Morgunblaðið - 04.10.2012, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. OKTÓBER 2012
✝ Jónína Ólafs-dóttir fæddist í
Reykjavík 13. mars
1951. Hún lést á
krabbameinsdeild
11-E Landspítala
við Hringbraut 23.
september 2012.
Faðir hennar var
Ólafur Þorgrímsson
leigubifreiðastjóri ,
f. 21. ágúst 1910, d.
13. mars 1998 og
eftirlifandi móðir Sigríður Bene-
diktsdóttir, f. 5. janúar 1928.
Bróðir Jónínu samfeðra, Sig-
urvin Ólafsson, f. 27. sept. 1934.
Fósturbróðir hennar var Jóhann
Ólafur, f. 3. maí 1955, hann lést
af slysförum 26. mars 1963.
Jónína giftist Hafþóri Árna-
syni 13. mars 1971. Börn þeirra
eru: 1) Sigríður Kr. Hafþórs-
dóttir, f. 28. október 1970, maki
Reykjavík, fjölskyldan flutti að
Litlalandi í Kópavogi árið 1957.
Síðar fluttist fjölskyldan að
Kársnesbraut 25 þar sem Jónína
eða Ninna eins og hún var alltaf
kölluð ólst upp. Ninna gekk í
Kársnesskóla, síðan í Gagn-
fræðaskóla Kópavogs og lauk
gagnfræðaprófi frá Gagnfræða-
skóla Verknáms. Ninna vann hin
ýmsu störf á sínum yngri árum,
t.d. á Kópavogshæli og við fisk-
vinnslustörf í Vestmannaeyjum.
Hún kynntist lífsförunaut sínum
aðeins 17 ára gömul og giftu þau
sig 13. mars 1971. Eftir brúð-
kaup og skírn frumburðarins
fluttu þau að Löngufit 12 í
Garðabæ. Síðar byggðu þau í
Melási 11 og bjuggu þar allan
sinn búskap. Árið 1974 hóf Ninna
störf hjá Garðabæ á róló við
Lækjarfit og vann hún þar til
ársins 2002 eða allt þar til róló
var lagður af. Þá hóf hún störf í
Íþróttamiðstöðinni Ásgarði og
starfaði þar svo lengi sem heilsa
hennar leyfði.
Útför Jónínu fer fram frá Ví-
dalínskirkju í dag, 4. október
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
Magnús Már Magn-
ússon, f. 18. júní
1967, börn þeirra
eru Ríkey, f. 10.
október 1998, Berg-
ur, f. 15. ágúst 2000,
Hafþór, f. 6. sept-
ember 2004. 2) And-
vana drengur, f. 9.
september 1972. 3)
Hanna Björk, f. 3.
október 1973, maki
Sveinbjörn Hólm-
geirsson, f. 10. janúar 1971, börn
þeirra eru Ísak Ernir, f. 13. sept-
ember 1998, Sara Dögg, f. 29.
september 2000, Freyr Elí, f. 29.
desember 2004. 4) Ólafur Árni, f.
30. apríl 1981, maki Hanna Sig-
rún Steinarsdóttir, f. 17. október
1985, dóttir hans Aníta Máney, f.
23. maí 2008. 5) Helga María, f.
17. janúar 1984.
Jónína fæddist í Miðtúni í
Elsku mamma, nú ertu farin
frá okkur, langt fyrir aldur fram.
Við höfum kannski vitað í hvað
stefndi en ekkert okkar vildi trúa
því, við áttum eftir að gera svo
margt saman. Nú ertu farin til
Guðs og englanna og langar okk-
ur því að minnast þess hve lán-
söm við vorum að eiga þig. Við
vorum svo heppin að geta dandal-
ast með mömmu í vinnunni, á
róló. Æskuheimili okkar var frá-
bærlega staðsett, þar sem við
nutum frjálsræðis og náttúru.
Móinn var okkar leikvöllur og
þar kenndi mamma okkur að
bera virðingu fyrir öllu sem lif-
andi var. Mosann og lyngið mátti
ekki traðka né slíta blóm eða lauf
af trjám. Í hennar huga voru allir
jafnir og hugsaði hún jafnt um
smáfuglana og krumma. Okkur
var ungum kennt að ekkert væri
sjálfgefið, nýtni og nægjusemi
var mömmu í blóð borið og höfum
við reynt að tileinka okkur það.
