Skessuhorn - 23.07.2014, Page 16
16 MIÐVIKUDAGUR 23. JÚLÍ 2014
Pétur Ágústsson, framkvæmdastjóri
Sæferða í Stykkishólmi og skip-
stjóri á Særúnu, hefur farið með
farþega að skoða eyjar og náttúru
Breiðafjarðar síðan 1986. Pétur hóf
siglingar um Breiðafjörð á smábát-
um en síðan hefur fyrirtækinu vax-
ið fiskur um hrygg. Undir merkjum
Sæferða siglir nú farþega- og bíla-
ferjan Baldur frá Stykkishólmi til
Brjánslækjar með viðkomu í Flat-
ey. Þá er á Særúnu siglt með ferða-
menn í margskonar skemmtisigl-
ingar um Breiðafjörð þar sem nátt-
úran er skoðuð og jafnvel smakkað
á skelfiski af botni fjarðarins. Ferð
sem kallast Víkingasushi er vinsæl-
asta ferð Sæferða um þessar mund-
ir utan ferjusiglinga með Baldri.
Blaðamaður Skessuhorn skaust í
Víkingasushi ferð og ræddi um leið
við Pétur.
Sushi beint úr skelinni
Lagt var af stað í Víkingasushi ferð-
ina með Særúnu klukkan ellefu á
fimmtudagsmorgninum. Báturinn
getur borið 140 farþega og í ferð-
inni á fimmtudaginn voru 104 far-
þegar auk fimm manna áhafnar.
Flestir voru erlendir ferðamenn og
að sögn Péturs hefur þeim fjölgað
mikið á síðustu árum. „Ferðirnar
hafa breyst töluvert frá því að við
byrjuðum fyrir nánast 30 árum. Er-
lendum ferðamönnum hafi fjölgað
ört á skömmum tíma og er ferða-
þjónusta orðin stór atvinnuvegur
í Stykkishólmi. Áður fyrr var bara
töluð íslenska en nú heyrir maður
hana nánast ekkert á meðal farþega.
Nú er svo komið að mun fleiri út-
lendingar eru í ferðunum og lýsi ég
því sem fyrir augun ber bæði á ís-
lensku og ensku. Þá erum við farin
að veiða meira af skelfiski en áður
og eru þær ferðir sem við bjóðum
gestum að smakka fiskinn beint úr
skelinni orðnar vinsælastar. Við
veiðum í öllum ferðum en þær eru
mismunandi langar með mismun-
andi áherslur. Víkingasushi-ferðin
klukkan ellefu að morgni er sú vin-
sælasta.“
HM og veðrið hafði
áhrif á Íslendinga
Sæferðir bjóða upp á ferðir nánast
allan ársins hring en aðeins er tekið
hlé eftir miðjan desember og fram
í janúar þegar Særún fer í slipp.
Sumarið er mesti álagstíminn. Pét-
ur segir að ýmsir þættir geti haft
áhrif á komu farþega. „Það er búið
að vera mjög úrkomusamt í sumar.
Bleytan er alltaf leiðinleg og dreg-
ur úr aðsókn, þá sérstaklega hjá Ís-
lendingum. Í vor var mjög gott veð-
ur og leit út fyrir að margir Íslend-
ingar myndi fara í ferðir hjá okkur.
Þá kom tímabil sem virðist enn vera
að ganga yfir þar sem mikil rigning
hefur verið. Auk þess var á sama
tíma heimsmeistaramótið í knatt-
spyrnu og höfðu þessir tveir þættir
mikil áhrif á komu Íslendinga. Nú
er keppnin í Brasilíu búin og hefur
strax farið að fjölga Íslendingum þó
veðrið hafi ekki skánað mikið.“
Náttúran mynduð
og smökkuð
Þegar búið var að telja alla farþega
var lagt af stað í ferðina og var áætl-
aður ferðatími tvær klukkustund-
ir og korter. Pétur skipstjóri ávarp-
aði farþega og farið var yfir örygg-
isatriði. Það var gert á íslensku og
ensku þar sem mikill meirihluti
farþega var erlendir ferðamenn en
einnig var þar þýskur leiðsögumað-
ur sem þýddi orð Pétur fyrir þýsku-
mælandi farþega. Fyrsti áfangastað-
ur ferðarinnar var Þórishólmi. Pét-
ur sigldi Særúni mjög nálægt eyj-
unni og mátti þar sjá fjölda fugla;
svo sem lunda, ritur og fýla. Þóris-
hólmi er gamall gosgýgur og vakti
Paradísarlaut er einstök gróðurvin
í Grábrókarhrauni í Norðurárdal
nokkru neðan við fossinn Glanna
í Norðurá. Þar eru stórar og fal-
legar lindir. Að Glanna og Para-
dísarlaut er prýðilegur göngustíg-
ur sem liggur frá golfskálanum
í hrauninu. Tröppur liggja nið-
ur að Paradísarlaut og útsýnis-
pallur er á besta stað til að njóta
hins fallega Glanna. Á góðum degi
má svo sjá laxana taka tilhlaup og
reyna við fossinn. Þetta ástfangna
par var að njóta náttúrufegurðar-
innar við lautina fögru á sunnu-
daginn. Meira að segja sólin sást
gægjast úr skýjaflákanum og lýsa
enn meira upp tilveruna. mm
Paradísarlaut hinna ástföngnu
Ferðamenn hrifnir af náttúruperlum Breiðafjarðar
stuðlaberg eyjunnar mikla athygli
farþega. Pétur lýsti því sem fyrir
augun bar og var dekkið þakið fólki
með myndavélar á lofti. Fleiri eyjur
voru skoðaðar á ferð skipsins innar
í firðinum enda telja eyjar Breiða-
fjarðar um 2700. Við hverja eyju
bættust svo við fuglar og fleiri nátt-
úruperlur í ljósmyndasafn farþega.
