Morgunblaðið - 28.08.2014, Blaðsíða 84

84 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. ÁGÚST 2014
íþróttamaður, hvort sem var í
handbolta, golfi eða badminton.
Hann var valinn til forystustarfa
í badmintoníþróttinni hér á Ís-
landi og átti góðan vinahóp innan
þeirrar hreyfingar. Spilaði þar
með hópi er nefnast Trukkarnir.
Þeir reyndust Jóa ómetanlegir
er hann veiktist. Traustir vinir
þar á ferð. Ekki má gleyma að
nefna Helga og Atla, syni Jóa og
Unnar, sem erfðu áhuga foreldra
sinna og eru margfaldir Íslands-
meistarar í badminton.
Jói var tónlistarmaður fram í
fingurgóma. Gítar var hljóðfæri
sem lék í höndum hans og enda-
laus dægurlög og texta kunni
hann. Hljómborð átti líka hug
hans og var unun að hlusta á.
Eitt af aðalsmerkjum Jóa var
þegar hann söng með Andrésar
andar-rödd sinni á góðum stund-
um.
Að umgangast Jóa var forrétt-
indi. Gleði, greiðvikni, gott við-
mót og hans þægilegu nærveru
er ég þakklátur fyrir.
Elsku Unnur, Helgi, Atli og
ykkar fjölskyldur, við Magnea,
Halli, Bryndís og Leó sendum
ykkur okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Minning um góðan félaga og
vin lifir.
Pétur Arnarson.
Vorið 1978 kynntist ég Jóa
þegar við hófum flugnám hjá
Flugskólanum Flugtaki. Við
stóðum oft saman snemma morg-
uns í biðröð fyrir utan skrifstof-
una til þess að skrá okkur í flug-
tíma viku síðar en á þessum
árum voru margir í flugnámi.
Námið gekk vel, við urðum kenn-
arar hjá þessum sama flugskóla
og fylgdumst síðan meira og
minna að á ferlinum sem at-
vinnuflugmenn.
Jói og kona hans Unnur hafa
reynst mér góðir vinir og í þeirra
félagsskap hefur ávallt verið
glatt á hjalla og mikið hlegið. Á
sviði íþrótta áttum við Jói litla
samleið, hann iðkaði badminton
og golf af miklum áhuga en und-
irritaður verður víst að teljast
með íþróttafælni á háu stigi. Jói
átti frumkvæði að stofnun golf-
klúbbsins GG sem undirritaður
var einn af stofnfélögum að og er
ennþá að reyna að átta sig á fyrir
hvað nafngiftin stendur. Jói var
einlægur í áhuga sínum á íþrótt-
um enda bera strákarnir hans
því fagurt vitni, afreksmenn báð-
ir tveir, þeir Helgi og Atli.
Með árunum myndaðist vina-
hópur í kringum flughátíðina í
Múlakoti sem heldur enn saman.
Veðrið í Múlakoti var ekki mjög
fjölskylduvænt þar sem veður-
guðirnir voru ekki sérstaklega
örlátir á góða veðrið. Hópurinn
ákvað því einn slæman veðurdag
að nú væri komið nóg. Úr þessari
upplausn varð til samheldinn
hópur sem hefur farið í óvissu-
ferð að vori og að Skógum að
hausti. Á þeim stundum hélt Jói
uppi fjörinu, bæði meðal barna
og fullorðinna, ýmist á hljóm-
borðinu og gítarnum eða með
sinni Andrésar andar-rödd,
stundum hvoru tveggja í senn.
Jói komst þannig hjá elda-
mennsku og uppvaski enda hafði
enginn trú á því að hann hefði
hæfileika á því sviði.
Það sem mér þótti vænst um í
fari Jóa var hversu góða nærveru
hann hafði hvort sem það sneri
að starfi eða leik. Við áttum sam-
an á þriðja tug ára í starfi og enn
lengri vináttu.
