Morgunblaðið - 06.03.2014, Blaðsíða 25

Leifs Eiríkssonar, en nýting
jarðhita var þó ávallt í for-
grunni. Karl Ómar átti sérstak-
lega gott með að virkja krafta
ungra tæknimanna, leiðbeindi
þeim í byrjun og fól þeim svo
meira krefjandi verkefni eftir
því sem hæfileikar hvers og eins
stóðu til.
Karl Ómar var ástríðufullur
laxveiðimaður eins og eftirfar-
andi minning úr Lundarreykja-
dal er dæmi um. Hún sýnir jafn-
framt hve vel Ólöf konan hans
passaði upp á manninn sinn, en
vegna veikinda seinustu árin bar
hann jafnan súrefniskút á bak-
inu. Það var í einni af hans síð-
ustu veiðiferðum í Grímsá að fé-
lagi úr Fjarhitunar-hópnum kom
að þar sem þau hjónin voru að
undirbúa veiði í Oddstaðafljóti.
Skipst var á fréttum af afla-
brögðum ofl. og varð Ólöf að-
allega fyrir svörum. Allt í einu
hrópar hún upp yfir sig „hann er
kominn út í á, og er ekki með
kútinn!“
Gamlir samstarfsfélagar hjá
Fjarhitun þakka Karli Ómari
langt og farsælt samstarf,
skemmtilegar samverustundir í
ferðalögum og veiðitúrum og
votta aðstandendum innilegustu
samúð.
F.h. samstarfsfélaga hjá Fjar-
hitun,
Sigþór Jóhannesson, Oddur
B. Björnsson.
Karl Ómar, vinur okkar og
samstarfsmaður til margra ára,
er látinn.
Margs er að minnast frá ára-
tuga samstarfi þar sem fyrir-
tæki okkar voru undir sama
þaki lengst af. Við minnumst
Karls sem trausts félaga og
manns sem ávallt vildi leysa mál
með með hagsmuni allra aðila að
leiðarljósi. Þó að leiðir lægju
mest saman vegna verkefna sem
verkfræðistofur beggja aðila
unnu að, voru árshátíðir og fjöl-
skylduheimsóknir alltaf til þess
að krydda tilveruna. Þá var Karl
Ómar og hans ágæta kona Ólöf
með af lífi og sál.
Horft til baka eru minningar
um Karl Ómar og kynni við
hann bjartar og góðar. Við
þökkum langt samstarf og vott-
um Ólöfu og fjölskyldunni okkar
innilegustu samúð.
Egill Skúli Ingibergsson,
Tryggvi Sigurbjarnarson.
Fyrir nokkrum árum hringdi
Karl Ómar í mig og bað mig að
vera með í stjórn Styrktarsjóðs
þeirra hjóna Svavars Guðnason-
ar og Ástu Eiríksdóttur, en
sjóðnum er ætlað að styrkja
unga og efnilega myndlistar-
menn. Þau Svavar og Ásta höfðu
verið miklir vinir foreldra minna
og því taldi Karl Ómar vel til
fundið að fá mig til liðs við
stjórnina. Það var auðsótt mál
og skemmst frá því að segja að
mín stuttu kynni af Karli Ómari
voru afar ánægjuleg. Ekki fór á
milli mála hversu hann bar mál-
efnið fyrir brjósti – að halda á
lofti minningu Svavars sem
listamanns og rækja af trú-
mennsku það sem Ásta hafði fal-
ið honum að gera. Í Karli Ómari
áttu þau hjónin tryggan og
traustan vin sem gætti hags-
muna þeirra eins lengi og kraft-
ar entust. Hann stýrði fundum
af mikilli röggsemi, var gam-
ansamur og sló iðulega á létta
strengi í byrjun funda en gekk
svo til dagskrár af þeirri
ákveðni og nákvæmni sem mað-
ur ímyndar sér að einkennt hafi
störf hans í hverju sem hann tók
sér fyrir hendur. Ekki fór á milli
mála að þar fór skipulagður
maður og farsæll í störfum sín-
um.
Fyrir hönd Styrktarsjóðs
Svavars og Ástu þakka ég Karli
Ómari ómetanlegt starf og sendi
fjölskyldu hans samúðarkveðju.
Blessuð sé minning Karls Óm-
ars Jónssonar.
Guðmundur Andri Thorsson.
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. MARS 2014
✝ Þórður UnnarÞorfinnsson
netagerðarmeistari
fæddist á Seyð-
isfirði 3. maí 1931.
