Dagblaðið Vísir - DV - 06.09.2010, Blaðsíða 10

10 fréttir 6. september 2010 mánudagur
„Það var margt sem benti til þess að
hann hefði gert þetta. Svo var líka
svo margt sem benti til þess að hann
hefði ekki gert þetta, eins og til dæm-
is það að hann leyfði mér að labba
inn eftir að hann skutlaði mér heim
og hann sendi mér samúðarskeyti á
Facebook,“ segir Guðlaug Matthildur
Rögnvaldsdóttir aðspurð hvort játn-
ing Gunnars Rúnars Sigurþórssonar
á morðinu á Hannesi Þór Helgasyni,
unnusta hennar, hafi komið henni á
óvart. Guðlaug Matthildur, eða Hild-
ur eins og vinir hennar kalla hana,
segist undanfarið hafa verið í ákveð-
inni afneitun og ekki viljað trúa því
að Gunnar Rúnar Sigurþórsson, fé-
lagi hennar frá því í grunnskóla,
hefði myrt Hannes. Gunnar Rúnar
hefur játað á sig verknaðinn og sam-
ræmist játning hans sönnunargögn-
um lögreglunnar. Nánir vinir Hildar
og fjölskylda telja að henni hafi verið
byrluð ólyfjan þessa örlagaríku nótt,
þar sem hún man ekkert frá því um
hálf fjögur aðfaranótt 15. ágúst.
Rannsókn lögreglu hefur leitt í
ljós að Hannes var myrtur einhvern
tímann á milli klukkan fimm og tíu
að morgni sunnudagsins 15. ágúst.
Gunnar Rúnar keyrði Hildi að henn-
ar sögn heim til sín sama morgun, en
þar vaknaði hún klukkan ellefu án
þess að vita hvar hún væri. Hún seg-
ir að Gunnar Rúnar hafi ekki hegð-
að sér á neinn hátt öðruvísi en vana-
lega. Hann hafi verið vinalegur þegar
hann keyrði hana að heimili hennar
og Hannesar og meðal annars boðið
henni að fylgja henni inn í húsið.
„Hann er bara mjög mikill einfari,
saklaus og mjög almennilegur strák-
ur, ég hefði aldrei trúað þessu upp á
hann nema ég fengi að sjá það svart
á hvítu,“ segir Hildur meðal annars
þegar hún lýsir Gunnari Rúnari.
Hannes góður við Gunnar
Hildur segir að í raun hafi ekkert
bent til þess áður en Hannes var
myrtur að Gunnar Rúnar vildi hann
feigan. Þeir voru að hennar sögn
ágætis félagar, rétt eins og hún
og Gunnar. „Þeir kunnu vel
hvor við annan eftir minni
bestu vitneskju, voru bara
djammvinir og spjöll-
uðu mikið saman. Það
var ekkert athuga-
vert við það í raun-
inni. Hannes stakk
oft upp á því að
Gunni fengi að
vera með okk-
ur þegar við
vorum að
skemmta
okkur,
þá kom
hann oft
á sínum bíl
heim til okkar
og við fórum
saman í leigu-
bíl niður í bæ
og svo gisti
hann stund-
um í gestaherberginu hjá okkur. Það
voru alveg þrjú skipti sem ég man
eftir sem hann gisti í húsinu hans
Hannesar á heimilinu okkar. Það var
ekkert mál með það, það er í raun
ótrúlegt hvað hvítt breytist í svart
eins og í þessu tilfelli.“
Þá segir Hildur að hún hafi aldrei
orðið vör við neitt sem benti til þess
að Gunnar Rúnar ætlaði að beita
Hannes ofbeldi: „Aldrei. Við vorum
á þjóðhátíð í Eyjum núna í sumar
og Hannes og Gunnar áttu þar gott
tal saman og ekkert virtist athuga-
vert við það.“ Hún segir Hannes
ávallt hafa verið til staðar fyrir Gunn-
ar enda hafi hann verið góður við
alla. „Hann vorkenndi Gunnari líka
svolítið, fyrir það hvernig hann var.
