Harmoníkan - 01.03.1995, Blaðsíða 4

Tulkun tónsins
skíptir CUu
Viðmcelandi minn að þessu sinni er maður sem ekki hefur verið mjög
áberandi í tónlistarlífi borgarinnar síðustu ár, en því meir á árurn áður.
Þeir sem þekkja til tónlistarlífs umliðinna 40 ára velkjast ekki í vafa þegar
talað er um Magnús Randrup harmoníkuleikara. Hannfœr margar stjörn-
ur og rödd manna breytist þegar hann er nefndur á nafn. Tónlistarferill
hans byrjar á 5 ára aldrinum. 10 ára stendur honum til boða ferð til
Danmerkur með Sigurði Skagfield að sœkja nám hjá Gellin og Borgström,
af því varð samt ekki. Amma Magnúsar livatti hann til að œfa sig og
verðlaunaði hinn unga spilara með einni matskeið af maltöli fyrir hvert lag,
enda ekki góð fyrirmynd að bruðla á krepputímum. Haitn lék í kabarett
ungur að árum og var kominn í fasta spilavinnu á Hótel Birninum í
Hafnarfirði hvert kvöld vikunnar aðeins 16 ára gamall. Segja má að upp
frá þessu hafi allur frítími kvöld og helgar nœstu áratugi verið bókaður. Hljómsveit Magnásar Randrup varð
nafn í tónlistarsögu landsins, og mörg þekkt nöfn koma þar við sögu. Hann var í F.I.H. á sínum tíma þegar
tímakaup hljóðfœraleikara var iniðað við verð einnar brennivínsflösku. Eg varð þess áþreifanlega var eitt sinn
úti á landi er viðtöl í blaðið bar á góma að ónefndur maður beinlínis skammaði mig fyrir að hafa ekki þegar haft
viðtal við Magnús Randrup. Auðvitað undirstrikaði þess áminning vanþekkingu mína og sofandahátt því að oft
hafði þetta nafn verið á vörum manna í kringum mig. Nú eins og sjá má hef ég hitt Magnús að máli og er
þakklátur manninum sem skammaði ittig forðum. Nú er bara að sjá lesandi góður hvernig siglingin urn hafflöt
tónlistarferils Magnúsar Randrup gengur. Magnús er Hafnfirðingur að uppruna en hefur búið í Reykjavík um
helming œfi sinnar, alla tíð í vesturbœnum. Hanii er giftur Auði Guðmundsdóttur œttaðri frá Ofeigsfirði í
Strandasýslu, þau eiga fimm bórn.
Nú höfum við komið okkur notalega fyrir á heimili lians í vesturbœnum, þar sent skammt undan aldait
gjálfrar við stein, og grásleppukarlarnir sigla fleyi sínu ströndu frá.
Þá er komið að hinni sígildu spurningu.
Hvar ert þú fæddur og uppalinn?
Égerfœddurí
Hafiiatfirði 24. sept-
ember 1926, og ólst
þar upp, og vel það því
þar bjó ég til 35 ára
aldurs. Faðir minn var
danskur kom hingað til
lands 1906, málari að
iðn Emil Randrup. Hjá
honum lærði ég
málaraiðn Móðir mín Ungir að árum œfa saman,frá v. Magnús 7 ára gamall
var íslensk og hét Ögn með vini sínum Davíð Gíslasyni.
Guðmundsdóttir. Hún amma mín vildi skíra mig í höfuðið á foreldrum
sínum, pabbi hennar hét Magnús og Kristín mamma hennar, afþví heiti ég
fullu nafni Magnús Kristinn Randrup. Ég var mikill ömmu strákur.
Alsystkini á ég þrjú og einnig þrjú hálfsystkini.
Var faðir þinn tónlistamaður?
Ekki nema þá í sambandi við mig,
ég man þegar hann gaf mér fyrstu har-
moníkuna ég var 5 eða 6 ára gamall, og
lá þá í eyrnabólgu eða einhverjum
andsk... Þá kom hann með þessa einföl-
du harmoníku, alla plástraða saman ég
held jafnvel að Rútur vinur minn
Hannesson hafi átt hana, við bjuggum
nálægt hvor öðrum. Hún kostaði 5
krónur. Rútur var fáum árum eldri en
ég, á þessum tíma var hann að eignast
orgel. Hann var mjög góður á það, har-
moníkan kom ekki inn í líf hans fyrr en
á stríðsárunum. Það var engin hljóðfæri
að fá á þessum árum. Svo kom að því
að pabba fannst ég þyrfti að fá van-
daðra hljóðfæri. Við lögðum leið okkar
í Hljóðfærahús Reykjavíkur þar voru
tvær tvöfaldar harmoníkur í gluggan-
um. Þetta hefur verið 1935 eða '36. Frú
4