Morgunblaðið - 03.06.2014, Blaðsíða 23

Noregs eftir að ég kom inn í fjöl-
skylduna vorum við alltaf í góðu
sambandi og mjög nánir. Ég rifja
oft upp þann tíma sem við áttum
saman þegar ég og Ása vorum hjá
þér sumarið 2000. Þá unnum við
saman hjá Nordbohus og þrátt
fyrir að ég hafi sofið í nær öllum
kaffitímum var þetta sumar eitt
það skemmtilegasta sem ég hef
upplifað. Það er svo sem augljóst
af hverju ég var svona þreyttur í
vinnunni svona miðað við hvað við
gerðum margt þegar vinnudegi
lauk. Hver mínúta var nýtt til hins
ýtrasta. Skógarhöggið, þvæling-
urinn, hestastúss, járningar,
gönguferðir, bátsferðir, krabba-
veiðar, óteljandi ökuferðir, spjall-
að og hlegið við langa borðið á
Vrangsagen eru nokkur af mörg-
um minningabrotum sem koma
upp þegar ég hugsa til þessa sum-
ars.
Ég á eftir að sakna einna mest
heimsóknanna hingað í Ferjuvog-
inn til okkar. Það hryggir mig að
ég á aldrei framar eftir að sjá þig
keyra inn götuna á Landcruisern-
um hennar mömmu þinnar. Sam-
ræðnanna og hrossahláturs þíns
hérna yfir kökum og kaffi á eftir
að verða sárt saknað.
Þakklátur er ég fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Það var sérstaklega gaman síð-
asta haust þegar við Ása og
krakkarnir heimsóttum ykkur til
Kongsvinger. Sáum húsið ykkar
sem þið höfðuð gert svo skemmti-
lega upp og áttum óendanlega
góðar stundir saman. Við fórum
svo saman til Arvika þar sem ykk-
ur Bente augljóslega leið best.
Ómetanlegur tími.
Kvöldið áður en þú varst tekinn
frá okkur heyrði ég aðeins í þér í
síma. Þú varst greinilega á nýjum
stað í lífinu. Hamingjusamari en
nokkru sinni og lífið lék loksins við
þig. Það gladdi mig mjög en gerir
missinn jafnframt enn erfiðari.
Eins og ég segi þá er lífið oft
ekki eins sanngjarnt og maður
hefði óskað. En maður verður þá
bara að vera þakklátur fyrir það
sem maður fær og það er ég svo
sannarlega. Þakka þér fyrir elsku
Óðinn, hvíldu í friði.
Eyþór Árnason.
Sumar í Borgarnesi! Og við Óð-
inn frændi komin með eina við-
skiptahugmyndina enn. Hann
einu ári eldri og ég einu ári yngri
en bæði jafnuppátækjasöm. Sam-
an. Í fyrra vorum við auðvitað
bara krakkakríli. Þá voru það hin-
ir frábæru handmáluðu blómavas-
ar sem við reyndum að hagnast á.
Í þá var efnað úr tómum flöskum
sem við svo skreyttum. Listilega
vel, í það minnsta að okkar eigin
áliti. Maja frænka keypti þá flesta.
Enda byrjuðum við ævinlega sölu-
ferðirnar á neðri hæðinni hjá
henni. Komumst því oftast í ein-
hverjar álnir. Núna í sumar er það
hins vegar skartgripaframleiðsla
úr silfurbergi sem viðskiptin
munu byggjast á enda höfðum við
fundið silfurbergsnámu upp við
verkstæði. Grjótið þrifið, þar til
eldhúsið hjá Dóru frænku var eins
og gufubað, síðan skreytt og í það
settar keðjur. Voollla! Sérhannað
alíslenskt skart. Og Maja keypti
stóran hluta. Þetta sumar vorum
við Óðinn ráðin til að mála verk-
stæðið hans Geira að utan. Hann
átti helminginn af húsinu og áttum
við bara að mála hans hluta og
lögðum metnað okkar í að sá hluti
væri klárlega betur málaður en
hinn. Og suma daga fórum við af
Borgarbrautinni upp á verkstæði
á mótorhjólum. Þá lánaði Óðinn
mér Hondu-sandhjól sem hann
átti. Þvílík upphefð! Gat varla beð-
ið eftir því að segja krökkunum á
Hólmavík frá þessu. Já, þau voru
mörg sumrin sem við frændsystk-
inin áttum saman. Og svo uxum
við úr grasi og eignuðumst bæði
fjölskyldur.
