Morgunblaðið - 27.06.2014, Síða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JÚNÍ 2014
✝ Ríkharð MárHaraldsson
rafvirki fæddist í
Neskaupstað 2.
ágúst 1953. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað 16. júní
2014.
Ríkharð var son-
ur hjónanna Har-
aldar Bergvinsson-
ar, f. 28.4. 1928, d.
27.6. 1982, og Unnar Marteins-
dóttur, f. 9.11. 1928. Systkini
hans eru Guðbjörg, f. 6.1. 1949,
hún á tvö börn, Bergvin, f. 17.1.
1964, maki hans er Helga
Sveinsdóttir og eiga þau tvö
börn; og Stefán Haraldsson, f.
28.10. 1966, d. 16.7. 1972.
Hinn 11. febrúar 1977 kvænt-
ist Ríkharð Laufeyju Þóru
Sveinsdóttur, f. 11.1. 1955. Börn
þeirra eru: 1) Stefán, f. 4.9.
1976, í sambúð með
Kristjönu Ósk
Jónsdóttur, f. 19.4.
1980, dóttir þeirra
er Tinna Dís, f.
17.3. 2014. Fyrir
átti Kristjana dæt-
urnar Elvu Rós, f.
28.1. 1998, Heklu
Líf, f. 23.3. 2003,
Kötlu Maríu, f. 8.1.
2005, og Lilju Rún,
f. 30.1. 2008. 2) Sæ-
unn Svana, f. 19.5. 1982, gift
Hólmsteini Bjarna Birgissyni, f.
14.9. 1979, börn þeirra eru
Bjarni Þór, f. 7.4. 2003, og Rakel
Ósk, f. 18.11. 2008.
Ríkharð bjó alla sína ævi í
Neskaupstað þar sem hann
starfaði við iðn sína ásamt öðr-
um störfum.
Útför Ríkharðs fer fram frá
Norðfjarðarkirkju í dag, 27. júní
2014, og hefst athöfnin kl. 14.
Hann Ríkharð Már, frændi
minn og vinur, er fallinn frá rétt
liðlega sextugur eftir stutta og
snarpa baráttu við illvígan sjúk-
dóm. Barátta hans stóð aðeins yf-
ir í rúmar tvær vikur eftir að
sjúkdómurinn greindist, hann
ætlaði sér svo sannarlega sigur í
baráttunni en varð að lokum að
lúta í lægra haldi. Andlát Rikka
er mikið áfall fyrir fjölskyldu
hans, eiginkonu, börn, barna-
börn, systkini og aldraða móður.
Eftir standa þau og ættingjar og
vinir harmi slegnir og eiga erfitt
með að átta sig á því að glaðlegi
og vingjarnlegi Rikki er raun-
verulega horfinn þeim sjónum úr
þessu jarðlífi. Það er sárt að
missa kæran frænda og vin með
þessum hætti og nánast engum
fyrirvara. Hjarta mitt tekur
ósjálfrátt kipp í hvert sinn er
gamli græni vinnubíllinn hans
Rikka merktur Rafgeisla ekur
fram hjá, það sést ekki framar
vinalega brosið og vinkið frá
frænda heldur fyllist hjartað af
trega og söknuði.
Rikki frændi var hress og
skemmtilegur, orðheppinn með
afbrigðum og einstaklega fljótur
að hugsa þegar hann þurfti að
svara fyrir sig. Hann var einstak-
lega barngóður og naut hann þess
að vera með barnabörnum sínum
sem voru honum miklir dýrgripir.
Hann varð fyrir því áfalli að
missa barnungan bróður sinn í
bílslysi rétt tvítugur að aldri og
var hann þar sjálfur ökumaður-
inn. Bar hann þann harm lengst
af í hljóði því á þeim tíma var því
miður ekki í boði að fá áfallahjálp
eins og nú tíðkast. Hann missti
jafnframt föður sinn snemma en
Halli heitinn var aðeins fimmtíu
og fjögurra ára gamall þegar
hann lést.
Rikki var lærður rafvirki og
vann lengst af við það en kynntist
jafnframt öðrum störfum. Hann
fór í Norðursjóinn á síld á sínum
yngri árum og margar sögurnar
sagði hann okkar frá þeim tíma.