Hann lést 26. febr-
úar 2014.
Foreldrar hans
voru Guðfinna
Torfadóttir, f. 6.12.
1899, d. 21.1. 1979,
og Þorfinnur Þórð-
arson, f. 25.8. 1890,
d. 5.12. 1965. Systkinin voru
fjögur, tvö þeirra dóu í bernsku
en Margrét systir Þórðar lést
18 ára.
Þórður kvæntist Stellu Guð-
varðardóttur hinn 5. desember
1959. Þau eignuðust fjögur
börn. Þau eru: 1) Margrét, f.
20.8. 1958, m. (skilin) Jón Sig-
urðsson, f. 19.3. 1954. Börn
þeirra eru a) Þórunn, m. Indriði
Grétarsson og eiga þau eitt
barn, b) Davíð, k. Þórdís
Óskarsdóttir, c) Bjarki, k. Ólöf
Sara Árnadóttir. 2) Torfi, f.
31.1. 1961, k. Kristjana Ólafs-
dóttir, f. 27.4. 1965. Börn a)
Þórður (af fyrra
sambandi), k. Erla
Signý Þormar og
eiga þau fjögur
börn, b) Hafsteinn
Arnar, k. Íris Gróa
Sveinsdóttir og
eiga þau eitt barn,
c) Ólafur Unnar, k.
Guðríður Gunn-
arsdóttir, d) Katrín
Rós. 3) Þorfinnur
Unnar, k. (skilin)
Line Ringtved Thordarson, f.
26.3. 1965. Börn þeirra eru a)
Sara Dua, b) Soffia Sól. 4) Bent-
ína, f. 15.12. 1967, m. Reynir
Jónsson, f. 14.9. 1964. Börn
þeirra eru a) Stella, b) Sigurvin
og c) Unnur Elva.
Þórður ólst upp á Seyðisfirði
en flutti sem barn til Siglu-
fjarðar með móður sinni. Þaðan
fluttu þau mæðgin til Reykja-
víkur. Þórður lærði til neta-
gerðar og starfaði við þá iðn
alla sína starfsævi.
Útför Þórðar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 6. mars
2014, klukkan 13.
Í dag kveðjum við elskulegan
föður okkar, Þórð, með miklum
söknuði. En um leið vakna marg-
ar góðar minningar um hann, sem
þótti svo gaman að ferðast um
landið okkar fallega og fórum við
ófáar hringferðirnar með tilheyr-
andi stoppi í Skagafirðinum og
Jökuldalnum sem var honum svo
kær. Fyrstu ferðirnar voru farn-
ar á Austin Gypsy-jeppa með
þremur sætum frammi í og hlið-
arsætum aftur í og var oft margt
um manninn í þessum bíl og þétt-
setinn bekkurinn. Það leið ekki
eitt sumar án þess að við færum í
Jökuldalinn og upp í heiði að
veiða. Pabbi var mjög fróður um
landið og hafði unun af því að
segja okkur frá því sem fyrir aug-
un bar á ferðum okkar. Mikið var
sungið í þessum ferðum og var
söngur og gítarleikur hans
áhugamál. Á heimili foreldra okk-
ar var einnig mikið sungið og spil-
aði pabbi ýmist á gítarinn eða pí-
anóið. Hann var hrókur alls
fagnaðar á góðum stundum en
samt á sinn rólega hátt.
Oft var stutt í stríðnina hjá
pabba, hann átti t.d. önnur nöfn
um okkur systkinin sem voru
Skessa, Skarfur, Larfur og Yndið
mitt og er þetta talið upp í ald-
ursröð.
Sunnudagsbíltúrarnir voru
ófáir og var alltaf farið niður á
höfn að skoða skipin sem voru í
landi. Síðan var komið við á neta-
gerðarverkstæðinu og gert klárt
fyrir vikuna. Á meðan lékum við
krakkarnir okkur í nótarstæðun-
um í feluleik og svo var farið og
keyptur Dairy Queen-ís í vestur-
bænum en stundum kom stríðnin
upp í pabba ef við vorum farin að
suða um ís og keyrði hann þá jafn-
vel framhjá ísbúðinni og tók einn
aukahring.
Pabbi var ljúfur og hæglátur
maður og ávallt var gott að leita
ráða hjá honum. Með sárum
söknuði kveðjum við pabba og
geymum ljúfar minningar í hjört-
um okkar.
