Morgunblaðið - 18.08.2014, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. ÁGÚST 2014
✝ BrynjólfurGarðarsson
fæddist í Reykjavík
17. apríl 1971. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 9. ágúst
2014.
Foreldrar hans
eru Brynhildur
Brynjólfsdóttir, f.
24. nóvember 1944,
og Garðar Valdi-
marsson, f. 19. ágúst 1945. Systk-
ini Brynjólfs eru þau Ingibjörg, f.
30. mars 1967, og Valdimar, f. 13.
desember 1984. Brynjólfur hóf
sambúð með Söru Jónsdóttur f.
16. janúar 1976, á árinu 1998.
Þau slitu sambúð á árinu 2005.
Foreldrar hennar voru Jón Bald-
ursson, f. 13. febrúar 1938, og
Hermína Benjamínsdóttir, f. 23.
september 1946. Sonur Brynjólfs
og Söru er Jón Eldar, f. 10. febr-
úar 2002 í Danmörku.
Brynjólfur ólst upp í Reykja-
vík. Hann var skiptinemi í Ala-
í Kaupmannahöfn næstu tvö ár-
in. Hann lagði jafnframt stund á
nám í tæknilegri hönnun við Kö-
benhavns Tekniske skole á ár-
unum 2001-2004 og vann við
hönnun eldhúsa. Í apríl 2004
gerðist hann meðeigandi The La-
undromat Cafe á Nörrebro, þar
sem hann starfaði næstu árin
sem framkvæmdastjóri og yfir-
kokkur. Brynjólfur flutti aftur til
Íslands á árinu 2009 þar sem
hann gerðist framkvæmdastjóri
veitingahússins Portsins og síðar
yfirkokkur á veitingahúsinu
Götu fram á haust 2010 en þá
gekkst hann undir heila-
uppskurð vegna þess sjúkdóms
sem dró hann síðan til dauða. Í
framhaldi af uppskurðinum
stundaði hann veitinga-
húsaráðgjöf jafnframt því sem
hann aflaði sér réttinda sem mat-
reiðslumeistari haustið 2011.
Hann var aftur yfirkokkur á Hót-
el Búðum sumarið 2012, tók síð-
an þátt í undirbúningi Hamborg-
arabúllunnar í Ködbyen í
Kaupmannahöfn og flutti því enn
til Danmerkur í ársbyrjun 2013
en varð frá að hverfa vegna veik-
indanna síðsumars 2013.
Útförin fer fram í dag, 18.
ágúst 2014, frá Dómkirkjunni í
Reykjavík og hefst kl. 15.00.
bama í Bandaríkj-
unum 1987-1988 og
hóf nám sem mat-
reiðslumaður á veit-
ingahúsinu Naust-
inu 1989 og í Hótel-
og Veitingaskóla Ís-
lands þaðan sem
hann útskrifaðist í
janúar 1993. Strax
eftir útskrift gerðist
hann yfirkokkur á
Kaffibarnum í
Reykjavík þar sem hann starfaði
fram á vor 1995. Þá flutti hann til
Kaupmannahafnar þar sem hann
starfaði sem kokkur, m.a. á Her-
eford Beefstow á Kastrup-
flugvelli, til 1997. Hann fór síðan
til Frakklands á Leonardo styrk í
6 mánuði þar sem hann starfaði á
veitingahúsinu J.M Reynaud við
Rohn. Brynjólfur starfaði síðan
m.a. sem yfirkokkur á Hótel Búð-
um, Snæfellsnesi, fram á vor
1999 er þau Sara fluttu aftur til
Danmerkur þar sem hann starf-
aði sem kokkur á veitingahúsum
Lífið leiddi okkur Brynjólf Garð-
arsson (Brynna) saman í þrígang. Í
þriðja skiptið á mjög svo sérstakan
hátt. Við vorum bæði jafn forviða á
því en skildum fljótlega að það var
ástæða fyrir því að svo var. Við
eyddum miklum tíma saman áður
en hann lagðist inn á líknardeild
Kópavogs. Ég kynntist nýrri hlið á
Brynna sem var hlý, falleg og ein-
læg. Þessi stutti tími okkar saman
var dýrmætur og lærdómsríkur.
