Læknablaðið - 15.01.2002, Qupperneq 46

VIOXX
MSD 990068 TÖFLUR MOIAH
Virkt innihaldscfni: 12,5 mg eða 25 mg rofekoxib. Töflumar inni-
halda laktósu. Ábendingar: Meðferð viö cinkennum af völdum
slitgigtar. Skammtar: Ráðlagður upphafsskammtur er 123 mg
einu sinni á dag. Hámarksskammtur á dag er 25 mg. Aldraðir:
Cæta skal varúðar þegar dagskammturinn er aukinn úr 12,5 mg í
25 mg hjá öldruðum. Skert nýrnastarfsemi: Skammta þarf ekki að
aðlaga hjá sjúklingum með kreatínín klcrans 30-80 ml/mín. Skert
lifrarstarfsemi: Sjúklingum með væga skerðingu á lifrarstarfsemi
(Child-Pugh gildi 5-6) skal ekki gefa meira en minnsta ráðlagðan
skammt, 12,5 mg einu sinni á dag. Frábcndingan Rófekoxíb er
ekki ætlað: Sjúklingum sem hafa þekkt ofnæmi fyrir einhverjum af
innihaldsefnum lyfsins. Sjúklingum með virkan sársjúkdóm í
mcltingarvcgi eða blæðingu í meltingarvegi. Sjúklingum með
miðlungsalvarlega eða verulega skcröingu á lifrarstarfsemi
(Child-Pugh gildi 2 7). Sjúklingum með áætlaðan kreatínín klerans
< 30 ml/mín. Sjúklingum sem hafa haft einkenni astma, bólgu í
nefslímhúð, sepa i nefslímhúð, ofsabjúg eða ofsakláða cftir inn-
töku acetýlsalicýlsýru eða annarra bólgueyðandi verkjalyfja. Ttl
notkunar á síðasta þriðjungi meðgöngu eða meöan á brjóstagjöf
stendur. Sjúklingum með bólgusjúkdóm I þörmum. Sjúklingum
meö langt gengna hjartabilun.
Varnaðarorð og varúðarreglur: Þegar blóðflæði um nýru er
minnkað getur rófekoxíb dregið úr myndun prostaglandína og
með því minnkað blóðflæði um nýru enn meira og þannig valdið
skcrðingu á nýmastarfsemi. Þeir sem eru í mestri hættu m.t.t.
þessa eru sjúklingar sem hafa verulega skerta nýmastarfsemi fyr-
ir, hjartabilun sem líkaminn hefur ekki náð að bæta upp, og sjúk-
lingar með skorpulifur. Hafa skal eftirlit með nýmastarfsemi
slíkra sjúklinga. Gæta skal varúðar þcgar meðferð er hafin hjá
sjúklingum með verulegan vökvaskort. Ráölegt er að bæta slíkan
vökvaskort upp áður en meðferð með rófekoxíbi er hafin. Eins og
á við um önnur lyf sem koma í veg fyrir myndun prostaglandína,
hafa vökvasöfnun og bjúgur átt sér stað hjá sjúklingum á rófe-
koxíb meðferð. Þar sem meðferö með rófekoxíbi getur leitt til
vökvasöfnunar skal gæta varúðar hjá sjúklingum sem hafa fengið
hjartabilun, truflanir á starfsemi vinstri slegils eða háan blóðþrýst-
ing og einnig hjá sjúklingum sem hafa bjúg fyrir, af einhverjum
öðrum orsökum. Eftirlit skal haft með öldruðum og sjúklingum
með truflanir á nýma-, lifrar-, eða hjartastarfsemi, þegar þeir eru á
rófckoxíb meðferð. 1 klínískum rannsóknum fengu sumir slitgigt-
arsjúklinganna sem voru á rófekoxíbi meðferð rof, sár eða blæð-
ingar f meltingarveg. Sjúklingar sem áður höfðu fengið rof, sár eða
blæöingar og sjúklingar sem voru eldri en 65 ára virtust vera í
meiri hættu á að fá fyrmefndar aukaverkanir. Þegar skammturinn
fer yfir 25 mg á dag, eykst hættan á einkennum frá meltingarvegi,
sem og hættan á bjúgi og háum blóðþrýstingi. Hækkanir á ALAT
og/eða ASAT (u.þ.b. þreföld cðlilcg efri mörk, eða meira) hafa
verið skráðar hjá u.þ.b. 1% sjúklinga I klínískum rannsóknum á
rófekoxíbi. Ef sjúklingur fær einkenni sem bcnda til truflana á lifr-
arstarfscmi, eða niðurstöður úr lifrarprófum em óeðlilegar, skal
hætta rófekoxíb meðferð ef óeðlileg lifrarpróf eru viðvarandi (þre-
föld cðlilcg efri mörk). Rófekoxíb getur dulið hækkaðan líkams-
hita. Notkun rófekoxíbs, sem og allra annarra lyfja sem hamla
COX-2, er ekki ráðlögð hjá konum sem eru að reyna að verða
þungaðar. Böm: Rófekoxíb hefur ekki verið rannsakað hjá bömum
og skal aöeins gefið fullorðnum. Magn iaktósu í hverri töflu er lík-
lega ekki nægilegt til þess að framkalla cinkenni laktósuóþols.
