Morgunblaðið - 20.09.2013, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. SEPTEMBER 2013
✝ Anna LaufeyStefánsdóttir
fæddist í Reykjavík
30. desember 1928.
Hún lést í hjúkr-
unarheimilinu
Mörkinni 10. sept-
ember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Stefán
Guðnason f.
Reykjavík 8. októ-
ber 1882, skó-
smiður, verkstjóri og tónlist-
armaður í Reykjavík, d. 2. des.
1974 og Vigdís Sæmundsdóttir
f. á Brekkubæ í Gerðarhr.,
Gull., 7. sept. 1888, d. 15. feb.
1969. Systkini hennar voru
Guðný Richter, f. 1907, d. 1993,
Sæmundur Marinó, f. 1909, d.
1909, Margrét, f. 1910, d. 1985,
Stefán Þórhallur, f. 1915, d.
1986, Ásta María, f. 1917, d.
1993, Skafti Sæmundur, f. 1921,
d. 1946, Árný Fjóla, f. 1923, d.
1996 og Gunnar Héðinn, f.
1925, d. 1981, fósturbróðir
Bragi Stefánsson (Kristgeirs), f.
1928.
Anna Laufey var trúlofuð
Halldóri Hjálmarssyni, f. 1927,
d. 2010, þau slitu samvistum.
f. 1956, eiginmaður Gunnar
Einarsson, f. 1955, börn: 1) Eva
Ýr, f. 1979, fyrrv. eiginmaður,
John David Cilwa, barn: Max-
imos Aiden Gísli Cilwa Jo-
hnsson, f. 2003, unnusti Wilf-
ried Serrie, börn: Nökkvi Knox
Charles Serrié, f. 2009 og Alex-
andra Freyja Iréne Serrié, f.
2012, 2) Einar Gísli; c) Vigdís
Braga, f. 1973, fyrrv. eig-
inmaður Baldvin Snæland, barn
Arnar Snæland, f. 1996, eig-
inmaður Hlynur Ívar Ragn-
arsson, börn: Hilmar Bjarki, f.
2007 og Emelía Björk, f. 2009,
stjúpsonur Kristófer Anton, f.
1995.
Anna Laufey lauk barna-
skólanámi í Austurbæjarskóla.
Lengst af eða í 33 ár starfaði
hún í Hagkaupum, fyrst í Lækj-
argötu 4 og síðar í Skeifunni 15
þar sem hún var deildarstjóri
fata- og vefnaðarvörudeildar.
Hún var lengi trúnaðarmaður á
sínum vinnustað og var í stjórn
VR í allmörg ár. Réttindi versl-
unarmanna og kjör voru henni
hjartans mál. Á yngri árum
stundaði Anna Laufey fimleika
með fimleikadeild Ármanns og
hafði mikinn áhuga á leiklist,
lék lítil hlutverk í nokkrum sýn-
ingum, m.a. fyrstu uppfærslu
Gullna hliðsins.
Útför Önnu Laufeyjar fer
fram frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík í dag, 20. september 2013,
kl. 15.
Sonur þeirra er
Skafti Þorkell, f.
1951, eiginkona
Sigríður Hagalíns-
dóttir, f. 1952,
börn: 1) Bragi f.
1978, eiginkona
Kristjana Ósk Jóns-
dóttir, börn Þorri,
f. 2007 og Helga
Sigríður, f. 2010, 2)
Sólveig, f. 1983,
sambýlismaður
Sigurður Rafnar Sigur-
björnsson, 3) Sigrún, f. 1988.
Árið 1955 giftist Anna Laufey
Gísla Brynjólfssyni, f. 1930, d.
2002. Börn þeirra eru: a) Brynj-
ólfur, f. 1955, eiginkona Gerður
Þórisdóttir, f. 1957, börn
þeirra: 1) Anna Álfheiður, f.
