Dagblaðið Vísir - DV - 30.10.2009, Blaðsíða 22

Friðþæging séra gunnars
Hvað gerir maður við roskinn prest sem beitir óumbeð-inni „sálusorgun“ gagnvart unglingsstúlkum, sem felst
í kjassi, faðmlögum og yfirlýsingum
um hvað hann sé nú skotinn í þeim?
Ef maður er biskup Íslands þá býður
maður prestinum 20 milljónir fyrir að
taka pokann sinn.
Herra Karl Sigurbjörnsson á ekki sjö dagana sæla á biskupsstóli. Fólk streym-ir úr þjóðkirkjunni, Helgi
Hóseasson er hinn nýi dýrðlingur
alþýðunnar, og dómstólar dæma
Karl fyrir brot á jafnréttislögum. Og
nú þetta: 20 milljónir, takk fyrir, til að
losna við að taka af röggsemi á málum
Gunnars Björnssonar. Lætur einhver
sér detta í hug að herra Sigurbjörn
Einarsson hefði verðlaunað Gunnar
með tugmilljóna starfslokasamningi?
Fjölskylda biskups ræður lögum og lofum í þjóðkirkj-unni, sem einna helst minnir á eignarhaldsfélag. Fram-
kvæmdastjórinn hefur hins vegar lítil
tök á rekstrinum og ekki heldur þann
myndugleika sem þarf á þessum síð-
ustu og verstu tímum. Eins og þessi
nýjasta fjárfesting hans í friði fyrir
Gunnari Björnssyni ber svo vel með
sér. Karl hefur vissulega titrandi og
valdsmannslega rödd, eins og Sigur-
björn heitinn - en hann hefur ekkert
að segja.
Flóttinn úr þjóðkirkjunni, sem nú stendur varla undir því nafni lengur, hófst í tíð forvera Karls, hins mjög svo litríka og
ögn umdeilda Ólafs Skúlasonar, en
biskup hefur ekkert getað gert til að
stöðva þá þróun af einfaldri ástæðu:
Enginn hlustar á þann sem hefur ekk-
ert að segja.
Þjóðkirkjan þiggur þúsund-ir milljóna úr ríkissjóði. Nú mun hluti af þeim pening-um tryggja að séra Gunnar
Björnsson geti frílistað sig næstu árin
á kostnað almennings, annar hluti
fer í að borga afglöp biskups vegna
frændsemisráðninga.
En mest, langmest, fer auðvit-að í að viðhalda þeirri tíma-skekkju sem kallast þjóðkirkja en er það ekki.
LyngháLs 5, 110 Reykjavík
Útgáfufélag: Útgáfufélagið Birtíngur ehf.
Stjórnarformaður: hreinn Loftsson
framkvæmdaStjóri: sverrir arngrímsson
ritStjórar:
jón Trausti Reynisson, jontrausti@dv.is
og Reynir Traustason, rt@dv.is
fréttaStjórar:
Brynjólfur Þór guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
auglýSingaStjóri:
elísabet austmann, elisabet@birtingur.is
dv á netinu: dv.is
aðalnÚmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
áSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 512 7050.
SmáauglýSingar: 515 5550.
umbrot: dv. Prentvinnsla: Landsprent. dreifing: árvakur.
dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„Ég er
kominn með
boltapokann
aftur.“
n Ólafur Stefánsson um að komið sé fram við
hann eins og nýliða eftir að hann sneri aftur í
landsliðið í handbolta. - DV
„Ég myndi hætta strax ef
hún færi fram á það.“
n Sultan Kosen, hæsti maður heims, við
blaðamann Séð og heyrt um að hann myndi
hætta að reykja á augabragði ef hann myndi
finna sér kærustu. - Séð og heyrt
„Hann heldur
sig til hlés í
útlöndum.“
n Sölvi Tryggvason um Lárus
Welding en hann hefur margoft
reynt að fá hann í viðtal í þáttinn sinn Spjallið á
Skjá einum. - pressan.is
„Þeir gátu nú
ekki flogið
greyin.“
n Þór Saari segir að þetta hafi
fólk sagt um Geirfuglana þegar þeir dóu út. Hann
líkir því saman við þá smölun sem hefur átt sér
stað á villtu fé við Tálknafjörð. - thorsaari.blog.is
„Það þarf ekkert að segja
fólki að við séum með
vöðva.“
n Ívar Guðmundsson um sig og Arnar Grant.
Þeir félagar leika hesta í nýrri auglýsingu fyrir
próteindrykkinn Hámark. - visir.is
Þau veðsettu börnin sín
Leiðari
Svo langt náði græðgi ákveðins fólks í ís-lensku samfélagi að það veðsetti börn-
in sín í von um ofsagróða.
Dæmi um þetta kom upp
undir lok vikunnar, þegar
í ljós kom að foreldrar 12
ára barns báðu um og fengu
sex milljóna króna lán út á
barnið til að kaupa stofn-
bréf í Byr árið 2007.
Fram að þessu hefur
hópur þeirra í samfélaginu
sem hafa farið þessa leið
verið þröngur. Aðeins verstu
spilafíklar leggja börnin
sín undir í fjárhættuspili í
þeim tilgangi að græða enn
meira. Þetta hefur verið eitt það auvirðileg-
asta í fari mannkyns og aðeins átt við um þá
sem verst eru farnir af stjórnlausri fíkn. En
nú sjáum við hversu illa haldnir margir voru
orðnir í leit sinni að auðveld-
um gróða árið 2007.
Spilafíkill getur vel grætt,
jafnvel himinháar upphæð-
ir. Sumir spilafíklar hafa orð-
ið svo lánsamir að þeir hefðu
aldrei þurft að vinna hand-
tak eftir síðasta vinning. En í
lífi spilafíkla er ekkert til sem
heitir síðasti vinningurinn.
Þeir þurfa alltaf meira.
Auðvitað bera foreldr-
ar ekki einir ábyrgð á því
að þeir veðsetji börnin sín.
Þetta þýðir líka að bankarnir
hegðuðu sér eins og spilavíti
í undirheimunum. Ekki einu
sinni í Las Vegas má maður
leggja börnin sín undir. Þar hafa stjórnendur
spilavítanna lágmarkssiðferðiskennd.
Barnalán Glitnis eru staðfesting á því sem
almennt hefur gerst á Íslandi. Börnin sem nú
alast upp munu fá reikninginn frá gráðugu
kynslóðinni sem leidd var áfram af óseðjandi,
áhættusæknum og krosstengdum viðskipta-
jöfrum. Það sást vel á lífsstíl nýríku útrásar-
víkinganna að þeir hæfðu Las Vegas betur en
Íslandi. Hins vegar varð það ekki ljóst fyrr en
síðasta árið að aðferðir þeirra voru svipaðar
og veikasta fólksins í Las Vegas. Þau lögðu
meira og meira undir og máttu aldrei tapa,
án þess að allt myndi hrynja í kringum þau.
Þegar þau töpuðu síðasta spilinu hafði allt
verið lagt undir sem bankarnir höfðu sið-
ferðiskennd til að taka við; heimili lands-
manna, bílarnir, fiskveiðiauðlindin, framtíð
barnanna og atvinnuvegirnir.
Þegar allt kom til alls hafa þau eflaust
skýringuna á hreinu: Þau voru óheppin.
Og að sjálfsögðu verður fólkið, sem tók
lán út á börnin, skorið úr snörunni eins og
hinir íslensku spilafíklarnir.
jón trausti reynisson ritstjóri skriFar. Ekki einu sinni í Las Vegas má maður leggja börnin sín undir.
bókstafLega
Guð er réttlátur og ríkur
Enn og aftur fara þær sögur á kreik
að Gunnar I. Birgisson, Gunnar í
Krossinum, Guðmundur í Byrginu
og Gunnar á krossinum séu einn
og sami maðurinn. En, kæru lands-
menn, það skal undirstrikað hér að
þessir menn eiga fátt sameiginlegt
nema þá kannski óheppni og vannýtt
réttlæti. Og svo fengu þeir allir tæki-
færi til að sýna ágæti sitt en einhvern
veginn í ósköpunum tókst þeim að
klúðra öllu í Guðs nafni.
Við, þetta fólk sem skrifar í blöðin,
látum oft einsog við séum fullkom-
in, að við getum stillt fólki upp við
vegg og skotið á það föstum skotum.
Við vitum náttúrlega að alltaf verður
einhver næstur í röðinni – einhver
aulinn bíður á kantinum og tyllir svo
höfðinu í gapastokk græðginnar einn
góðan veðurdag, algjörlega óforvar-
andis. En samt munu ýmsir geta sagt:
- Ég sá þetta fyrir.
Á ritvellinum getur árásin kom-
ið úr innsta vinakjarna. Enginn á að
vera óhultur. Ég á að geta ráðist að
flokksbræðrum mínum og -systr-
um og krafist þess að þetta fólk vinni
vinnuna sína. Forsetinn er ekki frið-
helgur nema þegar það er sérstak-
lega tekið fram. Og þegar fíllinn er
illa fyrirkallaður þá sparkar jafnvel
froskurinn í hann. Menn hafa sann-
reynt það, að óréttlátasta fólk getur
komist í ritstjórastól og þá er aldrei að
vita hvert ritspjótum er stefnt. Ríkir af
hroka biðja menn Guð um að hjálpa
landi á hjara veraldar.