Eins var skipulag eitt af aðals-
merkjum mömmu og var alltaf
þannig frá hlutunum gengið að
hægt væri að ganga að þeim vís-
um. Mamma hugsaði alla tíð um
heilsuna og mataræðið og hafði
tröllatrú á lækningamætti nátt-
úrunnar.
Mamma hafði einstakt jafnað-
argeð, við vorum aldrei skömmuð
en hún var röggsöm og okkur
voru sett mörk sem við þekktum
og virtum. Henni var ætíð um-
hugað um að öllum lynti og liði
vel og brá sér þá í hlutverk sátta-
semjara ef eitthvað gekk á og fór
henni það frábærlega úr hendi.
Auk minninganna úr Melásn-
um eigum við líka minningar úr
ferðalögum vítt og breitt um
landið. Áfangastaðir voru oft á
tíðum hjá vinum og ættingjum
sem mömmu var umhugað um og
að halda tengslum við. Á ferða-
lögunum fræddumst við um land-
ið og náttúruna, hlustuðum á
kassettu með Jónasi og fjöl-
skyldu og var svo skammtaður
nammimoli á margra kílómetra
fresti. Mamma smurði nesti og
var reglulega stoppað þar sem
við gátum borðað og hlaupið um
því mamma hafði fullan skilning á
því að vegalengdir eru ótrúlega
langar í barnshuganum.
Upp úr 1980 eignuðumst við
hjólhýsi sem varð sumardvalar-
staður fjölskyldunnar. Þaðan eig-
um við góðar minningar, slegist
um svefnpláss, steinasöfnun,
berjamór, hlátrasköll og fífla-
gangur. Vorið 1991 keyptu þau
skika í Grímsnesi þar sem þau
byggðu Litlaland sem tók við af
hjólhýsinu. Þar hefur fjölskyldan
dvalið mikið undanfarin ár við
leik og störf. Bústaðurinn var
griðastaður mömmu í hennar
veikindum, þar vildi hún helst
vera og saknaði þess mest undir
það síðasta.
Elsku mamma, mikið óskap-
lega dáðumst við að því hvað þú
varst sterk og dugleg í veikindum
þínum, þú gættir þess í öllum erf-
iðleikunum að varðveita sálarró
þína og fékkst mikinn stuðning
frá góðum vinum og ættingjum.
Þú, þessi litla kona, gafst aldrei
upp og ætlaðir svo sannarlega að
komst yfir veikindin, því þér
fannst þú eiga eftir að gera svo
mikið. Í dag kveðjum við ekki
bara mömmu, við kveðjum okkar
besta vin, þú varst einstök. Þú
varst besta mamma í heimi.
Þú veist það, elsku mamma, að
við pössum vel upp á hvert annað
og höldum utan um pabba og
ömmu.
Hvíl í friði.
Sigríður Kristín (Didda
Stína), Hanna Björk, Ólafur
Árni og Helga María.
Meira: mbl.is/minningar
Það eru forréttindi af hafa
fengið að kynnast henni Ninnu
tengdamömmu, þessari góðu
konu sem var hvers manns hug-
ljúfi. Það voru erfiðar fréttir að fá
þegar hún greindist með krabba-
mein fyrir um tveimur árum.
Hetjuleg barátta hennar við
meinið virtist unnin en meinið tók
sig upp aftur fyrr á þessu ári og
hafði betur að lokum. Við svona
fráfall og erfið veikindi fer maður
að horfa á lífið öðrum augum og
velta fyrir sér tilganginum með
þessu öllu saman. Ég kynntist
Ninnu haustið 1988 þegar við
Hanna Björk vorum á leið í bíó.
Hvítur sportbíll birtist á hlaðinu
og við Ninna mættumst í dyra-
gættinni á Melásnum og henni
brá heldur betur í brún því hún
hafði misheyrt fyrr um daginn og
hélt að litla stelpan sín væri að
fara með Sveinbjörgu í bíó en nú
var mættur Sveinbjörn. Upp frá
þessu hófst góður vinskapur og
höfum við átt margar góðar
stundir síðasta aldarfjórðung.
Þær eru ófáar ferðirnar í Litla-
land, sumarbústaðinn í Gríms-
nesi, þar sem fjölskyldan átti
góðar stundir við afslöppun,
krossgátur, spilamennsku og oft-
ar en ekki við einhverjar bygg-
ingarframkvæmdir sem hús-
bóndinn var og er óstöðvandi í.
