Víkurfréttir - 16.02.2012, Blaðsíða 12

12 FIMMTUdagUrInn 16. FEBrúar 2012 • VÍKURFRÉTTIR
Stundum er ég búin að ákveða með góðum fyrirvara um hvað pistlarnir
mínir eiga að fjalla og þannig var það einmitt þessa vikuna. Ég hafði frekar
mikið að gera í síðustu viku og því var ég búin að
ákveða að ég skyldi gefa mér tíma á sunnudaginn
til að skrifa. Á laugardeginum kom boð frá frænda
mínum um afmælisveislu á sunnudeginum í tilefni
af 19 ára afmæli hans. Hum, nú voru góð ráð dýr,
ég sem ætlaði að skrifa greinina og gera ýmislegt
annað á þessum eina frídegi þessa vikuna og áttaði
mig á því að aksturinn einn og sér í höfuðborgina
og veislan sjálf tækju lungað úr deginum. Ég tók því
upp símann á hádegi á sunnudeginum og hringdi
í frænda og tilkynnti að sökum anna þá kæmist ég
ekki í afmælið hans. Hann var svekktur, mjög svekktur, en kvaddi mig með
þessum orðum: það verður þá bara fámennt en góðmennt.
Ég settist niður og byrjaði að skrifa pistilinn sem þessa vikuna átti að fjalla um
hvernig við forgangsröðum í lífi okkar – þegar ég áttaði mig á mótsögninni sem
fólst í því að sleppa afmælinu. Ef það er eitthvað sem ætti að hafa forgang í
mínu lífi – þá er það fjölskyldan mín, frábæra „ítalska“ fjölskyldan mín!
Til að fyrirbyggja allan misskilning þá rennur ekki ítalskt blóð í æðum mínum
né minnar fjölskyldu en foreldrar mínir höfðu mikið dálæti á öllu sem kom frá
Ítalíu, hvort sem það var Páfinn, maturinn eða menningin og með árunum hef
ég gert mér betur og betur grein fyrir því hversu mikil gleði fylgir því fjölmenn-
ingarlega uppeldi sem við fengum hjá mömmu og pabba. Ítalska hefðin fylgir
okkur enn – þótt mikið vanti eftir að foreldrar mínir féllu frá en uppskriftin að
góðu ítölsku kvöldi í fjölskyldunni minni er einföld: matur, hlátur, grátur, dans og
dúndur stuð....... ekkert flóknara en það. Hér í gamla daga þegar við fjölskyldan
komum saman sauð mamma stóran pott af spaghettí, bakaði yndislegt brauð
og sá til þess að það væri örugglega til nóg handa öllum. Yngsta kynslóðin var
fóðruð með smekk framan á bringuna – en við vorum mislengi að eldast – og
svo var bara að njóta.......já og tala, hlæja, skiptast á skoðunum og reyna að
sannfæra fjöldann um að það sem þú sagðir var algjörlega það eina rétta. Þessi
hefð hefur haldist mikið til óbreytt – það sem hefur tekið einhverjum breytingum
er matseðillinn. Það er þó alltaf ein ófrávíkjanleg regla og hún er sú að þeir sem
búa til matinn séu meðvitaðir um að hann verður aldrei betri eða verri en það
sem er sett í hann hverju sinni. Þrátt fyrir að spaghettí bolognese eigi enn sinn
fasta sess þá sligar nú borðið allskyns réttir sem hver og ein fjölskylda hefur
útbúið með mikilli ástríðu. Til að gefa ykkur hugmyndir um Pálínuboð hjá okkur
þar sem allir koma með eitthvað á borðið væri ekki ólíklegt að þar mætti finna
ítalskar kjötbollur með villtu sérvöldu og ævintýralegu kryddi, humarpasta með
slatta af óborganlegum húmor, kjúklinga pennepasta með litríkum blæ, lasagne
með leynisósu, þrjár tegundir af yndislegu nýbökuðu brauði, tiramisu sem tryllir
lýðinn og ís með ómótstæðilegri heitri súkkulaðisósu.