1977, fyrrverandi sambýlis-
maður Hreiðar Árni Magn-
ússon, börn þeirra: Snæfríður
Birta, f. 1998 og Ísabella Erna,
f. 2002. 2) Sverrir, f. 1980, eig-
inkona Dagný Gréta Ólafs-
dóttir, börn þeirra Ronja Björk,
f. 2009 og Erik Óli, f. 2013, 3)
Gísli Þór, f. 1987, fyrrv. sam-
býliskona Júlíanna Garð-
arsdóttir, barn: Hrafntinna
Amelía f. 2012; b) Hafdís Inga,
Í síðustu viku lést mamma
mín, elsku mamma, sem hafði
átt við erfiðan sjúkdóm að etja í
mörg ár. Ekki löngu eftir fráfall
pabba fór mamma að hverfa frá
okkur smátt og smátt og með
árunum vissi hún ekki hverjir
það voru sem stóðu henni næst.
Hún var þrátt fyrir það og alla
tíð ljúfasta og besta kona sem
ég þekki. Hún átti gott líf og
góða að. Ég er óendanlega
þakklátt fyrir það að hafa átt
hana að í öll þessi ár, vildi bara
að við hefðum fengið fleiri góð
ár saman. Ég ólst upp við gott
atlæti hennar og pabba og ég
veit að í hans fang er hún kom-
in núna. Nú eru þau saman
komin aftur hvíldinni fegin,
sjálfsagt eitthvað að bardúsa í
sveitinni þar sem þeim leið svo
vel. Elsku besta mamma mín,
ég veit að þér líður betur núna,
ég elska þig. Kysstu og knús-
aðu pabba frá mér.
Þín
Vigdís Braga.
Í dag verður jörðuð móðir
mín Anna Laufey Stefánsdóttir.
Hún lést 10. september síðast-
liðinn eftir langa vanheilsu.
Móðir mín minntist oft á
æskuheimili sitt og foreldra
sinna á Bergstaðastræti 17 í
Reykjavík, einkum talaði hún
um móður sína, Vigdísi Sæ-
mundsdóttur, og þeirra sam-
verustundir. Einnig göngur
með föður sínum, Stefáni
Guðnasyni, um Reykjavík. Hún
hlustaði á umræður afa við
þekkta Íslendinga sem komu
oft upp hjá henni þegar keyrt
var um borgina á seinni árum.
Einnig hafði hún skemmtilegar
sögur að segja af systkinum
sínum í uppvextinum, t.d. við
matarborðið. Þá var alltaf sleg-
ið á létta strengi og spilað með
hnífum og göfflum á borðið og
sungið með. Einnig áttu þau
systkini alltaf mjög lifandi sam-
band, sérstaklega á meðan
amma lifði og alltaf skemmti-
legt að hittast á sunnudögum á
Bestó.
Hún stundaði akróbatik hjá
Ármanni í gamla daga og þótti
mjög efnileg, einnig dansaði
hún hjá leikfélagi Reykjavíkur,
m.a. í Gullna hliðinu. Hún trú-
lofaðist Halldóri Hjálmarssyni
og eignaðist Skafta en þeirra
samband entist ekki. Hún bjó
hjá foreldrum sínum fyrstu árin
með Skafta þar til hún hitti föð-
ur minn, Gísla Brynjólfsson.
Þau trúlofuðu sig og hófu bú-
skap í Barmahlíð 18 og þeim
fæddist Brynjólfur þar. For-
eldrar mínir giftu sig 29.10.
1955 og rúmu ári síðar fæddist
ég. Þau festu kaup á íbúð í
Ljósheimum 9 í Reykjavík og
bjuggu þar í byrjun en fluttust
til Flateyrar í rúm tvö ár þar
sem faðir minn var sveitar-
stjóri. Ekki kunni móðir mín
vel við sig þar og þráði að kom-
ast til Reykjavíkur og eftir
tveggja ára dvöl var farið aftur
suður. Fljótlega eftir það byrj-
aði hún að vinna í Hagkaupum
við Lækjargötu og var boðið að
vera með í uppbyggingu á Hag-
kaupum í Skeifunni þar sem
hún sá um fata- og húsbún-
aðardeild og gerði það í nær 30
ár með miklum sóma. Einnig
var hún í stjórn VR um árabil.
