Morgunblaðið - 20.08.2012, Blaðsíða 15

15
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. ÁGÚST 2012
Borgartréð Jón Gnarr borgarstjóri útnefndi á laugardag gljávíði, sem Árni Thorsteinsson plantaði í Landfógetagarðinum árið 1900, nú garði Hressingarskálans, tré ársins í borginni.
Eggert
Framsókn er flokk-
ur samvinnu, hvorki
sósíalisma né frjáls-
hyggju
Ríkisstjórn Jóhönnu
Sigurðardóttur er
komin að fótum fram.
Draumar forystu-
manna Samfylkingar
og Vinstrihreyfing-
arinnar – græns fram-
boðs um langa valda-
setu er orðinn að
örvæntingarfullri leit að sam-
herjum. Framsóknarmenn hafa
ekki farið varhluta af ítrekuðum
þreifingum ríkisstjórnarforystunnar
sem reyndar dró lítillega úr þegar
Samfylkingin ákvað að einbeita sér
frekar að stofnun sérstakra aðstoð-
arflokka í ljósi góðrar reynslu af
Hreyfingunni. En þó hafa einnig
verið uppi sjónarmið um að Fram-
sóknarflokkurinn ætti að gera kosn-
ingabandalag við Sjálfstæðisflokk-
inn. Framsóknarflokkurinn hefur
gegnt forystuhlutverki í stjórn-
arandstöðunni og hafnar því vit-
anlega að verða þriðja hjólið undir
vagni – hvort heldur vinstriflokk-
anna eða Sjálfstæðisflokksins.
Öfgalaus og hagnýt nálgun
Framsóknarflokkurinn byggir á
öðrum gildum en sósíalísku stjórn-
málaöflin og aldrei gaf flokkurinn
sig frjálshyggjunni á vald líkt og
Sjálfstæðisflokkurinn gerði. Sem
dæmi má nefna að Framsókn-
arflokkurinn hafnaði ítrekað hug-
myndum Sjálfstæðisflokksins þess
efnis að selja Íbúðalánasjóð.
Samvinnuhugsjónin
er framsóknarmönnum
leiðarvísir til velferðar
og velmegunar fyrir
stærri og smærri
byggðir landsins.
Grunnur samvinnu-
hugsjónarinnar er
öfgalaus og hagnýt
nálgun á viðfangs-
efnum stjórnmálanna
þar sem ábyrgð, heið-
arleiki og jafnræði eru
lykilatriði. Samfélag í
anda samvinnu er
hvorki sósíalískt
vöggustofusamfélag þar sem ríkið
er með nefið ofan í hvers mann
koppi né kapítalískt hákarla-
samfélag þar sem auðhyggja er öllu
æðri.
Ísland er velferðarþjóðfélag og
Framsóknarflokkurinn á stóran
þátt í uppbyggingu þess. Flokk-
urinn stendur vörð um velferð-
arþjónustuna og vill treysta und-
irstöður hennar.
Framsóknarflokkurinn vill sam-
félag þar sem atvinnusköpun ein-
staklingsins fær notið sín hvort
heldur í einyrkjarekstri eða hluta-
félagaformi. Atvinnulífið er und-
irstaða efnahagslegrar velmegunar.
Umgjörðin þarf að vera skýr, bæði
lagaumhverfið og eftirlitskerfið, en
að öðru leyti á atvinnulífið að sjá
um sig sjálft en ekki vera á op-
inberu framfæri.
Pólitísk og efnahagsleg skemmd-
arverk verður að stöðva. Rík-
isstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur
hóf feril sinn sem starfsstjórn hrun-
veturinn 2009 gegn fyrirheitum um
að ráðast í leiðréttingu lána og
grípa til nauðsynlegra aðgerða í at-
vinnumálum. Við þau fyrirheit var
ekki staðið. Þess í stað þurfti Fram-
sóknarflokkurinn að halda aftur af
því að bráðabirgðastjórnin réðist í
ýmsar varasamar aðgerðir.
Eftir kosningarnar 2009, þegar
ekki naut lengur aðhalds Fram-
sóknarflokksins, breyttist rík-
isstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur í
hóp aðgerðarsinna sem tefldi full-
veldi og sjálfstæði landsins í tvísýnu
með aðildarumsókn að Evrópusam-
bandinu, hóf herför gegn und-
irstöðuatvinnuvegum landsins og
brást almenningi ítrekað þegar kom
að lausn skuldavanda heimilanna.
