Dagblaðið Vísir - DV - 10.07.2009, Qupperneq 43

Sport 10. júlí 2009 föStudagur 43
urinn er í einu orði sagt hrikalegur
og sterkur sem naut. Hann hefur
þó aldrei stundað lyftingar af nein-
um krafti. Hvert er leyndarmálið?
„Sem barn gerði ég mjög mikið
af Bruce Lee-æfingum,“ Bruce Lee-
æfingar spyr blaðamaður. „Það eru
til dæmis að standa á höndum upp
við vegg að gera armbeygjur. Þetta
var bara einhver metnaður sem
datt í mig. Ég hef alltaf haft metn-
að fyrir því sem ég er að gera og
vil alltaf vera bestur. Þannig hugsa
ég. En svo er þetta eflaust eitthvað
genetískt líka,“ segir Gunnar.
Stunginn í bakið og hálsinn
Þrátt fyrir gífurlegan styrk Gunn-
ars um ævina og hæfni í bardaga-
íþróttum hefur hann aldrei beitt
þeim til ills utan veggja að hans
sögn. Hann var aldrei neinn slags-
málahundur en þó skapstór. „Ég
slóst nú voðalega lítið þegar ég var
yngri nema við vini mína. Ég hef al-
veg lent í slagsmálum eins og flest-
ir. Ég er og var líka mjög skapstór
þannig að ef maður æstist upp í ein-
hverja vitleysu var erfitt fyrir mann
að slaka á. En ég myndi aldrei kalla
mig slagsmálahund, þvert á móti,“
segir Gunnar en eitt sinn komst
Gunnar í hann krappann á Menn-
ingarnótt fyrir þremur árum.
„Við vorum þarna við Ingólfs-
torg og ég var aðeins búinn að fá
mér í glas. Það var einhver skæting-
ur þarna í gangi og við fórum að ríf-
ast við einhverja stráka. Síðan erum
við að labba í burtu og þá heyri ég
eitthvað svona ískur allt í einu. Þeg-
ar ég strýk svo hendinni yfir hnakk-
ann á mér finn ég bara glerbrot í
hársverðinum. Þegar ég sneri mér
svo við sá ég að gaur var búinn að
brjóta flösku á hausnum á mér.
Ég kýldi þennan mann sem braut
flöskuna og upp frá því réðst að mér
hópur og þar var ég stunginn í bakið
og hálsinn. Ég slapp alveg mjög vel.
Það var notað skrúfjárn til að stinga
mig, örugglega bara mjög stutt. Það
var aðallega stungan í hálsinn sem
var hættuleg því hún var nálægt
slagæð,“ segir Gunnar sem slapp þó
mjög vel frá árásinni og þakkar það
góðu líkamlegu formi á þeim tíma
og hæfni í að geta varið sig.
Hætti í skólanum til
að verða atvinnumaður
Þó Gunnar hafi unnið margt á sín-
um atvinnumannsferli er hann
mjög stuttur. Það var ekki fyrr en
um haustið fyrir tveimur árum að
hann tók skrefið út og fór að æfa
eins og maður eins og hann orðar
það. Hann hafði þá, nítján ára, tek-
ið ákvörðun um að verða atvinnu-
maður í blönduðum bardagalistum
og ætlaði sér alla leið í íþróttinni.
„Ég hætti í skólanum rétt fyr-
ir prófin í þriðja bekk og gerði sko
ekkert alla glaða með því. Þá fór ég
beint að vinna og æfa og síðan stakk
ég af út um haustið. Þá fór ég til Ír-
lands fyrst og æfði með John Ka-
vanagh. Þar æfði ég í mánuð og tók
síðan fyrsta bardagann minn sem
endaði með jafntefli. Margir vildu
meina að ég hefði unnið þann bar-
daga en ég hefði bara átt að klára
manninn,“ segir Gunnar sem læt-
ur ekkert á sig fá þó að ferill hans sé
ekki fullkominn með þetta jafntefli
í bókunum þrátt fyrir sigra í hinum
fimm bardögunum. Þvert á móti var
það þessi fyrsti bardagi sem opnaði
augu hans endanlega fyrir framtíð
sinni. „Mér er alveg sama hvern-
ig þessi bardagi fór. Þetta var bara
minn fyrsti bardagi. Eina sem ég veit
er að hann var það skemmtilegur að
ég ákvað að gera þetta til æviloka,“
segir Gunnar ánægður.