Foreldrar mínir áttu mjög
farsælt hjónaband og var unun
að fylgjast með þeim og hvern-
ig þau skildu hvort annað í einu
og öllu. Við bjuggum við mikið
öryggi og umhyggju þó að ekki
væri mikið ríkidæmi en þó átt-
um við allt. Hún var fámál en
hafði sínar leiðir til að tjá sig og
notaði mikið augun. Alltaf vissi
ég hvenær hún var ánægð með
mig og öfugt og þurftum við
bara að horfast í augu, þá skild-
um við hvor aðra. Okkur systk-
inum bættist við gullmoli, hún
Vigdís (Dísa), í systkinahópinn
þegar við vorum um og yfir tví-
tugt, gaf hún okkur og foreldr-
um mínum mikið og var gleði-
leg viðbót við hópinn. Upp frá
því var farið í byggingu á sum-
arbústað sem átti hug þeirra
allan og var fjölskyldan mikið
saman þar um árabil og eigum
við öll góðar minningar með
þeim í sveitinni.
Þegar faðir minn féll frá 2002
var það móður minni mikið áfall
og fór henni að förlast upp frá
því. Síðustu þrjú árin hefur hún
búið í Mörkinni í Skeifunni þar
sem henni leið mjög vel enda
aðbúnaður til fyrirmyndar og
starfsfólk með eindæmum gott
og langar mig (okkur) að þakka
þeim fyrir alla þá umhyggju
sem þau sýndu móður okkar og
okkur þennan tíma.
Þín verður sárt saknað af
okkur öllum elsku mamma mín.
Þín dóttir,
Hafdís Inga.
Elsku besta amma okkar. Nú
hefur þú kvatt þennan heim og
yndislegar minningar um þig
streyma fram í hugann. Við
minnumst þess hversu notalegt
var að koma til ykkar afa í
heimsókn. Þú varst svo dugleg
að gera vel við fólkið þitt og
tókst ávallt svo vel á móti okk-
ur þar. Það var ákveðin hefð að
koma á laugardagsmorgnum í
kaffi og „meððí“, svo hlýlegt og
gott og allir svo léttir og kátir.
Afi las upp úr Newsweek eða
fræddi okkur um heimsmálin á
meðan þú tókst til kræsingarn-
ar létt og kát. Heimilið svo
hreint og fínt og þú með svo
fínt hárið eftir föstudagslagn-
inguna.
Þú varst svo rosalega mikill
sælgætisgrís og þótti ekkert
betra en að fá smá súkkulaði og
kökur. Okkur fannst ekkert
slæmt að þér þætti það jafngott
og okkur og vorum alveg hæst-
ánægð með þig sem gestgjafa.
Eitt af því sem okkur er minn-
isstætt í matarboðum er hversu
fljót þú varst að borða. Stund-
um varstu búin þegar hinir
voru rétt að byrja. Okkur
fannst það alltaf svo fyndið og
krúttlegt. Þessi ávani var lík-
lega frá árunum þínum í Hag-
kaup þar sem þú lagðir á þig
mikla vinnu sem deildarstjóri.
Þar varstu nánast alltaf á
hlaupum, ávallt mjög dugleg og
ósérhlífin.
Þið afi voruð alltaf svo miklir
félagar og vinir. Þið elskuðuð
að vera uppi í sumarbústaðnum
ykkar við Apavatn og gróður-
setja þar tré og blóm saman í
hvernig veðri sem var. Þarna
gátuð þið dundað ykkur allan
daginn með góðum kaffipásum
á milli þar sem þið spjölluðuð
við okkur barnabörnin, frædd-
uð okkur um plöntur og dekr-
uðuð með sætindum. Við minn-
umst einnig dillandi hláturs
þíns þegar afi var að stríða þér.
Þú hafðir svo gaman af því og
það yljar manni að hugsa til
þess.
