Morgunblaðið - Sunnudagur - 04.01.2015, Blaðsíða 21

Hrefna og Björn við
klettinn fræga, Urulu,
inni í miðri Ástralíu.
4.1. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21
Þau voru á Filippseyjum um jól og áramót. „Við vorum fyrst tvo daga í Ma-
nila en keyrðum svo út á hrísgrjónaakra norðar í landinu, þar sem heitir
Banaui. Þar var allt mjög frumstætt en ótrúlega gaman að koma á svæðið.
Við fórum í tíu tíma rútuferð norður eftir á Þorláksmessu og þar var
margt um manninn: mjög margir að fara heim yfir jólin. Við fórum upp á
von og óvon því þarna er ekki netsamband og við höfðum ekki fengið
pöntun á hótelinu staðfesta, en það var bara hressandi og við lentum á
mjög skemmtilegum stað; gistum í strákofum. Við fengum súpu og önd á
aðfangadag en höfðum ekki hugsað út í að þarna eru engir hraðbankar og
þar sem við vorum ekki með mikla lausa peninga fengum við okkur því
bara einn bjór í kvöldmat á jóladag! Það var magnað að sjá hrísgrjónaakr-
ana. Þeir eru rosalegt landflæmi ofan í djúpum dölum, þar sem fólk býr í
þorpum og mikil vatnskerfi eru í háum hlíðunum í kring.
MAGNAÐ AÐ SJÁ HRÍSGRJÓNAAKRANA
„Hvorugt okkar hafði komið til Kína, en það var mjög áhugavert. Við vorum
fyrst í Peking, um miðjan desember, og það kom mér aðallega á óvart hve
hrikalega var kalt. Við skoðuðum Forboðnu borgina og Torg hins himneska
friðar, þar sem mér fannst merkilegt hve alltaf eru margir verðir; hve yf-
irvaldið er áberandi, og risastórar myndir af Maó út um allt,“ segir Hrefna.
Hún segir ótrúlega mikla mengun hafa verið í Peking. „Okkur var sagt að
tveimur dögum áður en við komum hefði mengunin verið svo mikil að varla
hefði verið óhætt að vera úti og skyggni aðeins fimm metrar. Þegar við fór-
um svo með lest til Shanghæ fékk ég satt að segja dálítið sjokk að sjá meng-
unina úti í sveitunum; hún var margfalt meiri en í Peking vegna mikils iðnaðar
og á þessu ferðalagi áttaði maður sig á því að ekki er hægt að ganga um
heiminn eins og gert er. Á leiðinni lá oft þykkt mengunarský yfir; víða voru
margar háar blokkir í hnapp og mengandi verksmiðja í miðjunni. Andrúms-
loftið var annað og betra í Shanghæ þótt þar væri vissulega mengun. Hún er
ekki ósvipuð sumum evrópskum borgum og ekki eins þéttbýl og ég hafði
ímyndað mér. Þar var nóg pláss! Ég gæti vel hugsað mér að búa þar, ef meng-
unin væri minni og algengara væri að fólk talaði ensku.“
ÁHUGAVERT AÐ KOMA TIL KÍNA
Hjónin voru fimm daga á Maldív-eyjum í Ind-
landshafi á leiðinni heim. „Við gerðum smá
mistök fyrir þá ferð; ákváðum í flýti að koma
þar við og kynntum okkur eyjarnar ekki
nógu vel. Fannst magnað að finna hótel á
viðráðanlegu verði, á höfuðeyjunni Male.
Svo kom í ljós að þar er enginn túrismi;
þarna búa múslimar og ég gat því ekki verið
á bikiníi á ströndinni. Ferðamenn eru allir á
öðrum eyjum og þangað mátti ekki fara
nema kaupa næturgistingu sem var rándýr.
Við sátum í súpunni, á gullfallegum stað en
þar var ekkert um að vera! En málið redd-
aðist; við keyptum siglingu af dularfullum
náunga niðri við höfn; komum „bakdyra-
megin“ á rándýru eyjuna og nutum lífsins í
sólbaði og við köfum, fengum ókeypis mat
og drykk – sem er innifalinn í gistingu – og
héldum svo til baka sæl og glöð um kvöldið...
MALDÍVSK SÆLA