Hann var einnig um tíma á sjó á
skuttogara auk þess sem hann
vann um nokkurra ára bil sem
hafnarverkamaður í löndunar-
gengi SVN eins og það var kallað
auk annarra starfa. Í löndunar-
genginu unnum við saman frænd-
urnir, hann, ég og Jón Grétar
ásamt mörgum öðrum snillingum
og það var ekki leiðinlegt og er að
ég held með skemmtilegri tímum
sem ég hef upplifað. Þessi hópur
hittist og borðaði kvöldverð sam-
an síðastliðið haust og þar voru
rifjaðar upp margar góðar sögur.
Eins og áður sagði þá starfaði
Rikki lengst af sem rafvirki og fór
því víða bæði í fyrirtæki og inn á
heimili. Alls staðar eignaðist
hann vini sem báru honum vel
söguna enda var hann þeim eig-
inleikum gæddur að hann talaði
við alla og gerði aldrei manna-
mun. Þessir eiginleikar hans
komu skýrt fram í viðtölum sem
ég átti við fjölda manns sem
hringdi til að kanna með stöðu
mála í veikindum hans.
Með þessum fátæklegu orðum
vil ég þakka frænda mínum alltof
stutta samleið og þann kærleik og
vinsemd sem hann hefur alla tíð
sýnt mér og minni fjölskyldu. Við
Jonna og fjölskylda vottum Lullu,
Stefáni, Sæunni, Unni frænku,
Guðbjörgu og Bedda og fjölskyld-
um þeirra okkar dýpstu samúð og
biðjum þess að algóður guð styðji
þau og styrki í sorginni.
Magnús Jóhannsson.
Hinn 16. júní síðastliðinn lést
æskuvinur minn og góður félagi,
Ríkharð Már Haraldsson, eftir
stutta sjúkrahúslegu. Á svona
stundu hrannast upp minningar
um góðan dreng, sem ég hef verið
svo lánsamur að þekkja frá barn-
æsku. Við ólumst upp á Melagöt-
unni í Neskaupstað og aðeins
Tungulækurinn skildi heimili
okkar að. Við áttum mjög góðar
stundir sem börn og unglingar,
alltaf eitthvað að bralla.
Jafnaldrar vorum við og urð-
um því samferða í gegn um skóla
og fermingu. Árið 1974 kynntust
konur okkar og tókst með þeim
mikil vinátta, sem haldist hefur
síðan. Við Jenný erum sammála
um að það eru mikil forréttindi að
eiga slíka vini sem þau Rikki og
Lulla eru. Eftir að ég flutti til
Grenivíkur vorum við alltaf í sam-
bandi. Rikki átti það líka til að
hringja í mig á hvaða tíma dags
sem var, þá hafði honum dottið
eitthvað sniðugt í hug eða heyrt
eitthvað sniðugt og mátti til með
að segja mér frá áður en hann
gleymdi því, eins og hann sagði.
Óspart gerði Rikki létt grín að
öllu og ekki síst sjálfum sér.
Alltaf var vel tekið á móti mér
og okkur hjónum þegar komið
var austur, hvort sem ég var í
vinnuferð eða við hjónin komum í
heimsókn. Við „áttum“ herbergi
hjá þeim hjónum. Rikki var alltaf
boðinn og búinn að rétta hjálp-
arhönd ef eitthvað kom upp á. Þá
bauðst hann oftar en ekki til að
koma norður og hjálpa mér með
rafmagn ef þannig vildi til. Það
þótti ekki mikið að „skreppa“
milli landshluta ef vinur var í
raun. Þannig maður var hann.
Margar ógleymanlegar stund-
ir áttum við vinahjónin, í orlofs-
húsum og gönguferðum innan-
lands sem erlendis. Kátínan var í
fyrirrúmi hjá Rikka og ævinlega
var hann hrókur alls fagnaðar
hvar sem hann kom. Það kom því
á óvart þegar hann lagðist á
sjúkrahús, aðeins nokkrum dög-
um eftir heimsókn þeirra hjóna til
Grenivíkur, þar sem við áttum
góðar stundir og fórum í göngu-
ferðir um nágrennið.
