Morgunblaðið - 10.02.2015, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. FEBRÚAR 2015
✝ Lára Svein-bergsdóttir
(Dæda) fæddist 31.
október 1956 á
Sæbóli á Blöndu-
ósi. Hún lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans 31.
janúar 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Sveinberg
Jónsson, bifreiða-
stjóri og fulltrúi
frá Stóradal í Austur-
Húnavatnssýslu f. 6.7. 1910, d.
19.11. 1977, og Lára Guð-
mundsdóttir húsmóðir frá Sól-
heimum í Austur-Húnavatns-
sýslu, f. 4.8. 1912, d. 5.10.
1997.
Systkini Láru: Sigurgeir, f.
11.3. 1951. Margrét, f. 4.12.
1945. Gísli, f. 20.9. 1944. Þór-
ey, f. 19.7. 1942. Birgir, f.
14.2. 1941. Systir sammæðra:
Sjöfn Ingólfsdóttir, f. 17.7.
1939. Bræður samfeðra: Grét-
ar, f. 13.10. 1938, d. 2.10. 1992.
Jón Sveinberg, f. 8.3. 1936.
Brynjólfur, f. 17.1. 1934.
Eftirlifandi eiginmaður
Láru er Örlygur Jónatansson,
f. 7.10. 1950. Börn þeirra eru:
1) Bergrún Brá Kormáks-
dóttir, f. 1.10.1977, barn henn-
og á yngri árum þjálfaði hún
og keppti í sundi með sund-
félaginu Ægi. Árið 1976 tók
Lára þátt í Ungfrú Evrópu
sem fulltrúi Íslands á Rhodos í
Grikklandi. Lára stundaði nám
í tannsmíði við Iðnskólann í
Reykjavík og starfaði í þeirri
grein fyrstu ár starfsævinnar.
Í byrjun 1983 hóf hún búskap
með Örlygi Jónatanssyni og
giftu þau sig 6. júlí 1986.
Lára og Örlygur stofnuðu
fyrirtækið Skjámynd árið
1989. Reksturinn var henni
ætíð mikið áhugamál og hún
var mikill burðarliður í starf-
semi Skjámyndar. Lára rak
einnig um árabil verslunina
Huld sf. Hún var ætíð ósér-
hlífin til vinnu og tók að sér
aukaverkefni allt frá sölu-
mennsku til ræstinga.
Lára var mikill þátttakandi
í lífi barna sinna og barna-
barna. Hún fylgdi þeim eftir
og studdi þau í þeirra áhuga-
málum, hvort heldur sem var í
fimleikum, dansi eða fótbolta.
Hún var virk í félagsstarfi
íþróttafélaga barna sinna og
dugleg við störf því tilheyr-
andi. Lára var einstök fjöl-
skyldukona og tók fljótt þá
ákvörðun í lífinu að heimilið
og fjölskyldan skyldi vera
númer eitt í hennar lífsstarfi.
Þessu hlutverki skilaði hún af
sér af mikilli einlægni alla tíð.
Lára verður jarðsungin frá
Seltjarnarneskirkju í dag, 10.
febrúar 2015, kl. 15.
ar er Ingibjörg
Lára Sigurðar-
dóttir, f. 4.9. 2006.
2) Harpa Lind, f.
9.12. 1984, unnusti
hennar er Níels
Árni Árnason,
barn þeirra er
Svava Dís Níels-
dóttir, f. 21.11.
2012. 3) Jónatan
Arnar, f. 5.1. 1988,
unnusta hans er
María Leifsdóttir, barn þeirra
er Lára Jónatansdóttir, f. 13.5.
2014.
Lára átti heima fyrstu ævi-
árin á Blönduósi og gekk í
Grunnskóla Blönduóss. Hún
fluttist 11 ára gömul með for-
eldrum sínum ásamt Sig-
urgeiri bróður sínum til
Reykjavíkur, enda bjuggu flest
eldri systkini hennar á höf-
uðborgarsvæðinu. Lára lauk
skólaskyldu sinni í Vogaskóla í
Reykjavík. Lára var langyngst
systkina sinna og nær mörgum
systkinabörnunum í aldri, hún
brúaði bilið á milli tveggja
kynslóða. Systkinabörnin voru
í ríkum mæli hluti af lífi henn-
ar og hún í miklu uppáhaldi
hjá þeim.
