Morgunblaðið - 14.08.2012, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. ÁGÚST 2012
✝ Sveinn Matt-híasson fædd-
ist 20. mars 1966 í
Vestmannaeyjum.
Hann varð bráð-
kvaddur á Heil-
brigðisstofnun
Vestmannaeyja
hinn 5. ágúst sl.
Foreldrar hans
eru Kristjana
Björnsdóttir, f.
24.12. 1943, hús-
móðir frá Vestmannaeyjum og
Matthías Sveinsson, f. 21.9.
1943, vélstjóri frá Vest-
mannaeyjum.
Bróðir Sveins: Björn, f. 2.6.
1978, m.h. Hrefna Jónsdóttir, f.
16.12. 1977, börn þeirra: 1)
Kristjana, f. 28.9. 2000, 2) Birk-
ir, f. 29.6. 2006, og 3) Bergdís,
f. 12.5. 2010.
Maki Sveins: Harpa Gísla-
dóttir, f. 11.1. 1960, þjón-
ustustjóri frá Vestmannaeyjum.
Þau gengu í hjónaband hinn 11.
júní 2011. Foreldrar maka:
Guðlaug Arnþrúður Gunnólfs-
dóttir, f. 21.9. 1941, og Gísli
Geir Guðlaugsson, f. 3.7. 1940.
Börn Sveins: 1) Matthías, f.
26.6. 1984. 2) Erna Sif, f. 1.12.
1989. 3) Heimir
Freyr, f. 17.4.
2003.
Börn Hörpu: 1)
Gísli Geir Tóm-
asson, f. 17.7. 1980,
m.h. Lilja Björg
Arngrímsdóttir, f.
10.7. 1982, sonur
þeirra Tómas Arn-
ar, f. 25.8. 2008. 2)
Erna Tómasdóttir,
f. 18.9. 1984, m.h.
Vigfús Sigurðarson, f. 24.8.
1982. 3) Kristján Tómasson, f.
16.1. 1992.
Sveinn lauk námi í vélstjórn
árið 1990. Hann starfaði frá 14
ára aldri nánast óslitið sem há-
seti og síðar vélstjóri hjá út-
gerðarfélaginu Ósi ehf. sem
gerir út Þórunni Sveinsdóttur
VE 401. Til skamms tíma gerði
Sveinn út Haförn VE 23 ásamt
öðrum. Sveinn var einn af
stofnendum bifhjólaklúbbsins
M.C. Drullusokkar og var
Sveinn félagsmaður númer tvö í
samtökunum.
Útför Sveins fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag, þriðjudaginn 14. ágúst
2012, kl. 14.
Elsku Svenni okkar. Við vilj-
um með nokkrum orðum kveðja
þig þótt það sé það erfiðasta sem
við höfum gert í lífinu. Það er svo
margt sem við gætum sagt frá en
við geymum það flest fyrir okkur
saman.
Við vorum svo náin fyrstu árin
þín, mikið bara ein því pabbi þinn
var svo mikið á sjó. En þegar þú
varst 12 ára gamall kom annar
sólargeisli í líf okkar, hann Bjössi
bróðir þinn. Þið voruð alltaf svo
góðir bræður sem aldrei bar
nokkurn skugga á enda saknar
hann þín mikið.
Þú áttir svo marga góða kosti,
þar á meðal að vera einstaklega
góður pabbi og ég veit að þér
þótti svo vænt um þau öll, enda
sést það best á því hvað þau
sakna þín öll mikið og eiga erfitt
með að sjá á eftir þér. En ég veit
að þú munt fylgja þeim eftir og
senda þeim hlýja strauma.
Þú varst líka svo lánsamur að
hitta þá bestu konu sem þú gast
fundið í öllum heiminum, hana
Hörpu þína. Þér þótti svo vænt
um hana og þið voruð svo sam-
taka í öllu sem þið gerðuð. Höfð-
uð gaman saman af lífinu og tókst
það vel. Þér hafði aldrei liðið bet-
ur; „engar áhyggjur núna
mamma því hún Harpa reddar
þessu öllu“ sem hún gerði líka því
hún elskaði þig óendanlega mikið
og hún saknar þín sárt núna, eins
og hennar börn gera líka.
Bróðir þinn og Hrefna sakna
þín mikið en þau munu hjálpa
okkur og við í sameiningu reyna
að vera Hörpu og börnum þínum
til staðar eins og við getum.
