Kjarninn - 07.08.2014, Qupperneq 52

01/04 Kjaftæði
g
unnar Bragi var næstum sloppinn fyrir horn.
Það var enginn að pæla í honum lengur. Hann
hafði tíst til stuðnings Palestínumönnum og
sett mildilega ofan í við Pútín þrátt fyrir að það
hafi ábyggilega illa samrýmst norðurslóða-
áætlunum helsta bakhjarls Framsóknarflokksins. Var
Gunnar Bragi kannski allur að braggast? Var hann jafnvel
farinn að rifja upp austantjaldskaflana í grunnskólalanda-
fræðinni? Ætlaði hann að reka af sér slyðruorðið fyrir fullt og
fast? Það lá við að maður hefði trú á því.
Svo skipaði hann tvo sendiherra.
Það hallærislegasta var ekki að þeir væru pólitískt
skipaðir. Það var í takti við annað að hverfa sex ár aftur í
tímann í þeim málum – nokkrum mánuðum aftur fyrir hrun.
Auk þess eru mennirnir sem fengu vegtylluna þetta sinnið
eflaust frambærilegustu sendiherrar, tala einhver nauðsyn-
leg tungumál, eru góðir við börnin sín, hressir eftir einn
drykk, geta sagt snyrtilega brandara og fara vel í móttökum.
Að minnsta kosti annar þeirra er meira að segja söngelskur
og gæti raulað sig blíðlega inn í hugi og hjörtu harðsoðnustu
sendil herrann
Stígur Helgason skrifar um skipan Gunnars Braga Sveinssonar
á tveimur nýjum sendiherrum.
Kjaftæði
stígur Helgason
fyrrverandi blaðamaður
kjarninn 7. ágúst 2014