Lára stundaði sund alla tíð
Hinsta kveðja til minnar ást-
kæru eiginkonu Láru Svein-
bergsdóttur:
Þú birtist mér fyrst þar sem
þú komst á móti mér út úr mann-
fjöldanum á Broadway 7. janúar
1983. Síðan höfum við átt 32 ynd-
isleg hamingjurík ár og við ætl-
uðum að verða gömul saman. Ég
trúi því að sú stund komi að ég
sjái þig aftur koma á móti mér,
en þá á Breiðstræti Sumarlands-
ins.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Með sárri saknaðarkveðju frá
eiginmanni.
Örlygur Jónatansson.
Elsku besta mamma mín, ég á
mjög erfitt með að trúa því að nú
sitji ég og skrifi minningargrein
um þig. Þú misstir aldrei vonina í
veikindum þínum með bros og já-
kvæðni að vopni. Þú varst alltaf
svo ótrúlega einlæg, dugleg og
kraftmikil í öllu því sem þú tókst
þér fyrir hendur, sannur sigu-
vegari í baráttunni við þennan
ósanngjarna sjúkdóm og sönn
fyrirmynd þess hvernig á að
njóta lífsins.
Elsku mamma, þú varst besta
mamma og amma í heimi og
minn besti vinur. Það eru svo
óendanlega margar hlýjar minn-
ingar sem sitja eftir í huga mér.
Utanlandsferðirnar með fjöl-
skyldunni í æsku og ferðirnar
sem ég og María fórum með þér
og pabba til Tyrklands og Rho-
dos. Heimsóknirnar til Kaup-
mannahafnar og dansinn okkar í
Tívolí þar sem þú brostir þínu
fallega brosi allan hringinn. Það
var alltaf svo notalegt að vera í
kringum þig, svo jákvæð, glöð og
þú áttir alltaf svo auðvelt með að
njóta litlu hlutanna í lífinu. Sum-
arbústaðaferðirnar í Borgarsel
og dansferðirnar þar sem þú
dekraðir við litla strákinn þinn
og hvattir mig áfram með stolti.
Það var ekki bara í dansinum
sem þú hvattir mig áfram. Þú
mættir á fótboltaleiki, handbolta-
leiki, studdir mig í golfinu og
leyfðir mér alltaf að njóta mín í
öllu því sem ég hafði áhuga á.
Elsku mamma, þú kenndir mér
svo margt. Þú kenndir mér að
standa mig í námi og vinnu, með
vandvirkni, skipulagningu, þolin-
mæði og með því að gera alltaf
eins vel og ég get. Þú og pabbi
voruð miklar fyrirmyndir og ég
dáist að því hversu samrýnd og
glöð þið voruð alltaf. Ég átta mig
á því þegar ég hugsa til baka
hversu mikinn tíma ég fékk samt
með þér þrátt fyrir að hann hafi
átt að vera miklu lengri. Þú gafst
þér nefnilega allan þann tíma
sem þú hafðir fyrir börnin þín,
fjölskyldu og þína nánustu.
Það var besta stund lífs míns
þegar ég María mín eignuðumst
gullmolann okkar og nöfnu þína.
Þú gast ekki beðið eftir því að
eignast þriðja barnabarnið til að
dekra við. Veikindin komu ekki í
veg fyrir að þú sýndir endalaus-
an stuðning og ást – það var ekk-
ert sem stoppaði þig. Skírnar-
dagurinn hennar Láru var
yndislegur og þú svo glæsileg
eins og alltaf. Ég gat ekki verið
stoltari á þessum degi, með allt
mitt besta fólk í kringum mig.
Dóttir mín mun svo sannarlega
bera nafnið með stolti, og fær að
heyra oft hversu yndislega
ömmu Láru hún átti.
Mér finnst alltaf eins og næsta
símtal sem ég fái verði frá þér,
elsku mamma. Þú varst nefnilega
svo dugleg og áhugasöm að fylgj-
ast með mér og mínum á hverj-
um einasta degi. Ég mun sakna
þess svo mikið að heyra rödd
þína, ræða málin og hlæja með
þér. Það var svo mikið öryggi
sem fylgdi því að hafa þig til
staðar og alltaf svo gott að geta
leitað ráða.
Elsku mamma, ég veit að þú
vakir núna yfir okkur öllum og
allar þessar yndislegu minningar
hverfa aldrei. Ég veit að þín heit-
asta ósk var að þitt fólk héldi
áfram að lifa hamingjusömu lífi
með gleði í hjarta. Það ætla ég að
gera með öllu því yndislega fólki
sem er í kringum okkur og minn-
inguna um þig. Þangað til næst,
Jónatan Arnar.
Elsku gullfallega mamma mín,
það er sárt að sitja hérna og
skrifa minningargrein um þig.
