Húnavaka - 01.05.2004, Blaðsíða 112

INGIBJORG EYSTEINSDOTTIR, Beinakeldu:
Stína og maríuerlan
Hún kom einn vormorgun eldsnemma, settist á gluggasylluna og vakti
ungu stúlkuna hana Stinu af værum blundi með hinum fegursta árdags-
söng. Stína litla þorði varla að rísa upp í rúminu til þess að styggja ekki
litla söngvarann sem var svo fallegur þar sem hann sat þarna og söng svo
yndislega.
Kannski var þetta maríuerlan sem verpti í gamla fjárhúsveggnum í
fyrrasumar. Hún vdrtist svo kunnugleg eins og hún þekkti livern krók og
kima. En nú var búið að rífa gömlu Ijárhúsin svo að maríuerlan hennar
varð að finna sér annan varpstað.
Stína litla fylgdist vel með ferðum hennar næstu dagana. I fyrstu var
mikil ferð á maríuerlunni. Hún fór víða og settist á snúrur og burstir og
söng mikið með gleðibrag, langa stélið hennar sv'eiflaðist til og frá eins
og það léki á liprum gormi.
Næstu daga hafði Stína góðar gætur á maríuerlunni en ekki leið á
löngu þar til fuglarnir voru orðnir tveir og farnir að bjástra í tröðinni
sem lá heim að bænum. Tröðin var nokkuð djúp á parti, háir bakkar að
henni með stórum og smáum steinum.
Einn daginn sá Stína aðra maríuerluna hverfa inn í traðarbakkann en
hin var alltaf á ferðinni með strá og annað þess háttar í goggnum. Þetta
var spennandi en fyrst um sinn var allt látið kyrrt liggja þó að forvitnin
væri nær óbærileg. Búið var að segja börnunum að hnýsast ekki í hreið-
ur fuglanna og alls ekki taka á eggjunum. Þá gætu eggin orðið ónýt og
fuglarnir yrðu að yfirgefa hreiðrin sent væru aleiga þeirra og þeim jafn
kær og mannanna börn væru foreldrum sínum. Stína gætti sín á að
halda þessar reglur vel.
Einn dag, þegar enginn sá til, lét Stína undan forvitninni. Hún fór
niður tröðina og kíkti inn undir grastorfu sem slútti fram af traðarbakk-
anum. Hvílík gleði fór um hana er hún sá fagurgerða litla körfu á smá
syllu, ofna úr stráum og hárum, með tveimur eggjum í. Hún hugsaði sér
að segja engum frá þessum fundi því að hún treysti sjálfri sér best til að
varðveita hreiðrið. Hún vildi eiga þetta leyndarmál ein með maríuerlun-
um sínum. Eggjunum fjölgaði. Það yrði gaman þegar einn góðan veður-
dag kæmu ungar.
Allt gekk að óskurn og enginn tók eftir ferðum Stínu að traðarbakkan-
um. Þá var það einn dag að jarðýta kom til vinnu að bænum. Fór hún