Það var alltaf svo stutt í
húmorinn hjá þér enda umvafin
fólki sem finnst ekkert leiðin-
legt að fíflast svolítið en þér
fannst það svo skemmtilegt.
Eitt af þínum skemmtilegu ein-
kennum var hvað þú gast verið
hreinskilin. Þú áttir það til að
hugsa upphátt og segja eitt-
hvað upp úr þurru sem gat
vakið athygli okkar. En það var
alltaf vel meint og þú vildir öll-
um vel. Þú varst bara hrein og
bein og maður vissi alltaf hvar
maður hafði þig. Þú varst um-
hyggjusöm og yndisleg amma,
dugleg, sterk og sjálfstæð.
Síðustu ár þín hrjáði sjúk-
dómur þig og þú hvarfst smám
saman inn í heim óminnis.
Þrátt fyrir veikindin varstu
ávallt glöð að sjá okkur. Það
var augljóst að þú þekktir and-
lit okkar fram á síðustu stund
og var ómetanlegt að fá að
halda í höndina þína eins og
þér þótti svo gott. Þú varst svo
mikil kelirófa. Þessi stund var
okkur dýrmæt og hverfur okk-
ur seint úr minni.
Við eigum eftir að sakna þín
ótrúlega mikið elsku amma. Við
trúum því að afi hafi tekið vel á
móti þér og nú líði þér vel og
sért hraust. Það er svo gott að
hugsa til þess og trúa að nú
séuð þið afi loks saman á ný.
Við munum ætíð geyma
minningar um þig í hjörtum
okkar.
Hvíl í friði, elsku amma.
Með ást og virðingu,
þín barnabörn,
Anna Álfheiður,
Sverrir og Gísli.
Elsku amma mín, mikið
varstu mér alltaf góð. Ég
gleymi aldrei því að vera í næt-
urgistingu í Snælandinu hjá
þér og afa. Sofna í sykurvímu
út frá hrotunum í ykkur tveim-
ur. Vakna svo og fá kókópuffs
og nýmjólk. Bústaðurinn við
Apavatn vekur einnig yndisleg-
ar minningar, hjálpa þér og afa
að setja niður og taka upp kart-
öflur. Þessi yndislega draum-
veröld sem ykkur tókst að
byggja upp og græða landið.
Sumarið 2005 er mér alltaf
dýrmætt, það sumar bjuggum
við amma saman í Lautarsm-
áranum. Þar eyddum við kvöld-
unum saman hlið við hlið að
horfa á gamlar myndir, spjalla,
fá ráð út í lífið og neyta óhóf-
legs magns af sælgæti og kók.
Já, amma, sorgin er mikil en
eftir lifa yndislegar minningar
um kraftakonu. Konu sem gat
allt. Stýrt Hagkaup í Skeifunni
og haldið heimili með fjórum
börnum.
Hvert örstutt spor var auðnuspor
með þér,
– hvert andartak er tafðir þú hjá
mér
var sólskinsstund og sæludraumur
hár,
minn sáttmáli við Guð um þúsund
ár.
Hvað jafnast á við andardráttinn
þinn?
Hve öll sú gleði’ er fyrr naut hugur
minn
er orðin hljómlaus utangátta’ og
tóm
hjá undrinu að heyra þennan róm,
hjá undri því, að líta lítinn fót
í litlum skóm, og vita’ að heimsins
grjót
svo hart og sárt er honum fjarri
enn,
og heimsins ráð sem brugga vondir
menn,
já vita eitthvað anda hér á jörð
er ofar standi minni þakkargjörð
í stundareilífð eina sumarnótt.
Ó, alheimsljós, ó, mynd sem hverfur
skjótt.
(Halldór Kiljan Laxness)
Sigrún.
Ástkæra amma mín. Núna
ertu alveg farin frá okkur. Ég
vona að þú og afi séuð saman á
ný. Ég hef óteljandi margar
minningar um þig. Alltaf varstu
svo góð, blíð og brosmild. Ég
kom oft til þín í Hagkaup þar
sem þú varst að vinna og
fannst mér alltaf svo gaman
þegar ég fékk að fara með þér í
kaffi. Ég fékk alltaf kókómjólk
og snúð og svo sat ég með þér
og stelpunum að spjalla.
