Morgunblaðið - Sunnudagur - 07.07.2013, Blaðsíða 49

7.7. 2013 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 49
lyftingarnar hjálpa sér mikið í handbolt-
anum enda þarf sterka handleggi til að ýta
sér áfram en hann vakti mikla athygli
áhorfenda í leiknum fyrir gríðarlegan skot-
kraft. Alexander hafði enga reynslu af hóp-
íþróttum áður en hann hóf handboltaiðkun
og segir allt öðruvísi að þurfa að treysta á
fjölda fólks en ekki eingöngu sjálfan sig.
Æfing fjórum mánuðum eftir slys
Hákon hafði hins vegar mikla reynslu úr
heimi hópíþrótta þar sem hann æfði bæði
fótbolta og handbolta áður en hann lenti í
bílslysinu. Hann lét slysið ekki á sig fá og
hélt ótrauður sínu striki í íþróttaiðkun.
Hann mætti á sína fyrstu borðtennisæfingu
fjórum mánuðum eftir að slysið átti sér
stað. Í dag er hann margfaldur meistari í
borðtennis og hann stofnaði einnig eina
hjólastólakörfuboltalið landsins. Helstu kost-
ir hans inni á vellinum eru gríðarlegur
hraði og snerpa. Í dag leggur hann stund á
handbolta tvisvar í viku, körfubolta tvisvar í
viku og borðtennisæfingar þrisvar í viku.
Þeir segja báðir að góð skipulagning sé
lykilatriði til að komast í gegnum allar
þessar æfingar og bæta við að líf án
íþróttaiðkunar sé óhugsandi.
Fótbolti í „buffalo“-skóm
Lið HK er eina hjólastólahandboltalið lands-
ins og því má segja að þetta sé einnig
landslið Íslands í greininni. Liðið hefur nú
þegar fengið nokkur boð um að spila fyrir
Íslands hönd á erlendri grundu. Nú stendur
til boða að spila á alþjóðlegu móti í Svíþjóð
í sumar og á heimsmeistaramóti í Brasilíu í
september. Skortur á keppnisstólum hefur
hins vegar komið í veg fyrir að liðið sé
gjaldgengt á alþjóðlegum markaði. „Ég hef
trú á því að við getum gert eitthvað af viti
úti og við erum með mannskap til að ná
saman í virkilega gott byrjunarlið. Við get-
um hins vegar ekki keppt við erlend lið á
jafningjagrundvelli fyrr en við eignumst
keppnisstóla fyrir alla í liðinu,“ segir Há-
kon.
Hjólastólarnir skipta gríðarlega miklu
máli að mati Hákons og hann segir mjög
mikilvægt að velja sér góðan stól og taka
sér tíma til að venjast honum ef maður ætl-
ar að ná árangri í íþróttinni. „Að spila
hjólastólahandbolta á lélegum hjólastól er
dálítið eins og að spila fótbolta í „buffalo“-
skóm,“ segir Hákon og glottir við tönn. Há-
kon á eina keppnisstól landsins en nýr stóll
kostar á bilinu 600.000-900.000 krónur.
Hann fær nýjan keppnisstól sendan til
landsins seinna í sumar og ætlar að selja
gamla stólinn sinn innanlands.
Ökklameiðsli skapa vandræði
Það er ekki mikið um alvarleg meiðsli í
hjólastólahandbolta en þó kemur það fyrir
að leikmenn slasi sig við æfingar og keppni.
Það er eitthvað um höfuðmeiðsli í íþróttinni
þar sem leikmenn eiga það til að
detta úr stólunum og reka höf-
uðið í gólfið þegar harka færist
í leikinn. Algengustu meiðslin
verða hins vegar við árekstur
tveggja stóla en þá geta fæt-
ur og hendur klemmst á
milli. Alvörukeppnisstólar
eru einmitt með varn-
argrindur til að koma í
veg fyrir slík meiðsli á
fótum. „Í hita leiksins
hættir maður hins vegar
að spá í það og lætur sig
bara vaða í alla árekstra
þrátt fyrir að vera ekki
með varnargrind,“ segir Alexander sem
kippir sér oftast ekki upp við smávægileg
meiðsli. Hann sneri sig hins vegar illa á
ökkla á dögunum og gat ekki tekið þátt í
æfingaleik af þeim sökum. „Flestum sem
þekkja ekki til íþróttarinnar finnst furðulegt
til þess að hugsa að ökklameiðsli geti komið
í veg fyrir þátttöku í hjólastólahandbolta en
svona er nú bara staðan á meðan við eigum
ekki alvörukeppnisstóla því þá eru fæturnir
lítið varðir fyrir árekstrum.“
Vilja miðla upplýsingum
Alexander og Hákon eru báðir stórhuga og
sjá báðir fyrir sér mögulegan starfsframa í
þjálfun í framtíðinni. Þeim finnst gaman að
hjálpa fólki og telja reynslu sína geta hjálp-
að öðrum í sömu stöðu. „Það eru fáir á Ís-
landi í sömu stöðu og við og þess vegna
ættum við að hafa eitthvað að miðla til
næstu kynslóða.“
Í allra nánustu framtíð ætla þeir að halda
áfram að hafa gaman af lífinu og hamast í
íþróttum eins lengi og skrokkurinn leyfir.
