Skessuhorn - 19.03.2014, Blaðsíða 24

24 MIÐVIKUDAGUR 19. MARS 2014
„Ég var aldrei í neinum vafa hvort
ég ætti að fermast eða ekki því ég
trúi á æðri mátt og vissi alltaf að
ég ætlaði að fermast. Það eina sem
kom mér á óvart var að einhverra
hluta vegna átti ég von á því að ég
myndi fermast einn. Ég hafði aldrei
farið í fermingarathöfn í kirkju
áður. Svo þegar leið á fermingar-
fræðsluna þá sá ég að það er heill
hópur fermdur í einni athöfn og
það kom pínulítið á óvart,“ segir
Ingvar Örn Einarsson, sem var eitt
af fermingarbörnunum á Akranesi á
síðasta ári. Ingvari þótti fermingar-
dagurinn einstaklega ánægjulegur
og vel heppnaður. Hann fermdist í
Akraneskirkju en veislan var hald-
in í heimahúsi í Reykjavík. „Ég fékk
eiginlega að ráða öllu í sambandi
við fermingardaginn. Ég valdi föt-
in mín sjálfur og fékk líka að velja
matinn. Ég þurfti reyndar lítið að
gera sjálfur fyrir veisluna. Mamma
og amma gerðu langmest. Ég fékk
að velja litinn á skrautinu og valdi
fallegan grænan lit en amma sá al-
veg um að skreyta. Pabbi ætlaði svo
að láta mig hjálpa til við að gera
klárt á sjálfan fermingardaginn en
það voru svo margir að hjálpa að
það endaði með því að ég var bara
fyrir,“ segir Ingvar um undirbún-
inginn.
Augabrúnirnar urðu
öðruvísi á litinn
Þegar fermingardagurinn rann
upp vaknaði Ingvar með pínulítinn
kvíðahnút í maganum. „Ég var al-
veg ágætlega stressaður snemma
um morguninn. En um leið og ég
var kominn í kirkjuna hvarf stressið
eiginlega. Ég var ekkert stressaður
í athöfninni sjálfri, ekkert hrædd-
ur um að gleyma trúarjátningunni
eða neitt slíkt enda kunni ég hana
mjög vel. Ég passaði mig á því að
læra hana alveg utanað því ég vildi
ekki lenda í því að hika þegar ég
átti að fara með hana,“ rifjar hann
upp. „Þetta var allt mjög fínt, nema
eitt. Pabbi kom með þá snilldar
hugmynd að láta mig fá brúnku-
krem daginn fyrir ferminguna og
ég lét undan. Hann setti kremið á
mig daginn áður og þegar ég vakn-
aði á fermingardaginn voru auga-
brúnirnar allt öðruvísi á litinn en
hárið á mér. Þær voru mikið dekkri
og það var frekar áberandi. Ég
var meira að segja spurður að því
í kirkjunni hvort ég væri málaður,
það var hræðilegt,“ bætir Ingvar við
og hlær. Seinna sama dag var hald-
in veisla í Reykjavík. „Ég fór með
ömmu og afa í bíl til Reykjavíkur.
Við stoppuðum reyndar á leiðinni
og fengum okkur pylsur því ég var
orðinn svo svangur. Það var mjög
furðulegt, að borða pylsu í sjoppu
í jakkafötunum á fermingardaginn.
Svo fékk ég aðeins að slaka á þegar
við komum heim til ömmu og afa.
Veislan var haldin aðeins seinna
þennan sama dag, heima hjá ömmu
og afa,“ segir Ingvar og bætir því
við að í þessu húsi hafi öll barna-
börn, börn og fósturbörn föður-
ömmu hans annaðhvort verið skírð
eða haldin þar fermingarveisla fyr-
ir þau.
Kaus að verja deginum
með fjölskyldunni
Veislan gekk vel fyrir sig. Marg-
ir góðir gestir komu og Ingvar var
ánægður með daginn. „Það komu
mjög margir í veisluna, mun fleiri
en ég bjóst við. Ég hélt líka að ég
myndi þekkja færri en ég þekkti alla
gestina. Maturinn var alveg frá-
bær. Mamma eldaði matinn á Akra-
nesi og náði að halda honum heit-
um alla leið til Reykjavíkur. Frænk-
ur mínar hjálpuðu líka til við að
baka og þetta var allt frábært. Mig
langaði reyndar að dagurinn myndi
snúast sem minnst um mig sjálfan
og var hálf feiminn. Pabbi sagði að
ég þyrfti að halda ræðu í veislunni
og bjóða öllum að gjöra svo vel. Svo
þegar ég átti að halda ræðuna þá fór
hann með mér og tók eiginlega yfir.