Fjölskyldan nýtur þess að borða matinn, skiptast á skoðunum og við erum löngu
búin að læra það að til þess að komast að þá verður maður að tala hátt. Við
erum líka meðvituð um að það er ekki auðvelt að setjast niður í fyrsta skipti með
þessari fjölskyldu. Sem dæmi má nefna að þá bauð ég einu sinni manni sem
ég var að hitta í stuttan tíma í eitt slíkt boð. Sá var alinn upp í lítilli fjölskyldu og
hafði ekki mikla reynslu af „svona“ boðum. Hann settist niður og beið eftir því að
það yrði sagt „gjörið svo vel“ en áttaði sig ekki á að hann þurfti að hlusta „mjög
vel“ eftir því sem þarna fór fram og einhvers staðar í látunum sagði gestgjafinn
„þið megið bara byrja“. Manngreyið sat bara og beið og svo fór að hann fékk
ekkert að borða og svei mér þá ef hann situr ekki einhvers staðar enn og bíður
(ok hann fékk að borða, en hitt hljómar svo fyndið). Í þessum hóp læra allir
mjög ungir að þeir verða að bjarga sér sjálfir – sem er jú gott veganesti út í lífið.
Ungur fjölskyldumeðlimur sagði í einni veislunni „ég ætla að hlaupa og ná mér í
mat“, sem getur stundum borgað sig. Við tökum okkur sjálf ekki of alvarlega og
erum ekkert að flækja hlutina. Við hittumst til að borða, hlæja, tala, tala, tala, og
erum meðvituð um að það er alls ekki sjálfgefið að eiga „svona“ fjölskyldu.
Ég þurfti ekkert að hugsa mig frekar um þar sem ég sat og ætlaði að skrifa
„formlegan“ pistil um forgangsröðun í lífinu. Henti mér út í bíl, dreif mig í
afmælið í rVK og deili í staðinn persónulegri upplifun minni af fólkinu mínu sem
ætti alltaf að hafa forgang, þrátt fyrir pistlaskrif, maraþonhlaup, tiltekt og önnur
„mikilvæg“ verkefni í lífi mínu. Frændi minn minnti mig á þetta þegar ég mætti
í afmælið, en hann tók utan um frænku sína, þakkaði henni fyrir komuna og
sagði: anna Lóa mín, þú hefur þá alla vega eitthvað til að skrifa um, t.d. frábæru
fjölskylduna þína! Til hamingju með 19 árin elsku frændi og takk fyrir að minna
mig á hvað það er sem skiptir máli í lífinu!
Buona fortuna!
Anna Lóa felice figlia
Famiglia italiana
Holtaskóli náði þeim eftir-tektaverða árangri síðast-
liðið haust að 4. bekkingar skól-
ans náðu bestum árangri allra
á landinu í stærðfræði á sam-
ræmdum prófum. Í þeim prófum
voru nemendur Holtaskóla einnig
yfir landsmeðaltali í 4 greinum
af 7 sem er besti árangur skólans
til þessa. Miklar umbreytingar
hafa átt sér stað undanfarin ár í
skólastarfinu í Holtaskóla og er
árangurinn eftir því. Þær Bryndís
Gísladóttir og Lóa Rut Reynis-
dóttir kenna nemendum 4.
bekkjar en þær settust niður með
blaðamanni Víkurfrétta í vikunni
og fræddu hann um starfið sem á
sér stað í skólanum.
Þær stöllur Bryndís og Lóa Rut hafa
báðar verið að kenna um nokkurt
skeið. Lóa Rut hefur verið með
nemendurna sem nú eru í 4. bekk
frá því að þau hófu skólagöngu
sína en þetta er annar veturinn
hjá Bryndísi í Holtaskóla en hún
kenndi áður í Heiðarskóla.
„Hér hefur átt sér stað mikil vinna.