Hvíldu í friði elsku Svenni.
Mamma og pabbi
(Kristjana og Matthías).
Elsku pabbi … Ég trúi ekki að
þú sért farinn. Sit hér með tárin í
augunum, hugsandi um allar
yndislegu stundirnar sem við átt-
um saman. Þú varst og verður
alltaf minn klettur. Get talið upp
endalausar sögur og minningar
sem ég gæti sagt frá. En okkar
eftirminnilegasta og yndislegasta
kvöld sem ég mun aldrei gleyma
var núna síðastliðinn laugardag
þegar við komum öll saman heim
til þín og Hörpu á þjóðhátíðinni í
humarsúpuna. Daginn sem þú
kvaddir okkur sátum við öll úti á
palli í glampandi sól og hlógum
endalaust yfir sögunum sem þú
sagðir okkur. Að hlusta og horfa
á þig segja sögurnar gerði þær
ennþá fyndari og skemmtilegri.
Þessi dagur var fullkominn í alla
staði. Þú knúsaðir mig svo inni-
lega, hélst mér svo þétt að þér og
sagðir: „Litla stelpan hans pabba
síns, ég elska þig svo mikið.“
Sagðir hvað þú værir stoltur af
börnunum þínum. Það geislaði af
þér þetta kvöld. Talaðir um hvað
þú værir ánægður með lífið og
værir loksins búinn að ná þínu
takmarki í lífinu. Það hjálpar mér
í gegnum þessa erfiðu tíma að
vita að þú varst ánægður. Engin
orð geta lýst því hversu heitt ég
elska þig og hvað ég er stolt að
hafa átt þig fyrir pabba.
Inn í lífið brosmildur glaður og dyggur.
Þú vinum og börnum þínum varst alltaf
tryggur.
Stoltur af þínu og barst höfuðið hátt.
Hvort sem á degi eða koldimma nátt.
Farin ertu vinurinn til himna nú um
sinn.
Minningar framkalla tár sem renna
mér um kinn.
Og ég vil að þú elsku pabbi minn.
Vitir að guð býður þig velkominn.
Kveðja, litla stelpan þín,
Erna Sif Sveinsdóttir.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Hvíl í friði kæri vinur.
Dagmar og Hjalti.
Elsku besti pabbi minn, ég á
alltaf eftir að elska þig og aldrei
eftir að gleyma þér. Við gerðum
svo marga skemmtilega hluti
saman, Þegar þú fórst á mótor-
hjólið langaði mig alltaf að koma
með þér, oftast sagðirðu já. Eng-
inn er jafn heppinn og ég að eiga
svona góðan pabba. Alltaf þegar
þú komst í land langaði mig alltaf
að koma til þín. Ég vona að þú átt
eftir að eiga góðar stundir uppi
hjá Guði. Mér leið alltaf svo vel
þegar þú komst í land. Ég á eftir
að sakna þín óskaplega mikið.
Þinn sonur,
Heimir Freyr.
Elsku Svenni bróðir.
Svakalega er lífið stundum
ósanngjarnt og á það ekki síst við
nú. Þú svona lífsglaður og ham-
ingjusamur maður skuli vera tek-
inn frá okkur á einu augabragði.
Maður átti eftir að segja svo
margt, gera svo margt.
Við brölluðum ýmislegt saman
og þú varst duglegur að „drösl-
ast“ með litla bróður með þér
þegar ég var yngri. Mér er sér-
lega minnisstætt þegar þú bauðst
mér með á rokktónleika í Reykja-
vík, ég þá aðeins átta ára gamall.
Það hefði ekki hver sem er nennt
að hafa litla bróður með en svona
varst þú innrættur, algjör ljúf-
lingur.
Eftir að við Hrefna stofnuðum
okkar fjölskyldu þá fannst okkur
og börnum okkar ekki leiðinlegt
að fá þig í heimsókn. Okkur er
sérstaklega minnisstæður tíminn
sem þú gistir hjá okkur í Lóma-
sölunum, börnin hændust að þér
og þú kunnir nú líka lagið á þeim.
