Læknablaðið - 15.06.2007, Blaðsíða 28

YFIRLITSGREIN / INNANKÚPUÞRÝSTINGUR
Mynd 1. TS mynd af heila
sýnir staðbundið háþéttni-
svœði hœgra megin við
fjórða heilahólf (hvít ör).
eðlileg og engin merki fundust um hnakkastíf-
leika. Blóðhagur, sölt, blóðsykur, kreatínín og
CRP voru eðlileg. Tölvusneiðmynd (TS) af höfði
(mynd 1) vakti grun um blæðingu eða fyrirferð í
hægri heilastilk (pedunculus cerebri). Því var gerð
segulómun (SO) af höfði með og án skuggaefnis.
Breytingin í hægri heilastilk var óljós, hugsanlega
blóðæxli (hemangioma) eða stækkun og tilfærsla
á æðuflækju (plexus choroideus), en þetta var talið
vera tilfallandi og ótengt einkennum sjúklings
(mynd 2). SÓ sýndi einnig útbreidda skuggaefn-
isupptöku í heilahimnum sem náði niður á háls-
mænu (mynd 3). Mænuvökvaþrýstingur var ekki
mælanlegur og fékkst mænuvökvi með því að reisa
höfðalag sjúklings. Mænuvökvarannsókn (tafla
( \
I
Mynd 2. (a) SÓ af heila sýndi aukið segulskin á T2 myndröð hœgra megin við fjórða
heilahólf (hvít ör). (b) Sýndi upphleðslu í œðahimnu á Tl myndröð eftir skuggaefnisgjöf
(hvít ör).
Tafla 1. Mænuvökvi.
Rauð blóðkorn 340 xl06/L 0
Prótín 1021 mg/L 150-600
Sykur 2,8 mmól/L 2,4-4,3
I) sýndi hækkun á prótínum en engin merki um
bólgu eða sýkingu. Ræktanir á mænuvökva voru
neikvæðar. í ljósi þessa þótti líklegast að sjúkling-
ur hefði höfuðverk vegna mænuvökvaleka. Gerð
var mænugangarannsókn með skuggaefni og eft-
irfylgjandi TS rannsókn af öllum mænugangi strax
þar á eftir.TS sýndi leka á mænuvökva frá annarri
hálstaugarót (Cl- C2) hægra megin og skugga-
efnistaum þaðan yfir í skuggaefnispoll aftan við
mænusekkinn (mynd 4). Sjúklingur var meðhöndl-
aður með koffeintöflum, 500 mg þrisvar á dag
auk verkja -og ógleðistillandi lyfja eftir þörfum.
Gerð blóðbót með 20 ml af blóði yfir annarri háls-
taugarót daginn eftir. Höfuðverkurinn minnkaði
en hvarf ekki. Sjúklingur var orðinn rólfær og út-
skrifaðist heim á níunda degi. Fjórum dögum síðar
jókst höfuðverkurinn aftur. Sjúklingur var lagður
inn á ný og blóðbót gerð daginn eftir á sama ut-
anbastsbili. Árangur hennar var takmarkaður og
var því gerð önnur bót með trefjalími (fibrinogen;
Tissel®) á sama stað sex dögum síðar. Sjúklingur
var höfuðverkjalaus í um sólarhring, en þá tók
verkurinn sig upp aftur. TS mynd af mænuholi
með skuggaefni var endurtekin, en hún sýndi
nú mænuvökvaleka við áttundu hálstaugarót og
fyrstu brjósttaugarót vinstra megin (mynd 5) en
enginn leki sást frá annarri hálstaugarót hægra
megin. í kjölfarið var gerð blóðbót við áttundu
hálstaugarót og fyrstu brjósttaugarót vinstra
megin. Við þetta löguðust einkenni mikið og út-
skrifaðist hún heim á 16. degi frá þeirri innlögn.
Lagðist aftur inn fimm dögum síðar, þar sem höf-
uðverkur hafði versnað. Verkurinn var þó minni
en áður, en töluverð ógleði auk suðs og hellu fyrir
eyrum var til staðar. Gerð var ný bót með vefjalími
yfir áttundu hálstaugarót og fyrstu brjósttaugarót
vinstra megin þremur dögum síðar. Við þetta urðu
einkenni sjúklings betri og útskrifaðist hún heim.
Hún lagðist þó enn inn þremur dögum síðar vegna
versnandi stöðubundins höfuðverkjar. Gerð var
SÓ af hálshrygg og efri hluta brjósthryggjar sem
sýndi blóðbót aftan við fyrstu brjósttaugarót en
ekki aftan við áttundu hálstaugarót vinstra megin
(mynd 6). Því var sett trefjalím yfir þá hálstaugarót.
Eftir það var sjúklingur með óþægindatilfinningu
í höfði við langvarandi upprétta stöðu en engan
höfuðverk. Ógleði og suð fyrir eyrum var enn til
staðar. Sjúklingur fór því aftur í TS mænuhols-
myndatöku af hálshrygg sem hluti af undirbúning
fyrir opna skurðaðgerð en rannsóknin sýndi nú
488 Læknablaðið 2007/93