Morgunblaðið - 20.09.2013, Qupperneq 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. SEPTEMBER 2013
✝ Anna SigrúnBöðvarsdóttir
fæddist á Akranesi
15. maí 1952. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 14. sept-
ember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Böðvar Ell-
ert Guðjónsson, f.
28. júní 1913, d. 28.
maí 2001, og Svava
Hallvarðsdóttir, f. 17. desember
1913, d. 25. júní 1990. Systkini
hennar voru Halldóra Böðv-
arsdóttir, f. 4. janúar 1949, d. 9.
júní 2010, Hallvarður Ólafur, f.
2. febrúar 1950, Lára, f. 28. maí
1953, Guðjón Svavar, f. 16. októ-
ber 1954, d. 21. október 1955,
Guðjón Svavar, f. 12. desember
1955, og Halla Böðvarsdóttir, f.
25. apríl 1961. Anna Sigrún gift-
ist 5. febrúar 1976 eftirlifandi
eiginmanni sínum, Sigurði Sig-
fússyni. Synir Önnu Sigrúnar og
Sigurðar eru Sigurður Óli Sig-
urðarson, f. 8. mars 1979,
kvæntur Camillu Ósk Há-
konardóttur, f. 27. desember
1977, dóttir þeirra er Karen
Lind Sigurð-
ardóttir, f. 19.
ágúst 2008. Svavar
Sigurðarson, f. 6.
júní 1986, sambýlis-
kona Vaka Önnu-
dóttir, f. 21. sept-
ember 1985.
Anna Sigrún ólst
upp á Akranesi og
á Kringlumel í
Hvalfjarðarsveit.
Eftir barnaskóla
stundaði hún nám í Reykholti í
Borgarfirði og í Verslunarskóla
Íslands. Síðar lauk hún námi frá
læknaritarabraut Fjölbrauta-
skólans í Ármúla. Anna Sigrún
og Sigurður bjuggu fyrstu bú-
skaparárin á Laugarvatni og á
Bifröst en fluttu 1983 til Reykja-
víkur og bjuggu þá í Kögurseli.
Árið 2007 fluttu þau í Kópavog.
Anna Sigrún stundaði ýmis
skrifstofu- og verslunarstörf en
vann síðustu árin sem stuðn-
ingsfulltrúi við Hörðuvallaskóla
í Kópavogi.
Útför Önnu Sigrúnar fer
fram frá Seljakirkju í dag, 20.
september 2013, og hefst at-
höfnin kl. 13.
Elsku Anna. Það er sárt að
kveðja þig og alltof snemmt. Við
áttum ófáar stundir í Kögursel-
inu þar sem við ræddum málin
yfir arineldi og góðu rauðvíni.
Heiðmörkin var sérstakur stað-
ur í hjarta þínu og það var alltaf
svo gott að koma þangað. Ég vil
þakka fyrir þann tíma sem við
áttum saman.
Þú varst ávallt tilbúin til að
aðstoða okkur og við þurftum
ekki annað en að segja frá ósk-
um eða vandamálum og þá
varstu komin í málið. Ég vil
þakka fyrir hjálpsemi þína. Það
er sárt að hugsa til þess að Kar-
en Lind fái ekki að eyða fleiri
stundum með þér. Þið voruð
miklar vinkonur og nutuð þess
að vera saman í sundi og í Heið-
mörkinni. Ég vil þakka fyrir þá
ást og þolinmæði sem þú gafst
Karen Lind.
Ég veit að þú munt vaka yfir
okkur öllum og vera okkur leið-
arljós í gegnum lífið.
Fósturlandsins Freyja,
fagra vanadís,
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís.
Blessað sé þitt blíða
bros og gullið tár.
Þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
(Matt. Joch.)
Camilla Ósk Hákonardóttir.
Hversu réttlætanlegt er það
að eiginkona, móðir, tengdamóð-
ir, amma, systir og kær vinkona
í blóma lífsins sé hrifin frá okk-
ur nánast í einu vetfangi án þess
að nokkur fái rönd við reist, ekki
einu sinni læknavísindin? Anna
var okkur mikill vinur og
dásamleg manneskja. Hún var
ótrúlega flink, allt sem hún
snerti bar vott um smekkvísi og
lék allt í höndum hennar. Sökn-
uðurinn er mikill. Við hjónin höf-
um átt margar góðar stundir
saman með þeim hjónum og
börnum okkar og barnabarni.
Hún auðgaði jarðríkið og verður
með okkur til eilífðar.