Kæri vinur, nú er komið að
leiðarlokum og vil ég gera þessi
orð að mínum:
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð. …
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Valgarð Briem)
Elsku Unnur, Helgi, Atli og
ástvinir allir, við Kristín og börn
sendum ykkur innilega samúðar-
kveðju. Minning um góðan dreng
lifir.
Jón M. Sveinsson.
Kveðja frá TBR
Í dag kveðjum við góðan vin,
heiðursfélaga og velunnara
Tennis- og badmintonfélags
Reykjavíkur, Jóhannes Helga-
son. Hann sat í stjórn félagsins
og var formaður þess árin 1999-
2012 þegar hann lét af störfum
vegna veikinda. Jóhannes var
sæmdur heiðursmerkjum
íþróttahreyfingarinnar fyrir
störf sín, gullmerki TBR fékk
hann árið 1998, gullmerki
Íþróttabandalags Reykjavíkur
2009 og gullmerki ÍSÍ 2013. Jó-
hannes hafði mikinn áhuga á
badminton og spilaði með fé-
lögum sínum í Trukkum um ára-
bil. Hann var tíður gestur á mót-
um félagsins og fylgdist vel með
framgangi íþróttarinnar auk
þess sem synir hans hafa verið í
fremstu röð í badminton. Jó-
hannesi þökkum við mikið og
óeigingjarnt starf í þágu félags-
ins. Fyrir hönd Tennis- og bad-
mintonfélags Reykjavíkur sendi
ég fjölskyldu Jóhannesar og ætt-
ingjum hans innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðmundur V. Adolfsson,
formaður TBR.
Hnigin er lilja á haustkvöldi,
hún sem á vormorgni reis.
Sterkir voru stofnar.
Stilkur traustur.
Sælir sumardagar
við sólaryl.
Frjóvgast fræ.
Fögur lifa blóm
þótt hnigi lilja á haustkvöldi
(Magnús Guðbrandsson)
Góður félagi minn og vinur
hefur kvatt. Inntak ljóðsins hér
að ofan, sem er eftir föðurafa
minn, er við hæfi nú og huggun
harmi gegn. Samskipti okkar Jóa
voru aðallega innan veggja TBR
þar sem við m.a. lékum badmin-
ton um árabil í Trukkum. Jói og
Unnur eiginkona hans eiga sam-
an badmintonsnillingana Helga
og Atla. Fyrir nokkrum árum
felldu þau Halldóra Elín, frum-
burður minn, og Atli hugi saman
og eiga saman yndislega dóttur,
hana Þóreyju litlu. Þannig
tengdumst við Jói ennþá meiri
tryggðaböndum. Jólahlaðborðin í
TBR eru ógleymanleg þar sem
Jói hélt uppi stuðinu með hljóm-
borðsleik og gítarspili. Þar sung-
um við m.a. saman „New York“
og „My way“ þótt allir aðrir
væru hættir að syngja og flestir
farnir heim. Gagnkvæm virðing
og gagnkvæm væntumþykja
okkar Jóanna var alla tíð fölskva-
laus. Jói var hreinn og beinn,
hress og skemmtilegur, en um-
fram allt afskaplega góður mað-
ur.
Blessuð sé minning Jóhannes-
ar Helgasonar.
Jóhann Kjartansson.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Fyrir næstum 30 árum hittist
hópur ungra flugmanna Flug-
leiða og fjölskyldna þeirra fyrir
tilviljun á flughátíð í Múlakoti
um verslunarmannahelgi og varð
ágætis vinskapur til þar. Sá vin-
skapur hefur staðið og eflst öll
þessi ár. Hópurinn hefur hist
reglulega í gegnum árin ásamt
börnum og síðar barnabörnum.