Umsóknin um aðild Íslands að
Evrópusambandinu er fádæma illa
unnin, tekur ekki mið af utanrík-
ishagsmunum okkar í bráð og lengd
og er fullkomlega á skjön við yf-
irvegað mat nágrannaþjóða okkar í
austri og vestri. Grænlendingar,
Færeyingar og Norðmenn eru ein-
huga um að halda sig utan Evrópu-
sambandsins. Landfræðileg lega
þessara þjóða og grundvallarhags-
munir þeirra sem strandríkja gefa
þá einboðnu niðurstöðu. Það þarf
ekki að hafa fleiri orð um þá
heimsku að trúa því að ESB sé
heildarlausn allra okkar vandamála.
Ítrekaðar atlögur gegn grunn-
atvinnugreinum þjóðarinnar sýna
að hvorugur vinstriflokkanna ber
nokkurt skynbragð á atvinnurekst-
ur. Markviss áróður stjórnarflokk-
anna gegn atvinnulífinu hefur jafn-
framt sýnt óvild þeirra gagnvart
landsbyggðinni. Fyrir tilstilli
stjórnarandstöðunnar hefur þó tek-
ist að koma málum svo fyrir að at-
vinnulífið á sér viðreisnar von.
Það þarf ekki að fara mörgum
orðum um aðgerðarleysi rík-
isstjórnarinnar þegar kemur að
skuldsettum heimilum og fyr-
irtækjum. Í stað þess að hlýða á
málefnalegar tillögur Framsókn-
arflokksins hefur ríkisstjórnin tekið
þá meðvituðu ákvörðun að láta al-
menning og fyrirtæki berjast gegn-
um dómsali við endurreista banka
sem í dag eru í eigu erlendra vog-
unarsjóða.
Samfélagið er í biðstöðu
Með íslensku krónuna og full-
veldið að vopni hefur Íslendingum
að nokkru leyti tekist að vinna sig
úr kreppunni þrátt fyrir að sitja
uppi með dómgreindarlausa aðgerð-
arsinna í ríkisstjórn. En það er ekki
meira en svo að við höfum komist
úr kreppunni. Atvinnulífið heldur
að sér höndunum í fjárfestingum og
ungir Íslendingar flytja til ná-
grannalandanna í leit að tækifær-
um.
Þjóðin hefur kynnt sér hryllings-
framtíð vinstristjórnarinnar sem
heitir Evrópusambandið og eftir því
vex og styrkist andstaðan við að
framselja fullveldið og ábyrgð á ís-
lenskum málum til útlanda. Vanda-
málið í dag er að ríkisstjórn Jó-
hönnu Sigurðardóttur og
Steingríms J. Sigfússonar býður
ekki upp á neina framtíðarsýn og
þess vegna er samfélagið í biðstöðu.
Sátt í stað pólitískrar óaldar
Eftir hrunið fengum við að kenna
á óöld vinstriflokkanna þar sem
markvisst var unnið að því að etja
saman ólíkum hópum samfélagsins.
Vinstriflokkarnir komust til valda
með hávaða og látum. Ríkisstjórnin
leggur sig fram um að viðhalda
óeirð í samfélaginu í þeirri von að
slíkt geti orðið framlenging valda-
tímans.
Niðurstaða forsetakosninganna í
sumar sýndi að þjóðin er tilbúin að
sættast við fortíðina, sé á annað
borð í boði framtíðarsýn þar sem
fullveldið er tryggt og ekki hreyft
við hornsteinum lýðveldisins.
Dómstólar munu á næstunni
fjalla um refsimál sem tengjast út-
rásinni en meginlærdómurinn sem
má draga af árunum fyrir hrunið er
að óhóf og öfgar leiða til ófarnaðar.
Framsóknarmenn telja að for-
senda endurreisnar þjóðlífsins sé
sátt eftir hrunið og vinstrióöldina.
Sáttin hlýtur að byggjast á þeirri
sannfæringu að við ætlum öll sam-
an að byggja þetta land áfram, sett-
ur verði kraftur í atvinnuuppbygg-
ingu vítt og breitt um landið og að
velferðarkerfið verði varið. Þegar
næsta kjörtímabili alþingis lýkur
lætur nærri að Ísland hafi verið
fullvalda í 100 ár. Við eigum að
sækja í þennan reynslusjóð sem
fullveldistímabilið er og þá er okkur
ekkert að vanbúnaði. Þjóðin bíður
eftir forystu, Framsóknarflokk-
urinn er reiðubúinn.
Eftir Ásmund Einar
Daðason » Við þurfum sátt í
stað pólitískrar óald-
ar og samfélag í anda
samvinnu sem er hvorki
sósíalískt vöggustofu-
samfélag né kapítalískt
hákarlasamfélag.
Ásmundur Einar
Daðason
Höfundur er alþingismaður
Framsóknarflokksins.
Framsókn er flokkur samvinnu,
hvorki sósíalisma né frjálshyggju