Elsku Siggi, Óli, Svavar, Ca-
milla Ósk, Vaka og Karen Lind.
Ykkar er harmurinn. Við biðjum
góðan Guð að styrkja ykkur í
sorginni.
Hákon og Hanna.
Það var góður hópur starfs-
fólks sem vann í Samvinnuskól-
anum að Bifröst þann tíma sem
við hjónin dvöldum þar 1978-81.
Ungt fólk, meira og minna á
sama aldri – hafði metnað fyrir
skólanum jafnt sem staðnum.
Vinátta og samvinna í starfi sem
leik; ein fjölskylda. Meira og
minna höfum við haldið hópinn
síðan – ekki síst fyrir dugnað
Sigurðar og Önnu. Stutt síðan
hópurinn kom saman, fékk sér
kaffi og meðlæti í gamla Elliða-
vatnsbænum og rifjaði upp góðar
liðnar stundir.
Á Bifröst kynntumst við Önnu
og Sigga og fljótlega settumst
við að bridsborðinu hvor heima
hjá öðrum – ekki oft, en kom-
umst á bragðið. Kannski vegna
þess – eða af því að okkur leið
vel saman, tókum við upp þráð-
inn að nýju eftir að til Reykja-
víkur kom. Og síðustu 10-15 árin
höfum við spilað reglulega einu
sinni í viku yfir vetrarmánuðina.
Það myndast sérstök vinátta
þegar fólk hittist eins oft og við
gerðum og þótt spilin væru í for-
grunni létum við það alltaf eftir
okkur að ræða mál líðandi stund-
ar; landsmálin, fjölskyldur okk-
ar, vinina, störf okkar og hvað
fyrir stafni væri í tómstundum
sem öðru. Trúa hvert öðru fyrir
ýmsu því sem á hugann hefur
leitað.
Við kynntumst og fylgdumst
með börnum hvert annars, þau
uxu úr grasi og eignuðust börn.
Anna var stolt af sinni fjölskyldu
og sannarlega ljómaði hún er
litlu ömmustelpuna Karenu Lind
bar á góma.
Vináttu má líkja við tré. Af
litlu fræi skjóta angar rótum og
með ræktun dafnar hvort
tveggja – styrkist og stækkar.
Það myndast líka eyða þegar
stórt tré fellur og þannig er það
við fráfall Önnu. Þótt spilakvöld-
in væru hinn fasti punktur má
kalla fleira til sögunnar. Oft lá
leiðin að fallegum sumarbústað
Önnu og Sigga í Heiðmörkinni
hvar við settum niður kartöflur
til að eiga með nýjum fiski á
haustin og þau tóku hús á okkur
norður í Nýhöfn á Melrakka-
sléttu. Við áttum það til að borða
saman skötu á Þorláksmessu –
fara í leikhús, á þorrablót og ým-
islegt annað skemmtilegt.
Það hefur verið dýrmætt að
eiga þau Önnu og Sigga að vin-
um og sannarlega eigum við eftir
að sakna hennar. Anna var vinur
vina sinna. Hún var með hægláta
framkomu en ákveðin ef því var
að skipta. Heimili hennar bar
ríkan vott um fágaðan smekk og
fallegan stíl. Hún hafði næmt
auga fyrir fallegri handavinnu og
var afar vandvirk í öllu sem hún
tók sér fyrir hendur. Hún gaf
mikið og þess vegna er mikils að
sakna við fráfall hennar. Við sem
trúum á hið eilífa líf erum hins
vegar sannfærð um að leiknum
sé ekki lokið – að á móti henni
taki friður Guðs sem öllum er
æðri og að sá tími komi að ást-
vinir hittist að nýju. Ástvinum
Önnu; Sigga – Óla, Camillu og
Karenu litlu – Svavari og Vöku –
systkinum Önnu og öðrum þeim
sem nú hafa misst svo mikið,
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Megi algóður Guð varðveita
okkar kæru vinkonu um alla ei-
lífð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Kristjana og Níels Árni.
Með bæninni kemur ljósið,
með þessum orðum langar mig
að kveðja kæra vinkonu. Það er
þyngra en tárum taki að ætla að
skrifa minningargrein um vin-
konu sína. Ekki hefði mig órað
fyrir því að eiga það eftir, aðeins
þremur og hálfum mánuði eftir
að við hittumst í lok maí. Við
vorum að fagna afmælisdegi
hennar sem hafði verið nokkrum
dögum fyrr, sá 61. í röðinni.