Jói hélt manna best utan um
þennan hóp ásamt Unni. Hann
var gæfumaður í starfi og einka-
lífi, fylginn sér og framtakssam-
ur á sinn hægláta en glaðværa
hátt. Hann naut stuðnings Unnar
í öllu því sem honum datt í hug
að gera. Hann náði alltaf góðum
árangri í því sem hann tók sér
fyrir hendur og hafði einstakt lag
á að hrífa aðra með sér, hvort
sem var í fluginu, í starfinu fyrir
TBR, tónlist eða golfi. Flestir
flugmennirnir úr hópnum fylgdu
honum meira að segja þegar
hann stofnaði golfklúbbinn GG
masters, þótt fæstir þeirra ættu
nokkurt erindi til að stunda
þessa íþrótt. Á árlegum samkom-
um okkar að Skógum undir
Eyjafjöllum dreif hann menn
áfram í söng og íþróttaleikjum,
enda voru tónlistin og íþróttir
honum mikið hjartans mál. Hann
hreif líka börnin og reyndar ekki
síður fullorðna með því að herma
eftir Andrési önd betur en Andr-
és sjálfur hefði getað gert.
Jói lifir áfram í bjartri minn-
ingu okkar og barnanna okkar
sem góður vinur og félagi. Við
færum Unni, Helga og Atla og
öðrum í fjölskyldu Jóa okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
August og Jóna Ósk,
Jón og Sigrún,
Jón og Kristín,
Ólafur og Bryndís,
Pétur og Magnea,
Rafn og Sigríður,
Tómas og Sigurbjörg.
Jói Helga, góður félagi og vin-
ur, er fallinn frá langt um aldur
fram. Ég kynntist Jóa fyrst í
kringum 1980, fljótlega eftir að
ég byrjaði að læra að fljúga.
Sterkari vinskapur tókst síðan
með okkur þegar við vorum báðir
komnir í vinnu hjá Flugleiðum
hf. Um árabil höfum við starfað
saman við þjálfun flugmanna hjá
Icelandair og öðrum félögum
fjarri Íslandi. Jói var mikill og
góður fagmaður í flugi. Það var
gott að vera með Jóa og eiga
hann sem félaga og vin, ekki síst
þegar við vorum fjarri fjölskyld-
um okkar. Það var ýmislegt sem
við fundum okkur til dundurs í
þessum vinnuferðum, íþrótta-,
tónlistar- eða flugtengt, en allt
þetta voru áhugamál Jóa. Hann
hafði áhuga á mörgu öðru en
fluginu þótt flugið tæki mikinn
tíma bæði í starfi og leik. Hann
spilaði mikið á hljóðfæri, lék bad-
minton, spilaði golf og var með
flugvél í smíðum. Því sem Jói
hafði áhuga á sinnti hann af al-
vöru og með miklum metnaði.
Hann kom okkur, nokkrum fé-
lögum, í kynni við golfíþróttina.
Stofnaði golfklúbbinn GG, sem
hann sagði að stæði fyrir Great
Golfers eða Geggjaðir golfarar,
allt eftir því við hvern hann tal-
aði. Jói hélt uppi miklum aga í
þessum klúbbi, mót einu sinni í
mánuði yfir sumarmánuðina og
allar afsakanir fyrir því að mæta
ekki í mótið voru ekki teknar
gildar.
Jói var hrókur alls fagnaðar í
útilegum og samkomum sem
hann fór í, með gítarinn og/eða
hljómborðið með í för. Við, ásamt
fjölskyldum okkar, fórum saman
í útilegur á hverju ári frá árinu
1991 vítt og breitt um landið. Þá
var flughátíðin í Múlakoti ómiss-
andi þáttur hjá okkur í nokkuð
mörg ár og frá árinu 2001 fórum
við á hverju hausti í fjölskyldu-
ferð að Skógum. Jói hélt uppi
stuðinu í þessum ferðum með því
að spila á gítar eða hljómborð og
syngja eitthvað af þeim 1000 lög-
um sem hann sagðist kunna utan
að. Hann hélt uppi fjörinu á sum-
arhátíð flugklúbbsins Þyts en
þar var engu líkara en heil
hljómsveit væri að spila þegar
hann fór á kostum á hljómborð-
inu eða gítarnum.
