Dagrenning - 01.08.1951, Blaðsíða 41
um og er þá enn beðið um fjárframlög og loks
endar þetta með reikningsjöfnunar fjárlögum.
við áramót. Nú eru fjárlög fyrir komandi ár
gerð samkvæmt lokaniðurstöðum síðasta árs
og fyrir því geta fjárlög hækkað um allt að
fimmtíu af hundraði á ári og fjárlagaupp-
liæð þrefaldast á tíu árum. Vegna þessara að-
ferða, sem stafa af skeytingarleysi goyanna,
eru rikisfjárhirzlur þeirra tómar, síðan hefst
lánaöldin og hún hefir þurrkað upp það,
sem eftir var, og gert öll ríki goyanna og þjóð-
banka þeirra gjaldþrota.
28. Þér skiljið fyllilega að þess konar fjár-
málaskipan, sem vér höfum kennt goyun-
um, getum vér sjálfir ekki notast við.
29. Alls konar lán bera vott um veikleika
ríkisins og skilningsskort á réttindum ríkis-
ins. Lánin vofa yfir höfðum stjórnandanna
eins og Damoklesarsverð.Þeir koma með fram
réttar hendur til bankanna og biðja um lán
í stað þess að leggja bráðabirgðaskatta á þegn-
ana. Utanríkislán eru eins og blóðíglur, sem
ríkið getur eigi losað sig við fyrr en þær
detta af sjálfkrafa eða ríkið hristir þær af sér,
en ríki goyanna rífa þær ekki af sér, þau
halda áfram að safna þeim á sig, svo að þau
hljóta að veslast upp af blóðmissi, sem þau
sjálf hafa búið sér.
30. Hvað eru svo lán í raun og veru, eink-
um utanríkislán? — Lán er skuldabréf, sem
ríkisstjóm gefur út og skuldbindur sig til
að greiða ákveðna vexti af árlega. Séu vextirn-
ir af láninu fimm af hundraði, greiðir ríkið
á tuttugu ámm, í vexti, jafnháa upphæð og
lánið var í upphafi, á fjörutíu árum greiðir
það upphæðina tvöfalda og á sextíu árum
greiðir það upphæðina þrefalda, en alltaf
heldur höfuðstóllinn áfram að vera ógreidd
skuld.
31. Það er auðsætt af þessum útreikningi
að með alls konar nefsköttum er ríkið að
hrifsa til sín síðustu aura fátækra skattgreið-
enda, til þess að greiða útlendum auðhring-
um vexti af lánum, sem það hefir tekið hjá
þeim, í stað þess að safna þessum aurum til
eigin afnota, án þess að bæta þar við vaxta-
byrðinni.
32. Meðan lánin voru einungis tekin inn-
anlands var aðeins verið að seilast eftir
peningum í vasa hinna fátæku og korna þeim
til hinna ríku. En þá er vér mútuðum þeim
mönnum, sem nauðsynlegir voru til þess að
flytja lánastarfsemina á erlendan vettvang,
tóku öll auðæfi ríkjanna að streyma í fé-
hirzlur vorar og goyamir allir fóm að greiða
oss skattpeninga.
33. Þótt konungarnir í hásætum goyanna
séu grunnhyggnir í stjómmálum, ráðherrar
mútuþægir og aðrir stjómendur skilnings-
vana í fjármálum, og þetta allt hafi hjálp-
ast að til þess að gera lönd þeirra skuldug oss
um upphæðir, sem algerlega er ókleift að
greiða, þá hefir því eigi verið komið í kring
án mikils erfiðis og mikilla peninga af vorri
hálfu.
34. Vér munum enga fjársöfnun levfa og
fyrir því verður engum ríkisskuldabréfum til
að dreifa, nema ríkisverðbréfum sem gefa
einn af hundraði í vexti, verða þá engir vextir
greiddir blóðsugum, sem nú sjúga í sig allt
fjármagn ríkjanna. Engum verður leyft að
gefa út skuldabréf öðrum en iðnfélögum,
sem ekki verða í vandræðum með að greiða
vextina af ágóða sínum. Ríkið hefir hins veg-
ar ekki hagnað af lánsfé á sama hátt og félög
þessi, það notar lánsfé sitt til eyðslu, en ekki
athafna.
35. Ríkisstjómin mun og kaupa skulda-
bréf af iðnfvrirtækjum og er þá orðið svo
um skipt að í stað þess að ríkið greiðir nú
skatta vegna lánastarfsemi, fer það að lána
fé sér til ábata. Þessi aðferð stöðvar auðsöfn-
un, ágóða sníkjudyra og iðjuleysi, sem allt
saman er oss gagnlegt hjá goyunum, meðan
þeir leika lausum hala, en ekki æskilegt undir
vorri stjóm.
DAGRENNING 39