Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.07.2013, Page 48

48 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7.7. 2013
Þ
að eru þrjú ár liðin frá því að
ævintýrið byrjaði hjá okkur,“
sögðu félagarnir Alexander
Harðarson og Hákon Atli
Bjarkason yfir kolsvörtum kaffi-
bolla í íþróttahúsi HK við Digranes í Kópa-
vogi.
Félagarnir eru leikmenn í eina hjólastóla-
handboltaliði landsins og vöktu athygli fyrir
vaska framgöngu í góðgerðarleik gegn úr-
valsdeildarliði ÍR á dögunum.
Sögulegur leikur
Leikurinn er sögulegur í íslenskri íþrótta-
sögu því þetta var í fyrsta sinn sem tvö fé-
lagslið mættust í hjólastólahandbolta hér á
landi. Flestir áhorfenda höfðu af skiljan-
legum ástæðum aldrei séð hjólastólahand-
bolta áður en leikurinn þótti engu að síður
hin besta skemmtun og augljóst var að
gleðin var við völd.
Sú gleði beindist oft að bikarmeistaraliði
ÍR en þeir höfðu aldrei spilað handbolta á
hjólum fyrir leikinn og flugu oft á hausinn.
Skemmst er frá því að segja að hjólastólalið
HK „rúllaði“ yfir ÍR í orðsins fyllstu merk-
ingu en leiknum lauk með sex marka sigri
hjólastólaliðsins.
„Það er gríðarlega mikilvægt fyrir allt
okkar starf að spila svona alvöruleik og
venjast því að spila fyrir framan áhorf-
endur,“ segir Alexander.
Þjálfarar rifu okkur upp
Upphaflega var fámennur vinahópur sem
lagði stund á hjólastólahandbolta hjá HK.
„Við vorum kannski fjórir sem mættum á
fyrstu æfingarnar og það taldist vera góð
mæting þegar sex létu sjá sig. Það tók
marga mánuði að byggja þetta upp en eftir
að við fengum þjálfara fór boltinn að rúlla í
orðsins fyllstu merkingu,“ sagði Alexander.
Þjálfararnir, Darri McMahon og Magnús
Magnússon, komu inn í starfið með mikinn
metnað og lyftu því á næsta plan að hans
mati. „Þeir geta verið mjög harðir á köflum
en það er betra að hafa of mikinn metnað
en engan,“ segir Alexander ákveðinn.
Hákon byrjaði að æfa ásamt tveimur vin-
um sínum eftir að þjálfararnir hófu störf.
„Ég frétti af metnaðinum og fagmennskunni
sem var í gangi og því ákvað ég að kýla á
þetta ásamt tveimur vinum mínum. Við höf-
um ekki séð eftir því. Þjálfararnir elska að
spila hjólastólahandbolta og skella sér í
stólana með okkur nánast á hverri einustu
æfingu,“ bætir Hákon við.
Skref í réttindabaráttu fatlaðra
Stofnun hjólastólaliðs HK markaði mikilvæg
tímamót í réttindabaráttu fatlaðra hér á
landi. Áður fyrr störfuðu fatlaðir að mestu
undir merkjum íþróttafélags fatlaðra í
Reykjavík en þetta var í fyrsta sinn sem
fatlaðir iðkendur fengu sömu stöðu og aðrir
iðkendur undir merkjum íslensks félagsliðs.
Það var rótgróinn vinahópur sem átti
hugmyndina að stofnun íslenskrar hjóla-
stóladeildar en Trausti Jónsson, fyrrverandi
formaður barna- og unglingaráðs HK, átti
stóran þátt í því að stofnun liðsins varð að
veruleika innan HK árið 2010.
„Það er gríðarstórt skref að opna íþrótta-
félögin fyrir öllum, líka þeim sem þurfa að
notast við hjólastól dags daglega. Þetta er
mikilvægur áfangi í samþættingu og valdefl-
ingu sem lengi hefur verið unnið að í skól-
um landsins og því sannarlega kominn tími
á slíkt í íþróttahreyfingunni,“ segir Alex-
ander sem var einn af stofnendum liðsins.
