Tímarit Máls og menningar - 01.09.1938, Síða 8

verk Rauðra penna. Við fórum af stað með þá sem bókmenta-
rit eingöngu, er gæfi sýnisliorn af sögum og ljóðum og vekti
alhygli á góðum skáldskap. En þetta verður of þröngt starfsvið
fyrir þá nú, þegar þeir eru orðnir ársrit Máls og menningar.
Við hljótum að breyta Rauðum pennum meira i þá átt, að þeir
verði almennara rit, er tekur fyrir öll menningarmál, jafnt i
listum, félagsmálum og bókmenntum, allt sem efst er á baugi
árlega eða merkilegast þykir að vekja máls á.
Fagurfræði.
Skáldskapur eða rit í skáldlegum og listrænum búningi, bæk-
ur um listir, ferðasögur, æfisögur merkra manna, verður allt
af hið aðgengilegasta og vinsælasta efni, sem hægt verður að
bjóða íslendingum. Það lilýtur því einlægt að skipa tiltölulega
mikið rúm i útgáfustarfsemi Máls og menningar. Við viljum ein-
mitt ieggja ríka áherzlu á það, að viðhalda og glæða bókmennta-
skilning þjóðarinnar. Það hefir verið hennar erfðavenja og lífs-
unaður, að iðka skáldskaparleslur. Þessa gáfu ber henni einmitt
að þroska sem allra bezt, því að það eykur víðsýni og skilning.
Það kostar að fylgjast með og læra að meta á hverjum tíma
það bezta, sem til er i bókmenntunum. Við annað mega íslenzkir
lesendur ekki sætta sig. Mál og menning vill heldur ekki bjóða
þeim annað en úrval úr heimsbókmenntunum. Þessvegna tók-
um við t. d. þá ákvörðun, að gefa út árlega bók eftir Nóbels-
verðlaunahöfund. Þessvegna völdum við líka Móðurina eftir Gorki
sem eitt allra fegursta listaverkið úr bókmenntum heimsins. Það
getur varla fallið minna í hlut skáldskaparins árlega af útgáfu
Máls og menningar en tvær bækur. Það er ekki einungis er-
lendar skáldsögur, sem þarf að hugsa um, heldur líka þýdd ljóð,
íslenzkan skáldskap, bækur um listir o. fl.
Fræðirit um íslenzk efni.
Með þessu væri ráðstafað árlega þrem bókum af sex. En þá
eru eftir öll hin fræðilegu efni, t. d. fyrst og fremst rit um
íslenzka sögu, tungu og bókmenntir. Þrátt fyrir mikla starfsemi
i þessum greinum á undanförnum árum, þá vantar þar mjög
tilfinnanlega hentugar bækur fyrir almenning. Við eigum enga
samfellda fslandssögu, er brýtur af sér kenns'lubókarsniðið, enga
bókmenntasögu, ekkert rit um nútíðarmálið. Mál og menning
verður að leita til hinna beztu fræðimanna að fá samdar bæk-
ur um þessi efni, og er lika þegar farið til þess. Þegar þetta
6