Þú hefur verið minn klettur í líf-
inu. Alltaf þegar ég tók ákvörðun
í lífinu bar ég það undir þig áður
en ég tók lokaákvörðun. Ég kvíði
fyrir framtíðinni án þín, allt sem
á eftir að gerast, en á sama tíma
er ég endalaust þakklát fyrir all-
ar þær stundir sem við áttum.
Erfitt að hugsa til þess að ég eigi
aldrei aftur eftir að heyra í þér í
síma, aldrei aftur eftir að fara
með þér í sund, aldrei aftur eftir
að fara á búðaráp með þér, aldrei
aftur eftir að heyra hláturinn
þinn sem var svo smitandi. Ég
sakna þín svo sárt, elsku
mamma, að veit ég ekki hvað ég á
að gera.
Ég gæti skrifað heila bók
minninga sem ég vil segja frá.
Þessar minningar munu fá að
lifa. Ég er svo þakklát fyrir þann
tíma sem við höfum átt saman þó
ég hefði viljað að hann yrði mikið
lengur.
Þegar þú greindist í lok mars
á síðasta ári opnaðist stórt blæð-
andi sár á sál minni. Þetta sár
mun líklegast á endanum gróa en
það mun skilja eftir sig stórt ör.
Ég mun alltaf vera stolt af þessu
öri því það er minningin um þig.
Þú varst besta mamma í
heimi. Ég ólst upp við mikla ást
og umhyggju og þú lifðir fyrir
börnin þín og vildir allt fyrir okk-
ur gera. Þegar ég rifja upp æsku
mína finn ég mikla hlýju innra
með mér. Ég man eftir nestis-
boxinu sem ég fékk með mér í
skólann. Ekkert smá mikið lagt í
það. Síðan varstu alltaf tilbúin
með mat þegar við komum heim
úr skólanum. Þegar við fórum á
tröllavideo og tókum drama-
mynd um miðjan dag og höfðum
kósí heima. Við sátum oft langt
fram á nótt og horfðum á gamlar
dansupptökur. Gátum horft á það
aftur og aftur. Get haldið enda-
laust áfram.
Þú varst ekki bara besta
mamma í heimi heldur varstu
líka besta amma í heimi og lang-
besta vinkona mín. Svava Dís
tengdist þér alveg ótrúlega fal-
legum böndum enda varstu með
okkur næstum hvern einasta dag
síðan hún fæddist og meðgöng-
una líka. Þegar ég varð ólétt í
byrjun árs 2012 varstu svo
ánægð og stóðst allan tímann við
bakið á mér og hjálpaðir mér við
allan undirbúning áður en litli
gullmolinn okkar kom. Þvoðir
mestöll barnafötin, undirbjóst
fallega barnaherbergið með okk-
ur og síðan þegar við komum
heim af fæðingardeildinni varstu
búin að taka alla íbúðina í gegn.
Ég man að þegar litla Svava Dís
okkar kom í heiminn var það
fyrsta sem ég gerði að hringja í
þig og segja þér hversu fullkomin
hún væri. Við grétum saman í
símann af hamingju. Þegar ég
vaknaði á morgnana hringdi ég
alltaf í þig og sagði þér hvernig
nóttin gekk, þú varst alltaf ótrú-
lega áhugasöm. Allar sundferð-
irnar okkar og ferðalögin sem ég
er svo þakklát fyrir að hafa gert
með þér. Elsku mamma, það er
svo ótrúlega vont að hafa þig
ekki lengur hjá okkur. Hún
Svava Dís sagði mér áðan að nú
eigir þú heima hjá englunum og
ég vil trúa því að þú sért komin á
góðan stað, þú munir vaka yfir
okkur og við sjáumst þegar minn
tími er kominn. Ég elska þig af
öllu hjarta og sakna þín sárt,
elsku mamma. Ég mun halda
minningu þinni lifandi að eilífu.
Þín dóttir,
Harpa Lind.
Elsku fallega tengdamamma
mín.
Þú tókst mér svo sannarlega
opnum örmum inn í fjölskylduna
fyrir tæplega níu árum. Þú hafðir
einstaklega góða nærveru og það
var alltaf svo gott og gaman að
vera í kringum þig. Ég er svo
endalaust þakklát fyrir allar
góðu samverustundirnar sem við
áttum. Ég minnist þeirra fjöl-
mörgu stunda sem við áttum
saman í Tjarnarmýrinni og í
Dalalandinu, að borða góðan mat
og spjalla um allt milli himins og
jarðar. Ég á líka frábærar minn-
ingar frá sumarbústaðarferðun-
um í Borgarsel og yndislegum
samverustundum í Kaupmanna-
höfn, Tyrklandi og Rhodos.