Já, fyrir rétt rúmu ári, þegar Geir
Haarde áttaði sig á því að líklega væri
hann búinn að skíta örlítið upp á bak,
þá var hann reyndar búinn að skíta
upp á þak. Flokkur Geirs var búinn að
eyðileggja samfélagið með ótrúlega
slóttugum vinnubrögðum. Og hvar
er svo réttlætið sem yfir okkur öll skal
ganga? Núna væla sjálfstæðismenn
einsog stungnir grísir með svína-
pest. Þeir væna alla sína andstæðinga
um óheilindi, benda á svarta bletti á
tungum óvina á meðan trantar þeirra
sjálfra eru einsog svarthol.
Öll eru skrif okkar og allt er okkar
látbragð háð réttlæti – háð því að rétt-
lætanlegt megi teljast það sem við lát-
um frá okkur fara. Guði sé lof.
Einn var sá maður hér á okkar
yndislega landi sem átti það til að
skrifa góða pistla í blöð. Hann fór af
skáldlegri hógværð um ritvöllinn og
á samkomum mátti hann vart opna
munninn, því svo orðheppinn og
hnyttinn var hann að gleðitárum
rigndi hvar sem hann kom. Þessum
ágæta manni var gefið svo ríkulega
af réttlæti að þeim ósköpum verður
aldrei hægt að eyða.
Ríki Guðs nú gistir í
sá góði skemmtikraftur
en flestir munu fagna því
ef Flosi gengur aftur.
kristján hreinsson
skáld skrifar
„Núna væla sjálf-
stæðismenn einsog
stungnir grísir með
svínapest.“
skáLdið skrifar
22 föstudagur 30. október 2009 umræða
sandkorn
n Sjálfstæðismenn í Ísafjarð-
arbæ eru kvíðnir eftir að sagt
var frá því í DV að lagt væri að
Guðjóni A. Kristjánssyni, for-
manni Frjálslynda flokksins, að
hella sér í bæjarstjórnarkosn-
ingar vestra. Sjálfstæðisflokk-
urinn er með nokkuð öruggt
vígi þar í bæ en það kynni að
breytast ef Guðjón bland-
aði sér í málin. Hann
er fyrrverandi sjálf-
stæðismaður og hefur
mikið persónu-
fylgi sem gæti
skilað sér
með þeim
afleiðingum
að núverandi
valdajafnvægi
yrði ógnað.
n Forsíðuuppsláttur Moggans
um að bankar yrðu að afskrifa
14 milljarða króna vegna eign-
arhaldsfélagsins Jötuns hrundi
til grunna þegar á daginn kom
að félag-
ið skuldaði
ekki krónu
í bönkum.
Jötunn var
í eigu Jóns
Ásgeirs Jó-
hannesson-
ar, Pálma
Haralds-
sonar og fleiri og hafði meðal
annars fjárfest í Glitni. Þegar
félagið vildi verða kjölfestu-
fjárfestir í bankanum stöðvaði
Fjármálaeftirlitið þau áform.
Þá seldi það í Glitni og greiddi
upp allar sínar skuldir. Þetta yf-
irsást Davíð Oddssyni, ritstjóra
Morgunblaðsins, sem gekk
fram af brúninni.
n Meðal þeirra sem hella sér
af krafti út í jólabókaflóðið að
þessu sinni
er Óskar
Guðmunds-
son rithöf-
undur. Hann
hefur skráð
sögu Snorra
Sturlusonar
í Reykholti.
Þeir sem
hafa lesið
handritið segja að þarna sé
saga Snorra sögð á mannamáli.
Snorri er væntanlega frægasti
Íslendingur allra tíma og einn
mesti sagnaritari þjóðarinnar.
Búast má við að Óskar verði í
toppslagnum fyrir þessi jól.
n Orðrómur er uppi um aðra
bók sem gæti orðið spennandi.
Þar er um að ræða sögu Jónínu
Benedikts-
dóttur sem
yrði byggð
á handriti
Who Stole
My Ice-
land? sem
raunar kom
aldrei út í
Bretlandi.
Hermt er að þáttastjórnand-
inn vinsæli Sölvi Tryggvason
hyggist skrifa bókina. Óljóst er
þó samkvæmt sömu heimild-
um hvort sú útgáfa komi út um
næstu jól eða síðar. Víst er þó
að margir eru forvitnir um fjöl-
breytt lífshlaup Jónínu.