Að horfa upp á þjáningu hans og
óvægna grimmd sjúkdómsins var
oft nánast óbærilegt.
Hvíldu í friði, elsku hjartans vin-
ur minn. Hlýja og styrkur til fjöl-
skyldu, vina og elsku Jóns Eldars
sem Brynni elskaði meira en allt og
var svo óendanlega stoltur af.
Ingibjörg
Gunnlaugsdóttir.
Á þessari sorgarstundu verður
okkur orðavant. Brynjólfur vinur
okkar er fallinn frá. Litli glókoll-
urinn sem ávallt var svo hýr og
ljúfur. Maðurinn með fallega bros-
ið og blikið í augunum, með hlýja
og þétta faðmlagið. Tíminn stóð
undarlega kyrr þegar Brynjólfur
gaf okkur sitt þéttingsfasta faðm-
lag. Orð urðu óþörf, þó kom fyrir
að við töluðum og töluðum eins og
enginn væri morgundagurinn.
Umræðuefnin voru oft vangavelt-
ur um lífsgátuna.
Við litum alltaf á Brynjólf sem
hluta af fjölskyldu okkar. Foreldr-
ar okkar voru á sama tíma við nám
í Danmörku og trygg vinabönd
mynduðust. Við börnin ólumst
upp í samheldnu samfélagi ís-
lenskra námsmanna. Þetta var
okkur öllum sem upplifðu ógleym-
anlegur tími og hefur átt sinn þátt
í að gera okkur að þeim manneskj-
um sem við erum í dag. Við vorum
góðir vinir við systkinin og Brynj-
ólfur og Ingibjörg, Valdimar
bættist í hópinn þegar heim til Ís-
lands var komið. Brynjólfur hefur
síðan á sínum fullorðinsárum ver-
ið okkur systrum góður vinur og
áttum við margar góðar stundir
saman. Sárt er til þess að hugsa að
þær verði ekki fleiri. Við vottum
fjölskyldu Brynjólfs okkar dýpstu
samúð. Hugur okkar er hjá ykkur.
Í dag felldu blómin mín blöðin sín.
Og húmið kom óvænt inn til mín.
Ég hélt þó að enn væri sumar og sól-
skin.
Ég horfði út um gluggann. Haustsins
blær
um hlíðarnar lagðist, en silfurskær
kom máninn upp yfir austurfjöllin.
Og lindirnar skinu í ljóma hans.
Í laufinu stigu geislarnir dans,
en silfurhljómar um hvolfin liðu.
Og sál mín hlustaði, sál mína bar
yfir sumar og haust inn í landið þar
sem dagarnir sofna og draumarnir
vakna.
Að augum mér bar eina bernskusýn.
Úr blámanum hófust æskulönd mín,
fjarlægar strendur fjarlægra daga.
Og söngurinn ljúfi, sem sveit yfir láð,
var sá er ég mest hafði tregað og þráð.
Ég nam hann ungur af vörum vorsins.
Og nú kom haustið! Á kné ég kraup.
Að köldum veggnum ég höfði draup
og kyssti blómin, sem bliknuð lágu.
(Tómas Guðmundsson)
Ellisif Tinna og Kolbrún
Hrund Víðisdætur.
Hvíl í friði elsku vinur, það voru
forréttindi að fá að kynnast þér.
Djúp og varanleg vinátta
er dýrmætari
en veraldlegar viðurkenningar,
og allt heimsins gull og silfur.
Henni þarf ekki endilega alltaf
að fylgja svo mörg orð
heldur gagnkvæmt traust
og raunveruleg umhyggja.
Kærleikur,
sem ekki yfirgefur.