Það var alveg ágætt því mér fannst
erfitt að vera með alla athyglina á
mér. Mér fannst til dæmis dálítið
óþægilegt að opna gjafirnar fyrir
framan gestina,“ segir Ingvar Örn
um veisluna.
Ingvar kaus að bjóða vinum sín-
um ekki í veisluna. Hann vildi frek-
ar verja þessum degi með fjölskyld-
unni. „Ég vildi frekar eiga minn-
ingar um fjölskylduna mína þennan
dag, en vinina. Ég fór heldur ekki
í spes fermingarmyndatöku en það
skipti ekki öllu máli. Það sem skipti
mestu máli var að það væru tekn-
ar myndir af mér í veislunni, með
fjölskyldunni. Þetta var bara ynd-
islegur dagur. Það gekk allt upp,
virkaði allt. Engin vandræði. Það
er engin skemmtisaga, því miður!
Ég beið allan daginn eftir að eitt-
hvað myndi klúðrast en þetta gekk
allt eins og í sögu. Nema náttúrlega
þetta með brúnkukremið í auga-
brúnunum. Það er það eina sem ég
myndi breyta við daginn ef ég fengi
að lifa hann aftur. Þetta var bara
frábær dagur, veðrið var meira að
segja fallegt,“ segir Ingvar Örn að
lokum.
Fermingardagurinn reyndist þeim góður og
vildu gjarnan upplifa hann aftur
Á síðasta ári fermdust á þriðja hundrað ungmenna á Vesturlandi. Í hópi þeirra voru tvö mannvænleg börn á Akranesi
sem hér að neðan lýsa upplifun sinni af fermingardeginum og undirbúningnum fyrir hann.
Fermingardagurinn var frábær dagur
Fermingarkökuna bakaði Aníta
frænka Ingvars.
Ingvar Örn Einarsson átti ánægjulegan fermingardag í fyrra.
Ingvar vildi láta mynda sig með fjöl-
skyldunni í fermingarveislunni. Hér er
hann ásamt foreldrum sínum, Einari
Magnúsi Ólafíusyni og Selmu Margréti
Arnardóttur.
Tók sjálf mikinn þátt í undirbúningnum
Svandís Guðbjörg Karlsdótt-
ir fermdist í Akraneskirkju í mars
2013. Hún efaðist aldrei um hvort
hún ætti að fermast í kirkju og
hlakkaði mikið til fermingardags-
ins. Hún tók mikinn þátt í undir-
búningnum fyrir fermingarveisluna
sína. „Ég er mikið fyrir allskonar
skraut þannig að mér fannst gam-
an að taka þátt í að búa til skreyt-
ingar. Ég klippti út fiðrildi, spreyj-
aði gullgreinar og vildi hafa salinn
skreyttan eftir mínum áhugamál-
um; hárgreiðslu, fótbolta og mynd-
list þannig að málverkin mín voru
hengd upp. Ég var löngu farin að
hugsa út í þetta fyrir ferminguna
og við gáfum okkur góðan tíma í
að hugsa um skreytingarnar í sal-
inn. Við vorum með myndabók og
gerðum horn í salnum þar sem við
vorum með bækur frá því ég var í
leikskóla og ýmislegt sem ég hef
gert frá því ég var lítil. Gullmol-
arnir, föndur og fleira. Svo spreyj-
aði ég takkaskóna mína gulllitaða
og þeir eru enn uppi á hillu í her-
berginu mínu, “ segir Svandís, en
fermingarveisla hennar var haldin
í Jónsbúð á Akranesi. Á fermingar-
daginn vaknaði Svandís eldsnemma
enda gerði hún hárgreiðsluna sína
sjálf. „Systir mín kom með morg-
unmat handa okkur úr bakaríinu og
sá svo um að farða mig. Það tók tvo
tíma að krulla á mér hárið þannig
að ég var á seinustu mínútunum út
úr dyrunum heima. Ég var nú orð-
in pínu stressuð þarna á lokasprett-
inum! Ég var líka með smá fiðring
í maganum í kirkjunni sjálfri en svo
gekk þetta allt rosalega vel. Ég fór
reyndar næstum því að hlæja þegar
við fjölskyldan gengum til altaris.
Þá fór pabbi að rifja upp hvernig ég
hafði tosað í brúðarkjólinn hennar
mömmu við altarið þegar þau giftu
sig. Ég þurfti að halda fyrir munn-
inn svo ég færi ekki að hlæja. Svo
kom mér mjög á óvart að oblátan
festist í gómnum á mér, ég átti alls
ekki von á því,“ segir hún og bros-
ir. Hún bætir því við að svipurinn
á Kristínu Ingu eldri systur henn-Svandís Guðbjörg Karlsdóttir fermdist í Akraneskirkju í mars 2013.