Margrét, Torfi, Þorfinnur
Unnar og Bentína.
Við vitum öll að lífið er óskrifuð
bók, hvenær þessi kafli endar og
sá næsti byrjar veit maður aldrei.
Miðvikudaginn 26. febrúar hófst
nýr kafli í mínu lífi. Þórður okkar
kvaddi þennan heim.
Ég hitti Þórð fyrst fyrir 12 ár-
um þegar ég var orðin ástfangin
af sonarsyni hans sem fær að
bera hans fallega nafn. Ég var
mjög spennt að hitta þennan
mann sem lét alltaf kærasta minn
brosa bara við það að tala um
hann, augun ljómuðu við að heyra
orðið „afi“, eftir mín fyrstu kynni
við hann skildi ég það vel, Þórður
var einn af þeim bestu. Hann
þekkti strax ættarnafnið mitt en
hann lá með afa mínum á spítala
sem unglingur og fór strax að
segja mér sögur frá honum sem
létu hjartað mitt hlýna – ég fann
að ég var velkomin.
Ég er búin að vera ein af þeim
heppnu, hef fengið að búa hjá
Þórði og Stellu um tíma, einnig
hef ég komið í hádegismat annan
hvern laugardag flest þau ár eftir
að Þórður yngri fangaði hjartað
mitt. Þetta hafa verið svo mikil
forréttindi fyrir mig og dóttur
okkar að eiga þessar stundir,
þessi hlýja, þessi umhyggja og
þessi gleði sem fylgdi Þórði gaf
okkur svo mikið. Oft lagði hann
hönd sína á hönd dóttur okkar og
brosti, sama gerði hann við mig
og Þórð sonarson sinn. Hann
sýndi okkur svo mikinn áhuga,
fagnaði með okkur litlum og
stórum sigrum eins og að fá
stöðuhækkun, hlaupa maraþon
eða að spila Gamla Nóa á píanó.
Hann sýndi mér að ég var hluti af
fjölskyldunni og við gátum alltaf
leitað til hans.
Við fjölskyldan förum oft á
sumrin í ferðalag á reiðhjóli, eyð-
um öllum deginum að hjóla um
borgina, það má segja að það
besta við þessi dagsferðalög hafi
verið að koma við í garðinum hjá
Stellu og Þórði, fá kannski að slá
garðinn, vökva blómin og njóta
þess að vera í sólinni með þeim.
Ég hélt alltaf í vonina um að sólin
myndi sjá mig betur ef ég væri í
kringum Þórð. Þessi stund hjá
þeim var alltaf hápunkturinn á
ævintýradegi okkar.
Þessi kafli sem var að hefjast í
okkar lífi verður öðruvísi, maður-
inn minn missti besta afa sem
hægt er að eiga, dóttir mín missti
langafa sinn sem gaf henni stans-
lausa gleði og ég missti vin.
Ég verð samt að muna að ég
var ein af þeim heppnu, fékk að
eiga nokkra kafla með Þórði.
Erla Signý Þormar.
Afi Þórður hefur nú kvatt okk-
ur en skilur eftir sig heilt haf af
yndislegum og skemmtilegum
minningum. Alltaf hlökkuðum við
til þegar við fórum að heimsækja
hann afa okkar. Við vissum að um
leið og við kæmum inn um dyrnar
tæki hann á móti okkur með leikj-
um, stríðni og öðrum skemmtileg-
heitum. Afi kenndi okkur flestum
að spila og þá var það helst ólsen-
ólsen og þjófur. Hann var alltaf til
í að spila við okkur enda vann
hann í hvert einasta skipti og er-
um við nokkuð viss um að þar
komi heppni ekki málinu við.
Leikirnir voru líka margir og
skemmtilegir en þó voru þeir mis-
skemmtilegir, t.d. fékk hann okk-
ur aftur og aftur til að spila tínu.
Maður myndi halda að þegar við
höfðum einu sinni sagt já við því
að fara í tínu þá myndum við ekki
gera það aftur en samt sem áður
enduðum við oftar en ekki á gólf-
inu að tína spilin upp. Við barna-
börnin sóttum öll mikið í að leika
við hann afa okkar. Það var fátt
jafn skemmtilegt og að fá að sitja
í fanginu á honum og gantast með
honum í fleiri klukkutíma. Aldrei
virtist hann þreytast á því að leika
við okkur. Tónlist er eitt af því
yndislegasta sem afi hefur inn-
leitt hjá okkur, við kunnum til að
mynda flestöll að syngja lög eins
og Rósina og Caprí-Katarínu.