Þú hafðir svo gaman af því að
gleðja aðra, og þar var ég svo
sannarlega engin undantekning.
Ég minnist þess þegar þú bauðst
mér í allsherjar dekur, útbjóst
margoft fyrir mig nesti í Verzló
og þegar við fórum nýlega saman
á Laugaveginn og þú heimtaðir
að kaupa handa mér kápu. Þú
fylgdist svo vel með öllu sem
gerðist hjá mér og Jonna og þú
sýndir okkur alltaf stuðning og
áhuga á öllu því sem við tókum
okkur fyrir hendur – ég var sko
ótrúlega heppin með tengda-
mömmu.
Þú hafðir svo fallega útgeislun
og varst alltaf brosandi og glöð.
Þú varst líka svo ótrúlega dugleg
og með allt þitt á hreinu – gott
dæmi um það er skipulagið á
jóladótinu sem er geymt í köss-
um merktum 1, 2, 3 og 4! Ég dá-
ist svo að því hvernig þú tókst á
veikindum þínum með jákvæðni
og þrautseigju og kenndir okkur
þannig að njóta hvers einasta
dags.
Þegar ég hugsa til baka þá
stendur skírnardagur Láru litlu,
hinn 6. júlí 2014, mér ofarlega í
huga. Það var mikill gleðidagur
og það var sérstaklega gaman að
gefa þér nöfnu sem mun bera
nafnið með stolti. Þú hafðir svo
einstaklega gott lag á börnum og
það er svo sárt að hugsa til þess
að nafna þín fái ekki að njóta
fleiri samverustunda með þér.
Ég er samt sem áður mjög þakk-
lát fyrir þann stutta tíma sem þið
fenguð að kynnast og við Jonni
munum ávallt halda minningu
þinni á lofti.
Hvíl í friði elsku Lára, ég veit
að þú munt vaka yfir okkur þar
til við hittumst á ný. Ég mun
passa vel upp á strákinn þinn og
litlu ömmustelpuna þína.
Þín tengdadóttir,
María Leifsdóttir.
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast.
– Það er lífsins saga.
(Páll J. Árdal)
Það er ósköp sárt að kveðja
litlu systur mína í hinsta sinn,
hún sem var langyngst í stórum
systkinahópi og alltaf heilbrigðin
og lífsgleðin uppmáluð. Sem
kornabarn ákvað hún sjálf að hún
héti „Dæ-da“, en fékk skírnar-
nafnið Lára í höfuðið á móður
okkar, innan systkinahópsins og
afkomenda okkar var hún alltaf
kölluð Dæda.
Minningarnar um hana sem
barn á Blönduósi eru mér kærar
og ljóslifandi, þar sem hún dans-
aði sem kornabarn og dillaði sér
á gólfinu ef hún heyrði tónlist.
Hún elskaði sjóinn og fjöruferðir
enda var heimilið okkar Sæból
rétt við sjávarbakkann, í huga
hennar var heimabærinn alltaf
Blönduós.
Þegar ég flutti að heiman til
Siglufjarðar árið fyrir opnum
Strákaganga, fannst Dædu
ómögulegt að ég færi óralangt á
stað sem var aðeins hægt að
ferðast til sjóleiðis á veturna.
Hún lærði þó að meta Siglufjörð
þar sem hún dvaldi hjá okkur
hjónunum í þrjú sumur.
Dæda var 11 ára gömul þegar
foreldrar okkar fluttu til Reykja-
víkur. Hún var alla tíð mikill sól-
argeisli í lífi þeirra. Fallega bros-
milda systir mín, tengiliðurinn
milli tveggja kynslóða, dáð af öll-
um í fjölskyldunni, hún sem var
kjörin til að vera fulltrúi Íslands í
keppninni um titilinn Ungfrú
Evrópa 1976 á eynni Rhodos á
Grikklandi.
Það var mikið áfall fyrir okkur
öll þegar faðir okkar lést um ald-
ur fram árið 1977, sérstaklega
fyrir Dædu sem var þá ung að
aldri og nýorðin móðir sjálf. Hún
var trúlega þess vegna sérlega
næm fyrir tilfinningum barna
sinna í gegnum veikindin, hún
bað þau um „að vera ekki leið“.
Við systurnar áttum alltaf erf-
itt með að kveðjast í gegnum ár-
in. Þegar við hjónin fluttum til
Kanada með dætur okkar tvær
grétum við báðar svo mikið að
stelpurnar urðu hálfskelkaðar,
eftir það reyndum við að hafa
stjórn á okkur en það gekk ekki
alltaf eftir.