Hann er auðvitað mjög mikill einfari
og okkur Hannesi fannst sjálfsagt að
hann fengi að vera með okkur. Gunni
var svo róleg týpa og almennilegur
og bara rosalega saklaus strákur. Það
var bara fínt að vera í návist hans.“
Grunar að hafa verið byrluð
ólyfjan
Hildur segir fjölmiðla-
umfjöllun um mál-
ið ekki hafa verið
rétta þegar kem-
ur að lýsingum
á því hvernig
hún hafi eytt
hinni afdrifa-
ríku aðfaranótt
sunnudags-
ins heima hjá
Gunnari. Hún
hafi ekki eytt
nóttinni hjá hon-
um en hafi hins
vegar sofnað í bíln-
um á leiðinni heim
og endað heima
hjá honum þennan
morgun. Hildur seg-
ir minnisleysið vekja
ákveðnar grunsemd-
ir hjá henni og vinkonum
hennar. „Vinkonur mín-
ar sem ég hef þekkt í
fjölda ára
eru allar á sama máli. Ég hef aldrei
upplifað svona kvöld, út af því að frá
tíu um kvöldið og til hálf þrjú um
nóttina var ég búin að drekka tvö
glös af áfengi. Ég kom niður í bæ
þegar klukkan var að ganga þrjú og
klukkan hálf fjögur man ég ekki eftir
mér. Ég man ekki einu sinni gloppur
úr þessu.“
Hannes keyrði Hildi niður í mið-
bæ eftir að þau höfðu eytt kvöldinu
á Fjölskyldudeginum í Vogum en
hún segist hafa verið á báðum átt-
um um það hvort hún ætti að fara
niður í bæ eða heim með Hannesi.
Niðri í bæ hitti hún svo Gunnar Rún-
ar ásamt fleiri vinum og man hún vel
eftir því enda hafði hún lítið drukk-
ið allt kvöldið. Það var svo um hálf
fjögur sem Hildur missti minnið: „Ég
man tvær gloppur frá þessu kvöldi.
Ég man að ég var inni á Hressó og ég
man að ég var inni á Amsterdam. Ég
man ekki meir. Ég man ekki hvern
ég hitti. Ég man ekki hvað ég var að
gera. Ég man ekki einu sinni hvað
ég sagði.“ Fjölskylda og nánustu vin-
ir sem þekkja vel til Hildar halda því
fram að henni hafi verið byrl-
uð ólyfjan. Vinkona Hild-
ar staðfestir í samtali
við DV að grunur
leiki á því að slíkt
hafi gerst. Þá
tekur hún fram
að erfitt sé að
sanna slíkt
þar sem þess
kon-
ar efni
eyðist
hratt úr
blóð-
inu, en
að lög-
reglan
rannsaki
málið.
Keyrði Hildi heim fullur
Hildur veit ekki á hvaða tímapunkti
Gunnar Rúnar keyrði hana heim til
sín, en segir ljóst að það hafi verið
síðla nætur eða snemma morguns.
„Ég reyndi að hringja í leigubíl rúm-
lega fimm, ég sá það á símanum mín-
um um morguninn.“ Því er óvíst hvort
Gunnar hafi keyrt með hana heim til
sín áður en hann fór heim til Hann-
esar þar sem hann mun hafa myrt
hann, eða hvort Hildur hafi ennþá
legið í bílnum þegar glæpurinn var
framinn. Hildur segir þó vera ljóst að
Gunnar Rúnar hafi verið drukkinn
þessa nótt, hann hafi farið á barinn
þegar hún hitti hann niðri í miðbæ.
Gunnar Rúnar hafi viðurkennt það
fyrir henni daginn eftir að hann hafi
keyrt hana heim fullur og ekki þorað
að taka aukakrók að heimili hennar
og Hannesar af ótta við að lögreglan
myndi taka hann. Þá segir hún hann
einnig hafa sagt að hann hafi orð-
ið hræddur um hana um nóttina og
viljað koma henni í burtu úr bæn-
um. „Hann sagði við mig að hann
hefði þurft að rökræða heillengi við
mig til þess að fá mig með sér út í bíl.