Þegar ég heimsótti hann til
Reykjavíkur var það ennþá gamli
góði Rikki sem ég hitti þar fyrir,
spaug og gamanyrði á vörum.
Síðustu dagana sem Rikki lifði
komum við hjónin í heimsókn
austur, þá sá ég mikla breytingu
á honum, en samt gerði hann að
gamni sínu ef svo bar undir. Hann
vissi þá hvert stefndi og tók því
með miklu æðruleysi. Það snart
mig mjög djúpt er hann á síðustu
stundum lífs síns breiddi út faðm-
inn á móti mér og hvíslaði í eyra
mér að hann yrði miklu hressari
þegar við hittumst næst. Þetta
voru síðustu orð hans til mín og
ég tel það fullvíst að hann hafi
rétt fyrir sér. Það er mín trú að
við vinirnir hittumst aftur. Hve-
nær það verður veit enginn. En
eitt er víst að við söknum hans af-
ar mikið og geymum minningar
um góðan dreng um ókomin ár.
Lífið heldur áfram, en án þín
kæri vinur. Minningarnar um þig
lifa með okkur og við lærum að
halda okkar striki áfram.
Elsku hjartans Lulla, Sæunn,
Stefán og fjölskyldur ykkar, okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Árni Dan, Jenný, Hólmfríður,
Guðrún, Ármann Dan, Gyða
Dröfn og fjölskyldur.
Ég á margar fallegar minning-
ar um þig, elsku Rikki minn, sem
munu lifa í hjarta mínu og sem
geymdar eru í hugskoti mínu eins
og sólelsk lítil lóa. Það verður
ekki jafn gaman að koma til
Norðfjarðar eftir að þú ert farinn,
elsku Rikki, ég ætla að kveðja þig
með þessu litla ljóði.
Tíminn er eins og vatnið
og vatnið er kalt og djúpt
eins og vitund mín sjálfs.
Og tíminn er eins og mynd,
sem er máluð af vatninu
og mér til hálfs
Og tíminn og vatnið
renna veglaust til þurrðar
inn í vitund mín sjálfs
Og tíminn hvarf
eins og tár sem fellur
á hvíta strönd.
(Steinn Steinarr)
Ég votta Jullu, Unni, Stefáni
og Sæunni og barnabörnum mín-
ar innilegustu samúðarkveðjur á
þessari erfiðu stundu.
Þinn vinur,
Jóhann Ólafur.
Þegar ég sest niður og skrifa
nokkrar línur um vin minn og
fyrrverandi mág, Ríkharð Má
Haraldsson, kemur margt upp í
hugann. Við hittumst fyrst árið
1971 þegar ég og systir hans
komum til Neskaupstaðar að
vinna um sumarið, nýtrúlofuð og
bjuggum í húsi foreldra þeirra.
Ríkharður, oftast kallaður Rikki,
var elstur af þrem bræðrum til-
vonandi konu minnar. Rikka
kynntist ég afar vel strax, það
reyndist ekki erfitt, hann sýndi
mér strax alla þá bestu mann-
kosti sem hann hafði til að bera.
Hann gat verið snöggur upp á
lagið og svarað fyrir sig ef svo bar
undir. Við höfðum ekki hist í
mörg ár þar til fyrir þremur mán-
uðum að hann birtist inni á gólfi
þar sem ég er að vinna í Reykja-
vík, og voru það fagnaðarfundir
að sjá hann eftir 17 ár. Þá voru
engar grunsemdir um þau veik-
indi hjá honum sem komu fram
tveimur mánuðum síðar. Ég var
og er afar þakklátur fyrir þessa
heimsókn hans til mín.
Rikki lærði ungur rafvirkjun í
Neskaupstað og stundaði hana
með hléum fyrst í stað. Kláraði
ungur löggildingu rafiðnaðar í
Reykjavík og var mikill fagmaður
að mínu mati. Ungur að árum
hafði Rikki mikinn áhuga á fót-
bolta og spilaði með heimaliði
sínu Þrótti.