Ninna var mikill aðdáandi ís-
lenskrar tónlistar og var mikið
hlustað á unga sem aldna tónlist-
armenn. Góðar stundir áttum við
saman í Danmörku og ekki stóð á
aðstoð þegar frumburður okkar
Hönnu fæddist og Ninna kom út
og veitti ómetanlegan stuðning
fyrstu vikurnar og deildi visku
sinni um barnauppeldi og umönn-
un. Ninna hefur reynst börnum
sínum og barnabörnum ótrúlega
vel og skilur hún eftir stórt skarð
í hjarta þeirra og okkar allra. Það
var alltaf hægt að ganga að hlut-
unum vísum hjá Ninnu því skipu-
lagið var hreint út sagt ótrúlegt
og ófá skiptin sem kallað var úr
verkfæraskúrnum, „Ninna, hvar
er þetta og hvar er hitt?“ Ninna
var mikill náttúruunnandi og
hvergi leið henni betur en við
gróðursetningu á Litlalandi sem
fjölskyldan mun njóta í framtíð-
inni og verða minning um hana
um ókomna tíð. Eins hafði hún
gaman af gönguferðum og naut
þess að vera undir berum himni.
Í hnotskurn má lýsa Ninnu á eft-
irfarandi hátt: jákvæð, hlý, bros-
mild, vinaleg, hugljúf, skipulögð,
hógvær og hagsýn. Þegar við
kvöddumst áður en fjölskyldan
fluttist til Nýja-Sjálands
ákváðum við að hittast næsta
sumar.
Umhyggjusöm ertu, vinaleg og góð
til þín vildi ég semja þennan óð.
Þín gleði og hlátur alltaf mig gleður
að heyra í þér, aldrei mig tefur.
Sérstök, dugleg, traust og trú
vitur, hjálpsöm …, það ert þú.
Hlý og bjartsýn, til í spjall
þú getur stoppað hið mesta fall.
Einstök, stríðin, líka feimin
hugrökk, djörf, stundum dreymin.
Allt jákvætt get ég sagt um þig
alltaf áttu tíma fyrir mig.
(Katrín Ruth.)
Við eigum eftir að sakna þín,
elsku Ninna. Guð blessi þig.
Sveinbjörn Hólmgeirsson.
Það er sárt að sakna og það er
sárt að horfa á eftir þeim, sem
eru manni svo kærir og fá ekki að
njóta nærveru þeirra meir. En
minningin um gleðistundirnar
eru sorginni og söknuðinum yf-
irsterkari og þær minningar um
Ninnu á ég svo margar. Ég
kynntist Diddu, dóttur Hadda og
Ninnu, 1992. Vorum við þá orðnir
tveir tengdasynirnir, ég og
Sveinbjörn hennar Hönnu. Við
fórum fljótlega að venja komur
okkar austur í Grímsnes, í sælu-
reit þeirra hjóna, sem þá var ekk-
ert nema örfáar hríslur og ein
tréspýta sem Haddi hugðist
byggja sér bústað úr, að sjálf-
sögðu átti að brúka þessa ný-
fundnu tengdasyni til verksins.
Árin liðu og barnabörnin fóru að
koma inn í myndina, bústaðurinn
tók út sína vaxtarverki í hvert
sinn er nýtt barnabarn bættist
við, nú eru þau sjö talsins og lík-
lega sést bústaðurinn utan úr
geimnum. Þær sælustundir sem
við áttum öll saman fyrir austan
eru mér ógleymanlegar, hvort
sem var við vinnu viðbygginga
eða bara afslöppun. Ávallt var
spilað á kvöldin og ekki gleymdi
hún Ninna mín honum Magga
sínum, út úr skápum sínum dró
hún „Fýlukex“ svokallað, viðbúin
að rétta mér þegar ég var kominn
í fýlu eftir að hafa tapað í spil-
unum og þurfti smátíma til að
jafna mig. Þessu fylgdi jafnan
yndislegur hlátur Ninnu sem lét
mann gleyma stað og stund og
öllu tapi. Það veit guð að þær
stundir sem við áttum fjölskyld-
an með þeim hjónum, myndum
við vilja upplifa aftur og það ger-
um við með því að halda í gamlar
hefðir og fara austur í bústað
með Hadda, þá er eins gott að
hann gleymi ekki Fýlukexinu.
Hvíldu í friði, elsku Ninna mín,
þín verður sárt saknað. Guð gefi
þér styrk í þinni miklu sorg,
elsku Haddi.