Vertu
á meðan þú ert
því það er of seint
þegar þú ert farinn.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Óskar Björn Óskarsson.
Þegar ég hugsa til elsku vinar
okkar, Brynna, þá birtist hann úr
eldhúsinu. Glæsilegur, hnarreistur,
með glampa í auga og stórt innilegt
bros. Kvikmyndastjörnubros.
Hann er búinn að skella í veislu fyr-
ir okkur og er að bera fram fyrsta
réttinn sem er tær snilld eins og
allt sem hann gerði. Allt fullkomið,
hvert einasta smáatriði útpælt og
framkvæmt alveg nákvæmlega
eins og það átti að vera. Hann var
búinn að skipuleggja þessa veislu
lengi. Fékk hráefnið sérpantað úr
einhverri sælkeraverslun eða þá að
hann kom með það sjálfur frá út-
löndum. Hann sest hjá okkur og við
borðum, drekkum, syngjum, hlæj-
um, og borðum meira.
Mér finnst eins og við höfum
gert þetta þúsund sinnum. „M“-
hópurinn. Síðan 1990 höfum við
hist síðasta laugardag í janúar til að
fagna félagsskapnum kenndum við
Áskel Másson tónskáld, sem var að
borða á Hótel Holti þegar við vin-
irnir veltumst inn, klæddir jakka-
fötum, með hatta, kornungir og í
mafíósaleik. Góðvinur föður míns,
Áskell, kom til okkar og hafði
greinilega svo gaman af því að við
skyldum hafa svona fyrir klæðnað-
inum og flottheitunum að hann
sendi umgang af drykkjum á borð-
ið okkar. Þetta þótti okkur svo
sannarlega höfðinglega gert og
ákváðum að mafíósahópurinn yrði
að hafa guðföður og það kom eng-
inn annar til greina en sjálfur Ás-
kell Másson eða Don Mazioni eins
og hann var endurskírður á staðn-
um.
Vinahópurinn er gríðarstór og
nær miklu lengra en Mazioni.
Brynni var sannarlega vinamarg-
ur og þótt það hafi verið langur að-
dragandi að því að hann kvaddi
okkur þá var það engu að síður
áfall fyrir svo marga. Að þetta
glæsimenni sé farið frá okkur er
erfitt að ná almennilega utan um.
Kynslóð kennd við Rósenberg og
Kaffibarinn kveður einn af sínum
með mikla sorg í hjarta.
En í bland við sorgina er líka
gleði yfir að hafa fengið að vera vin-
ur Brynna. Hann var sá allra
traustasti, heiðarlegasti, grjótharði
prinsípmaður og vinur í raun, sem
hægt er að óska sér. Glæsilegur í
alla staði, hæfileikaríkur og einlæg-
ur. Það var heiður að fá að kalla
hann vin í öll þessi ár.
Hugur okkar og hjörtu eru hjá
fjölskyldu hans. Við kveðjum
Brynna en minning hans mun
verða heiðruð um ókomna tíð.
F.h. Mazioni,
Daði Einarsson.
Brynjólfur
Garðarsson
✝
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÞORSTEINN GÍSLASON
skipstjóri,
Naustahlein 1,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn
12. ágúst.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
fimmtudaginn 21. ágúst kl. 13.00.
Vilborg Vilmundardóttir,
Vilmundur Þorsteinsson, Bjarney J. Sigurleifsdóttir,
Gísli Þorsteinsson, Jolanta Salminaite,
Hrefna Björg Þorsteinsdóttir, Guðmundur Löve,
Þorbjörg St. Þorsteinsdóttir, Aðalbjörn Þórólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Bára Stef-ánsdóttir
fæddist á Akureyri
3. mars 1988. Hún
lést á Akureyri 1.
ágúst 2014.