Grundvallarmunur á
keppni og ofbeldi
Þegar talið berst að blönduðum
bardagalistum, MMA, kemur strax
bros á varir Gunnars. Það fer ekk-
ert á milli mála hversu mikið hann
elskar þessa íþrótt. En hverju svar-
ar hann því fólki sem vill meina að
þetta séu bara slagsmál? „Í fyrsta
lagi eru þetta tveir menn sem vilja
mætast og takast á. Það er svona
grundvallarmunurinn á keppni og
ofbeldi,“ svarar Gunnar um hæl.
„Báðir keppendur eru þrautþjálf-
aðir og vita hvað þeir eru að gera.
Síðan verður fólk að horfa á stað-
reyndirnar. Slysatíðnin er ekkert
hærri en í öðrum bardagaíþróttum.
Meiðslatíðnin er vissulega mjög há
í MMA, mar, sprungin vör og því
um líkt en ekkert meira en geng-
ur og gerist í öðum bardagaíþrótt-
um,“ segir Gunnar en síðast þegar
hann barðist í MMA rotaði hann
þrautreyndan kappa að nafni Iran
Mascheranas sem hafði aldrei ver-
ið rotaður áður. „Ég fann líka fyrir
því. Þau voru óteljandi skiptin sem
ég kýldi manninn í hausinn af öllu
afli en hann bara stóð fyrir framan
mig áfram þangað til ég loks rotaði
hann.“
Vissi ekki hvað var að gerast
Gunnar hefur nú lagt MMA að-
eins til hliðar á meðan hann ein-
beitir sér að brasilísku jiu-jitsu, BJJ,
sem mun einnig gera hann að mun
betri MMA-keppnismanni. Árangur
Gunnars í BJJ hefur verið með ólík-
indum en eftir aðeins hálfs árs æf-
ingar í gallanum, kallaður Gi, vann
hann Pan Am-mótið, það stærsta í
heiminum á eftir heimsmeistara-
mótinu. Hann fór til æfinga hjá ein-
um færasta þjálfara heims, Renzo
Gracie, í október með gífurlega
sterkum æfingahópi þar sem allt
byrjaði.
„Ég hef aldrei æft mikið í gall-
anum. NoGi (enginn galli) er minn
leikur. Þegar ég klæddi mig fyrst í
tuskuna þarna úti vissi ég ekki hvað
var að gerast. Ég stóð mig nú alltaf
ágætlega gegn þeim en það var klár
munur á mér og þessum strákum
sem höfðu æft í gallanum síðan þeir
voru fimm ára. Ég trúi því ekki að ég
hefði náð þessum árangri nema fyr-
ir þennan æfingahóp.“
Vann heimsmeistarann
án þess að vita af því
„Ég ætla mér að vinna allt sem ég
keppi í. Margir eflaust trúðu ekki
að ég myndi vinna Pan Ams en ég
gerði það nú sjálfur og það hafðist.
Ég held það sé bara þessi hugsunar-
háttur sem ég hef tamið mér, að það
snýst ekkert um hvort einhver annar
hafi getað eitthvað, ég get gert það,“
segir Gunnar með fræðisvip.
„Þegar ég labbaði af dýnunni, ný-
búinn að kyrkja andstæðing minn í
úrslitaglímunni á Pan Ams og hirða
gullið sá ég einn æfingafélaga minn
standa, halda um hausinn og gjör-
samlega bara skilja ekki hvað hafði
gerst þarna. Hann kom svo að mér,
talaði mjög lágt og spurði mig hvort
ég vissi hvað ég hefði verið að gera.
Hann tjáði mér þá að ég hefði verið
að vinna heimsmeistarann. Ég hafði
ekki hugmynd um hver þetta var.
Þeir gera oft grín að því strákarn-
ir að ég mæti bara á mótin, svona
nýbyrjaður að æfa en kunni samt
allar reglurnar, hafi ekki hugmynd
um hver neinn er en bara vinni allt,“
segir Gunnar og brosir.
Fórnaði heimsmeistaratitlinum
og myndi gera það aftur
Þegar á HM var komið í júní tók
Gunnar eftir að allir vissu hver hann
var og athyglin orðin mun meiri.
Hann ætlaði sér að ná þriðja gull-
inu á stuttum tíma í röð en á milli
Pan Ams og HM hafði hann unn-
ið gífurlega sterkt mót í New York.
Þrennunni hefði hann auðveldlega
getað náð og var með heimsmeist-
aratitilinn í hendi sér en gaf hann í
raun frá sér til þess að vinna með
stæl.
