Morgunblaðið - 09.08.2014, Blaðsíða 30

30 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 2014
Tapashúsið | Ægisgarður 2, 101 Reykjavík | info@tapashusið.is
NÝR OG SPENNANDI
MATSEÐILL
TAPASHÚSID BORDPANTANIR
Í SÍMA 512-8181
Starfsmenn Kosts
eru þaulvanir að taka
á móti vörusendingum
frá Ameríku enda hafa
amerískar vörur verið
uppistaðan í vöruvali
verslunarinnar allt frá
opnun Kosts haustið
2009. Nú ber hins veg-
ar svo við að starfs-
menn verslunarinnar
eru farnir að pakka
niður vörum og senda
til baka til Ameríku. Það kemur
reyndar ekki til af góðu.
Um var að ræða 2.740 kíló af nag-
beinum fyrir hunda frá Canine
Crews, þekktum og viðurkenndum
framleiðanda. Vöruna fluttum inn í
góðri trú frá Mexíkó. Þar sem leið-
beiningarskylda hvílir á stjórnvöld-
um og Kostur hafði ekki áður flutt
dýrafóður til landsins var ákveðið
að leita til Matvælastofnunar
(MAST) eftir upplýsingum og leið-
beiningum, enda regluverkið flókið
og mikið í húfi. Við vildum fara eftir
reglum í einu og öllu varðandi inn-
flutninginn og sér-
fræðingar MAST tóku
fyrirspurnum okkar
vel. Þeir sögðu að heil-
brigðisvottorð þyrftu
að fylgja vörunni og
nagbeinin ættu að vera
með íslenskum merk-
ingum í hillum versl-
unarinnar. Annað var
það nú ekki og sam-
kvæmt þessu fórum
við.
Nagbeinin komu til
landsins 11. febrúar
ásamt umbeðnu heil-
brigðisvottorði. Engu að síður
stöðvaði MAST innflutninginn með
þeim rökum að varan væri ekki
merkt viðurkenndri starfsstöð með
samþykkisnúmeri, eins og krafist er
af Evrópusambandinu. Eftirlitið
sem leiðbeindi okkur um innflutn-
inginn á nagbeinunum brást því illi-
lega og sagði að ekki væri hægt að
rekja uppruna vörunnar, því
samþykkisnúmerið vantaði. Við vor-
um reyndar með vaðið fyrir neðan
okkur, höfðum númerið undir hönd-
um og töldum að vandamálið væri
úr sögunni.
Með heilbrigðisvottorðinu fylgdi
vörulisti með umræddu samþykkis-
númeri, framleiðslunúmeri nagbein-
anna og hafnarbréf. Samkvæmt
fyrirliggjandi gögnum er afar auð-
velt að rekja vöruna beint til fram-
leiðenda, sjá út frá framleiðslunúm-
eri nákvæmlega hvenær hún var
framleidd og hvernig hún var flutt
til landsins.
Fullur rekjanleiki er því fyrir
hendi og hann getur tæpast verið
betri. Samþykkisnúmer framleið-
andans sem MAST saknar kemur
sannarlega fram í fylgigögnum vör-
unnar og ekkert er auðveldara en
að staðfesta það. Þar sem okkur var
að auki gert að prenta íslenskar
upplýsingar og setja á umbúðirnar
hefði verið hægðarleikur að koma
þar fyrir samþykkisnúmeri fram-
leiðandans. En það máttum við
ekki. Því má svo heldur ekki
gleyma að á umbúðunum koma
fram allar upplýsingar um framleið-
andann, nafn hans, heimilisfang og
símanúmer. Ekkert af þessu dugði
þó til. Sendingin var stöðvuð af
þeim sem veitti leiðbeiningar um
innflutninginn og Kosti gert að end-
ursenda vöruna með ærnum til-
kostnaði.
Í ljósi þess sem fram hefur komið
er fróðlegt að skoða hvernig merk-
ingum á nagbeinum fyrir hunda er
háttað í verslunum hérlendis. Þau
hafa sést með hinni upplýsandi
merkingu „Hundabein“ án þess að
upprunalands sé getið né nokkrar
upplýsingar séu gefnar um innihald
vörunnar. Hvað með rekjanleikann
þar, já eða á beinunum sem seld eru
í lausasölu í gæludýraverslunum?
Þar eru hvorki umbúðir né
merkingar.
Er það nema von að maður verði
stöku sinnum hissa á íslenska eftir-
litsiðnaðinum og undrandi á því
hvað allt sé dýrt hér heima á Ís-
landi.
Útflutningsverslunin Kostur
Eftir Jón Gerald
Sullenberger »Eftirlitið sem leið-
beindi okkur um
innflutninginn á nag-
beinunum brást illilega.
Jón Gerald
Sullenberger
Höfundur er eigandi Kosts.
Bein Hér má sjá hundabeinin sem Kostur þurfti að endursenda (Nr. 1). Um-
búðirnar hefðu fengið límmiða með upplýsingum á íslensku um innihald,
upprunaland, framleiðanda og fleira. Nr. 2 er selt í íslenskri verslun. Þar er
innhaldslýsing á nokkrum erlendum tungumálum. Nr.3 er einnig selt í ís-
lenskri verslun þar er hvorki innihaldslýsing né upplýsingar um framleið-
anda og framleiðsluland. Nr. 4 er selt í íslenskri gæludýrabúð, án allra upp-
lýsinga um vöruna.
