það var gestkvæmt á Kleifum og fjölskyldan tók afar vel á móti fólki. Ættingjar mínir voru þar á meðal og margir þeirra voru í sveit hjá þeim Ingibjörgu og Bjarna, sem voru samtaka um að gera vel við alla þessa krakka, sem voru hjá þeim í gegnum tíðina. Öll elskuðum við Kleifar og lífið þar. Ingibjörg ræktaði matjurtir og allur matur varð að vera holl- ur. En hann var líka góður; hver man ekki krúskað og hnísuboll- urnar o.fl. spennandi, eða góm- sætu jólakökuna, en hana feng- um við bara við gestakomur. Bjarni var gamansamur mað- ur, hann sagði oft brandara, sem við kunnum vel að meta. Og ekki sízt var hann mikill veiðimaður og afar úrræðagóður og kunni vel til allra verka. Það gerðu þau bæði. Þau bjuggu til andrúmsloft og minningar, sem eru meðal þess bezta úr bernsku minni. Ég veit að hún Hulda systir mín var sama sinnis. Þær Ingi- björg voru alltaf nánar og mikið samband á milli þeirra meðan báðar lifðu. Fyrir allt þetta erum við þakklát, sem þekktum þau. Okkar innilegustu samúðar- kveðjur til afkomenda þeirra. Sigrún Finnbogadóttir. Ingibjörg Björnsdóttir hélt fornar hefðir í heiðri. Ein af þeim var gestrisnin. Hún var höfðingi heim að sækja og hefði sómt sér vel sem húsfreyja á stórbýli í blómlegri sveit. En býli hennar var, lengst af ævinn- ar, lítið kot vesur í Djúpi. Það var ævintýri að sækja hana og fjölskyldu hennar heim á meðan vegurinn var enn ekki kominn, taka Djúpbátinn á Ísafirði og bíða svo eftir því að Bjarni á Kleifum birtist á bátnum sinum, Þórði kakala, fyrir mynni Skötu- fjarðar til þess að flytja gestina heim. Á borðum húsfreyjunnar á Kleifum voru kræsingar, sem þá voru enn sjaldséðar á sveitabæj- um þessa lands. Sjóbirtingur, sem húsbóndinn veiddi í net og geymdi lifandi í stíflu í bæjar- læknum, heimabakað brauð, grænmeti, sem húsfreyjan ræktaði af mikilli elju í garð- inum á bak við bæinn og alls kyns jurtir, sem hún notaði við matseldina á meðan aðrir settu sultu út á steikina og sæta sósu út á búðinginn. Ingibjörg var mikil náttúrulækningakona og sagðist hafa bjargað lífi sínu með hollum mat. Eftir máltíðina var setið áfram í eldhúsinu og spjallað. Þar voru engin dægurmál á dag- skrá heldur aðeins það sem máli skiptir, þessa heims og annars. Ingibjörg var afar vel lesin í dul- speki og var áskrifandi að tíma- riti Guðspekifélagsins. En að öðrum þræði var hún aðdáandi heiðinna manna og kunni Ís- lendingasögurnar svo vel að hún gat endalaust vitnað í þær orð- rétt. Mörgum fannst hún heldur afgerandi í skoðunum en með aldrinum varð hún mild og blíð og sá alla hluti í því skýra ljósi, sem fjarlægðin gefur. Mig grunar að Ingibjörg hafi ekki oft fengið hrós eða þakk- læti fyrir það, sem hún gaf öðr- um, jafnvel allskostar óskyldum, af tíma sínum, alúð og orku. Það var ekki til siðs hjá hennar kyn- slóð. En þeir sem enn búa að því, sem hún gaf þeim, verða henni ævinlega þakklátir. Son- um hennar og öðrum afkomend- um votta ég innilega samúð mína. Guðrún Finnbogadóttir. Ingibjörg Björnsdóttir Drottinn vakir, Drottinn vakir daga og nætur yfir þér. Blíðlynd eins og besta móðir ber hann þig í faðmi sér. Allir þótt þér aðrir bregðist, aldrei hann á burtu fer. Drottinn elskar, – Drottinn vakir daga og nætur yfir þér. Löng þá sjúkdómsleiðin verður, lífið hvergi vægir þér, þrautir magnast, þrjóta kraftar, þungt og sárt hvert sporið er, honum treystu, hjálpin kemur, hann af raunum sigur ber. Drottinn elskar, – Drottinn vakir daga’ og nætur yfir þér. (Sigurður Kristófer Pétursson) Kamilla Richardsdóttir Eiriksson ✝ Kamilla Rich-ardsdóttir Eiriksson fæddist í Reykjavík 28. júní 1948. Hún lést í Orlando í Flórída 5. nóv- ember 2011. Kamilla var jarðsett í Foss- vogskirkjugarði 28. júní 2012. Hvíl í friði, elsku dóttir. Mamma og pabbi. Með söknuði og hlýju í hjarta kveðj- um við þig, elsku systir. Stórt skarð er höggvið í fjöl- skyldu okkar þar sem við missum þig og Hauk bróður