Sumar á Hallormsstað! Og Óð-
inn og Gunna í heimsókn með
stelpurnar. Ása og Vígþór Sjafnar
eins og tvær sprengihleðslur með
slíka orku að þau hefðu, uppá sitt
eindæmi, getað knúið heilu
orkubúin ef fundist hefði leið til að
virkja þau. Nánast jafngömul og
bæði með ríflegt magn af Hvítár-
valla- og Borgarnesorkugenunum
í æðunum. Erna yfirvegaðri og
reyndari og leit eftir krílinu Sig-
ríði Eiri. Ógleymanlegir dagar.
Flestir markverðustu staðir á
Austurlandi heimsóttir og fyrir-
komulagið þannig að farið var á
tveimur bílum. En til að geta haft
þó sem nánast samráð og missa
ekki af neinni samveru hafði Óð-
inn haft með sér talstöðvar þannig
að við gátum talað saman þótt í
tveimur bílum værum. Magnað! Á
Borgarfirði eystra var keypt
eldhúsklukka úr íslensku grágrýti
sem þau gáfu okkur. Minnist því
Óðins og hans fólks á hverjum
degi um leið og ég tek morguntím-
ann. Síðustu daga hefur þessi
klukka jafnvel orðið mér enn dýr-
mætari. Já, þessir dagar voru frá-
bærir, veðrið lék við okkur og
samveran var einstök. Hlegið,
grillað, gantast og glaðst.
En svo varð vík milli vina og
fjörður milli frænda. Óðinn flutti
til Noregs og við hittumst ekki
mikið eftir það en skrifuðumst á
um jól. Og svo er hann allt í einu
horfinn. Því er afar erfitt að trúa.
Dóra, Geiri, Erna, Ása, Geir
Ísak, Bente og allt fólkið hans Óð-
ins, við Onni, Vígþór Sjafnar og
Sigríður Eir sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Megi minningin um góðan dreng
styrkja ykkur í sorginni.
Sif.
Til söngs og kóra lágu leiðir Óð-
ins Sigurgeirssonar, en hann var
einn af félögum í kirkjukór
Hrepphóla þegar nýr organisti
flutti í sveitina 1988. Óðinn hafði
ráðist sem tæknifræðingur að
límtrésverksmiðjunni, stóru og
nýlegu atvinnufyrirtæki þar á
Flúðum sem veitti mörgum vinnu
í fjölmennum sveitum og Óðinn
var þar stjórnandi og naut vin-
sælda. Uppruni Óðins var í Borg-
arfirði, í Borgarnesi voru æsku-
stöðvar hans en tengdur
Ásbjarnarstöðum, fornu skálda-
setri, upp í Þverárhlíð.
Afi Óðins, Ásbjörn Jónsson,
kvað:
Hafnarfjall er burstabreitt,
Borgarfjarðar tignarmerki.
Alla vega skýjum skreytt,
skini sólar, regni bleytt.
Þannig er það yfirleitt
en á vetri í hvítum serki.
Hafnarfjall er burstabreitt,
Borgarfjarðar tignarmerki.
Þessa vísu sungu Hrunamenn
með Borgfirðingunum í sveitinni
þegar þeir gerðu söngför til Borg-
arness meðan Óðinn og organist-
inn áttu samleið í þessari fögru
sveit, Hrunamannahreppi.
Síðan skilja leiðir og Óðinn
flutti alla leið til Noregs þar sem
hann hefur búið síðan fyrir alda-
mót. Of sjaldan hittumst við eftir
það en þelið hlýnar þegar gamlir
vinir birtast fyrir hugarsjónum.
Á hlaði heitir ljóð sem Sigurjón
Guðjónsson prestur í Saurbæ orti:
„Bú þig af stað.“ Já, bráðum er ég til.
Þökk fyrir daginn - hinn dýra
blíðu, og jafnvel byl.
Fátt skal mælt. - Í djúpinu margt ég dyl.
Kemur að því að kveðja
og týnast í hópsins hyl.
Sáttur við allt og alla ég skil.
Ég fann í heiminum hjörtu
sem áttu svo mikinn yl.
Ingi Heiðmar Jónsson,
organisti hjá Hrunamönnum
1988-1995.
MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. JÚNÍ 2014
Það er ótrúlega sárt að sitja
hérna og skrifa minningargrein
um hann Magga frænda minn.
Það er erfitt að skilja hvers vegna
maður á besta aldri er tekinn frá
fjölskyldu sinni, en hans hlýtur
að hafa beðið mikilvægt verkefni
á æðri stöðum.
Þrátt fyrir að Maggi væri hálf-
bróðir mömmu minnar vorum við
Maggi miklu meira en bara
frændsystkini, þar sem fjölskyld-
ur okkar eru mjög nánar og góð
vinátta þar á milli, enda erum við
Maggi á sama aldri.