Oddný bjó hjá Dædu og Örlygi
um tíma fyrst eftir að hún flutti
heim, í augum hennar, Rikka og
barna þeirra var Dæda alltaf
mjög náin og ástkær frænka og
Baddi varð þess líka aðnjótandi
að kynnast umhyggju hennar og
ástúð. Dæda á einnig stóran sess
í hjarta Svövu og fjölskyldu í
Kanada, þau minnast hennar
með söknuði.
Það var engin tilviljun að við
völdum að búa í Vesturbænum
nálægt Dædu á „Nesinu“ þegar
við fluttum heim, það var ósköp
notalegt að vita af og njóta ná-
lægðarinnar. Það voru ósjaldan
heitar umræður í návist Dædu,
hún hafði mikla réttlætiskennd
og stóð fast við sínar skoðanir, en
umfram allt var hún léttlynd og
skemmtileg og hafði óskaplega
stórt og hlýtt hjarta.
Systir mín hélt fast utan um
börnin sín og litlu ömmustelp-
urnar þrjár sem voru henni allt.
Elsku Örlygur, Bergrún, Ingi-
björg Lára, Harpa Lind, Niels og
Svava Dís, Jónatan, María og
litla Lára, ég veit að þið eruð
hugrökk og standið þétt saman á
þessum erfiðu tímum. Hún verð-
ur „engillinn“ sem vakir yfir ykk-
ur.
Við Baldvin minnumst hennar
með sársauka og söknuði í
hjarta.
Hvíl þú í friði, elsku systir.
Margrét Sveinbergsdóttir.
Að skrifa minningarorð um
litlu systur og yndislega mág-
konu, Láru Sveinbergsdóttur eða
Dædu eins og við kölluðum hana
alltaf, er sárara en orð fá lýst.
Hetjulegri baráttu hennar við ill-
vígan sjúkdóm er lokið. Hún tók
veikindum sínum af slíku æðru-
leysi og dugnaði að eftir var tek-
ið. Brosið hennar og faðmlag
gleymist ekki. Söknuðurinn er
mikill en allar minningarnar ylja
manni um hjartarætur. Minning-
arnar eru margar og allar góðar
og ekki verða þær teknar frá
okkur.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við þökkum allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman, fjöl-
skyldurnar, og minnumst alls
sem þú gerðir fyrir okkur.
Við og fjölskylda okkar vott-
um Ölla, Bergrúnu, Hörpu,
Jonna og fjölskyldum þeirra okk-
ar innilegustu samúð.
Sigurgeir og Margrét.
Það var aðfaranótt 31. dags
októbermánaðar árið 1956, að á
Sæbóli á Blönduósi fæddist lítil
blómarós, yngsta barn foreldra
minna, Sveinbergs Jónssonar og
Láru Guðmundsdóttur. Við syst-
urnar, ég og Margrét, sváfum í
herbergi til hliðar við svefnher-
bergi mömmu og pabba þegar
móðursystir okkar, Svana, vakti
okkur og setti í fang mér þessa
litlu systur okkar og óskaði okk-
ur til hamingju með þessa fallegu
viðbót við systkinahópinn. Litlu
systur var gefið nafn móður sinn-
ar, Lára, „sú sem ber lárviðar-
sveig“. Þessi stund er mér falleg
og mjög kær minning frá mínum
ungdómsárum. Það kom oft í
minn hlut að sjá um Láru fyrstu
árin. Lára var í frumbernsku lag-
in við að svæfa fyrst pabba, svo
mömmu og þá var komið að mér.
Foreldrar okkar fluttu suður
þegar Lára var 10 ára gömul. Þá
höfðum við Ásgrímur stofnað
okkar fjölskyldu. Þetta sama ár
eignaðist ég mitt annað barn sem
einnig hlaut nafnið Lára. Og
þarna fékk litla systir mín sama
hlutverk hjá mér og ég hafði áður
haft með hana unga. Lára kaus
að mennta sig sem tannsmiður,
en starfaði stutt við þá iðngrein.
Hún var fögur og frjálsleg ung
stúlka þegar umsjónarmenn feg-
urðarsamkeppni hér á landi
komu auga á hana. Fegursta rós-
in var fundin. Lára var valin til
þess að taka þátt í alheimsfeg-
urðarsamkeppni fyrir Íslands
hönd árið 1976. Það var eftir-
minnilegur og lærdómsríkur tími
sem hún hafði hina mestu
skemmtun af.
Lára giftist Örlygi Jónatans-
syni rafmagnstæknifræðingi árið
1986. Þau áttu saman tvö börn,
Jónatan Arnar og Hörpu Lind.
Lára
Sveinbergsdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann