Læknablaðið - 15.09.2003, Qupperneq 60

UMRÆÐA & FRÉTTIR / LÖG UM SJÚKLINGATRYGGINGU
Að áliti sérfræðings utan TR var vel að aðgerð
staðið og tjónið væri hvorki unnt að fella undir 1., 2.
né 3. tölulið 2. gr. STL. Varðandi 4. tölulið 2. gr. var
tilgreint að við þessar aðgerðir væri leki frá maga eða
magastúf þungvægasti fylgikvilli aðgerðanna og
heildartíðni leka frá maga, skeifugörn eða görn í til-
vitnuðum fræðigreinum samanlagt í 3,75% tilvika.
Fylgikvillinn væri því ekki svo sjaldgæfur að unnt
væri að fella hann undir 4. tl. 2. gr.
Úrskurðarnefnd leitaði eftir upplýsingum um
fæðugjöf til sjúklings og fékk bréf frá sjúkrahúsi með
ítarlegum upplýsingum um vökva- og fæðugjöf til
sjúklings, sem fór á létt fæði á fimmta degi eftir að-
gerð án þess að verða meint af. Úrskurðarnefnd ósk-
aði einnig eftir upplýsingum frá sjúklingi um það
hvort hann teldi sig hafa orðið fyrir varanlegu tjóni
eða náð bata, og ef sjúklingur teldi sig hafa orðið fyrir
varanlegu tjóni að lagt yrði fram læknisvottorð þar
sem afleiðingum væri lýst. Engin skrifleg viðbótar-
gögn bárust frá sjúklingi.
Niðurstaða úrskurðarnefndar var að ekki yrði
ráðið af gögnum málsins að mistök hefðu átt sér stað
við næringu sjúklings. Bótaskyldu samkvæmt 1. tölu-
lið var hafnað og ekki talið að töluliðir 2 og 3 ættu
við. Úrskurðarnefndin tiltók sérstaklega að sam-
kvæmt 4. tölulið skuli greiða bætur ef tjón sem hlýst
af sýkingu er meira en svo að sanngjamt sé að sjúk-
lingur þoli það bótalaust, og að í lagaákvæðinu séu
gefin viðmið þar að lútandi:
a. líta skal til þess hve tjónið er mikið.
b. líta skal til sjúkdóms og heilsufars viðkomandi
að öðru leyti.
c. taka skal mið af því hvort algengt sé að tjón
verði af umræddri meðferð.
d. hvort eða að hve miklu leyti mátti gera ráð fyrir
að hætta væri af slíku tjóni.
Viðurkennt var að sjúklingur hefði orðið fyrir
tjóni í kjölfar aðgerðar en ekki yrði annað ráðið af
gögnum málsins en að aðgerðin hafi náð tilgangi
sínum, þrátt fyrir tímabundna erfiðleika í kjölfarið.
Að mati nefndarinnar hafði kærandi ekki orðið fyrir
miklu tjóni í skilningi 4. töluliðar 2. gr. laga um sjúk-
lingatryggingu. Niðurstaða nefndarinnar var sú að
þrátt fyrir að sýking í kjölfar aðgerðar hafi valdið
kæranda miklum tímabundnum erfiðleikum væri
bótaskylda samkvæmt lögum um sjúklingatryggingu
ekki fyrir hendi.
Fylgikvillar eftir lyfjagjöf vegna illkynja sjúkdóms.
Bótaskylda ekkifyrir hendi
Kvörtun 57 ára sjúklings um örvefsmyndun, þrota og
vöðvabólgu í hægri handlegg eftir lyfjagjöf með lyf-
inu Epirubicin vegna meðferðar við krabbameini.
Að áliti sérfræðings utan TR var um að ræða afar
fágæta aukaverkun lyfsins. Lyf af þessum lyfjaflokki
hefðu vel þekkta, mikla vefjaertingu í för með sér en
viðbragð það sem sjúklingur sýndi við lyfjagjöfinni
væri hins vegar langt umfram þessar þekktu hliðar-
verkanir. Ekki var talið að lyfið hafi verið ranglega
gefið þó síðari lyfjagjafir hafi verið þynntar enn frek-
ar þegar í ljós komu hliðarverkanir lyfjagjafarinnar.
Úrskurðarnefnd leitaði eftir og fékk upplýsingar
um lytjabrunna og reglur varðandi uppsetningu þeirra.
Samkvæmt 3. mgr. 3. gr. laga um sjúklingatrygg-
ingu greiðast bætur ekki ef rekja má tjón til eiginleika
lyfs sem notað er við rannsókn eða sjúkdómsmeð-
ferð. Eini möguleiki til bótaskyldu vegna afleiðinga
lyfjagjafar er ef mistök hafa átt sér stað við lyfjagjöf
eða ef beita hefði mátt annarri jafngildri meðferð
sem ekki hefði haft í för með sér sambærilega hættu á
aukaverkunum.
Niðurstaða úrskurðarnefndar var að í máli þessu
væri verið að leita lækninga við mjög alvarlegum
veikindum. Meðferð hefði verið í samræmi við venju
í sambærilegum tilvikum. Eðlilegt og forsvaranlegt
hefði verið að gefa lyfið Epirubicin þrátt fyrir þekkt-
ar aukaverkanir. Viðbrögð starfsfólks við hliðarverk-
unum voru eðlileg. Ekki var tilefni til þess að þynna
lyfið frekar fyrr en sýnt var hve alvarleg viðbrögð
sjúklings voru. Skilyrði fyrir bótaskyldu voru ekki
talin vera fyrir hendi.
Meðferð við hjartasjúkdómi. Máli vísað frá, bótarétt-
ur ekki fyrir hendi
Kvörtun fullorðins afkomanda 80 ára sjúklings um
ófullnægjandi meðferð á heilsugæslustöð og á Land-
spítala við hjartasjúkdómi sjúklings sem lést nokkr-
um vikum síðar eftir hjartaáfall.
Ekki var leitað eftir sérfræðiáliti utan TR. Úr-
skurðarnefnd vísaði málinu frá þar sem kærandi átti
ekki bótarétt samkvæmt lögunum. Þeir sem eiga
bótarétt eru annars vegar sjúkhngar sem verða fyrir
heilsutjóni og hins vegar þeir sem missa framfæranda
við andlát slíkra sjúklinga.
Fylgikvillar eftir svuntuaðgerð. Bótaskylda ekki fyrir
hendi
Kvörtun 33 ára sjúklings um sýkingu og sáramyndun
eftir svuntuaðgerð á kvið sem tók nokkurn tíma að
ráða bót á.
Að áliti sérfræðings utan TR var ærin ástæða til
þess að framkvæma aðgerðina, rétt var að henni stað-
ið og hún gerð á viðurkenndri stofnun. Sýking kom í
skurðsárið og fékk sjúklingur viðeigandi meðferð og
góðan stuðning vegna þessa. Samfara aðgerðinni
voru þó talsverðar líkur á sýkingu vegna afleiðinga
slyss, tíðra sýkinga í nára og húðfellingu, sýkinga
áður í kjölfar skurðaðgerða og vegna reykinga.
Úrskurðarnefndin taldi að eðlilega hafi verið stað-
ið að aðgerðinni og meðferð við sýkingunni þegar
hún kom upp. Meðferðin hafi vissulega tekið
nokkurn tíma en hafi verið viðeigandi og skilað ár-
angri. Bótaskylda samkvæmt 1. tölulið kæmi því ekki
704 Læknablaðið 2003/89