Gunnar, sonur Magga og Ásu,
og synir mínir eru á svipuðum
aldri og miklir vinir og höfum við
fjölskyldurnar átt margar mjög
ánægjulegar samverustundir.
Síðustu árin höfum við ásamt
fleiri vinum farið í margar
skemmtilegar útilegur á sumrin
þar sem við höfum ferðast á milli
náttúruperla á Íslandi og notið
þess að dvelja í hjólhýsunum okk-
ar. Það var mjög lærdómsríkt að
sjá hvað Magga og Ásu tókst að
gera hjólhýsið sitt heimilislegt og
var alltaf mjög notalegt að sitja
inni hjá þeim á kvöldin.
Maggi var allra manna hug-
ljúfastur og vildi allt fyrir alla
gera og hann var virkilegur vinur
vina sinna.
Strákarnir mínir voru alltaf
ánægðir þegar til stóð að hitta
Magga frænda og Adam sonur
minn spurði Magga reglulega
hvenær hann ætlaði að bjóða
okkur í raclette. Við þökkum
Magga kærlega fyrir allar
ánægjulegu samverustundirnar
sem við höfum átt.
Sendum Ásu, Báru Sif, Gunn-
ari og fjölskyldu okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Kær kveðja frá „uppáhalds-
frænku“ og fjölskyldu,
Björg, Baldur, Mikael Geir
og Adam Geir.
Ljúfur vinnufélagi, Magnús
Magnús Geir
Pálsson
✝ Magnús GeirPálsson fædd-
ist í Reykjavík 28.
ágúst 1963. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 19. maí
2014.
Útför Magnúsar
fór fram frá Graf-
arvogskirkju 28.
maí 2014.
Geir Pálsson, hefur
kvatt okkur – langt
fyrir aldur fram.
Hann hóf störf hjá
Eignamiðlun árið
2008 en lét af störf-
um vegna veikinda
sinna í ágúst 2013.
Magnús var ein-
staklega hlýr og
þægilegur í sam-
starfi og honum lét
vel að vinna undir
álagi.
Hann bjó yfir góðri þekkingu á
tölvum og tækni – sérhæfði sig í
því að skrá nýbyggingar og kunni
glögg skil á þeim reglum sem þar
giltu.
Magnús var ævinlega reiðubú-
inn til starfa, þótt vinnudagurinn
lengdist fram á kvöldið eða krefð-
ist helgarfórna. Hann annaðist
allar fasteignaauglýsingar fyrir-
tækisins, sem er mikil nákvæmn-
isvinna, og fórst það sérlega vel
úr hendi.
Magnús féll vel inn í hópinn
hjá Eignamiðlun. Hann átti auð-
velt með að gera sér glaðan dag
og naut samverustunda með okk-
ur vinnufélögum sínum utan
vinnutíma, og Ása eiginkona hans
féll einkar vel inn í hópinn. Við
minnumst þeirra góðu samveru-
stunda með innilegu þakklæti.
Magnús var æðrulaus og óbug-
aður þegar alvarleg veikindi
sóttu hann heim. Hann vissi vel
hvað var framundan, að hann
stóð frammi fyrir þraut sem hann
gæti ekki leyst. Við erum þakklát
fyrir samvistirnar og syrgjum
góðan félaga. Ásu og börnunum
Báru og Gunnari, og öðrum að-
standendum, sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur, og vonum að
tíminn og minningarnar um góð-
an dreng veiti þeim líkn með
þraut.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Vertu nú kært kvaddur,
Magnús Geir, og hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Fyrir hönd starfsfólks Eigna-
miðlunar,
Sverrir Kristinsson.
✝
Útför ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
VALDÍSAR ÁRMANNSDÓTTUR
frá Siglufirði,
Æsufelli 6,
Reykjavík,
sem lést sunnudaginn 25. maí, verður gerð
frá Bústaðakirkju þriðjudaginn 3. júní kl. 13.00.
Guðmundur Kristinn Jónsson, Halldóra Pétursdóttir,
Sigurður Jónsson, Elísabet Þorvaldsdóttir,
Valdís Björt Guðmundsdóttir,
Pétur Mikael Guðmundsson,
Sigurður Pálmi Sigurðarson,
Þorvaldur Snær Sigurðarson,
Brynjar Eyberg Sigurðarson,
Angantýr Guðnason.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, fósturföður, tengdaföður, afa og
langafa,
REIMARS SNÆFELLS,
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Höfða,
Akranesi.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Starfsfólk Höfða fær sérstakar þakkir fyrir
einstaka umönnun og hlýju.