Við á yngsta stigi höfum unnið í
teymum þar sem samstarf milli
bekkja og árganga er mikið,“ segir
Lóa. Gert er ráð fyrir því að börnin
nái 80% árangri á könnunarprófum
sem tekin eru reglulega en ef nem-
endur eru undir þeim viðmiðum
er þeim veitt ítarlegri aðstoð til að
ná fyrirliggjandi markmiðum. Sú
aðstoð felst í því að nemendur fá
ítarefni bæði í skólanum og heim,
auk þess sem sérstaklega er hlúð að
þeim nemendum sem þurfa aukna
aðstoð. Grunnskilningurinn er
því ávallt hafður að leiðarljósi og
ekki vaðið áfram. Þær Bryndís og
Lóa segja markmiðin hafa verið að
ná 80% og það tókst síðasta haust
þegar að 4. bekkur í Holtaskóla
náði hæstu einkunn á landinu í
samræmdum prófum í stærðfræði,
eða 8,1 sem er töluvert yfir lands-
meðaltali sem var 6,5.
„Það hefur verið skýr stefna skólans
síðustu ár að bæta námsárangur.
Við fórum sérstaklega að huga að
stærðfræðinni fyrir nokkrum árum
og nú er erum við að uppskera ár-
angurinn af því. Við erum að vinna
sömu vinnu með íslenskuna og
vonumst til þess að það skili sama
árangri áður en langt um líður en
Holtaskóli náði 10. besta árangri 4.
bekkinga í íslensku á síðastliðnum
samræmdu prófum. „Það er von
okkar að þetta skili sér á sama hátt í
íslenskunni“ segir Bryndís.
Sífellt er verið að endurmeta
kennsluaðferðir og lögð áhersla á
að kenna bara það sem skiptir máli
og það sem virkar. Aðferðum sem
ekki skila árangri er ýtt til hliðar.
„Það er sífelld þróun í skólastarfi og
við verðum að vera á tánum gagn-
vart því sem virkar og því sem ekki
er að skila sér eins vel.“
Gott samstarf við foreldra
„Það hefur verið afar gott samstarf
við foreldra og hefur það skilað sér
í auknum árangri,“ en foreldrar sem
eiga börn í 1. bekk fara á lestrar-
þjálfunarnámskeið hjá Guðbjörgu
Rut Þórisdóttur lestrarfræðingi og
þar er grunnurinn lagður enda er
lestur undirstaða alls náms. „Þar
kemur greinilega í ljós hve hlutur
foreldranna er mikilvægur í starf-
inu. Holtaskóli er skólasamfélag
þar sem gott samstarf er fyrir öllu,“
en þær eru sammála um að þessi
árangur sem náðst hafi sé að miklu
leyti að þakka góðu samstarfi for-
eldra, kennara og nemenda.
Börnin hefja undirbúning fyrir
samræmdu prófin strax í 3. bekk
en þau eru ekki vön því að taka svo
löng próf eins og gefur að skilja.
Það þarf því að kenna börnunum
að takast á við svona veigamikið
verkefni. „Undirbúningur var vel
skipulagður og þegar að börnin
komu svo loks í prófin þá var þetta
ekkert mál. Við vorum búin að
leggja sérstaka áherslu á skipulögð
og góð vinnubrögð og að hugar-
farið skipti miklu máli. Við létum
þau alltaf vita að við hefðum fulla
trú á þeim og að þau væru algjör-
lega tilbúin í þetta verkefni. Þegar
svo í prófin var komið þá höfðu
börnin meiri áhyggjur af því hvað
þau ættu að koma með í nesti en af
prófinu sjálfu. Um leið og maður
sá það að krakkarnir voru meira að
spá í því hvort það mætti koma með
Subway eða sætindi þá varð okkur
ljóst að við þyrftum ekki að hafa
miklar áhyggjur af þeim,“ segja þær
stöllur með bros á vör.
„Skólarnir á Suðurnesjum eru nú í
sókn og það er gaman að taka þátt
í þeirri uppbyggingu,“ segja þær
Bryndís og Lóa að lokum.
›› Eftirtektarverður árangur 4. bekkjar Holtaskóla í Keflavík:
Sífellt er verið að end-
urmeta kennsluaðferðir
vf.is
Auglýsingasími
Víkurfrétta er 421 0001
Þær Bryndís Gísladóttir og Lóa Rut Reynisdóttir
kenna nemendum 4. bekkjar.