Foreldrar henn-
ar eru Guðfinna
Þóra Hallgríms-
dóttir, f. 7. febrúar
1966, og Stefán
Friðleifsson, f. 5.
júní 1958. Þau
skildu. Stjúpfaðir Báru og eig-
inmaður Guðfinnu er Sigurður
Kristinsson, f. 4. apríl 1966.
Eiginkona Stefáns er Raja Sree
R. Subramaniam.
Bára var elst fjögurra dætra
foreldra sinna, yngri eru Lilja,
f. 1995, Heba Þórhildur, f.
1997, og Sigríður Kristín, f.
2000. Sonur Sigurðar er
Sveinn, f. 1986. Eiginkona hans
er Ashlan Falletta-Cowden.
Þau eiga soninn Stefán Björn,
f. 2014.
Bára ólst upp á Akureyri og
bjó þar alla tíð, nema hvað fjöl-
skyldan dvaldi eitt
ár í Svíþjóð, 2005
til 2006. Segja má
að Bára hafi öðlast
nýtt upphaf í
Lundi, myndaði
þar afar sterk
tengsl og talaði oft
um Lund sem
„heima“ enda átti
hún þar fjölda
traustra vina. Þar
gat Bára verið hún
sjálf á ný. Hugur hennar leitaði
oft utan og draumurinn var að
flytja til Lundar í faðm vin-
anna.
Bára var listhneigð og
stundaði nám við listnámsbraut
Verkmenntaskólans á Akureyri
eftir því sem heilsan leyfði.
Hún var mikið náttúrubarn,
vann mörg sumur í Lystigarð-
inum á Akureyri og í sumar við
garðrækt hjá Kirkjugörðum
Akureyrar.
Útför Báru fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 18. ágúst
2014, kl. 13.30.
Elsku hjartans fallega Báran
okkar. Sársaukinn er yfirþyrm-
andi, söknuðurinn er óendanleg-
ur, fram streyma myndir, enda-
lausar minningar um óteljandi
dásamlegar stundir með þér,
elsku Báran okkar. Getum ekki
trúað því að þær verði ekki
fleiri, a.m.k. ekki á því formi
sem við þekkjum nú. Við hitt-
umst, heilsumst, knús og brosið
þitt yndislega fallega sem nær
alveg til augnanna og þú lýsir
upp umhverfið. „Hvað er að
frétta?“ Endalausar sögur,
spjall, hlátur, vangaveltur um
öll heimsins mál, yfirþyrmandi
óréttlæti sem alls staðar virðist
líðast en einnig allt það góða og
gefandi. Við erum svo rík og þú
talaðir oft um það hvað vinum
þínum þætti einkennilegt margt
sem þú ræddir við okkur, en þú
treystir okkur fyrir svo mörgu,
við svo óendanlega rík og þakk-
lát fyrir það traust. Við hlæjum
og þú slærð þér á lær.
Þú kemur döpur, líðanin þín
kvíði, angist, það vantar glamp-
ann í augun þín, ekki góður dag-
ur, en við knúsumst og grátum
jafnvel, reynum að ræða, eða
þegjum saman svolitla stund.
Erum fljótlega komin á flug í
spjall. Leitum lausna, rifjum
upp drauma, framtíðardrauma.
Draumurinn þinn og okkar um
að þú náir bata í fíkninni,
draumurinn um að eignast fal-
legt heimili, og þú varst svo
sannarlega byrjuð að byggja
þitt hreiður á Eyrarlandsvegin-
um með þínum einstaka Báru-
brag. Óréttlætið svo mikið að þú
getir ekki notið þess sem það
gat orðið þér. Það er svo erfitt
að eiga við kerfið sem er svo
þungt í vöfum. „Mamma, Siggi,
ég bara get þetta ekki, mér er
sífellt vísað á einhvern annan,
eða það vantar alltaf einhvern
pappír og ég er send á milli
staða“. Þegar svartir skuggar
fylgja manni þá er slíkt bugandi
og svo óréttlátt. En í svartnætt-
inu voru algjörir englar inn á
milli og áttir þú hana Jóu þína
að núna síðustu misserin. „Ég
verð að ná tali af Jóu“, þá viss-
um við að vanlíðanin og sárs-
aukinn var þannig að þú gast
ekki komið í orð við okkur því
sem var þrúgandi þá stundina.
