Harmoníkan - 01.03.1995, Blaðsíða 7

langt er hægt að ná til að gleðja, ekki endilega að
sýna hvað þú kannt, miklu heldur að töfra fram
gleðina með tónunum. Mig langar að nefna einn
harmoníkuleikara sem mér finnst hafa sameinað
alla þessa kosti, það er Olafur heitinn Pétursson
sem nýtti allan kraft og þrótt. Þegar hann byrjaði
að spila breyttist allt og gleðin ein tók völd. Eins
var með Jóhannes P. bróður hans þeir voru ekkert
að velta fyrir sér sinni eigin persónu, bara að ná
upp fjörinu, krafturinn í þeim smitaði alla. Sam-
vinna hljóðfæraleikara í hljómsveit er geysi mikil-
væg. Hver og einn verður að skynja hlutverk sitt
nákvæmlega. Trommurnar, gítarinn eða bassann
má ekki berja með þeim látum að ekkert heyrist í
aðalhljóðfærinu sem í þessu tilviki væri harmon-
íka. Já þú varst að spyrja um virðinguna, og segist
kunna að meta skandinavíska tónlist. Jú jú á Norð-
urlöndunum öllum eru til úrvals harmoníkuleikarar
er kunna að túlka sína tónlist. Á hinum Norður-
löndunum er það framyfir að borin er mikil virðing
fyrir góðum harmoníkuleikara. Ég held því miður
að mikið vanti upp á virðinguna hér.
Túlkun tónsins ?
Ég er eflaust ekki góður hljómaspilari. Samt er
það tónninn sem skiptir öllu, bara einn fingur í
einu, ekki hraðinn eða hljómagangurinn. Að geta
spilað einn tón þannig að hann hljómi fallega er
galdurinn. Hlustaðu á þessa fínu ítölsku meistara
(Franco Scarica) leika aldrei hljóma en skapa
þennan fína dillandi tón. I harmoníkuleik skiptir
notkun bassanna gífurlega miklu máli, ég geri þar
miklar kröfur og er kannski það eina sem ég kann.
I því litla námi sem ég stundaði, lét Stefán Þor-
leifsson mig læra lagið „Chinka bazara" þá skynj-
aði ég hvflíkt galdratæki bassi harmoníkunnar er,
sannkölluð meistarasmíð, hann á ekki að nota eins
og sé verið að mjólka kýrspena. Þessi gagnrýni
mín er ekki sett hér fram til ills, síður en svo, en ef
hún mætti verða til að vekja einhvem af þessum
suð- eða sönglblundi yrði ég sáttur.
Önnur áhugamál ?
Bækur, ég les mjög mikið, er alæta á bækur,
mannkynssögu, Islendingasögur eða skáldsögur,
aldrei líður sá dagur að ég ekki líti í bók. Ætli ég
kunni ekki Kiljan nánast utanbókar, hann er hægt
að lesa aftur og aftur. Við eigum okkar fallega
tungumál, það geyma bækumar. Voðalegt að heyra
málfar margra útvarpsstöðvanna nú. Við höfum
staðið okkur vel að íslenska erlend orð, þurfum að
vera vakandi á þeirri braut.
Niðurlagsorð
Eitt er ljóst að þetta viðtal er ekki tæmandi um
tónlistarferil eða skoðanir Magnúsar Randrup, ég
vona samt að tekist hafi að rifja upp ýmislegt sem
lesendur vissu ekki áður um þennan fjölhæfa tón-
listarmann. Hljómsveit Magnúsar Randrup var vel
þekkt og vinsæl á sínum tíma. Árið 1951 skipa
hana með Magnúsi, Rútur Hannesson, Guðmundur
Hljómsveit Erik Hubner. Frá v. Erik Hubner trommur, Magnús
Randrup harmoníka og Magnús Guðjónsson píanó. Spiluðu mikið
saman á vellinum. Myndin er tekin í Raflta Hafnarfirði.
Umsögn um Magnús
úr Jassblaðinu 1951, skráð afSvavari Gests.
Hópur hafnfirskra hljóðfæraleikara er lítill. En hver
einasti þeirra er góður jassleikari, og fremstan í
flokki má jafnan finna tenórsaxofón- og harm-
oníkuleikarann Magnús Randrup.
Á götu í London 17. júnífyrir nokkrum árum.
-r
7