Hákon rennir hýru auga til Svíþjóðar þar
sem hjólastólamenningin er mun öflugri en
hér heima. Þarna eru öflugar deildir í
handbolta, hokkíi og körfubolta fyrir fólk í
hjólastólum og allt aðgengi að íþróttum am-
un auðveldara en hér heima. „Öll aðstaða er
frábær þarna úti. Körfuboltaliðið á til dæm-
is tuttugu aukakeppnisstóla á lager til að
lána byrjendum sem vilja fá að prófa. Því
miður eru Íslendingar aftarlega á merinni
hvað þetta varðar,“ segir Hákon. Hann tel-
ur fámennið hér heima hafa mikið að segja
en árlega fjölgar einstaklingum með mænu-
skaða hérlendis um fimm að meðaltali sam-
anborið við yfir 100 einstaklinga í Svíþjóð.
Hann sér hins vegar ekki fram á að flytja
til útlanda á þessu ári. „Ég þyrfti að skipu-
leggja mig mjög vel og vera búinn að finna
vinnu og íbúð þarna úti áður en ég færi af
stað í svoleiðis ævintýri.“
Vantar öflugan bakhjarl
Alexander og Hákon biðla til íslenskra fyr-
irtækja og stofnana að leggja sér lið svo
þeir geti fest kaup á keppnisstólum fyrir
liðið og í framhaldinu keppt fyrir Íslands
hönd á alþjóðavettvangi. Þeir auglýsa eftir
stórum bakhjarli sem getur hjálpað liðinu
yfir þennan mikilvæga hjalla. „Það var lítið
mál að fá nokkur fyrirtæki til að styrkja
liðið þegar okkur vantaði keppnisbúninga en
stólarnir eru hins vegar töluvert dýrari og
því eru styrktaraðilarnir ekkert að berjast
um okkur um þessar mundir,“ segir Alex-
ander um leið og hann blótar verðlagningu
á vörum sem skilgreindar eru sem hjálp-
artæki.
Íþrótt fyrir alla
Helsti styrkleiki hjólastólahandbolta að mati
Hákons og Alexanders er sú staðreynd að
nánast allir geta stundað íþróttina. Það er
ekki búið að setja upp mjög strangt reglu-
verk varðandi þátttakendur og því hentar
íþróttin í raun fyrir hvern sem er, bæði
fatlaða og ófatlaða, stelpur og stráka.
Í dag eru tveir leikmenn í liði HK sem
notast ekki við hjólastól í sínu daglega lífi
og liðið er einnig kynjablandað því Arna
Sigríður Albertsdóttir er fulltrúi kvennþjóð-
arinnar í íþróttinni.
Hákon og Alexander skora á alla að
prófa að mæta á æfingu. Þeir mæla samt
með því að hringja á undan sér ef fólk á
ekki hjólastól svo hægt sé að útvega stól
fyrir æfinguna.
Morgunblaðið/Ómar
* „Að spila hjóla-stólahandboltaá lélegum hjólastól er
dálítið eins og að
spila fótbolta í „buff-
alo“-skóm,“
Óskar eftir landssöfnun
í sjónvarpinu
„Okkur óraði ekki
fyrir að fá tækifæri til
að spila við ríkjandi
bikarmeistara í hand-
bolta fyrir nokkrum
mánuðum, hvað þá að
vinna þá,“ sagði Frið-
rik Þór Ólason, leik-
maður hjólastólaliðs
HK og einn af stofn-
endum þess.
Hann auglýsir eftir 9 milljónum
króna til að hægt sé að kaupa 12
keppnishjólastóla fyrir liðið. Hann er
bjartsýnn á að hægt sé að safna slíku fé
með samstilltu átaki frá fyrirtækjum,
stofnunum og einstaklingum í landinu.
Hann lætur sig dreyma um lands-
söfnun í sjónvarpinu.
Framtakssamar vinkonur
Vinkonurnar Matthildur Lilja Jóns-
dóttir, Kolfinna Ríkharðsdóttir og
Brynhildur Hrafnkelsdóttir voru á
vappi um svæðið með stóran bleikan
sparigrís við hönd og tóku á móti
frjálsum fjárframlögum frá áhorf-
endum á leiknum.
Þær voru mjög ánægðar með við-
tökurnar og söfnuðu tæplega hundrað
þúsund krónum. Þær gáfu allan pen-
inginn til styrktar hjólastólaliðinu en
það fjármagn rennur beint til hjóla-
stólakaupa
enda mikil
þörf fyrir
þá.
Kolfinna,
Matthildur
og Brynhildur
Friðrik Þór
Ólason