Milliverkanir: Hjá sjúkiingum sem náð höfðu jafnvægi á langvar-
andi warfarín meðferð varð 8% lenging á prótrombíntíma í tengsl-
um við daglcga gjöf 25 mg af rófekoxíbi. Því skal hafa nákvæmt
eftirlit með prótrombíntíma hjá sjúklingum sem eru á warfarín
meðferð þegar rófekoxíb meðferð er hafin. Hjá sjúklingum með
vægan eða miölungsmikinn háþrýsting, varð örlítil minnkun á
blóðþrýstingslækkandi áhrifum í tengslum við samhliða gjöf 25
mg af rófekoxíbi á dag og ACE-hemils í 4 vikur, miðað við áhrifin
af ACE-hemlinum eingöngu. Hvað varðar önnur lyf sem hamla
cýclóoxýgenasa, þá getur gjöf ACE-hemils samhliða rófekoxíbi,
hjá sumum sjúklingum með skerta nýmastarfsemi, leitt til enn
meiri skerðingar á nýmastarfsemi, sem þó gcngur venjulega til
baka. Þessar milliverkanir ber að hafa í huga þegar sjúklingar fá
rófekoxfb samhliða ACE-hemlum. Notkun bólgueyðandi verkja-
lyfja samhliöa rófekoxíbi gæti einnig dregið úr blóðþrýstingslækk-
andi verkun bcta-blokka og þvagræsilyfja sem og annarra verkana
þvagræsilyfja. Forðast skal samhliða gjöf stærri skammta af
acetýlsalicýlsýru eða bólgueyðandi verkjalyfja og rófekoxíbs.
Samhliða gjöf cýklósporíns eða takrólímus og bólgueyðandi
verkjalyfja getur aukið eiturverkanir cýklósporíns eða takrólímus
á nýru. Eftirlit skal hafa með nýmastarfsemi þcgar rófekoxfb er
gefið samhliða öðru hvoru þessara lyfja. Áhrif rófekoxíbs á lyfja-
hvörf annarra lyfja: Blóðþéttni litíums getur aukist af völdum
bólgueyðandi verkjalyfja Hafa ber í huga þörf fyrir viðeigandi eft-
irlit með eiturverkunum tengdum metótrexati þegar rófekoxib er
gefiö samhliða metótrexati. Engar milliverkanir við dígoxín hafa
komið fram. Gæta skal varúðar þegar rófekoxíb er gefið samhliða
lyfjum sem umbrotna fyrst og fremst fyrir tilstilli CYP1A2 (t.d.
teófyllfni, amitryptilíni, tacríni og zi!eútoni).Gæta skal varúðar
þegar lyfjum sem umbrotna fyrir tilstilli CYP3A4 er ávísað sam-
hliða rófekoxíbi. í rannsóknum á milliverkunum lyfla, hafði rófe-
koxfb ckki klínfskt mikilvæg áhrif á lyfjahvörf prednisóns/predn-
isólons eða getnaðarvamartaflna (etinýlöstradíóls/norethindróns
35/1). Áhrif annarra lyfja á lyfjahvörf rófekoxíbs: Þegar öflugir
cýtókróm P450 innleiðarar eru ekki til staöar, er CYP-hvatt umbrot
ekki meginumbrotsleið rófekoxíbs. Engu aö síður olli samhliða
gjöf rófekoxíbs og rífampíns, sem er öflugur innleiðari CYP ens-
íma, u.þ.b. 50% lækkun á blóðþéttni rófekoxfbs. Því skal íhuga að
gefa 25 mg skammt af rófekoxíbi þegar það er gefið samhliða lyfj-
um sem eru öflugir innleiðarar umbrots í lifur. Gjöf ketókónazóls
(öflugur CYP3A4 hemill) hafði ekki áhrif á lyfjahvörf rófekoxíbs í
blóði. Címetidfn og sýruhamlandi lyf hafa ekki klínískt þýðingar-
mikil áhrif á lyfjahvörf rófekoxíbs. Meöganga og brjóstagjöf:
Notkun rófekoxíbs, sem og allra annarra lyfja scm hamla COX-2,
er ekki ráðlögð hjá konum sem eru að reyna að verða þungaðar.