Kynni okkar Önnu hófust í
gegnum foreldrafélag Seljaskóla,
þar sem við sátum báðar í stjórn.
Sú vinátta átti eftir að þróast
enn frekar þegar Anna tók að
sér að sauma fyrir mig, en hún
var frábær saumakona og vand-
virk með afbrigðum. Anna var
einstök manneskja, heilsteypt,
heiðarleg og traust. Það var auð-
velt að leita til hennar, hún hafði
ráð við flestu.Við höfðum hlakk-
að til að eyða meiri tíma saman í
sumarhúsi okkar hjóna, en það
fór nú á annan veg. Við þessar
aðstæður er maður minntur á að
lífið er núna. Það er hvorki æf-
ing né frumsýning. Eins og sagði
í textanum sem Sigurður maður
Önnu skrifaði svo fallega í af-
mælisboði okkar hjóna nokkrum
árum fyrr.
Anna var pjattrófa og kunni
að meta fallega hluti sem og föt.
Hún hafði beðið mig að útvega
sér einstakan vasa á ferðalagi
mínu til Berlínar um daginn.
Hann fann ég ekki, en pantaði
hann á netinu þegar heim kom.
Ég er þakklát fyrir að Anna fékk
vasann í tæka tíð fyrir ferðalagið
mikla.
Ég vil þakka vináttu og kær-
leik að leiðarlokum. Aðstandend-
um votta ég innilega samúð.
Þegar næðir í mínu hjarta
og í huga mér engin ró
og ég þrái að sjá hið bjarta
sem að áður í mér bjó
þá er lausnin ávallt nálæg,
ef um hana í auðmýkt bið
og með bæninni kemur ljósið
og í ljósinu finn ég frið.
Ó, svo dapur er dagur vaknar,
dægurþrasið svo fjarri er.
Mundu þegar þú sárast saknar
og sólin skín hvergi nálægt þér
að í bæn er falinn máttur
er þig magnar þúsundfalt
því með bæninni kemur ljósið
og í ljósinu lagast allt.
Ég vil mæta þessum degi,
fagna öllu sem fyrir ber
og ég bið þess að ég megi
njóta alls sem hann gefur mér.
Ef ég bið á hverjum degi,
hef ég von sem aldrei deyr
því með bæninni kemur ljósið
og í myrkri ég geng ei meir.
(Páll Óskar/Brynhildur
Björnsdóttir.)
Hrafnhildur Árnadóttir.
Kveðja frá Hörðuvallaskóla
Í dag er til moldar borin kær
vinkona okkar og samstarfsmað-
ur Anna Sigrún Böðvarsdóttir. Í
huga okkar er sorg og söknuður,
en um leið þakklæti fyrir að hafa
fengið að kynnast og vinna með
henni. Jákvæðni hennar, hlýja og
umhyggja einkenndu allt hennar
viðmót og starf og var okkur
dýrmætt veganesti í erli dagsins.
Svarið var ætíð já ef leitað var til
hennar um viðvik eða aðstoð.
Missir okkar er mikill en hug-
ur okkar er hjá Sigurði eigin-
manni hennar og ættingjum sem
við sendum innilegar samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Önnu Sig-
rúnar.
Henni gleymum við ekki.
F.h. starfsfólks og nemenda
Hörðuvallaskóla,
Helgi Halldórsson.
Anna Sigrún
Böðvarsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Takk fyrir vináttu og
hjálpsemi, elsku vinkona.
Innilegar samúðarkveðjur,
elsku Siggi og fjölskylda.
Sigrún Halla Karlsdóttir.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar föður okkar, tengdaföður, afa og lang-
afa,
ÓLAFS Þ. ÞÓRHALLSSONAR,
Neshaga 14,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Landspítala
Landakoti fyrir góða umönnun í veikindum hans.
Þorbjörg J. Ólafsdóttir, Jón M. Benediktsson,
Ólöf Þórhildur Ólafsdóttir, Necmi Ergün,
Júlíus Heimir Ólafsson, Vigdís Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Við viljum senda innilegar þakkir til allra sem
sýndu okkur ómetanlegan stuðning, samúð
og vináttu vegna fráfalls og útfarar elsku
sonar okkar, bróður og barnabarns,
GUNNARS HERSIS BENEDIKTSSONAR
skipverja á Skinney SF 20.
