Helgafell - 01.04.1943, Page 91

DÝRTÍÐARMÁLIN
227
er vitanlega öllum hulið a&ur en slátr-
un hefst. Þótt nefndin verði svo gæfu-
söm, að verða sammála að öllu öðru
leyti, virðist mér vonlaust um, að hún
geti leyst þennan hluta verkefnis síns.
En ég tel jafnvíst, að þetta atriði verði
þá tekið fyrir á þingi og vefjist mjög
fyrir, hversu leysa skuli, en á meðan
svífi dýrtíðarmálið í lausu lofti.
Þetta voru meginástæðurnar fyrir
brottför minni úr ríkisstjórninni. — Ég
hafði verið vitni að tafli í tæpa 4 mán-
uði, tafli, sem varð biðskák. — Ég sá
ýmsa leiki, sem féllu mér ekki í geð, í
jafnveigamiklu máli fyrir framtíð okk-
ar allra. Ég sannfærðist um, að leiks-
lokin væru svo gálaus og gölluð, að ég
taldi það ekki viðhlítandi. Ég hlaut að
fara eftir sannfæringu minni og biðj-
ast lausnar í mótmælaskyni, svo að ég
sæti ekki í ábyrgðarstöðu í vegi fyrir
þeim vísu feðrum, sem hljóta að hafa
séð vegi, út úr þeirri gerningaþoku, er
Þeir höfðu skapað.
Eða er sú gerningaþoka flokkunum
kærkomið reykský, er þeir geti dulizt í,
meðan gerðar eru áætlanir um harðari
og hættulegri leiki, þegar biðskákin
verður tekin fyrir af nýju ? Er hugsan-
legt, að sú mikla og fagra áherzla, sem
flokkarnir fjórir lögðu á að verða sam-
mála, og var svo mikil, að þeir létu sig
einu gilda, hvað þeir urðu sammála
um, boði það, að þessir sömu flokkar,
sem sitja hver um annan, leita færis
að sundra hverir öðrum, eða gleypa
hluta hverir af öðrum, hafi þarfnazt
frests til að smíða ný vopn til sóknar
og varnar í valdabaráttunni og undir-
búa nýjar samsteypur í hagsmuna-
streitunni með áróðri sínum, þess
hvergi duldir, að blessuð þjóðin, hátt-
virtir kjósendur, þyrfti að sefast og
,,sansast“ örlítið, svo að henni yrði
ekki of mikið boðið ? Við bíðum -og
sjáum hvað setur.
Jóhann Sœmundsson.