Morgunblaðið - 10.02.2014, Blaðsíða 11

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. FEBRÚAR 2014
Ljósmynd/Gunnar Auðunn Jóhannsson
Hvalfjörður Ágúst Örn B. Wigum og Einar Jóhann Valsson í hlutverkum bræðranna í stuttmyndinni Hvalfirði.
Þjóðleikhúsinu aðeins sjö ára gam-
all, í Macbeth og núna í Óvitum.
Aðspurður hvort erfitt hafi ver-
ið að fara úr karakter að tökum
loknum á Hvalfirði segir hann að það
hafi ekki verið neitt mál. Hann hafi
strax orðið hann sjálfur á ný.
Ágúst Örn segir eina af loka-
senunum hafa verið skemmtilegasta
í þessum tökum. Um er að ræða há-
dramatískt atriði sem best er þó að
ljóstra engu upp um af tillitssemi við
þá sem ekki hafa séð myndina.
„Það var rosalega skemmtilegt
en samt mjög erfitt og svolítið vont,“
segir hann. „Það atriði var eiginlega
bæði skemmtilegast og erfiðast.“
Erfitt að vera
alvarlegur
Það hlýtur margt að vera snúið
við leik í slíkri mynd en Ágúst Örn
virðist að öllu leyti ánægður með
þessa lífsreynslu.
„Það var reyndar svolítið erfitt
að vera svona alvarlegur,“ segir
Ágúst Örn sem segist ekki vera eins
alvarlegur dags daglega og í stutt-
myndinni.
Alla jafna spilar hann körfu-
bolta samhliða náminu í Austurbæj-
arskóla. Hann segir að krökkunum í
skólanum hafi fundist flott að hann
léki í Hvalfirði og fengið viðbrögð
frá þeim þegar hann var tilnefndur
til verðlauna fyrir bestan leik í aðal-
hlutverki. „Þau urðu mjög hissa og
bara óskuðu mér til hamingju,“ segir
hann.
Ágúst á sér fjölmörg áhugamál
til viðbótar við körfuboltann og leik-
listina. „Ég var líka á hjólabretti en
er hættur því. Ég veit ekki af hverju.
En annars er ég bara með vinum og
svoleiðis,“ segir leikarinn ungi,
Ágúst Örn B. Wigum myndi ekki
hugsa sig tvisvar um ef honum byð-
ist að leika í annarri styttmynd og
gæti vel hugsað sér að halda sig við
leiklistina í framtíðinni.
Leikstjóri stuttmyndarinnar Hvalfjarðar heitir Guð-
mundur Arnar Guðmundsson. Hann er tilnefndur til
Edduverðlaunanna fyrir leikstjórn myndarinnar.
Hann fæddist í Reykjavík árið 1982 og hefur fengið
ýmis verðlaun fyrir þau verk sem hann hefur ráðist
í. Má þar einna helst nefna Hvalfjörð en nýjasta
mynd hans í fullri lengd, Hjartasteinn, hlaut War-
nier Posta-verðlaunin á NPP-samframleiðslu-
markaði í Hollandi á vegum Kvikmyndahátíðar Hol-
lands.
Auk þess hefur hann leikstýrt fleiri stutt-
myndum eins og myndunum Ártún og Þröng sýn.
Ungur og efnilegur
VELGENGNI HVALFJARÐAR
Guðmundur Arnar
Guðmundsson
Félagsfælni er kvíði í fé-lagslegum aðstæðum.Óþægilegt er að halda uppi
samræðum og tala við aðra, einkum
þá sem maður þekkir lítið. Sumir fá
hnút í magann við tilhugsunina eina
um að athyglin beinist að þeim.
Fólk er ofurmeðvitað um sjálft sig
og finnur sig vanmáttugt. Athyglin
er oft á líkamlegum einkennum kvíð-
ans eins og svita og skjálfta. Ótti um
að aðrir taki eftir þeim.