Golfið var sameiginlegt áhuga-
mál okkar. Þú varst duglegur að
stappa í mig stálinu þegar ég var
að stíga mín fyrstu skref í golfinu
sem unglingur og ég átti að sjálf-
sögðu ekki möguleika á að vinna
þig á þeim tíma. Ég stundaði
golfið af mun meira kappi en þú
síðustu ár og nú hafði ég vinning-
inn. Þú varst reyndar þrælsmit-
aður af bakteríunni aftur og ég
veit að það hefði ekki liðið á löngu
áður en þú hefðir verið farinn að
vinna litla bróður aftur. Þú held-
ur bara áfram að æfa þig á þeim
stað þar sem þú ert nú og við
keppum saman seinna.
Þrátt fyrir að við værum ekki
inni á heimili hvor annars dag-
lega þá vorum við alltaf mjög
góðir vinir. Ég og Hrefna bjugg-
um reyndar í Kópavoginum í 12
ár og við vorum nýflutt til Eyja
aftur. Eðlilega höfðu samskiptin
aukist eftir að við fluttum aftur
heim og mikið hlökkuðum við
Hrefna til að eyða meiri tíma með
þér og Hörpu.
En þrátt fyrir að okkur finnist
þetta alveg svakalega ósann-
gjarnt þá vitum við að þú ert
kominn á góðan stað og við feng-
um nú vissu fyrir því daginn eftir
að þú kvaddir okkur í Herjólfs-
dal. Hún Bergdís, tveggja ára
dóttir mín, eyddi talsverðum
tíma með Kristjönu stóru systur
og ömmu og afa af Túngötunni í
kirkjugarðinum daginn eftir að
þú kvaddir. Bergdís fékk að ráða
ferðinni og tók hún upp hvítan
stein úr leiði sem varð á vegi
hennar sem hún ríghélt um og
engin leið var til að losa. Hún
gekk dágóðan spöl á undan þeim
og sleppti ekki steininum fyrr en
hún lagði hann upp á einn leg-
steininn og brosti sínu breiðasta.
Þegar þeim var litið á legsteininn
þá var þetta hjá alnafna þínum
honum Svenna afa okkar. Það er
engu líkara en einhver hafi leitt
hana þangað og er ég viss um að
þú sért búinn að hitta nafna þinn
og að þið séuð farnir að bralla
eitthvað saman.
Já, Svenni, nú ertu farinn og
það er sárara en orð fá lýst. Það
líður einhver tími áður en við
hittumst á ný en minningin lifir
og ég skal lofa þér því að skila
mínu í því að halda minningunum
á lofti og kem til með að grobba
mig af því við hvert tækifæri að
hafa átt „besta bróður í heimi“.
Elsku mamma, pabbi, Harpa
og börn. Guð gefi ykkur styrk á
þessum erfiða tíma. Styðjum
hvert annað og reynum að fara í
gegnum þetta brosandi út í ann-
að, það hefði Svenni bróðir viljað.
Björn bróðir.
Í dag kveð ég „Svenna bróður“
með söknuði en það kallaði Bjössi
minn hann alltaf. Maður spyr sig
af hverju svona lagað gerist en
engin eru svörin. Það sem eftir
stendur eru minningarnar um
þennan yndislega mann sem ég
kynntist fyrir að verða 17 árum
þegar ég kom inn í fjölskylduna.
Þakklát er ég fyrir tímann sem
við áttum en auðvitað átti hann
að vera miklu lengri. Margir hafa
misst mikið, foreldrar hans horfa
á eftir syni sínum, Bjössi missir
eina bróður sinn sem hann leit
mikið upp til, börnin hans þrjú
sem voru líf hans og yndi og
Harpa hans heittelskaða og fjöl-
skyldan hennar sem hann eign-
aðist eftir að hafa kynnst henni
Hörpu sinni. Það er þó huggun í
harmi að vita að Svenni var virki-
lega hamingjusamur í lífinu þeg-
ar hann kvaddi okkur þetta ör-
lagaríka kvöld.
Elsku Bjössi minn, Kristjana
og Matti, Harpa og börnin ykkar
öll, við munum í sameiningu kom-
ast í gegnum sorgina og halda
minningu hans á lofti og ekki síð-
ur fyrir litla mannfólkið í kring-
um okkur sem hann dýrkaði svo
mikið og þau löðuðust að honum.
Þín mágkona,
Hrefna.
Í fáum orðum langar mig að
minnast frænda míns Sveins
Matthíassonar sem féll frá fyrir
aldur fram laugardaginn 4.