Jói var bóngóður þótt það
kæmi honum stundum í vand-
ræði. Þannig keyrði hann eitt
sinn timbri heim fyrir mig í
kerru sem við áttum saman, þar
sem ég var erlendis við vinnu.
Það tókst ekki betur til en svo að
timbrið hrundi af kerrunni á Víf-
ilsstaðavegi, Jói hló að þessu öllu
og kláraði verkefnið og kom auð-
vitað timbrinu heim. Þannig var
Jói, verkefni sem hann tók að sér
kláraði hann sama á hverju gekk.
Elsku Unnur, Helgi og Atli,
hugur okkar fjölskyldunnar á
Móaflötinni er hjá ykkur og fjöl-
skyldum ykkar á þessum erfiðu
tímum. Blessuð sé minning góðs
drengs.
Tómas Dagur, Sigurbjörg,
Pálmar Helgi, Inga Valdís
og Iris Arna.
Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi
en margur síðan mikið á
í minninganna hljómi.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
og lag sem tilgang hefur.
Ef minning geymir ást og yl
hún yfir sorgum gnæfir
því alltaf verða tónar til
sem tíminn ekki svæfir.
(Kristján Hreinsson)
Hún Unnur systir okkar var
14 ára og kom heim með kær-
asta. Hann var 17 ára með sítt
hár, spilaði í popphljómsveit og
borðaði ekki fisk. Þannig hófust
kynni okkar af Jóhannesi Helga-
syni mági okkar og svila til nærri
40 ára. Jói var brosmildur og ein-
staklega glaðlyndur. Hann var
hrókur alls fagnaðar þar sem
fólk kom saman, ekki síst þegar
hann brá sér í gervi Andrésar
andar. Hann spilaði bæði á gítar
og hljómborð. Ófáar stundir sat
hann við píanóið í Álfheimum og
síðar í Engjaseli hjá foreldrum
okkar og tók slagara eftir Sant-
ana, Elton John og fleiri. Hann
spilaði í hljómsveitinni Þey með
vinum sínum en hætti því þegar
hann einsetti sér að verða flug-
maður og gerði allt til að láta
drauminn rætast. Hann hóf flug-
nám hjá Flugtaki og hóf feril
sinn með flugkennslu. Jói var 25
ára þegar hann var ráðinn til
Flugleiða þar sem hann átti sitt
ævistarf. Sama ár giftu Unnur og
Jói sig og þau eignuðust tvo syni,
þá Helga og Atla. Barnabörnin
eru fjögur. Jói kynntist badmin-
ton hjá Badmintonklúbbi Flug-
leiða. Síðar gekk hann til liðs við
félagsskapinn Trukkana innan
TBR. Öll fjölskyldan tengdist
starfsemi TBR, strákarnir sem
iðkendur, Unnur sem starfsmað-
ur og dómari og Jói sem formað-
ur félagsins í 14 ár. Það var reið-
arslag sem umturnaði lífi allrar
fjölskyldunnar þegar Jói greind-
ist með alzheimer-sjúkdóminn
haustið 2009, einungis 51 árs
gamall. Vinir þeirra í Trukkun-
um hafa veitt þeim ómetanlega
aðstoð og bæði þar og í fluginu
áttu Unnur og Jói traustan og
sterkan vinahóp. Unnur annaðist
Jóa í veikindum hans af slíkri al-
úð og dugnaði að ekki er hægt að
ímynda sér það betra. Lengstan
hluta ársins 2013 bjó pabbi okkar
í Asparlundi hjá Unni og Jóa og
áttu þeir fallegt og náið samband
þar sem þeir studdu hvor annan í
daglegum gönguferðum svo lengi
sem heilsa beggja leyfði. Sam-
band þeirra var einstakt og
ómetanlegt fyrir þá báða og okk-
ur öll. Við kveðjum Jóa með
söknuði og sendum Unni systur
okkar og mágkonu, Helga og
Freyju, Atla og Halldóru og
barnabörnum, foreldrum Jóa,
systrum og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur. Minn-
ingin um góðan dreng lifir og við
þökkum fyrir að hafa fengið að
kynnast honum og njóta sam-
vista við hann á lífsleiðinni.