Á sumrin kom ég heim til Ís-
lands, ég vildi frekar koma
heim til þess að vera hjá ykkur
en að ferðast um Evrópu. Best-
ar voru helgarnar uppi í sum-
arbústað. Hlaupandi um að
skoða, tína ber og að horfa á
minnsta svarthvíta sjónvarp
sem til er. Og var ekki á það
bætandi að það var appelsínu-
gult með handfangi. En allt eru
þetta frábærar minningar sem
gera mig að þeirri manneskju
sem ég er í dag.
Ég var alltaf svo stolt af þér,
amma mín. Allt sem þú gerðir
fyrir okkur mun lengi lifa í
hjarta mínu og mun ég aldrei
gleyma góðmennsku þinni,
brosinu þínu, kexskúffunni
þinni, hlátrinum þínum, sunnu-
dagslambalærinu og jólaboðun-
um.
Takk, amma, fyrir allar sam-
verustundir okkar. Takk fyrir
að sitja óteljandi klukkustundir
með mér að horfa á Önnu í
Grænuhlíð, fyrir að hugga mig
þegar ég saknaði mömmu og
pabba, fyrir að vera alltaf til
staðar þegar ég þufti á þér að
halda.
Ég mun aldrei gleyma þér og
þú munt lifa áfram í sögum
mínum og hjarta.
Þitt barnabarn,
Eva Ýr.
Anna frænka, Gísli og fjöl-
skylda voru stór partur af lífi
okkar systkina frá upphafi. Of-
arlega eru í huga öll sjónvarps-
lausu fimmtudagskvöldin sem
fjölskyldur okkar áttu saman,
annaðhvort á heimili þeirra eða
okkar. Einnig öll aðfangadags-
og gamlárskvöldin sem þær
frænkur Ása móðir okkar og
Anna skiptust á að taka á móti
fjölskyldum hvor annarar. Lýs-
ir það dugnaði þeirra og vænt-
umþykjunni á milli þeirra og til
fjölskyldunnar að leggja þessa
vinnu á sig þrátt fyrir að vera
báðar útivinnandi. Margar góð-
ar stundir áttum við einnig
saman í sumarbústöðunum í
Holtunum. Allra þessara stunda
minnumst við systkinin og
söknum þeirra tíma sem við átt-
um með stórfjölskyldunni og
eru þessar minningar okkur
mjög dýrmætar.
Anna frænka var mikill
dugnaðarforkur og vann alla
sína starfsævi hjá Hagkaup.
Þegar við systur urðum ung-
lingar útvegaði hún okkur
vinnu hjá Hagkaup í sumar- og
jólafríum og upplifðum við þá
hve dugleg og vel metin hún
var af sínu samstarfsfólki. Aldr-
ei heyrði maður styggðaryrði
um hana sem yfirmann en við
vissum líka að hún gerði kröfu
um að starfsfólkið skilaði sínu
enda alin upp á þeim tíma sem
allir þurftu að leggjast á eitt við
að hafa í sig og á.
Kæri Skafti, Binni, Inga,
Dísa og fjölskyldur, við sendum
ykkur okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Við minnumst
Önnu frænku með söknuði,
væntumþykju og þakklæti.
Guðrún, Guðlaug og
Þórhallur (Halli).
Anna Laufey
Stefánsdóttir
Elsku afi. Okkur
langar til að kveðja
þig með örfáum orðum og
þakka þér fyrir stundirnar okk-
ar saman.
Við munum eftir því þegar
við komum í heimsókn til ykkar
ömmu í Ásendann þar sem þú
tókst á móti okkur með opinn
faðminn og sagðir: „Nei, halló
litlu sætu, mikið rosalega er
gaman að sjá ykkur elskurnar
mínar! Má ég ekki bjóða ykkur
súkkulaðirúsínur?“
Þú brostir alltaf svo fallega
og varst svo jákvæður og glað-
ur. Eina skiptið sem við mun-
um eftir þér fúlum var þegar
þú hafðir leikið af þér og tapað
Bjarni Linnet
✝ Bjarni Linnetfæddist í Vest-
mannaeyjum 1.
september 1925.