Benedikt Gunnarsson, Halldóra Katrín Guðmundsdóttir,
Sigurbjörg Sara Benediktsdóttir,
Sigurbjörg Kristinsdóttir,
Stefanía Ólöf Jónsdóttir, Gunnar Sighvatsson.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
JÓHANNS ANTONÍUSSONAR
fyrrverandi útgerðarmanns
frá Fáskrúðsfirði.
Guðný Kröyer,
Ester Jóhannsdóttir Albert Már Steingrímsson,
Hilmar Jóhannsson, Guðrún Helgadóttir,
Björn Jóhannsson, Halldóra Þorgeirsdóttir,
Sigfús Jóhannsson, Kristín Guðjónsdóttir,
Kolbrún Jóhannsdóttir, Ólafur F. Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna
veikinda og andláts móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Strandaseli 8.
Kristján B. Gíslason, Guðríður Gestsdóttir,
Álfgeir Gíslason, Guðný Sigrún Eiríksdóttir,
Ragnar Gíslason, Valgerður Torfadóttir,
Sigfinnur Steinar Gíslason,
Ásdís Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Gunnar Skaftason, æskuvin-
ur minn í Skerjafirði, er farinn
Gunnar Ó.
Skaftason
✝ Gunnar Ó.Skaftason
fæddist í Reykjavík
22. febrúar 1927.
Hann andaðist á
Landspítalanum í
Fossvogi 27. ágúst
2013.
Útför Gunnars
fór fram frá Sel-
tjarnarneskirkju
10. september
2013.
til feðra sinna. Það
er bjart yfir æsku-
árunum í Skerja-
firði. Plássið var
eins og þorp með
eigin verslun og
skóla. Skildinga-
nesskóli var okkar
uppeldisstöð með
úrvals kennara.
Vinátta okkar
Gunna hófst í lok
bernskuáranna, en
hann var ári á undan mér í
bekk. Gunni átti elskulega for-
eldra og systkini. Ég gerðist
heimagangur hjá fjölskyldunni,
en þegar briddsspil stóð sem
hæst þar á bæ, sneri ég frá.
Önnur áhugamál Gunna fóru
aftur á móti betur saman við
mín, þ.e. fótbolti, fjaran, ferða-
lög og smíðar. Sumarkvöldin
voru vel notuð í fótboltaspark á
þýfðu Reynisstaðatúni. Ótaldar
voru ferðir á kappleiki á Mela-
velli. Fjaran og sjórinn drógu
okkur einnig til sín. Við smíð-
uðum kajak með aðstoð föður
míns eftir teikningu í amerískri
bók. Til er mynd af Gunna á
kajaknum við Gálgaklett í
Lambhúsatjörn á Álftanesi. Lít-
ið fór fyrir björgunarbúnaði á
þessum árum. Engin björgun-
arvesti. Byrðingur kajaksins
var klæddur með segldúk. Þeg-
ar ísa leysti af firðinum að vori
gat verið varasamt að róa far-
kostinum innan um ísjakana.
Mæður okkar treystu okkur í
þessum ævintýrasjóferðum.
Saman leituðum við Gunni einn-
ig á önnur mið. Haldið til Þing-
valla á fermingarhjólum.
Lengst komumst við út í heim-
inn að Kirkjubæjarklaustri en
þar gengum við fram á Jóhann-
es Kjarval úti í náttúrunni með
málaratrönur sínar. Við vildum
ekki ónáða meistarann. Að
kveldi kom Jóhannes til ungu
mannanna og þakkaði fyrir til-
litssemina. Æskuárum okkar í
Skerjafirði lauk með hvarfi
Gunna að Núpsskóla í Dýrafirði
og ég hélt á önnur mið.
Hermenn og flugvélagnýr
settu svip sinn á Skerjafjörð
stríðsáranna. Heimur flugvél-
anna dró Gunna til sín. Hans
ævistarf var hjá Flugfélagi Ís-
lands. Vináttubönd æskuáranna
hafa haldist þótt langt væri
stundum á milli funda. Sá heið-
ur féll mér í skaut að teikna hús
þeirra hjóna að Bauganesi 32.
Síðasta ferð okkar félaga var
sjóferð um Miðjarðarhaf á
skútu ásamt eiginkonum okkar.
Gunni, eins og hann var
ávallt kallaður, var drengur
góður, hafði ljúfa lund, æðru-
laus, kankvís og traustur vinur.
Við Erla sendum Eddu, börnum
og öðrum ástvinum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Manfreð Vilhjálmsson.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent má senda myndina á netfangið minning@mbl.is og gera umsjón-
arfólki minningargreina viðvart.
Minningargreinar