Mikla mannkosti hafðir þú,
Rikki minn, til að bera, að tala
aldrei illa um samferðamenn þína
og vini, og góður frændi varstu
börnunum mínum sem dáðu þig.
Ég man þegar þið Lulla voruð að
skjóta ykkur saman, stuttu eftir
þá miklu lífsreynslu sem þú
gekkst í gegnum 18 ára. Það er
ekki öllum gefið að standast þá
lífsraun að lenda í bílslysi, þrír
bræður og sá yngsti deyr. Þið
Lulla eignuðust tvö börn, Stefán
og Sæunni Svönu, sem bæði eru í
sambúð og eiga nokkur ömmu- og
afabörn.
Þetta eru fátækleg skrif um
hugljúfan dreng sem fellur frá á
góðum aldri. Þeim aldri sem
margir eru að hægja á vinnu og
amstri dagsins, og huga betur að
umhverfinu og sínu nánasta. Mik-
ill öðlingur og góður drengur er
genginn. Ég þakka allar góðar
stundir á liðinni tíð og sendi
Lullu, börnum ykkar, barnabörn-
um, systkinum þínum og móður,
Unni Marteinsdóttur, mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Sólmundur Þ. Maríusson.
Ríkharð Már
Haraldsson
✝ Baldvina Þor-valdsdóttir
fæddist að Vík-
urbakka í Árskógs-
hreppi í Eyjafirði
16. september
1931. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Sauðárkróks 15.
júní 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Þorvaldur
Árnason, f. 1900, d.
1988 og Sigríður Þóra Björns-
dóttir, f. 1903, d. 1984. Systkini
Baldvinu eru: Reynald, f. 1925,
d. 2011, Hermína, f. 1926, d.
2012, Ægir, f. 1928, Hákon, f.
1930, Anna Björg, f. 1934, d.
1998, Björgvin, f. 1939, Alda, f.
1941 og Árni Anton, f. 1948.
Þann 3. mars 1956 giftist
Baldvina Steingrími Garð-
arssyni, f. 1928, d. 2013. For-
eldrar hans voru Garðar Hauk-
ur Hansen, f. 1911, d. 1982 og
Sigríður Ámundadóttir, f. 1907,
d. 1985. Börn Baldvinu og Stein-
gríms eru: 1) G. Haukur, f. 1950,
maki Halla Rögnvaldsdóttir, f.
1951. Dóttir þeirra er Sigríður,
f. 1982, í sambúð með Brynjari
Gunnarssyni, f. 1979 og eiga þau
eitt barn. Fyrir átti Halla Dóru
Valgarðsdóttur, f. 1972, og á
hún fjögur börn. 2) Lísa Björk, f.
vinu, f. 2013. Fyrir á Þorvaldur
þrjú börn með Ólöfu Harð-
ardóttur, f. 1962. a) Elvar Fann-
ar, f. 1983, d. 2004. b) Þráinn, f.
1985 og á hann eitt barn. c)
Sunna, f. 1989. 5) Sævar, f. 1960,
maki Ingileif Oddsdóttir, f.
1964. Fyrir átti Ingileif Óskar
Stefánsson, f. 1983 og Odd Vals-
son, f. 1991. 6) Friðrik, f. 1963,
maki Steinvör Baldursdóttir, f.
1963, börn: a) Telma, f. 1983, í
sambúð með Ólafi Guðmunds-
syni, f. 1974 og eiga þau þrjú
börn. b) Tinna Ýr, f. 1986, d.
1991, c) Dagný, f. 1993. 7)
Bylgja, f. 1967, maki Auðunn
Víglundsson, f. 1963. Börn: a)
Steinþór, f. 1990, b) Jóhann, f.
1996 og c) Kristín Helga, f. 1998.
8) Steingrímur, f. 1972, maki
Sæunn Eðvarðsdóttir, f. 1973.
Börn: a) Sævar, f. 2005 og Eva,
f. 2008. Fyrir átti Sæunn Ragn-
heiði Einarsdóttur, f. 1993. Fyr-
ir átti Steingrímur Sigurlaugu,
f. 1948. Maki Guðmundur Gísla-
son, f. 1948. Börn: a) Hekla, f.