Rófekoxíb á ekki að nota á síðasta þriðjungi meðgöngu þar sem
það gæti, eins og önnur lyf sem hamla myndun prostaglandina,
dregið úr samdrætti legs í fæðingu og valdið ótímabærri lokun á
slagæðarás. Notkun rófekoxíbs hefur ekki verið rannsökuð hjá
þunguðum konum í fullnægjandi samanburðarrannsóknum og
skal því ekki nota lyfið á fyrstu tveimur þriðjungum meðgöngu
nema væntanlegt gagn af meðferöinni réttlæti mögulega áhættu
fyrir fóstriö. Ekki er vitað hvort rófekoxíb skilst út í brjóstamjólk,
en það skilst út f mjólk tilraunadýra. Konur sem eru á rófekoxíb
meðferð ættu ekki að hafa böm á brjósti. Aukaverkanir. Eftirfar-
andi lyfjatengdar aukaverkanir voru skráðar, af hærri tíðni en þeg-
ar um lyfleysu var að ræða, í klínískum rannsóknum hjá sjúkling-
um sem fengu 12,5 mg eða 25 mg af rófekoxfbi f allt að sex mán-
uði. Algengar (>1 %): Almennar: Bjúgur.vökvasöfnun, kviðverkir,
svimi. Hjarta- og æðakerfi: Hár blóðþrýstingur. Meltingarfæri:
Brjóstsviði, óþægindi í efri hluta kviðar, niðurgangur, ógleði, melt-
ingartruflanir. Taugakerfi: Höfuðverkur. Húð: Kláði. Sjaldgæfar
(0,1-1 %): Almennar: Þreyta/máttleysi, uppþemba, brjóstverkur.
Meltingarfæri: Hægðatregða, sár í munni, uppköst, vindgangur,
nábítur. Augu, eyru, nef og kok: Eymasuð. Efnaskipti og næring:
Þyngdaraukning. Stoðkerfi: Sinadráttur. Taugakerfi: Svefnleysi,
svefnhöfgi, svimi.Geðræn einkenni: Geðdeyfð, minnkuð andleg
skerpa. öndunarfæri: Andþyngsli. Húö: Útbrot, atópískt eksem.
Að auki hafa væg ofnæmisviðbrögð verið skráð í sjaldgæfum til-
vikum í klínískum rannsóknum.Aukaverkanir voru svipaðar hjá
sjúklingum sem fengu rófekoxíb í eitt ár eða lengur. Breytingar á
niðurstööum blóð- og þvagrannsókna: Algengar (>1 %): Hækk-
un á ALAT, lækkun á hematókrít, hækkun á ASAT. Sjaldgæfar
(0,1-1 %): hækkun á þvagefni, lækkun á hemóglóbíni, hækkun á
kreatíníni, Hækkun á alkalískum fosfatasa, prótein í þvagi, fækk-
un rauðra og hvítra blóðkoma. Eftirtaldar alvarlegar aukaverkan-
ir hafa verið skráðar í tengslum við notkun bólgueyðandi verkja-
lyfja og ekki er hægt að útiloka þær í tengslum við rófekoxíb: Eit-
urverkanir á nýru, þ.á m. millivefs nýmabólga nýrungaheilkenni
(nephrotic syndrome) og nýmabilun; eiturverkanir á lifur, þ.á m.
lifrarbilun og lifrarbólga; eiturverkanir á meltingarfæri, þ.á m. rof,
sár og blæðingar; eiturverkanir vegna of mikils blóðrúmmáls, þ.á
m. hjartabilun og bilun í vinstri slegli; aukaverkanir á húð og slím-
húðir og alvarleg viðbrögð í húð. Eins og á við um bólgueyðandi
verkjalyf geta alvarlegri ofnæmisviðbrögð átt sér stað þ.á m.
bráðaofnæmi án þess að viðkomandi hafi áður fengið rófekoxíb.
Pakkningar og vcrð (desember, 2000): Töflur 123 mg og 25 mg:
14 stk. 2756 kr. 28 stk. 4888 kr. 98 stk. 14555 kr Afgreiðsla: Lyfseð-
ilsskylda, Greiösluþátttaka: E. Handhafi markaðsleyfis: Merck
Sharp & Dohme B.V., Haarlem, Holland. Umboðsaðili á Islandi:
Farmasfa ehf, Síðumúla 32,108 Reykjavík.
^ MERCK SHARP& DOHME
FARMAS/A ehf.
EINÁDAG
ÍTHKM
(rófekoxíb, MSD)
Sértækt - Áhrifaríkt - Einfalt