En Jóu þína hittir þú og komst
alltaf glöð, með von og í betri
líðan til baka. Afa Halla og
ömmu Hebu faðmur var einnig
alltaf góður að leita í.
Alla tíð hefur þú verið óend-
anlega fróðleiksfús, spyrjandi
og leitandi með opinn huga fyrir
því sem er óvænt og framandi.
Þú hafðir snemma brennandi
áhuga á landafræði, ólíkri
menningu, trúarbrögðum og
tungumálum. Það var svo gam-
an og gefandi að gleyma sér í
spjalli við þig um hvað sem upp
kom hverju sinni. Þið Siggi
eignuðust dásamlegan sálu-
félaga hvort í öðru og fóruð
endalaust á flug í pælingum.
Þú áttir auðvelt með að tengj-
ast fólki og allir voru ríkari eftir
að hafa kynnst þér, sama hversu
stutt eða löng þau kynni voru.
Kveðjur hafa streymt til okkar
víða að og minningar um það
hversu margra líf þú snertir,
sáðir kærleikanum hvar sem þú
komst. Með vinunum þínum
höldum við minningu þinni á
lofti og þökkum það hversu
gríðarlega rík við erum að hafa
fengið þig að láni í þessi allt of
fáu ár. En nú hugsum við mjúkt
og hlýtt, elsku Báran okkar, og
fáum okkur heitt kakó.
Á morgun er nýr dagur.
Knús og kveðjur þar til við
hittumst næst,
Mamma og
Sigurður (Siggi).
Bára mín það ber
hvar sem í heimi fer
að gæska og göfug lund
fær blíðkað hverja stund.
(HS)
Það var stolt ljósmóðir og
verðandi amma sem tók á móti
fyrsta barnabarninu þegar hún
Bára okkar fæddist 3. mars
1988. Að standa við hinsta hvílu-
stað þinn, elsku Bára, er ekki
það sem amma og afi fá skilið að
sé að gerast. Hugurinn, sú
skrýtna skepna, fer á flug og
minningarnar hlaðast upp.
Við munum litla stelpuskottið
sem var svo spurult; sem þurfti
að láta lesa fyrir sig og segja sér
sögur.
Sama hvað á gekk hafðir þú
alltaf samúð með þeim sem voru
minni máttar. Þú varst alltaf
tilbúin að gefa af þér, jafnvel
þótt þú ættir ekki stóra inneign
sjálf.
Lífið var ekki alltaf létt. Bar-
áttan við svarta hundinn tók
sinn toll, stóri steinninn lokaði
stundum leið.
Fullkomnunaráráttan var svo
sterk hjá þér að stundum varð
hún þér fjötur um fót. Með bros-
inu alltumlykjandi heillaðir þú
fólk og faldir sársaukann sem
innra með þér bjó.
Þótt gráti skugga ský
mun hugsun heit og hlý
að ending valda því
hér sólin skíni á ný.
(HS)
Amma og afi,
Heba Ásgrímsdóttir og
Hallgrímur Skaptason.
Þriðji mars 1988: Nýfædd
frænka. Mjallhvít, himnesk
slæða lögð yfir Akureyri. Sól og
logn.
Melasíða, Reynivellir. Pabbi
og mamma, afi og amma. Fal-
legt, einlægt bros. Prakkara-
strik, hugmyndaauðgi. Forvitin
eða fróðleiksfús? Norðurgata.
Stóra systir. Stærri systir.
Stærsta systir. Oddeyrarskóli.
Sérkennileg? Altjent öðru vísi;
fyrir utan rammann. Aldrei
hefðbundin. Einelti. Erfið spor.
Ó-perurnar Antje, Susan,
Stefanie og Stefanie og Inga.