Hann vill alls ekki stroka út starfsemi
Íþróttafélags fatlaðra í Reykjavík heldur
einfaldlega búa til fleiri kosti fyrir fatlaða
einstaklinga sem hafa áhuga á að leggja
stund á íþróttir. „Við viljum opna íþrótta-
félögin fyrir fötluðum og jafnframt gefa
þeim aukna valmöguleika í íþróttaiðkun
sinni,“ segir Alexander
Hákon tekur hins vegar ekki alveg í
sama streng. Hann segir mjög jákvætt að
fatlaðir og ófatlaðir fái tækifæri til að
starfa hlið við hlið á jafningjagrundvelli en
hann myndi engu að síður vilja samþætta
starf handboltans við starfsemi körfuboltal-
iðs Íþróttafélags fatlaðra í Reykjavík.
„Mér finnst miklu praktískara að hafa
handbolta- og körfuboltaliðið undir sama
hatti því við gætum til dæmis notað sömu
keppnisstólana, þ.e. ef þeir væru til á land-
inu. Ég held að við myndum einnig fá meiri
athygli innan Íþróttafélags fatlaðra í
Reykjavík en í HK því það er auðveldara
að vera stór fiskur í lítilli tjörn en öfugt,“
segir Hákon en tekur fram að hann sé ekki
að gera lítið úr starfi HK á nokkurn hátt.
Þrátt fyrir að félagarnir séu ekki sam-
mála um þetta atriði eru þeir sammála um
að næsta skref sé að stuðla að útbreiðslu
íþróttarinnar hér á landi.
Vantar samherja og mótherja
„Það er hundfúlt að æfa svona mikið og
hafa síðan engan annan til að spila við.
Maður er samt vanur þessu og reynir að
láta það ekki fara mikið í taugarnar á sér,“
segir Alexander. Þeir eru báðir sannfærðir
um að á Íslandi megi enn finna marga
bundna við hjólastól sem væri hægt að
virkja til þátttöku í hjólastólaíþróttum.
Vandinn liggur bara í því að ná til þeirra
og opna augu fólks fyrir því að fatlaðir geti
líka stundað hópíþróttir hér á landi.
Í dag eru um 15 leikmenn sem stunda
hjólastólahandbolta að staðaldri. Hópurinn
er fjölbreyttur og kemur úr öllum áttum en
það mæta samt ekki allir á hverja æfingu
og því vantar enn fleiri samherja.
Draumurinn hjá þeim félögum er að fá
fleiri félög til að stofna sínar eigin hjóla-
stóladeildir. „Það hefur tekið tíma að
byggja liðið upp hjá okkur og því reikna ég
með að það muni taka tíma hjá öðrum fé-
lögum líka. Fyrsta markmiðið er bara að fá
upp að minnsta kosti eitt annað lið, svo við
getum haft allavega einn mótherja til að
keppa reglulega við,“ segir Alexander.
Sofnaði undir stýri
Hákon hefur starfað á pítsustað í mörg ár.
Hann á fjögur systkini og er fæddur og
uppalinn í Þorlákshöfn. Hann bjó einnig í
Grafarvogi og Danmörku á tímabili en hef-
ur verið búsettur í Hafnarfirði síðustu ár.
Hákon lenti í bílslysi árið 2009 og hefur
verið bundinn við hjólastól allar götur síðan.
Hann sofnaði undir stýri þegar hann var 17
ára gamall með þeim afleiðingum að bíllinn
valt.
„Þetta var um kvöldmatarleytið og ég
hafði kíkt í bústaðinn hjá ömmu og afa. Ég
var mjög þreyttur og ákvað að keyra bílinn
út í kant og leggja mig í korter eins og
auglýsingin frá Umferðarstofu mælti með.