Svo hefði hann setið í bílnum sínum
í tuttugu mínútur og ég hefði sofnað
og hann sagðist hafa þurft að halda á
mér inn heim til mömmu sinnar, út af
því að ég hefði verið sofandi og ekki
vaknað, þannig að ég bara, ég veit
ekki neitt.“
Trúði þessu ekki
Hildur vaknaði klukkan ellefu að
morgni sunnudagsins 15. ágúst
heima hjá Gunnari og vissi ekki hvar
hún var, en var fljót að átta sig á því,
þar sem hún hafði komið þangað
áður þegar þau voru saman í grunn-
skóla. Hún segir að Gunnar Rúnar
hafi í kjölfarið skutlað henni heim.
„Hann var bara mjög eðlilegur, al-
veg eins og hann var venjulega, þeg-
ar hann keyrði mig heim. Ég var með
mestar áhyggjur af Hannesi, hversu
fúll hann yrði yfir því að ég hefði ekki
komið heim. Ég var að velta þessu fyr-
ir mér á leiðinni og við Gunni rædd-
um það. Mér fannst líka svo ein-
kennilegt að Hannes svaraði mér ekki
þegar ég hringdi. Klukkan var orðin
svo margt og mér fannst það svo skrít-
ið. Þannig að ég var svona að velta því
fyrir mér hvort hann væri í sturtu eða
hvað það var. Af því að hann svaraði
manni alltaf.“
Þá segir Hildur að Gunnar hafi
boðist til þess að labba með henni inn
þegar þau voru komin að húsinu: „En
ég afþakkaði og vildi tala við hann
sjálf, og svo fór Gunni.“ Handtaka
Gunnars Rúnars kom Hildi algjör-
lega í opna skjöldu að hennar
sögn: „Já, mér fannst það ekki
vera séns, hann var búinn að
vera með mér um nóttina,
ég hitti mömmu hans um
morguninn. En svo þegar
kom í ljós að skófar hefði
fundist og blóð á skónum hans
og í bílnum hans, þá fór maður auð-
vitað að fá efasemdir. En svo fór ég að
hugsa: hann hefur bara slasað sig á
fæti eða hann hefur verið að æfa ein-
hverjar listir. Maður fór bara í afneit-
un og maður vildi ekki að þetta væri
Gunnar Rúnar Sigurþórsson, sem játað hefur á sig morðið á
Hannesi Þór Helgasyni, sendi unnustu Hannesar samúðar-
skeyti eftir að morðið var framið. Þetta segir Hildur, unnusta
Hannesar, í ítarlegu viðtali við DV. Hún segist hafa verið í
ákveðinni afneitun og ekki viljað trúa því að Gunnar, sem er
æskuvinur hennar úr grunnskóla, hefði myrt unnusta hennar.
Nánir vinir og fjölskylda Hildar telja næsta víst að henni hafi
verið byrluð ólyfjan aðfaranótt sunnudagsins 15. ágúst.
„HANN SENDI MÉR SAMÚÐARSKEYTI“
jón bjaRKi maGnúSSon
blaðamaður skrifar: jonbjarki@dv.is
Hannes stakk oft upp á því að
Gunni fengi að vera með
okkur þegar við vorum
að skemmta okkur, þá
kom hann oft á sínum
bíl heim til okkar og við
fórum saman í leigubíl
niður í bæ og svo gisti
hann stundum í gesta-
herberginu hjá okkur.
Gunnar Rúnar „Hannerbaramjögmikill
einfari,saklausogmjögalmennilegurstrákur,
éghefðialdreitrúaðþessuuppáhannnema
égfengiaðsjáþaðsvartáhvítu,“segirHildur
meðalannarsþegarhúnlýsirGunnariRúnari.
Heimili Hannesar  Hannes
fannststunginntilbanaaðheim-
ilisínuviðHáabergíHafnarfirði.