Einnig kenndi hann okkur að
spila á píanó og væri því ekki
vandamál fyrir okkur að taka lag-
ið Allt í grænum sjó þvert yfir pí-
anóið. Stundirnar þar sem afi
spilaði annað hvort á gítar eða á
píanó eru ófáar og allar jafn ynd-
islegar enda var hann með ein-
dæmum tónviss maður sem kunni
ógrynni af lögum. Ferðalög með
afa og ömmu voru alltaf jafn vin-
sæl. Þegar við vorum svo heppin
að fá að sitja í Ravinum hans afa í
ferðalögum þá sagði hann okkur
frá öllum fjöllunum og bæjunum
sem við keyrðum framhjá. Okkur
hefur alltaf þótt afi einn sá klár-
asti þegar kemur að því að þekkja
okkar fallega land. Það var þó
ekki bara sport að fá að sitja í
flotta bílnum hans afa heldur
einnig að fá að sofa í tjaldvagn-
inum hans og ömmu. Afi hafði
vissar reglur sem hann vildi að við
færum eftir. Ef við hins vegar fór-
um ekki eftir þeim þá fengum við
fljótt að læra hvað gerist þegar
maður passar sig ekki. Reyndar
höldum við að stríðnin hafi fengið
að njóta sín á þessu sviði. Ef við
neituðum t.d. að fara í belti þá
keyrði afi af stað, bremsaði strax
svolítið harkalega og þar með var
hann búinn að kenna okkur lexíu
og við fórum framvegis alltaf í
belti. Þegar við vorum lítil og vit-
laus þá var afi mikið að nota á
okkur töfrabrögð eins og að taka
af okkur nefið, taka af sér puttann
og margt fleira. Hann var flottasti
og besti töframaðurinn, það
galdraði enginn eins vel og afi.
Núna er því miður kominn sá tími
þar sem við þurfum að kveðja
þennan yndislega, skemmtilega
og stríðna mann sem var í miklu
uppáhaldi hjá okkur öllum.
Elsku, besti afi okkar, yndis-
legri mann er ekki hægt að finna
og getum við öll með sanni sagt að
betri og skemmtilegri afa væri
ekki hægt að óska sér. Við elskum
þig öll og munum alltaf varðveita
þessar góðu minningar sem við
erum svo heppin að eiga.
Þórunn, Þórður, Bjarki, Dav-
íð, Stella, Sigurvin, Unnur,
Hafsteinn, Ólafur og Katrín.
Fallinn er frá góður vinur.
Undanfarna daga hafa minningar
um hann Þórð okkar hlaðist upp,
af nógu er að taka. Velvilji, um-
hyggja og hlýja eru orð sem ég vil
nota til að lýsa honum Þórði mági
mínum sem við kveðjum í dag.
Eftir að Þórður kynntist eftir-
lifandi konu sinni, Stellu tvíbura-
systur minni, keyptu þau sér íbúð
og fóru að búa. Það kom fljótlega í
ljós hversu frábær Þórður og
Stella voru saman og það skein af
þeim hamingjan alla tíð en þau
voru einstaklega samrýmd. Þeg-
ar börnin fóru að koma í heiminn
kom enn einn eiginleiki Þórðar í
ljós, þ.e. hversu yndislegur faðir
hann var, mikill vinur og félagi
barna sinna og síðar barnabarna.
Hann elskaði fjölskyldu sína mik-
ið og tók ekkert fram yfir hana.
Snyrtimennska var ávallt í fyrir-
rúmi hjá Þórði, hvort sem var í
klæðaburði eða umhirðu og allt
var hreint og í toppstandi á heim-
ili hans sem hann unni mjög.
Hann Þórður hafði fullkomið
tóneyra og var söngur ávallt í há-
vegum hafður í hans vinahópi en
söngur var hans líf og yndi enda
var hann í mörgum söngkórum.
Hann var heiðarlegur, trúr og
sannur vinur vina sinna. Þórður
og Stella voru góðir ferðafélagar
og eigum við margar góðar minn-
ingar úr ferðum með þeim hjón-
um í gegnum árin en á hverju ári
var eitthvað farið. Það var ein-
staklega gaman að hafa Þórð sem
leiðsögumann um Austfirðina, en
þar voru hans æskuslóðir og ekki
má gleyma öllum heimsóknum
þeirra til okkar norður þar sem
ekki skemmdi fyrir að skreppa í
Skagaheiðina, fá að renna fyrir
fisk og njóta kyrrðarinnar eins og
best getur verið í góðu veðri í
Skagafirðinum.