Inga G. Magnúsdóttir,
Kristinn Jakob Reimarsson, Ásdís Sigurðardóttir,
Guðrún Kristín Reimarsdóttir,Aðalsteinn Víglundsson,
Inga Snæfells Reimarsdóttir, Jens Snævar Sigvarðsson,
Linda Reimarsdóttir, Sveinn Ómar Grétarsson,
Pétur Reimarsson, Hera Sigurðardóttir,
Gréta R. Snæfells,
Fríða Sigurðardóttir, Þórður Þ. Þórðarson,
Erling Viðar Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna
andláts systur minnar,
LAURU LOUISE BIERING,
Sléttuvegi 15,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks elli- og
hjúkrunarheimilisins Grundar fyrir frábæra
umönnun og hlýhug.
F.h. fjölskyldunnar,
Henrik P. Biering.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
HREFNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Frostaskjóli 13,
Reykjavík,
lést föstudaginn 30. maí á Landspítalanum
í Fossvogi.
Útförin fer fram frá Neskirkju föstudaginn
6. júní kl. 11.00.
Ólafur Einarsson,
Sigríður Ólafsdóttir, Jens Sigurðsson,
Þórhildur Ólafsdóttir, Þorsteinn M. Gunnsteinsson,
Hólmfríður Jensdóttir, Óli Halldór Konráðsson,
Hrefna Jensdóttir,
Hildur Hrönn Þorsteinsdóttir, Bragi Már Ottesen,
Sigrún Jensdóttir, Gísli Viðar Oddsson,
Bryndís Þorsteinsdóttir
og langömmubörn.
Farinn er nú öð-
lingur, sem átti sér
fáa líka. Segja má að
kynni okkar Bjarna
hafi byrjað fyrir um
29 árum. Við urðum þá þeirrar
gæfu aðnjótandi að ættleiða börn
frá Srí Lanka. Hann og Begga
hana Ástu Bjarndísi og við Ásta
Birna hann Gogga okkar, einnig
voru með í för þau Trausti og
Ásta sem eignuðust hana Gyðu
Valdísi. Ferðin var löng og
ströng með óvæntum uppákom-
um, þar sem reyndi á þol og ró
okkar allra. Bjarni var maður
sem maður gat treyst á. Athug-
ull, góður tungumálamaður og
umfram allt góður drengur. Ekki
skemmdi að við Bjarni vorum
báðir smiðir þó að á sitthvoru
sviðinu væri. Ég minnist þess að
hann hafði tamið sér matarvenj-
ur sem voru afar sérstakar og
tæplega í samræmi við nútíma
ráðgjöf Manneldisráðs. Reglan
var einföld. Kaffi frá morgni til
kvölds og sem minnst með því.
Máltíð dagsins voru gerð rausn-
arleg skil þegar heim var komið
að kveldi. Oftar en ekki var heim-
koman seint á kveldi, því mikið
var þá að gera hjá Ingvari og
Gylfa. Á þessum tíma var líkam-
legt atgervi Bjarna á við Atlas
sjálfan, þannig að þetta virkaði
sannarlega fyrir hann.
Þær eru ófáar gleðistundirnar
Bjarni Eyvindsson
✝ Bjarni Ey-vindsson fædd-
ist 17. mars 1957.
Hann lést 4. maí
2014. Útför hans
fór fram 15. maí
2014.
sem við höfum átt
með þeim Bjarna og
Beggu. Útilegur,
matarboð og aðrir
viðburðir. Alltaf var
jafn notalegt að
vera í návist þeirra.
Bjarni var sögu-
maður af Guðs náð
og með eindæmum
barngóður.
Alltaf tilbúinn að
rétta okkur hjálpar-
hönd og maður þurfti að sækja
það afar hart, ef greiðsla átti að
koma fyrir vikið. Á öllum stöðum
sem við höfum búið er eitthvað
eftir Bjarna. Í bústaðnum okkar
eru allar úthurðirnar hans hand-
verk. Við munum minnast hans í
hvert sinn er við tökum í húninn á
Geirakoti, sem er okkar himna-
ríki á jörð.
Elsku Begga, Steinunn, Ásta
Bjarndís, Binni og fjölskyldur.
Guð gæfi að til væri orð nógu
sterk til að styðja við bak ykkar
um alla eilífð og hughreysta.
Megi gæfa og bjartsýni fylgja
ykkur um alla framtíð.
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins vef ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni
(Gísli á Uppsölum.)
Takk fyrir allar góðu stundirn-
ar,
Gunnar Traustason, Ásta
Birna og Þorgeir Jón.