…leitt er þá henni,
eftir að sjá
á borði akfeitra
Frakka og Breta
í Evrópusambandi eta
hana má
Meðan við syngjum
angurvær ástarljóð til
lóunnar okkar, vor-
boðans ljúfa, þá
svigna gnægtaborð
Evrópu af kræsingum
úr vinum okkar. Fuglar sem leita
hjá okkur skjóls, vinir sem við
verndum og verjum, enda á mat-
seðlum veitingahúsa mestu mat-
gæðinga Evrópu.
Af hverju má
Evrópusambandið?
Umræðan um fjölþjóðamenningu,
menningu sem á að vera svo afar
fín, er stundum undarleg og oftast
einnig aðeins fundarleg. Í menn-
ingu fjölþjóðasamfélagsins er hitt
og annað, og reyndar flest, ann-
aðhvort bannað eða ekki leyft. En
svo ber við að ekki er bannað að
skjóta, snara eða
stinga og síðan eta,
alla okkar fugla sem
hverfa til vetrardvalar
hjá sambandinu. Fugla
sem koma til vetr-
ardvalar í Evrópu eða
koma þar við á leið til
heitari landa. Þessir
fuglar ætla sér alls
ekki á diska Evrópu-
sambandsins. Þeir
hafa hugsað sér að
koma hingað næsta
vor. Eru alfriðaðir hér
á landi. Reyndar er
sagt að margir fuglastofnar, sér-
staklega vaðfuglar, séu á okkar
ábyrgð. Því undarlegra er að þessi
ábyrgð og verndun virkar sem
matarkista fyrir hið auðuga Evr-
ópusamband!
Makríll og fuglar,
hver er munurinn?
Hræsnin fullkomnast svo í kröf-
um útlendinga að við veiðum ekki
„þeirra“ makríl, „þeirra“ síld,
þeirra hitt, þeirra þetta. Á sama
tíma eru stofnar fuglanna „okkar“
skotnir í steik fyrir sælkera fjöl-
þjóðahringsins. Hví hafa íslenskir
samningamenn ekki krafist sann-
girnis þegar kemur að fuglunum
„okkar“?
Jú, við skulum friða hvalina og
ræða um makríl og síld ef fuglarnir
okkar fá að njóta lífsins í þeirra
lögsögu.
Fuglar og ferðamennska
Hér er ekki gert svo mjög út á
fugla í ferðamennsku. Meðan ferða-
menn undrast fjölda fugla hér og
hversu gæfir þeir eru finnst okkur
þetta allt sjálfsagt og vart umtals-
vert. En fjölbreytt fuglalífið er ekki
sjálfgefið. Umhverfissnobbið hefur
friðað öll illfygli íslenskrar náttúru.
Hrafn, fálki, smyrill, ugla og ernir
hafa forgang í náttúrunni hér. Eins
er með ref og mink. Endamörk
fæðukeðjunnar eru ósnertanleg en
grunninn hugsar snobbið ekki um.
Vart er því fugl að sjá í þjóð-
görðum og verndarsvæðum. Út-
lendingar eta svo af stofninum á
fínum veitingastöðum heima hjá
sér og smakka hval hér heima sem
ferðamenn.
Munu vorsins raddir hverfa?
Nú er svo komið að fuglateg-
undir eiga í vök að verjast. Breyt-
ingar í náttúrunni valda erf-
iðleikum í fæðuöflun. Það er því
óskynsamleg afstaða að fuglar sem
við friðum séu sælkeramatur ann-
arra þjóða. Eins verðum við að
forðast að falla í þá gildru að okkar
matarvenjur leyfi endalausar veiðar
og eggjatöku þó að allir sjái hvert
stefni.
Hvað erum við að hugsa?
„Lóan er farin,
að láta sig eta“
Eftir Sigurjón
Benediktsson » Fuglar sem leita hjá
okkur skjóls, …vinir
sem við verndum og
verjum, enda á matseðl-
um veitingahúsa mestu
matgæðinga Evrópu.
Sigurjón
Benediktsson
Höfundur var tannlæknir á Húsavík.
Móttaka aðsendra greina
Morgunblaðið er vettvangur lifandi umræðu í landinu og birtir aðsendar grein-
ar alla útgáfudaga.
Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota
innsendikerfi blaðsins. Kerfið er auðvelt í notkun og tryggir öryggi í sam-
skiptum milli starfsfólks Morgunblaðsins og höfunda. Morgunblaðið birtir
ekki greinar sem einnig eru sendar á aðra miðla.
Að senda grein
Kerfið er aðgengilegt undir Morgunblaðslógóinu efst í hægra horni forsíðu
mbl.is. Þegar smellt er á lógóið birtist felligluggi þar sem liðurinn „Senda inn
grein“ er valinn.
Í fyrsta skipti sem innsendikerfið er notað þarf notandinn að nýskrá sig inn
í kerfið. Ítarlegar leiðbeiningar fylgja hverju þrepi í skráningarferlinu. Eftir að
viðkomandi hefur skráð sig sem notanda í kerfið er nóg að slá inn kennitölu
notanda og lykilorð til að opna svæðið. Hægt er að senda greinar allan sólar-
hringinn.
Nánari upplýsingar veitir starfsfólk Morgunblaðsins alla virka daga í síma
569-1100 frá kl. 8-18.