Magnús Már Magnússon.
Elsku amma Ninna. Við eigum
margar góðar og skemmtilegar
minningar um þig sem við mun-
um varðveita og aldrei gleyma.
Manstu þegar við fórum í veiði-
ferðina og við öll veiddum fisk en
þú þann minnsta sem var nú ekk-
ert lítill en því oftar sem sagan
var sögð varð þinn fiskur að síli
en okkar alltaf stærri og stærri.
Eða allar ferðirnar upp í bústað,
öll trén sem við gróðursettum,
allar pottaferðirnar, gönguferð-
irnar út að hliði og öll spilin sem
voru spiluð en enginn vildi vera á
eftir ömmu í rommý því hún tók
alltaf allan bunkann. Og hvað hún
gat líka verið heppin í yatzy. All-
ar sundferðirnar í Garðabæinn til
þín og heimsóknirnar upp á Me-
lás.
Þökkum fyrir góðu stundirnar
á meðan við bjuggum hjá ykkur
þegar mamma og pabbi voru að
byggja.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gakktu hér inn og geymdu mig
Guð í faðmi þínum.
(Höf. ók.)
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Við munum aldrei gleyma þér
og alltaf elska þig. Hvíl í friði.
Ísak Ernir Sveinbjörnsson,
Sara Dögg Sveinbjörnsdóttir
og Freyr Elí Sveinbjörnsson.
Elsku amma Ninna, þín verður
sárt saknað og það verður mikið
tómarúm eftir í hjarta okkar, en
sem betur fer eigum við svo
margar góðar minningar um þig
sem við notum til að fylla í það
tómarúm. Góðar minningar úr
bústaðnum, þar sem við komum
svo oft fjölskyldan til ykkar afa
og áttum góðar stundir í pottin-
um, berjamónum, gönguferðun-
um og auðvitað spilakvöldunum.
Allt þetta gerði lífið svo skemmti-
legt og við munum halda því
áfram til minningar um stundirn-
ar með þér. Við vitum að þú verð-
ur með okkur, við munum heyra
hlátur þinn, sem svo ósjaldan
fyllti bústaðinn birtu og gleði.
Hvíldu í friði, elsku amma
Ninna. Blessuð sé minning þín.
Við munum passa að halda öll ut-
an um hvert annað, sérstaklega
afa Hadda og langömmu Diddu
og gefa þeim styrk í sorginni.
Ríkey, Bergur og Hafþór.
Elsku Ninna, þú sem hugsaðir
alltaf um alla aðra fyrst, þér var
mikið umhugað um að við mynd-
um halda þessum einstaka hóp
saman. Heitum við þér því. Við
munum halda áfram að bralla eitt
og annað saman vitandi að þú
sért hjá okkur, hristandi hausinn,
brosandi út í annað og enginn til
að passa upp á okkur, vitleys-
ingana, eins og þú ein gerðir.
Bestu þakkir fyrir samfylgd-
ina, minning um einstaka vin-
konu lifir.
Dökkur skuggi á daginn fellur,
dimmir yfir landsbyggðina.
Köldum hljómi klukkan gellur,
kveðjustund er milli vina.
Fallinn dómur æðri anda,
aðstandendur setur hljóða.
Kunningjarnir klökkir standa,
komið skarð í hópinn góða.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Kæra fjölskylda, innilegar
samúðarkveðjur til ykkar allra.
Haddi, Didda, Hanna, Óli, Helga
María og aðrir aðstandendur.
Vinkonur þínar,
Birgitta og Ingunn Gyða.
Að eignast vin getur tekið eitt
andartak en að vera vinur tekur
alla ævina.
Fallin er frá samstarfskona
okkar, Jónína Ólafsdóttir. Stórt
skarð er nú höggvið í samstarfs-
og vinahóp við fráfall hennar
Ninnu okkar. Hún var einstakur
vinur, ljúf og góð, vildi öllum vel
og sýndi það sig í öllu hennar fasi
og verkum. Leiðir okkar Ninnu
lágu fyrst saman í Ásgarði í
Garðabæ og mynduðust þar ein-
stök vináttubönd okkar. Ninnu
var mjög annt um náungann og
var einstaklega lagin við að láta
öllum í kringum sig líða vel. Sést
það kannski einna best í sam-
starfi hennar og Rikka, vaktap-
arsins, þar sem hann endurgalt
henni alla þá góðmennsku sem
hún hafði sýnt honum í gegnum
árin og aðstoðaði hana eftir
megni í hennar veikindum. Seint
verður fylgt í þau spor sem hann
hafði í sínum vinnufélaga.