1969, gift Benedikt Jósepssyni,
f. 1966 og eiga þau þrjú börn. b)
Lilja, f. 1970, gift Brian Connors
og eiga þau tvö börn. c) Sólrún,
f. 1971, gift Sigurði Þórðarsyni,
f. 1968 og eiga þau þrjú börn. d)
Erlendur, í sambúð með Elfu
Magnúsdóttur, f. 1978 og eiga
þau tvö börn.
Baldvina helgaði líf sitt börn-
um og búi og vann í fiski þegar
færi gafst.
Útför hennar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 27.
júní 2014, kl. 14.
1953, d. 2007, maki
Kári Gunnarsson, f.
1945, börn: a) Atli
Brusmark, f. 1972,
giftur Corneliu
Brusmark, f. 1981,
saman eiga þau tvö
börn. Fyrir átti Atli
tvö börn. b) Sif, f.
1976, gift Rúnari
Sveinssyni, f. 1971,
saman eiga þau tvö
börn. Fyrir átti Sif
dóttur. 3) Sigríður, f. 1956, maki
Þorsteinn Einarsson, f. 1949.
Börn: a) Dagmar, f. 1978, gift
Magnúsi Magnússyni, f. 1971 og
eiga þau þrjú börn. b) Olga, f.
1980, í sambúð með Arnari
Grétarssyni, f. 1972, saman eiga
þau tvö börn, fyrir átti Olga
dóttur. c) Björgvin Þór, f. 1981, í
sambúð með Maríu, f. 1978, og
eiga þau þrjú börn. d) Kristján.
f. 1990, í sambúð með Þ. Lísu
Valdimarsdóttur, f. 1990, saman
eiga þau tvö börn. Fyrir átti Sig-
ríður Baldvinu, f. 1976, með
Hafsteini Sæmundssyni, f. 1956,
maki Pétur Pétursson, f. 1973
og eiga þau þrjár dætur. Fyrir
átti Þorsteinn Sigurð, f. 1969 og
á hann þrjú börn og Jóhann, f.
1978. 4) Þorvaldur, f. 1959, í
sambúð með Gróu Guðnadóttur,
f. 1970, saman eiga þau Bald-
Elsku besta mamma mín, nú
er komið að kveðjustund, eftir
sitja ótal minningar sem ylja
mér um hjartarætur. Þó það sé
með sorg í hjarta sem þessi orð
eru skrifuð er líka ákveðinn létti
að finna, því nú ertu loksins laus
við verkina.
Þú fórst ung suður á vertíð,
þar sem þú kynntist pabba.
Saman hafið þið gengið í gegn-
um lífið í um 65 ár, alið upp átta
börn við erfiðar aðstæður og
mikla vinnu.
Elsku mamma, í minningu
minni varstu alltaf að baka,
sauma eða prjóna, fyrir barna-
hópinn þinn, enda féll þér aldrei
verk úr hendi. Þegar börnin fóru
að tínast í burtu og þið pabbi
gátuð farið að sinna ykkar
áhugamálum, keyptuð þið ykkur
húsbíl og skráðuð ykkur í kjöl-
farið í húsbílafélagið og í gegn-
um þann félagsskap eignuðust
þið marga góða vini sem þið
ferðuðust með vítt og breitt um
landið. Einnig voruð þið dugleg
að skreppa út fyrir landsteinana
og þá helst þangað sem hægt var
að njóta sólarinnar, enda elsk-
aðir þú, elsku mamma mín, sól-
ina og afslöppunina sem því
fylgdi. Mikil pjattrófa varstu og
vildir alltaf vera flott og fín, í
hvert skipti sem þú komst suður
þurftir þú alltaf að fara í búðir
því þig vantaði alltaf eitthvað
fínt til að klæðast. Þú varst mjög
lífsglöð og mikil félagsvera,
hafðir gaman af að dansa og
spila. Alltaf þegar þið komuð á
Kjalarnesið var hóað í spil og
skipti engu máli hvort það voru
ömmubörnin eða fullorðnir.