Elsku Stella, Gréta, Torfi,
Unnar, Bettý og fjölskyldur, ykk-
ur vottum við okkar innilegustu
samúð. Þórður var vinur góður og
það eru forréttindi að hafa kynnst
honum. Hann skilur eftir sig stórt
skarð en minningin lifir í hjörtum
okkar.
Hvíldu í friði, kæri vinur, og
hafðu þökk fyrir allt.
Erla og Hlöðver.
Söngurinn göfgar og glæðir
guðlegan neista í sál.
Þessar ljóðlínur eftir söngsyst-
ur okkar, Þuríði Kristjánsdóttur,
koma upp í hugann er við kveðj-
um okkar kæra vin, Þórð, en
söngur og tónlist skipuðu stóran
sess í lífi hans. Því kynntumst við
er við byrjuðum að syngja saman
í Skagfirsku söngsveitinni fyrir
ca. 35 árum. Síðan höfum við
sungið saman í Drangey og
Söngvinum og alls staðar hefur
hans góða bassarödd verið ómiss-
andi. En við gerðum meira en að
syngja, því við stofnuðum 10
manna ferðahóp sem á hverju ári
fór í vikuferð um landið og nokkr-
ar ferðir til útlanda. Í öllum þess-
um ferðum var Þórður frábær
ferðafélagi vegna þess að hann
hafði það fram yfir okkur hin að
vera mjög góður gítaristi og var
óspar á að spila og halda uppi
fjörinu. Einnig var Þórður vel
kunnugur landinu, hann hafði
verið í sveit á Jökuldal og var því
sjálfkjörinn fararstjóri um Aust-
urland. Minnumst við sérstaklega
hve gaman var að koma með hon-
um í Sænautasel í súkkulaði og
lummur þar sem austfirskar
heimasætur gengu um beina. Ut-
an söngsins og ferðalaganna átt-
um við ótal góðar samverustundir
sem gott er að minnast.
Elsku Stella, vottum þér og
fjölskyldunni okkar dýpstu sam-
úð. Blessuð sé minning Þórðar
Þorfinnssonar.
Svana, Ásgeir, Dýrólína
(Lóa), Steinunn (Ninna) og
Þorkell.
Þórður Unnar
Þorfinnsson
✝
INGIBJÖRG TÓMASDÓTTIR,
Kópavogsbraut 1A,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
laugardaginn 1. mars.
Útför mun fara fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Birna Bjarnadóttir, Haukur Ingibergsson,
Hildur Halldóra Bjarnadóttir, Þórður Elefsen,
Bjarni Tómas Jónsson, Lilja B. Arnardóttir.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
STEINUNN ÞÓRLEIFSDÓTTIR,
Njarðarvöllum 6,
Reykjanesbæ,
frá Efri-Hólum, Núpasveit,
lést í faðmi fjölskyldu sinnar að morgni
sunnudagsins 2. mars á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja.
Hún verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju þriðjudaginn
11. mars kl. 13.00.
Hulda Bjarnadóttir, Jóhann Geirdal,
Guðjón Þórhallsson, Guðveig Sigurðardóttir,
Lárus B. Þórhallsson, Hrönn Gestsdóttir,
Magnea Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
STEINÞÓR EINARSSON
vélstjóri,
lést mánudaginn 3. mars á Hrafnistu,
Kópavogi.
Útför hans fer fram frá Garðakirkju,
Garðaholti, mánudaginn 10. mars kl. 15.00.
Þuríður Steinþórsdóttir, Jóel Friðrik Jónsson,
Einar Steinþórsson, Helga Steindórsdóttir,
Trausti Steinþórsson, Rannveig Hafberg,
afabörn og langafabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
STEINUNN JÓHANNESDÓTTIR
frá Hvammi, Hnífsdal,
síðast til heimilis á Hrafnistu,
Hafnarfirði,
lést þriðjudaginn 4. mars.
Útförin auglýst síðar.
Sverrir Jóhannesson,
Guðmundur G. Jóhannesson, Eva Lillerud,
Jóhannes B. Jóhannesson, Guðrún H. Hauksdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og langalangömmubörn.