ágúst.
Það hefur alltaf verið létt yfir
Sveini þó að líf hans hafi örugg-
lega ekki alltaf verið auðvelt en
hann náði að brosa í gegnum
flesta erfiðleika sem hann lenti í.
Snemma á lífsleiðinni hefur
Sveinn tekið þá stefnu í lífinu að
vera töffari og stóð sig mjög vel í
því alla tíð enda eru fyrirmynd-
irnar víða bæði í fjölskyldunni og
utan hennar. Hann byrjaði
snemma til sjós, lærði vélstjórn
og var sjómaður til dauðadags.
Sveinn eignaðist þrjú börn með
þremur konum og reyndist börn-
um sínum mjög vel enda mikil
barnagæla. Hann var ekki aðeins
góður við börnin því ég veit að
mamma, María Pétursdóttir,
amma hans, á eftir að sakna allra
heimsókna hans. Hún var sér-
staklega glöð þegar Svenni og
Harpa Gísladóttir, eiginkona
hans, buðust til þess að taka hana
með sér á setningu þjóðhátíðar-
innar í ár og að sjálfsögðu skellti
hún sér með þeim þó að heilsa
hennar væri ekki upp á það
besta. Þarna eins og oft áður
sýndi hann henni í verki hversu
vænt honum þótti um hana og afa
sinn og nafna sem fallinn er frá.
Mamma sagði mér að hún hefði
þarna beðið hann að vera líkmað-
ur þegar hún yrði jarðsett, hann
lofaði því enda grunaði hann trú-
lega ekki að hann ætti ekki eftir
að lifa þjóðhátíðina.
Ég held að Svenni hafi varla
getað hugsað sér betri stað að
vera á þegar kallið kom, mjúkur í
brekkunni á þjóðhátíð með
Hörpu sína sér við hið, nýbúinn
að hlusta á Helga Björns. Ég veit
samt að hann hefur ekki verið
ánægður með að trufla fólk á
þjóðhátíð því hann var ekki sá
sem vildi skemma gleðina.
Sendum Hörpu, Matthíasi,
Ernu Sif, Heimi Frey, Matta og
Kristjönu, Bjössa og fjölskyldum
þeirra samúðarkveðjur.
Minning um góðan dreng lifir.
Halldór Sveinsson
og Guðbjörg Hrönn.
Það voru sorgarfréttir sem
bárust okkur frá þjóðhátíðinni í
Dalnum rétt eftir miðnætti laug-
ardagskvöldið 4. ágúst. Svenni
frændi hafði verið fluttur meðvit-
undarlaus úr Dalnum og var ekki
hugað líf. Seinna um nóttina
fékkst það svo staðfest að Svenni
hefði orðið bráðkvaddur og væri
ekki lengur á meðal okkar.
Sveinn Matthíasson systur-
sonur minn sem er til moldar
borinn í dag, var fæddur 20. mars
1966 og var því aðeins 46 ára
gamall þegar hann lést. Krist-
jana systir og Matti bjuggu
heima hjá okkur á Bakkastígnum
þegar hann fæddist. Fyrir mig,
sem er yngst í mínum systkina-
hópi og var þá bara fimmtán ára,
var það eins og að eignast lang-
þráð yngra systkini að fá Svenna
litla inn á heimilið. Það var líka
stolt frænka sem fór með hann í
gönguferðir í vagninum og bras-
aði með hann á ýmsan hátt fyrsta
árið.
Árin liðu. Svenni óx úr grasi,
flutti á Illugagötuna og ég stofn-
aði heimili og eignaðist eigin
börn. Ég hélt þó áfram að fylgj-
ast með uppvexti frænda míns þó
ekki sæi ég hann eins oft og
fyrstu árin. Stundum leitaði hann
til mín ef skólaverkefnin flæktust
eitthvað fyrir honum og var gam-
an að geta rétt honum hjálpar-
hönd. Ég man t.d. hvað hann var
stoltur þegar hann eignaðist
fyrsta bílinn skömmu eftir bíl-
prófið sem hann illu heilli lenti
svo í árekstri á stuttu seinna,
slysi sem setti mark sitt á heilsu
hans alla tíð.