Elsku mamma, þremur vikum
áður en þú kvaddir fórum við í
fermingarveislu og þar naust þú
þín, innan um allan barnahópinn
þinn, svo glöð og fín. Einnig ætl-
aðir þú að mæta á ættarmótið
með systkinum þínum og ykkar
ættlegg í júní, en þú fórst í stað-
inn á annað „ættarmót“ þar sem
þú hittir pabba, Lísu, Elvar,
Tinnu og aðra gengna ástvini.
Elsku mamma, þú reyndir að
fara eftir því sem pabbi sagði við
þig þegar hann var að kveðja þig
í hinsta sinn: „Stattu þig,
stelpa“, en þú gast ekki meira og
varst sátt og södd lífsdaga. Við
áttum góðan dag saman áður en
þú fórst og ég gat kvatt þig með
orðunum: „ Ég elska þig, dúllan
mín“, og þú svaraðir „Ég líka,
dúllan mín“, þannig heilsuðumst
við alltaf og kvöddumst. Ég er
glöð að hafa verið hjá þér og
haldið í hönd þína þegar kallið
kom. Í dag, þegar þú verður til
moldar borin, er ár síðan pabbi
var jarðaður og hefði hann orðið
86 ára í dag og er því við hæfi að
kveðja þig á þessum degi þar
sem þið voruð alltaf svo samrýnd
og ástfangin.
Ég kveð þig, elsku mamma,
með fallegu ljóði eftir Þórunni
Sigurðardóttur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt og ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
( Þórunn Sigurðardóttir)
Guð blessi minningu þína,
elsku mamma mín.
Sigríður Steingrímsdóttir.
Eitt orð kemur sterkt upp í
hugann þegar ég hugsa um mína
kæru tengdamóður, það er orðið
dugnaður. Ég hef stundum
hugsað til þess hvernig hún
komst yfir svo óteljandi hluti á
einum degi og sanna það best
dagbækur hennar sem hún hélt í
nokkur ár. Hún var alltaf komin
á fætur fyrir allar aldir, fór í
sundið sitt og fyrir hádegi var
mín búin að baka, steikja, elda,
þrífa og ég veit ekki hvað. Það
var aldrei hægt að segja að Bald-
vina færi illa með tímann.
Þegar sjóararnir hennar allir
komu heim í kaffi svignaði borð-
ið undan smurðu og heimabök-
uðu bakkelsi og þrátt fyrir mikl-
ar annir heimafyrir gaf Baldvina
sér tíma til að sinna sinni líkams-
rækt, sundi eins og áður kom
fram ásamt göngum með vin-
konum, það var henni mikið
kappsmál að línurnar væru í
lagi.
Þau Steini ólu upp átta börn
og var oft ansi líflegt á heimilinu,
svo bættust við tengdabörn sem
fluttu sum hver inn, ég þar með-
talin og allir voru velkomnir. Við
Baldvina urðum góðar vinkonur
og hélst sá vinskapur alla tíð.
Það hefur ekki verið auðvelt
þegar allir „kallarnir“ hennar
voru á sjó, eiginmaður hennar og
fimm synir í öllum veðrum hing-
að og þangað um landið. Oft sat
hún með spilastokkinn við eld-
húsborðið og „spurði“ spilin
hvernig þeir fiskuðu þann dag-
inn. Ég hafði aldrei kynnst eins
spilasjúkri fjölskyldu og tengda-
fjölskyldunni, oft var hist til þess
að spila kana og var strax farið í
að kenna stelpunni (mér) og ef
vantaði í spilahópinn var hringt
út í leit að spilafélaga.
Baldvina og Steini áttu í mörg
ár fína og vel búna húsbíla og
voru þau dugleg að ferðast um
landið með húsbílavinum sínum,
nutu þau virkilega þess fé-
lagsskapar sem og náttúru ís-
lands.
Í dag er ár síðan Steini var
borinn til grafar og eru þau
hjónin sameinuð á ný. Ég þakka
tengdamóður minni Baldvinu
fyrir góða vináttu og samfylgd-
ina í gegnum árin.
Þín tengdadóttir,
Steinvör.
Baldvina
Þorvaldsdóttir