Umhyggja. Litskrúðugir höfuð-
klútar og síð, marglita pils.
Bárulegar töskur. Siggi. Meira
bros. Hlátur. Slær sér á lær.
Kaffi Karólína. Svíþjóð. Lund-
ur, Almgården. Dreddar. Café
Ariman. Peps Persson. Skær-
bleikt hár og grænt. Hróars-
kelda. Spilakvöld í Borgarhlíð
eða Reynivöllum. Út að reykja.
Kaffi. Hlíðarfjall, snjóbretti.
Pétur. Listræna taugin, við-
kvæma. Verkmenntaskólinn.
Myrkrið. Innri barátta, sigur,
tap, sigur. Myrkur. Fall. Sigur.
Bláa kannan. Græni hatturinn,
Hjálmar, Eivör.
SÁÁ. Oddeyrargata, Ham-
arstígur, Eyrarlandsvegur.
Draumur um íslenskan búning
og stúdentshúfu yfir dreddana.
Það styttist í lokaprófið.
Fyrsti ágúst, aðeins rúmum
tuttugu og sex árum frá gleði-
deginum mikla: Enn er sólskin
og logn en biksvört sorgarský
leggjast engu að síður yfir bæinn
fallega við fjörðinn. Bára frænka
mín tók verstu ákvörðun lífsins
og gekk til liðs við dauðann.
Andleg veikindi frænku þurfa
ekki, og eiga ekki, að vera
feimnismál, frekar en mín eigin
eða annarra. Þau mega ekki
þykja ómerkilegri en önnur.
Hvað þá fíknin. Sá sem glímir
við alvarlegan, sjáanlegan sjúk-
dóm er einatt umvafinn ást og
hlýju, eins og vera ber, en
skammarlega algengt er að baki
sé snúið við hinum. Sú var bless-
unarlega aldrei raunin í fjöl-
skyldunni eða meðal vinanna.
Stundum leið Báru betur en
okkur. Stundum mun verr en
nokkur gat gert sér grein fyrir.
Þegar á móti blés þáði hún yf-
irleitt hjálp, en það reyndist
ekki nóg.
Getur sjálfsvíg ungrar, list-
rænnar, yndislegrar konu orðið
til þess að fleiri augu opnast?
Vonandi.
Skilaboð ykkar, sem þetta
lesið, til barna dagsins eru: Það
er leyfilegt að vera öðruvísi en
múgurinn. Fagnið fjölbreyti-
leikanum. Dáist að þeim sem
vilja klæðast óvenjulega, hugsa
og tala öðruvísi en þykir hefð-
bundið.
Ef þið vitið af vanlíðan hlúið
að þeim sem þjáist, þótt veik-
indin sjáist ekki utan á honum.
Bless, frænka.
Skapti Hallgrímsson.
Elsku hjartahlýja systurdótt-
ir mín er farin frá okkur allt of
fljótt og skilur eftir stórt skarð í
frændsystkinahópnum. Hún var
einstök, hæfileikarík, skemmti-
leg ung kona með skoðanir á
flestu sem máli skiptir og mátti
ekkert aumt sjá. Fallega brosið
hennar og stóra faðmlagið tók
alltaf á móti mér þegar við hitt-
umst og mun lifa í huga mínum
alla tíð.
Takk fyrir að hafa verið til,
elsku Bára, ég mun alltaf sakna
þín, þú gafst svo mikið af þér og
skilur eftir stórt skarð hjá svo
mörgum.
Kæra fjölskylda og vinir, við
yljum okkur við fallegar minn-
ingar um yndislegu Báru okkar.
Margt þú hefur misjafnt reynt,
mörg þín dulið sárin.
Þú hefur alltaf getað greint,
gleði bak við tárin.
(Jón Ásgeirsson.)
Hvíldu í friði, elsku frænka,
Sólveig Hallgrímsdóttir.
Bára
Stefánsdóttir