Eggert Ólafur, Magnea og
Þorsteinn, Áslaug og
Gunnlaugur og fjölskyldur.
Jóhannes Helgason
En stangaleikurinn –
hægur, hljóður –
hve hann var inndæll og
vær og góður.
Hann var eins og koss
á vör.
Þessar ljóðlínur úr erfiljóði
eftir Sigurð Jónsson frá Brún að
Hesta-Bjarna látnum, sem var
kunnur hestamaður í Skagafirði,
minna mig alltaf á Þórð Valdi-
marsson. Orsökin er sú að við
Þórður vorum á hestaferðalagi
ásamt fleirum. Í áningu fór ein-
hver með framangreindar hend-
ingar, þá fór Þórður með kvæðið
allt án þess að reka í vörður.
Einhvern tíma á gullaldarár-
um okkar Þórðar vorum við á
sveitaballi í Brautartungu í
Lundarreykjadal. Við Þórður
vorum saman við borð ásamt
fleirum. Eitthvað var búið að
bergja á veigum þeim sem liðka
tungutak manna og fór þá ein-
hver með síðustu ljóðlínur níunda
erindis úr kvæðinu Áföngum eftir
Jón Helgason:
melgrasskúfurinn harði,
runninn upp þar sem kaldakvísl
kemur úr Vonarskarði.
Þá fór Þórður með alla vísuna.
Ég er viss um að Þórður kunni
allt kvæðið, enda mikil tilviljun ef
svo hefði ekki verið. Einnig kunni
Þórður mikið safn lausavísna,
sem glatast hafa við fráfall hans,
sérstaklega eftir föður hans
Valdimar Davíðsson.
Í nokkuð mörg ár eftir að
Þórður flutti í Borgarnes voru
hestar hans í sumarhögum hjá
Þórður
Valdimarsson
✝ Þórður Valdi-marsson fædd-
ist 22. ágúst 1925.
Hann lést 2. ágúst
2014. Útför Þórðar
var gerð 13. ágúst
2014.
okkur á Beigalda.
Þá átti Þórður
rauðblesóttan hest
sem ekki var stór-
brotinn eða háreist-
ur gæðingur en
samt góður reið-
hestur sem öllum
hentaði, kallaður
Góði-Blesi. Þá var
Guðmundur sonur
okkar hjóna og
frændi Þórðar átta
ára, hann mátti nota Blesa hve-
nær sem hann vildi. Eitt sinn
hittist svo á þegar reka átti
sauðfé til fjalls á Beigalda, að um
þá sömu helgi voru kappreiðar
Dalamanna á Nesodda. Þangað
fór Þórður. Þá skildi hann Blesa
eftir svo Guðmundur gæti riðið
honum við fjallreksturinn, enda
var Þórður velríðandi þrátt fyrir
það. Oft var Guðmundur búinn að
sækja hesta Þórðar þegar hann
kom til útreiða, þá rétti hann
Guðmundi alltaf aura í þakklæt-
isskyni. Á þeim tíma þurfti ekki
háar fjárhæðir til að gleðja aura-
lítinn dreng. Þegar Guðmundur
var orðinn fulltíða maður sýndi
Þórður honum mikið vinarþel
sem gleymist ekki, en sýndi að
hann hafði miklar mætur á
frænda sínum.
Fyrir um það bil tveimur árum
hringdi ég í Þórð til að kanna
hvort ég færi rétt með vísu eftir
föður hans. Þá var Þórður í sínu
rétta formi eins og ég hafði þekkt
hann áður. Ég er þakklátur fyrir
þetta samtal sem minnti mig á
það sem einu sinni var.
Nú er logn og léttbær kyrrð
líf að mestu blundar.
Áfram okkar hrossahirð
harða veginn skundar.
(Valdimar Davíðsson)
Góða ferð.
Árni Guðmundsson
frá Beigalda.
Hún Gína okkar
er látin og hennar er
sárt saknað.
Við kynntumst
þessari fallegu og ljúfu konu fyrir
rúmlega 40 árum þegar vinur
okkar, Þorgeir, kynnti hana fyrir
okkur eftir að hafa hitt hana á
Akureyri þar sem þau voru bæði
stödd á sama tíma á sama stað og
ákváðu bæði á sömu stundu að
ævinni vildu þau eyða saman og
þau giftu sig eftir nokkurra vikna
kynni.
Og þau hafa svo sannarlega
eytt ævinni saman, unnið saman,
ferðast saman, verið óhrædd að
prófa nýja búsetu og kynnast
nýju fólki. Þau hafa verið eitt frá
því þau kynntust og þar til dauð-
inn aðskildi.
Þegar maður hugsar um Gínu
kemur upp í hugann hversu heil-
steypt hún var, hugrökk og sterk
kona. Gína varð ung móðir og fór
snemma að vinna fyrir sér og sín-
um. Hún sinnti sínum störfum af
alúð og heiðarleika. Lengstan
starfsaldur sinn vann hún hjá
ÁTVR sem afgreiðslumaður og
verslunarstjóri. Þær verslanir
sem hún stjórnaði voru eftirsóttir
vinnustaðir, hún var góður
stjórnandi og bar hag starfsfólks-
ins ávallt fyrir brjósti.
Gína var kletturinn í sinni fjöl-
Regína Guðrún
Arngrímsdóttir
✝ Regína GuðrúnArngríms-
dóttir fæddist 11.
apríl 1955. Hún lést
1. ágúst 2014. Útför
Regínu fór fram í
kyrrþey að hennar
eigin ósk.
skyldu, hún var
mjög náin systkin-
um sínum og börn-
um sínum og barna-
börnum var hún góð
fyrirmynd og góður
vinur. Hún var svo
stolt af sínu fólki og
mátti svo sannar-
lega vera það, ynd-
islegur og fallegur
hópur sem hún skil-
ur eftir sig.
Gína fékk líka að kynnast sorg-
inni á sinni lífsleið, fyrsta barn
þeirra hjóna fæddist fyrir tímann
og lést skömmu síðar og tvær
eldri systur og yngri bróðir henn-
ar eru látin eftir erfið veikindi.
Þegar Gína veiktist sjálf fyrir
tveimur árum og kom til okkar til
þess að segja okkur frá því sagð-
ist hún ekki kvíða því að deyja,
hún hafði meiri áhyggjur af Þor-
geiri sínum, hvernig hann myndi
hafa það, þannig var hún alltaf að
hugsa um aðra frekar en sig.
Margar gleðistundir höfum við
átt með þeim hjónum í gegnum
árin í sumarbústöðum, á Hjalt-
eyri og síðast en ekki síst í Vest-
mannaeyjum þar sem þau hjónin
bjuggu í nokkur ár og þar áttu
þau líklega sitt blómatímabil,
kynntust mörgu góðu fólki og
margir vinir þeirra og ættingjar
nutu einstakrar gestrisni þeirra
og hlýju.
Við kveðjum þig Gína og erum
þakklát fyrir að hafa fengið að
vera þér samferða í rúmlega 40 ár
og biðjum góðan guð að styrkja
Þorgeir og fjölskylduna.
Hanna S. Ásvaldsdóttir og
Gunnlaugur J. Helgason.