Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.07.2013, Page 12

12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7.7. 2013
lengur til setunnar boðið. Oft fæða kýrnar í
Kálfagerði einar og óstuddar en Hulda
reynir að vera viðstödd, sé þess nokkur
kostur, ef grípa þarf inn í. Þess þurfti í
þetta skiptið og Hulda kom því fagnandi
með burðarkeðjurnar. Smeygði þeim utan
um fætur kálfsins og dró hann út, með
dyggri aðstoð frá Ingólfi. Að sögn Huldu
flýta keðjurnar fyrir burðinum og auka lík-
urnar á því að kálfurinn skili sér heill á húfi
í heiminn.
Sat aðeins fastur, greyið
Þessi glíma gekk eins og í sögu. „Hann sat
aðeins fastur, greyið, en á heildina litið
gekk burðurinn ljómandi vel fyrir sig. Móð-
ur og kálfi heilsast vel,“ segir Hulda.
Hún segir mikilvægt að meta rétt hve-
nær gripið sé inn í kálfburð, það er hvenær
kýrin sé tilbúin. Þá geta kálfar verið mis-
munandi stórir við fæðingu. Þessi var í
meðallagi.
KÝRIN KATLA BAR Á DÖGUNUM
KÁLFI Í TÚNINU Í KÁLFAGERÐI Í
EYJAFIRÐI. BURÐURINN GEKK
LJÓMANDI VEL FYRIR SIG ENDA
FÉKK KATLA GÓÐA AÐSTOÐ FRÁ
HULDU BÓNDA SIGURÐARDÓTT-
UR OG INGÓLFI GUÐMUNDSSYNI
LJÓSMYNDARA.
Myndir: Ingólfur Guðmundsson ingog@mbl.is
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Katla tók jóðsótt
Katla var að vonum þrekuð eftir þolraun-
ina en náði fljótt vopnum sínum eftir að
Hulda gaf henni volgt vatn að drekka.
Brýnt er að vatnið sé volgt en ekki kalt,
þannig vinnur líkaminn betur úr því. „Ætli
hún hafi ekki drukkið eina fjörutíu lítra,
blessunin,“ segir Hulda.
Skál fyrir því!
Þetta er þriðji kálfur hinnar fjögurra ára
gömlu Kötlu og lofar hann, að sögn Huldu,
ljómandi góðu. „Hann er bara þræl-
sprækur.“
En hvað skyldi kálfurinn heita?
„Ljósavíkur-Ingó í höfuðið á ljósmynd-
aranum sem aðstoðaði mig svona dyggi-
lega,“ upplýsir Hulda hlæjandi. „Hann er
með hundarækt sem hann kallar Ljósavík.“
Hún þagnar stutta stund. Biður blaða-
mann svo um greiða.
„En heyrðu, ekki segja Ingó frá nafninu.
Láttu hann bara lesa það í blaðinu!“
Skal gert.
J
æja, nú þarft þú að koma með mér
heim að draga kálf,“ sagði Hulda Sig-
urðardóttir, bóndi í Kálfagerði I í
Eyjafirði, við vin sinn Ingólf Guð-
mundsson úr Reykjavík. Þau voru
stödd á miklu móti hundaræktenda á Mel-
gerðismelum. Ingólfur hló bara góðlátlega,
sannfærður um að Hulda væri að gera að
gamni sínu. Það var orðið áliðið og hunda-
ræktendur búnir að slá upp veislu. Ekki
aldeilis. Huldu var fúlasta alvara, kýrin
Katla var að því komin að gjósa, ef svo má
að orði komast. Nú jæja, Ingólfur sá sæng
sína uppreidda og brunaði af stað með
Huldu heim í Kálfagerði – og greip auðvit-
að myndavélina með.
Hulda vissi að Katla var að falli komin en
áleit að nóg væri að líta til með henni þegar
komið væri heim frá Melgerðismelum. Þeg-
ar dóttir hennar hringdi og tilkynnti að far-
ið væri að sjást í klaufirnar á hinum
ófædda kálfi var Huldu hins vegar ekki
Þessi kálfur lét hafa fyrir
sér á leiðinni í heiminn.
Mikilvægt er að vita
hvenær á að grípa
inn í kálfburð.