Hann lést 6. sept-
ember 2013.
Bjarni Linnet
var jarðsunginn frá
Fossvogskirkju 17.
september 2013.
í leiðinni skák á
netinu við einhvern
útlending. Við er-
um þakklátar þér
fyrir þann stuðning
sem þú hefur veitt
okkur í okkar tón-
listarnámi gegnum
árin og fyrir það að
þú komst okkur
alltaf til að hlæja
og brosa með þín-
um grallarastælum
og krúttleika. Það er ekki hægt
að hugsa sér betri afa en þig.
Það var ótrúlega erfitt að
kveðja þig en svona er bara líf-
ið og við vitum að þú munt allt-
af vera hjá okkur í anda. Við
hittumst svo seinna þarna hin-
um megin og við búumst við því
að þú takir á móti okkur með
þessum orðum: „Nei, halló
stóru sætu, mikið rosalega er
gaman að sjá ykkur elskurnar
mínar! Má ég ekki bjóða ykkur
súkkulaðirúsínur?“
Ingibjörg Ragnheiður
Linnet (Imba) og Herdís
Ágústa Linnet (Dísa).
Riddarar reitaða borðsins
minntust fallins félaga og
skákforystumanns á taflfundi
sínum í vikunni sem leið, en
Bjarni Linnet er sá þriðji úr
hópi Riddarans, skákklúbbs
eldri borgara, sem fellur frá á
innan við ári. Þar er því sann-
arlega skarð fyrir skildi.
Bjarni heitinn Linnet var
frumkvöðull að stofnun Skák-
félags Hafnarfjarðar og for-
maður þess fyrstu árin þegar
taflfélag bæjarins var endur-
reist 1974 til að blása nýju lífi í
skáklíf staðarins. Einnig átti
hann sæti í varastjórn Skák-
sambands Íslands á árunum
1976-78, fyrstu tvö ár mín þar
sem forseta fyrir margt löngu
og ég minnist ljúfra samskipta
við hann og hvatningar til
góðra verka frá þeim tíma.
Þá átti Bjarni einnig frum-
kvæði ásamt sr. Gunnþóri Þ.
Ingasyni að stofnun Riddarans
– Bjarna Riddara – árið 1998,
skákklúbbs eldri borgara á
höfuðborgarsvæðinu, með að-
setri í Strandbergi, safnaðar-
heimili Hafnarfjarðarkirkju,
þar sem hann tefldi sjálfum
sér og öðrum til ánægju og
yndisauka um árabil.
Fyrir fimm árum var
ákveðið í tengslum við tíu ára
afmæli Riddarans að heiðra
Bjarna með því að slá hann
til riddara með pomp og
prakt, sæma hann stórridd-
aranafnbót í virðingar- og
þakklætisskyni fyrir störf
hans og þátttöku í klúbbnum
allt frá stofnun hans, hug-
kvæmni hans, háttvísi og
snilli á skákborðinu.
Friðsöm átakataflmennska
með þungri undiröldu setti
jafnan svip sinn á skákstíl
Bjarna sem var öflugur og
slyngur skákmaður, jafn-
framt því að vera traustur fé-
lagi og hvers manns hugljúfi í
góðra vina hópi og brosmild-
ur mjög.
Nú er staðan breytt á
skákborði lífsins. Hinn glað-
væri andi Bjarna Linnet mun
þó áfram svífa yfir vötnunum
í skákstofunni Vonarhöfn en
fögur minning um einstak-
lega geðþekkan og ljúfan
mann lifir þar áfram.
Aðstandendum Bjarna
heitins Linnet er vottuð inni-
leg samúð frá þeim stóra hópi
sem skáklistinni ann.
Einar S. Einarsson.