Svenni var rólegt og þægilegt
barn og sem fullorðinn maður
dagfarsprúður en hrókur alls
fagnaðar á góðum stundum og
reyndi alltaf að sjá jákvæðu hlið-
arnar á lífinu. Hann var vina-
margur og góður vinur vina
sinna.
Hugur Svenna hneigðist
snemma til sjómennsku og fetaði
hann þar í fótspor pabba síns og
afa. Hann náði sér í vélstjórnar-
réttindi og stundaði m.a. útgerð á
eigin bát á tímabili. Lengst af var
hann þó á Þórunni Sveins hjá
Kristjáni Óskarssyni líkt og
Matti pabbi hans. Eins og títt er
um sjómenn í Eyjum var Svenni
flesta daga ársins úti á sjó og
voru því samverustundir okkar
ekki margar. Og eftir að við fjöl-
skyldan fluttum frá Eyjum sá ég
hann enn minna. Ég gladdist því
þegar ég gekk í flasið á honum og
Hörpu konunni hans á gos-
lokahátíðinni í sumar. Svenni var
að vanda brosandi út að eyrum,
sæll með lífið og tilveruna. Knús-
aði mig í bak og fyrir og linnti
ekki látum fyrr en hann var bú-
inn að draga mig inn í næstu kró
til að dansa við sig einn dans. Mig
grunaði ekki þá að þetta væri í
síðasta sinn sem ég sæi frænda
minn en núna geymi ég þessa
minningu í hjarta mínu.
Svenni eignaðist þrjú mann-
vænleg börn og þó honum auðn-
aðist ekki að hafa þau hjá sér alla
daga var hann þeim góður faðir
og rækti föðurhlutverk sitt með
sóma. Hann var börnum sínum
það skjól sem þau gátu leitað í og
er missir þeirra mikill. Hugur
okkar er hjá Hörpu og börnunum
hans, foreldrum, bróður og fjöl-
skyldunni allri og sendum við
þeim okkar dýpstu samúðar-
kveðjur og biðjum Guð að styrkja
þau öll í þessari miklu sorg.
Megi minningin um Svenna
frænda lifa með okkur sem eftir
stöndum.
Eygló Björnsdóttir
og fjölskylda.
Sveinn
Matthíasson
 Fleiri minningargreinar
um Svein Matthíasson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
✝
Elskulegur bróðir og frændi,
BIRGIR HELGI ÞÓRHALLSSON,
Kirkeveien 57,
Ósló,
lést fimmtudaginn 19. júlí á Diakonhjemmet-
sjúkrahúsi í Ósló.
Bálför hefur farið fram í kyrrþey frá Berger Kirke.
Fyrir hönd barna og annarra vandamanna í Noregi,
Hrefna, Karl, Helgi og Selma Haraldsbörn,
systkinabörn hins látna
og fjölskyldur.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
BRYNHILDUR RAGNA FINNSDÓTTIR,
Staðarhóli,
Eyjafjarðarsveit,
lést föstudaginn 10. ágúst.
Jarðsungið verður frá Munkaþverárkirkju
föstudaginn 17. ágúst kl. 13.30.
Sigurgeir Garðarsson,
Garðar Rúnar Sigurgeirsson, Arnbjörg Sveinsdóttir,
Finnur Sigurgeirsson,
Valdimar Sigurgeirsson, Soffía Pálmadóttir,
Unnsteinn Sigurgeirsson, Harpa Gylfadóttir,
Magnús Geir Sigurgeirsson, Linda Robinson,
Sigurgeir Sigurgeirsson, Ásta Heiðrún Stefánsdóttir,
Ragnheiður Sigurgeirsdóttir, Gísli Baldursson,
Kolbrún Sigurgeirsdóttir, Aðalsteinn Ómar Þórisson,
Erla Sigurgeirsdóttir, Finnur Steingrímsson,
Kristrún Sigurgeirsdóttir, Þórarinn Guðnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
VIGDÍS PÉTURSDÓTTIR,
Sléttuvegi 19,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 9. ágúst.
Útför Vigdísar fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 20. ágúst kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
Barnaheill.
Kristín Jónsdóttir, Sveinbjörn F. Strandberg,
Pétur Ingi Sveinbjörnsson, Kristín Elísabet Alansdóttir,
Jóhann Örn Sveinbjörnsson, Dana Rún Heimisdóttir,
Björn Þór Sveinbjörnsson.