Ninna var mjög upplýst mann-
eskja og hafði mikinn almennan
skilning og fannst hverjum sem
er auðvelt að ræða við hana um
öll heimsins mál, hvort sem það
var um hannyrðir eða stjörnu-
fræði. Aldrei var leiðinlegt að
fara í kaffi til Ninnu og Hadda og
sérstaklega var gaman þegar við
hittum á eitthvert barnanna
þeirra og var þá mikið spjallað.
Þá urðum við varar við hversu
gott samband var á milli Ninnu
og Hadda og barnanna þeirra og
birtist það okkur bersýnilega í
veikindum Ninnu hversu annt
þeim var um móður sína.
Í veikindum hennar kom í ljós
hversu sterka persónu hún hafði
að geyma. Hún var kannski ekki
há í loftinu en á þessum tíma
sáum við hvílíkan styrk hún hafði
til að bera. Húmorinn skildi hún
heldur aldrei við sig alveg fram á
síðustu stund og gaf hún okkur
dýrmætar minningar sem við
munum ávallt geyma með okkur.
Margar voru þær ferðirnar
sem þessi vinkvennahópur fór.
T.d. haustferðir á Þingvelli,
strætóferð til Akraness, kaffi-
húsaferðir, gönguferðir, heim-
sóknir til hver annarrar og ekki
síst allar sumarbústaðaferðirnar.
Alltaf töluðum við um að leigja
okkur bústað en var það aðeins
gert einu sinni. Annars vorum við
alltaf í bústaðnum hjá Ninnu og
Hadda. Haddi fór alltaf á undan
til að undirbúa komu okkar og
gaf svo með glöðu geði eftir þá
helgi. Við áttum margar ógleym-
anlegar stundir í pottinum og
minnumst þess að ganga með
Ninnu um skóginn í kringum bú-
staðinn. Þar gat hún sagt okkur
sögu af hverju tré, runna og
blómi.
Einnig er okkur mjög minnis-
stæð ferðin sem við fórum í til
Kaupmannahafnar. Eins og allir
sem þekktu Ninnu vita var hún
afar nákvæm. Við vorum búnar
að þramma í heillangan tíma, í
einum göngutúranna okkar, þeg-
ar Ninna staldrar við og spyr
hvort það gæti verið að hún snúi
kortinu öfugt sem var svo reynd-
in. Þurftum við þá að ganga
marga kílómetra til baka, allar
skellihlæjandi, og höfum hent
gaman að þessu síðan. Þá upp-
götvuðum við að þessi nákvæma
manneskja var bara mannleg
eins og við hinar.
Vinkonur þínar og vinur,
Ingunn, Aðalbjörg
og Richard.
Jónína
Ólafsdóttir
✝
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
FRÍÐA HELGADÓTTIR,
Árskógum 8,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 26. september á
líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 5. október kl. 13.00.
Elín Bjarnadóttir,
Helgi Bjarnason,
Fríða Dís Bjarnadóttir, Leifur Gústafsson,
Fríða Stefánsdóttir, Ragnar Bjarni Stefánsson.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts eiginkonu
minnar, móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
UNNAR ÁGÚSTSDÓTTUR,
Hrafnistu í Hafnarfirði,
áður Miðvangi 14.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki og samvistarfólki Unnar
á Hrafnistu fyrir allar góðu stundirnar sem hún naut þar.
Ólafur Guðmundsson,
Erling Ólafsson, Margrét Sigurgeirsdóttir,
Ingibjörg Svala Ólafsdóttir, Björgvin J. Björgvinsson,
Örn Ólafsson, Kristín Jensdóttir,
Friðrik Ágúst Ólafsson, Erna Snævar Ómarsdóttir,
Kolbrún Ólafsdóttir, Hilmar Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, fyrrverandi eigin-
maður og afi,
JÓN ÁSBJÖRNSSON
forstjóri,
lést á líknardeild Landspítalans þriðjudaginn
2. október.
Útförin auglýst síðar.
Ásbjörn Jónsson, Hildigunnur Gunnarsdóttir,
Ásdís Jónsdóttir, Árni Rúdolf Rúdolfsson,
Birgir Jóhannes Jónsson,
Halla Daníelsdóttir
og barnabörn.