með stuttu milli- bili. Við yngri systkinin litum svo mikið upp til ykkar beggja þar sem Haukur bróðir átti flottustu mótorhólin sem við höfðum séð og þitt starf tók þig til Banda- ríkjanna og margar og skemmti- legar minningar koma upp þegar við rifjum upp ferðir okkar til þín, hvort sem var til New York eða Flórida. Skemmtilegar sög- ur koma upp þegar við systkinin sitjum hér saman og tölum um þig og hvað þú tókst okkur í æv- intýralegar ferðir, eins og t.d. þegar þú tókst okkur systur og mömmu til St. Augustine, keyrð- ir Ívar og Bjarneyju niður allan Flóridaskagann, alla leið til Key West, lést þig hafa það þó að þú hefðir ekki verið upp á þitt besta á þeim tíma, alltaf varst þú sterk, jákvæð og tókst á við veik- indi þín með æðruleysi. Þú varst svo lífsglöð og þér þótti skemmtilegt að skemmta þér og félagsvera varst þú mikil. Marga góða kunningja og margar góðar og traustar vinkonur áttir þú sem stóðu vel við bakið á þér í gegnum árin. Öll söknum við þess að heyra ekki símann hringja, þú varst svo dugleg að láta í þér heyra þar sem við vit- um að söknuður til Íslands var alltaf til staðar hjá þér og óskað- ir þú þér að vera komin heim. Þegar fjölskyldan kom saman fengum við oft að heyra í þér í gegnum símann þar sem þú lést okkur vita hver væri elst og frek- ust og alltaf endaðir þú símtölin „love you“. Elskum þig sömu- leiðis og vitum að þú og Haukur eruð á góðum stað þar sem nánir ættingar og vinir taka vel á móti ykkur. Margs er að minnast, margt er hér að þakka. Guði sé lof fyrir liðna tíð. Margs er að minnast, margs er að sakna. Guð þerri tregatárin stríð. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (Vald. Briem) Elsku Erna Petrea, Kevin og dætur. Við vottum ykkur dýpstu samúð, minning um góða systur lifir í hjörtum okkar. Bjarney, Petrea, Ágústa, Arnar og fjölskyldur. HINSTA KVEÐJA Megi gæfan þig geyma, megi Guð þér færa sigurlag. Megi sól lýsa þína leið, megi ljós þitt skína sérhvern dag. Og bænar bið ég þér, að ávallt geymi þig Guð í hendi sér. (Þýð. Bjarni Stefán Konráðsson) Systkinabörn, Benedikt Viktor, Elma Dís, Hinrik, Haukur og Stefán Ásgeir. Elskulegur faðir, tengdafaðir, afi og langafi, JÓN STEINN HALLDÓRSSON skipstjóri, Brúarholti 4, Ólafsvík, sem andaðist á dvalarheimilinu Jaðri, Ólafsvík, miðvikudaginn 27. júní, verður jarðsunginn frá Ólafsvíkurkirkju föstudaginn 13. júlí kl. 14.00. Hjördís E. Jónsdóttir, Guðlaugur H. Wium, Matthildur B. Jónsdóttir, Þorvaldur H. Einarsson, Kristrún Jónsdóttir, Vilhelm Þ. Árnason, Dröfn Jónsdóttir, Elías Hákonarson, Halldór F. Jónsson, barnabörn og barnabarnabörn. Elsku mamma mín, MARGRÉT SIGRÍÐUR ÁRNADÓTTIR hjúkrunarfræðingur, Garðarsbraut 62, Húsavík, lést föstudaginn 29. júní. Hanna Björg Guðmundsdóttir. Ástkær móðir okkar, ÁSTA SIGURJÓNSDÓTTIR fyrrum húsfreyja á Breiðabóli, Svalbarðsströnd, lést á Dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, sunnudaginn 1. júlí. Jarðarförin verður auglýst síðar. Börn hinnar látnu. Morgunblaðið birtir minn- ingargreinar endurgjalds- laust alla útgáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morg- unblaðinu greinar eru vinsam- lega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna upplýsingar um inn- sendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á Morg- unblaðslógóið efst í hægra horn- inu og velja viðeigandi lið. Skilafrestur | Sé óskað eftir birtingu á útfarardegi þarf grein- in að hafa borist á hádegi tveim- ur virkum dögum fyrr (á föstu- degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað get- ur birting dregist, jafnvel þótt grein hafi borist innan skila- frests. Lengd | Hámarkslengd minn- ingargreina er 3.000 slög. Lengri greinar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur. Undirskrift | Minningargreina- höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín undir grein- unum. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.