Morgunblaðið - Sunnudagur - 14.10.2012, Blaðsíða 36

36 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14.10. 2012
dalinn og jafnvel inn Arnarnesið; það er gam-
an að skoða villurnar þar.
Ég fékk mér þennan mótor í vor þegar ég
varð 67 ára, en ég á einmitt afmæli á þeim
skrýtna degi sem 1. apríl er. Þá fékk ég
fyrstu ellilífeyrisgreiðsluna mína, sem var
heilar 64.000 krónur. Helmingurinn var síðar
dreginn af þeim vegna þess að ég hafði haft
laun árið áður en það er nú önnur saga.
Ég ákvað að kaupa mótorinn eftir að ná-
granni var búinn að sýna mér hvernig hann
virkaði og hann hefur reynst vel.
Ég hef alltaf verið að hjóla frá því ég var
strákur og átti Möwe-hjól,“ segir Hallsteinn,
en Möwe-hjól var austurþýskt hjól sem var
vinsælt um miðja síðustu öld og Þórarinn
Eldjárn orti frægt kvæði um það þar sem
hann sagði:
Ó reiðhjól best, þú rennur utan stans.
Jafn rennilegt að aftan sem að framan.
Þú varst stolt hins þýska verkamanns
sem þreyttum höndum skrúfaði þig saman.
„Ég fékk þetta Möwe-hjól í arf frá syst-
kinum mínum,“ segir Hallsteinn. Ég átti það
lengi, en það voru þrír gírar á því. Það var
árið 1953 að það var keypt nýtt af eldra syst-
kini. Það var með þremur gírum en þegar ég
flutti hingað upp í Breiðholtið tók ég gírana
af. En ég er með Mongoose í dag. Það er með
gírum og þessum græjum sem hjólin eru með
M
yndhöggvarinn Hallsteinn Sig-
urðsson sem varð 67 ára í vor
hefur hjólað reglulega í gegnum
lífið. En þá fyrst fór þetta að
verða fastur hluti af tilveru hans þegar hann
fékk kransæðastíflu fyrir ellefu árum. Í dag
kannast margir Reykvíkingar við þennan
kumpánlega mann sem hjólar víða um bæinn.
Hallsteinn stundaði nám við Myndlista- og
handíðaskóla Íslands árin 1963 til 1966 en hélt
þá til Bretlands þar sem hann lagði stund á
höggmyndalist við ýmsar stofnanir til ársins
1972. Hallsteinn hélt á annan tug einkasýn-
inga á árunum 1971 til 1997, meðal annars á
Kjarvalsstöðum og í Ásmundarsal. Fjöldi
verka hans er í opinberri eigu en þekktastur
á meðal almennings er hann líklega fyrir verk
sín uppi í Gufunesi, en þar var listamanninum
úthlutað einum og hálfum hektara lands og
eru þar 25 myndir í eigu höfundar.
Aðspurður hvort hann hjóli ekki stundum
upp í Gufunes til að athuga með verkin sín
segir hann að svo sé. Hann reyni að hjóla
þangað mánaðarlega til að athuga hvort ekki
sé allt í lagi. „Svo lætur fólk í nágrenninu mig
vita ef einhver er að skemma verkin mín. Það
var eitthvað um það að krakkar væru að
krota á þau, en það er minna núorðið,“ segir
hann. „En ég hjóla nú oftar niður Fossvoginn
og út á Kársnesið og til baka inn Kópavogs-
í dag. Maður er kannski ekki orðinn svo gam-
all, en maður þreytist fyrr en áður. Eftir að
ég fékk kransæðastífluna í byrjun febrúar
2001 hef ég hjólað meira. Þá fór ég að fara
einu sinni í viku í súrefnisleiðangur á hjólinu.
Þetta er svolítið í móðurættinni þessi krans-
æðastífla. Ég hjóla oft svona 25-30 kílómetra.
Maður fer að hámarki svona 40 kílómetra leið,
eftir því hvort það er meðvindur eða ekki.
En hjólið er þyngra með rafhlöðunni, mót-
orinn er svolítið stór. Það er galli á móti öll-
um þessum kostum sem mótornum fylgir.
Maður finnur að það er þyngra að stíga ped-
alann þegar maður er ekki að nota mótorinn.
En það er víða orðið gott að vera á hjóli í
borginni. Þeir eru alltaf að bæta við reið-
hjólabrautum. Ég held að það sé verið að
koma einni upp frá Hlemmi og inn á svæðið
sem Glæsibær er á, hvað sem það svæði heitir
nú aftur. Þeir hjá borginni leggja áherslu á
reiðhjólastíga. Það er vel núna þegar olíu-
verðið er alltaf að hækka, þá spörum við pen-
inga. En ég á bíl og ágæta jeppakerru því ég
þarf alltaf að vera að flytja eitthvað. Þetta er
heimasmíðuð kerra sem ég er með aftan á
bílnum. Ég nota mikið ál í verkum mínum og
fæ það hjá Málmtækni og flyt á bílnum á
vinnustofuna mína. Plötur flytja þeir til mín
en stangirnar þarf ég yfirleitt að sækja sjálf-
ur.“
Sýningin sem stóð í 10 ár
Aðspurður hvort það sé nóg að gera hjá hon-
um segir hann að svo sé. „Ég hef mikið að
gera á sumrin. Ég fékk tvo stráka til að
skipta um bárujárn á húsinu hjá mér núna í
vor. Ég var með eins og ég gat. Svo málaði
ég þakið og sagaði niður alaskavíði sem var
hérna austast í lóðinni. Það var mikil vinna.
Það er alltaf nóg að gera á sumrin.
Það var sýning á verkum mínum norður við
Laxárvirkjun. Sýning sem heitir Hvað er með
ásum? Hún er búin að vera þar í tíu ár, en
þar hafði ekki verið mikið af gestum síðast-
liðin tvö. Henni var lokað og hefði hugsanlega
mátt gerast fyrr. En ég fór norður og náði í
hluta af verkunum. Svo komu þeir með seinni
hlutann um daginn. Ég er núna að koma
verkunum fyrir bakvið hús. Ég á heimsins
bestu nágranna sem ætla að hjálpa mér að
koma myndunum fyrir á lóðinni.“
„Skal hjóla á Möwe gegnum lífið!“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
ÞAÐ GETUR VERIÐ ÞUNGT AÐ STÍGA PEDALANN ÞEGAR BREKKURNAR ERU BRATTAR OG ÞOLIÐ ORÐIÐ MINNA. VIÐ ÞEIM VANDA HAFA MENN
BRUGÐIST MEÐ ÞVÍ AÐ KAUPA MÓTOR Á REIÐHJÓLIÐ SEM HJÁLPAR ÞEIM UPP BREKKURNAR, EINS OG HALLSTEINN SIGURÐSSON.
Börkur Gunnarsson borkur@mbl.is
Hallsteinn innan um verk sín
með hjólið góða. Hvíta tækið á
stelli hjólsins er batteríið fyrir
mótorinn sem knýr hjólið áfram.
* En það er víða orðiðgott að vera á hjóli íborginni. Þeir eru alltaf
að bæta við reiðhjóla-
brautum.
Græjur og tækni