Dæmigerður hugarheimur ein-
kennist af niðurrifi: „Ég veit aldrei
hvað ég á að segja“ – „Þeim finnst ég
glataður“ – „Ég klúðra þessu pott-
þétt“ – „Ég má alls ekki … ég verð
að …“
Algengt er að forðast aðstæður
eða koma sér upp einhvers konar
vörnum: „Ég verð helst að hafa ein-
hvern með mér, fer ekki í partí nema
með vini mínum og er bara með hon-
um. Stundum reyni ég líka að vera
búinn að drekka áður. Ég forðast
augnsamband, reyni að gefa hinum
ekki færi á að tala við mig. Ef ég
gerði ekki þessar ráðstafanir færi
allt í klessu.“
Félagsfælni er meira en bara
feimni og getur verið mjög haml-
andi; kvíðinn er úr hlutfalli við eðli
aðstæðnanna.
Sá sem er tilbúinn að horfast í
augu við vandann og leita sér hjálp-
ar er kominn þónokkuð áleiðis. Það
er kvíðavekjandi að bíða á biðstof-
unni. Ekki er óalgengt að afboða eða
skrópa í fyrsta viðtali – húrra fyrir
því að panta annað og mæta! Við-
komandi er nú þegar byrjaður að
ögra sér og vinna með kvíðann í stað
þess að lúffa og líta undan. Hann á
hrós skilið og getur óskað sér til
hamingju með að vera lagður í’ann
eftir batabrautinni.
Á þeirri vegferð lærum við um
okkur sjálf; hvernig vandinn þróað-
ist, hvert eðli kvíðans er. Við lærum
að meta kvíðann og virða og skilja að
hann er stundum gagnlegur. Áttum
okkur á að þetta snýst ekkert um
aumingjaskap. Tileinkum okkur að-
ferðir sem í raun vinna á kvíðanum, í
stað skammgóðu aðferðarinnar að
forðast kvíðavekjandi aðstæður;
gott smástund en verra seinna. Við
lærum að vinna með hugsanir okkar,
líðan, viðbrögð.
„Ég fór að taka eftir hvað ég var
sjálfmiðaður; athyglin var á minni
líðan, mínum einkennum og áhyggj-
um af því hvað öðrum fyndist um
mig – en var ekki eins líklegt að þeir
væru með áhyggjur af því hvað ég
hugsaði um þá? Nú eða bara að
hugsa um eitthvað allt annað!“ „Ég
fór að taka fókusinnn af sjálfum mér
og ekki vera með „minnimáttar-
kennd“, ekki heldur „meirimátt-
arkennd“ (nýyrði?!), því það er jú
bara „hroki“ og jafnmikil sjálfmiðun.
Ég vildi bara setja mig á sama stað
og hver annar. Við mannfólkið erum
ólík, sumir meira þetta og aðrir
meira hitt. Við erum fjölbreytileg og
alls konar, en jafngild. Ég fór að
hafa meiri áhuga á öðru fólki og þora
að leyfa öðrum að kynnast mér.
Í stað hugsana á borð við „ég þori
ekki, get ekki“ fór ég að geta sagt
við mig: „ég þori, vil og get“ … gott
ég er byrjaður … mér gengur betur
og betur að … gaman að kynn-
ast …“
Hugsaðu þér að þú getir eða hugs-
aðu þér að þú getir ekki. Í báðum til-
fellum hefur þú rétt fyrir þér, stend-
ur einhvers staðar.
Við ráðum oft ekki aðstæðum okk-
ar en heilmiklu um hvernig við
bregðumst við þeim.
„Ég held ég verði bara heima“
Heilsupistill
Heiðdís Sigurðardóttir
sálfræðingur
Morgunblaðið/Ómar
Maður er manns gaman Allir eiga
að geta notið þess að hafa samskipti.
 Heilsustöðin sálfræði- og ráðgjafarþjón-
usta, Skeifunni 11a. www.heilsustodin.is.
Skannaðu kóðann
til að sjá stiklu
myndarinnar