„Á HM voru mennirnir rosalega
góðir að spila á stigin en það finnst
mér alveg drepleiðinlegt. Mér finnst
miklu skemmtilegra að fara alla leið
og reyna og þá bara tapa með stæl.
Ég var yfir á stigum þegar hálf mín-
úta var eftir og ég reyndi að klára
hann. Þá nær hann að snúa sér út
úr því, kemur mér undir að spila
vörn sem hann fær tvö stig fyrir og
vinnur heimsmeistaratitilinn á því.
Hefði ég bara verið þar sem ég var á
þessum þrjátíu sekúndum sem eft-
ir lifðu hefði ég auðveldlega getað
unnið bardagann og orðið heims-
meistari,“ segir Gunnar sem sér
samt ekki eftir neinu.
„Ég lagði titilinn meðvitandi
undir til þess að vinna mótið með
stæl. Á þessu lærði ég miklu meira
heldur en að sitja bara á rassin-
um og þjálfarinn minn var ánægð-
ur með mig. Næst mun ég gera ná-
kvæmlega það sama. Ég geri þetta
bara betur þá og klára manninn,“
segir Gunnar og hlær.
MMA áfram stefnan
Gunnar er hér á landi þessa dag-
ana og er að æfa NoGi, eða án
galla. Honum var nefnilega boð-
ið á ADCC, Abu Dabhi combat
club-mótið, sem fram fer í Bar-
celona seinna í sumar. Þar mæt-
ast bestu glímukappar heims úr
ýmsum greinum, júdó, grappling,
BJJ og fjölbragðaglímu til dæmis.
Þyngdarflokkur Gunnars var full-
ur og þarf hann því að keppa gegn
mönnum sem eru töluvert þyngri
en hann, samt ekki það þungir að
þeir séu ekki kvikir. Mótið verður
því mun erfiðara fyrir vikið.
„Ég ætla mér samt bara að
vinna þetta,“ segir Gunnar ákveð-
inn. „Sá sem vinnur þetta er bestur
að glíma í heiminum og það er fínn
titill að hafa.“
MMA er samt sportið hans
Gunnars þó smá bið sé á því í bili.
„Nú hef ég aðeins sett það á hold
og er að æfa mig í BJJ til þess að
bæta mig í MMA því það er stór
partur af því. Ég vil og ég get náð
heimsklassastandard í BJJ og það
vil ég gera. Mér finnst mjög fínt að
taka þetta á mínum hraða en reyna
að verða eins góður og ég get eins
fljótt og ég get,“ segir Gunnar.
Þarf ekki að djamma
„Að komast út er eitt það besta sem
hefur komið fyrir mig. Bæði and-
lega, varðandi vini mína, fjölskyldu
og lífið sjálft,“ segir Gunnar um
þennan tíma sem hann hefur ver-
ið úti. „Það er náttúrlega helling-
ur af strákum þarna úti sem ég er
að fíflast með en þegar ég er heima
er ég bara mikið inni í sjálfum mér.
Ég er náttúrlega í New York og gæti
verið á djamminu alla daga og öll
kvöld ef ég vildi. En það er bara ekki
ég. Ég vil ekki lifa því lífi. Ég fíla það
bara ekki. Það eru aðrir hlutir sem
gera mig hamingjusaman og ég
kýs að einbeita mér að þeim,“ seg-
ir Gunnar en dvölin úti hefur kennt
honum að meta heimahagana bet-
ur.
„Áður en ég fór út var ég alveg
kominn með ógeð á Íslandi eins og
svo margir á mínum aldri. En þegar
maður er búinn að vera svona lengi
úti áttar maður sig á hversu æðis-
legt Ísland er. Það eru kannski ekki
bestu tímarnir hjá okkur núna en
landið og fólkið hérna og allt við Ís-
land er mjög yndislegt.“
tomas@dv.is
gaf frá sér gullið á hm
Verðlaunagripir síðustu mánaða Í hendinni heldur
Gunnar á gullunum tveimur í BJJ og silfrinu frá HM.
Um öxlina er svo Norður-Ameríkumeistaramótsbeltið í
grappling sem hann fékk fyrir sigur þar. Allt þetta hefur
hann unnið sér inn á aðeins fáeinum mánuðum.
„Ég er náttúrlega í New
York og gæti verið á
djamminu alla daga
og öll kvöld ef ég vildi.
En það er bara ekki ég.
Ég vil ekki lifa því lífi.
Ég fíla það bara ekki.
Það eru aðrir hlutir sem
gera mig hamingju-
saman og ég kýs að
einbeita mér að þeim.“