Þegar ég vaknaði aftur korteri seinna var
ég greinilega enn hálfsofandi því ég
gleymdi að spenna á mig beltið. Eftir á að
hyggja hefði verið betra að standa upp, fá
sér frískt loft og labba nokkra hringi í
kringum bílinn áður en ég lagði aftur af
stað.“
Stuttu síðar sofnaði Hákon undir stýri en
hann skaust út úr bílnum og braut þrjá
hryggjarliði auk þess sem mænan skadd-
aðist. Hann er þó ekki alveg lamaður fyrir
neðan mitti en skortir nægjanlega mikinn
styrk til að geta gengið.
Mænuskaði í móðurkviði
Alexander er elstur þriggja bræðra og ólst
upp í Grafarvogi. Hann býr nú með sam-
býliskonu sinni í Grafarholti og starfar á
frístundaheimili við Korpuskóla.
Hann studdist við hækjur og staf fyrstu
æviárin en færði sig alfarið yfir í hjólastól-
inn við 12 ára aldur.
„Ég nennti ekki lengur að vera svona
hægfæra með hækjur. Ég var að detta inn
í unglingsárin og fannst ömurlegt að kom-
ast helmingi hægar en flestir aðrir í kring-
um mig. Með hjólastólnum fékk ég aukið
frelsi og hraða til að halda í við aðra,“ seg-
ir Alexander en hann fæddist með klofinn
hrygg. Það er fæðingargalli þar sem mæn-
an þroskast ekki eðlilega.
Á unglingsárunum minnkaði styrkurinn
sem Alexander hafði áður í fótunum. Hann
mun líklega aldrei ná aftur fyrri hæfni í
fótunum en segir líf sitt þægilegra í hjóla-
stólnum að mörgu leyti. „Ég er samt enn
fjandi sterkur á fótunum og get tekið yfir
100 kg í fótapressu ef ég er með spelkur
sem veita mér stuðning við ökkla og hné.“
Íþróttamenn af guðs náð
Bæði Alexander og Hákon eru miklir
keppnismenn og hafa stundað íþróttir frá
blautu barnsbeini. Þeir lýsa sér báðir sem
sönnum íþróttafríkum og viðurkenna að þeir
séu oftast að horfa á íþróttir ef þeir eru
ekki að stunda þær sjálfir.
Alexander byrjaði að æfa sund þegar
hann var fimm ára en hætti á unglings-
árunum. Hann komst í unglingalandsliðið og
keppti fyrir Íslands hönd á mótum erlendis.
Hann lærði mikinn aga í sundinu en æfing-
ar voru að jafnaði fimm daga vikunnar.
Sundið hafði mikil áhrif á Alexander en þar
sá hann fyrst kærustuna sína, Evu Þórdísi
Ebenezersdóttur, sem var einnig á fullu í
sundinu.
Eftir að sundferlinum lauk lagði hann
stund á kraftlyftingar af miklum móð og
grípur enn reglulega í lóðin samhliða hand-
knattleiksiðkuninni. Alexander telur kraft-
„Hundfúlt að
hafa engan
mótherja“
HJÓLASTÓLALIÐ HK „RÚLLAÐI“ YFIR ÍSLANDSMEISTARA ÍR Í BÓKSTAFLEGRI
MERKINGU Í HJÓLASTÓLAHANDBOLTA Á DÖGUNUM. ÞAÐ ER MIKILL
METNAÐUR Í LIÐINU, LEITAÐ NÝRRA IÐKENDA OG SAFNAÐ FYRIR KAUP-
UM Á KEPPNISSTÓLUM. VIÐ KÍKTUM Á ÆFINGU OG FENGUM AÐ KYNN-
AST TVEIMUR LEIKMÖNNUM LIÐSINS NÁNAR.
Jón Heiðar Gunnarsson jonheidar@mbl.is
Hákon Atli Bjarkason og Alexander
Harðarson eru baráttujaxlar innan
sem utan vallar.