Þegar um klukkustund var lið-
in af siglingunni var komið að því
að veiða. Plógur var látinn falla aft-
an við skipið og hann dreginn eft-
ir botninum í fimm til tíu mínútur.
Eftir það var plógurinn dreginn um
borð, fullur af góðgæti sjávar. Far-
þegum var svo boðið að smakka á
þessu góðgæti þar sem hörpudiskur
og græn ígulker voru borðuð beint
úr skelinni. Lét fólk vel af þessu
uppátæki enda sjaldan sem slíkar
afurðir fást svo ferskar. Snæddu far-
þegar kræsingarnar með prjónum
og boðið var upp á sojasósu, wasabi
og engifer með líkt og þekkist með
hefðbundnu sushi. Rann hörpu-
diskurinn vel ofan í flesta og voru
margir sem sötruðu hvítvín eða
jafnvel íslenskt brennivín með. Að
veislunni lokinni var siglt að Dímo-
naklökkum en það eru hæstu eyjar
í Breiðafirði. Þar er einnig að finna
Eiríksvog, þaðan sem Eiríkur Rauði
sigldi fyrstur manna til Grænlands
fyrir meira en þúsund árum.
Ekki fyrir óvana að sigla
Siglingar nálægt eyjum Breiðafjarð-
ar geta verið mjög varasamar. Að
sögn Péturs eiga aðeins vanir menn
að sjá um slíkar siglingar, sérstak-
lega ef skip bera marga farþega líkt
og Særún. „Hér er oft grunnt til
botns á milli eyja og sterkir straum-
ar. Munurinn á milli flóðs og fjöru
getur verið allt að fimm metrum og
því verða menn að þekkja aðstæð-
ur til að vita hvert sé óhætt að fara.
Við förum alltaf í ferðir á sama tíma
og eru aðstæður ekki þær sömu.
Straumar fylgja sjávarföllum og
getur straumurinn orðið allt að 20
km/klst og þá er ekki gott að stýra
skipum nálægt landi.“ Sjávarföll
voru hagstæð í ferðinni á fimmtu-
daginn og gott veður. Því gat hinn
þaulvani skipstjóri komið Særúnu-
að síðasta áfangastað í ferðinni. Á
honum var að finna tilkomumikla
lundabyggð á tveimur litlum eyjum
og voru ferðmenn mjög hrifnir af
lifnaðarháttum lundans.
Margt hefur breyst
í Breiðafirði
Áður fyrr var byggð í eyjum Breið-
fjarðar. Búið var í yfir 40 eyjum og
þóttu þær mikil matarkista og ekki
síður fjörðurinn. Nú er hins vegar
öldin önnur, byggð er nánast engin
í eyjunum og segir Pétur að náttúr-
an hafi breyst þó eyjurnar séu alltaf
á sama stað. „Það var búið í mörg-
um eyjum allt til ársins 1980. Bú-
skapur í eyjum Breiðafjarðar hafði
ýmsa kosti og galla. Náttúran er
gjöful og eyjarnar miklar matarkist-
ur. Bændur í eyjunum voru aðallega
með kindur en eyjarnar þykja gott
beitiland. Hins vegar voru menn
oft einangraðir og ef Hvamms-
fjörð lagði komust menn ekki í land
vegna hafíss í langan tíma.“ Það er
ekki bara fólki sem hefur fækkað í
eyjum Breiðafjarðar. Fuglum hef-
ur einnig farið fækkandi. „Ástandið
hefur ekki verið gott síðustu ár hjá
mörgum fuglategundum. Það hef-
ur þó verið betra hér en á mörgum
öðrum stöðum. Sem dæmi er hér
enn mikið af lunda sem er öfugt
við þróunina í Vestmannaeyjum
þar sem hann er nánast að hverfa.
Fuglalífið er þó skárra en það hef-
ur verið síðustu ár. Ég er að sjá
meira af síli og því ættu fuglar eins
og lundinn og krían að hafa meira
æti,“ segir Pétur.
Farþegar ánægðir
með ferðina
Á heimstíminu, sem tók u.þ.b. 25
mínútur, tók blaðamaður púlsinn
á nokkrum farþegum. Þau Elisa-
bet og Winston sem koma frá Fíla-
delfíu í Bandaríkjunum sögðu að
ferðin hefði verið frábær í alla staði
og einstök upplifun. „Þetta var
virkilega gaman. Við höfum ekk-
ert þessu líkt á okkar heimaslóð-
um. Skemmtilegast var að smakka
hörpudiskinn og sjá lundabyggð-
ina á síðasta áfangastað ferðarinn-
ar.“ Frönsk feðgin tóku í sama
streng en faðirinn var mjög hrifinn
af ferðinni. „Við bókuðum ferðina
í morgun og við sjáum svo sann-
arlega ekki eftir því. Þetta var allt
mjög fallegt og áhugavert.“
Að lokum var Særún svo bundin
við bryggju í Stykkishólmi og far-
þegar yfirgáfu skipið alsælir með
upplifunina af náttúru Breiðafjarð-
ar. jsb
Pétur Ágústson framkvæmdastjóri Sæferða og skipstjóri á Særúnu í brúnni.
Skelfiskur og aðrar sjávarlífverur voru veiddar í ferðinni og sýndar farþegum.
Hér sést starfsmaður Sæferða sýna Aroni Kristjánssyni handboltaþjálfara og fjöl-
skyldu krabba sem kom upp með aflanum.
Yngsta farþega í ferðinni fannst skel
hörpudisksins mun betri en kjötið.