Dagblaðið Vísir - DV - 12.11.2010, Qupperneq 34

34 nærmynd 12. nóvember 2010 föstudagur
„Erfitt fyrir mig að elska Styrmi“
„Þetta voru skrítnir tímar í mínu lífi. Ég stóð
uppi slypp og snauð en hafði jafnframt flækst
í málefni Baugs.“ Þannig hefst einn kaflinn í
nýútkominni ævisögu Jónínu Benediktsdóttur
eftir Sölva Tryggvason. Jónína leggur öll spilin
á borðið og segir frá ástum sínum og átökum
í gegnum tíðina. Gerir hún meðal annars upp
sambandið við Styrmi Gunnarsson, þáverandi
ritstjóra Morgunblaðsins, en samband þeirra
komst í hámæli í tengslum við tölvupóstamál-
ið svokallaða.
Örlagarík súpa
Hún lýsir því þegar Víglundur Þorsteinsson
vinur hennar benti henni á að tala við Styrmi
vegna vandræða hennar í tengslum við Baugs-
málið. Í fyrstu taldi hún það slæma hugmynd
en Víglundur stóð fast á því að það væri alltaf
gott að tala við Styrmi. „Styrmir er eins traust-
ur og þeir gerast. Láttu Styrmi bjóða þér í súpu.
Það gerast oft góðir hlutir í súpu hjá Styrmi,“
sagði hann. Þar sem Víglundur hafði reynst
góður vinur og ráðgjafi í gegnum tíðina lét Jón-
ína til leiðast. „Ég var ekki vön því að láta karl-
menn elda fyrir mig og datt heldur ekki í hug
að byrja á því nú þegar ókunnugur maður átti
í hlut. Súpan fékk að halda sér en úr varð að ég
bauð Styrmi heim til mín. Yfir súpunni sagði ég
honum allt sem ég vissi um íslenskt viðskipta-
líf og íslenskt viðskiptasiðferði. Ætli það megi
ekki kalla þetta örlagasúpu.“
Styrmir reyndist góður hlustandi og það var
eitthvað við fas hans og yfirbragð sem sagði
Jónínu að honum væri mikið niðri fyrir. Þeg-
ar þau kvöddust fylgdist hún með honum út
um gluggann og sá að hann hafði strax tek-
ið upp símann. Næstu daga hlustaði hún á
valdamenn í æðstu stöðum samfélagsins nota
sama orðalag og hún hafði gert í samtalinu við
Styrmi er þeir ræddu við fjölmiðla.
„Erfitt fyrir mig að elska Styrmi“
En fundur þeirra Styrmis hafði líka önnur og
dýpri áhrif á hana. „Strax eftir fyrsta fund okkar
fann ég að ég bar sterkar tilfinningar til Styrm-
is. Ég gat kannski ekki greint þær alveg nógu
vel, því ég var ekki í góðu jafnvægi og í raun
leið mér mjög illa á þessu tímabili. En það var
eitthvað í fari Styrmis sem róaði mig og lét mér
líða betur.
Ég hreifst af því hvað hann var vel að sér og
greindur. Auk þess hafði hann mjög góða nær-
veru og einhverja stóíska ró sem heillaði mig
upp úr skónum. Þið megið kalla mig ástsjúka
og ég lái ykkur það ekki, en tilfinningarnar sem
ég bar til Styrmis verða ekki flokkaðar öðruvísi
en sem ást. Þó að ákveðnir fjölmiðlar hafi síðar
reynt að láta líta út fyrir að samband okkar hafi
verið ein stór orgía þá var það ekki þannig.
Vissulega áttum við í sambandi, en fyrst og
fremst var á milli okkar mikil hlýja og gagn-
kvæm virðing.
Ég vissi það ekki þegar hann þakkaði fyrir
súpuna þennan vetrardag, en það átti eftir að
verða alveg ofboðslega erfitt fyrir mig að elska
Styrmi Gunnarsson. Hann var giftur maður og
elskaði sína fjölskyldu.“
Ekki mjög holdlegt samband
Í töluverðan tíma var daður á milli okkar í
gegnum tölvupósta á milli þess sem við rædd-
um saman um íslenskt viðskiptalíf og hann
ráðlagði mér margt vegna gjaldþrotsins sem
blasti við mér. Ég er ekki stolt af samband-
inu við Styrmi í dag og mér er það ljóst nú að
sjálfsvirðing mín og sjálfsmynd var ekki upp á
marga fiska. Sterk Jónína Benediktsdóttir hefði
ekki tekið í mál að standa í sambandi af þessu
tagi. Hvað þá þegar um var að ræða eldri mann
sem ekki lofaði á nokkurn hátt að taka skref til
að breyta sinni sambúðarstöðu. Þarna gat ég
ekki sleppt. Hafði ekki styrkinn til þess.
Eins og áður segir var samband okkar
Styrmis ekki mjög holdlegt. Við hittumst sjald-
an og vorum einkum í samskiptum í gegnum
tölvu. Þetta var númer eitt, tvö og þrjú fallegt,
innilegt og langvarandi tölupóstasamband. Í
gegnum skjáinn töluðumst við við daglega og
það veitti mér eitthvað sem ég þurfti á að halda
þarna, en ég sé núna að var ofboðslega eyð-
andi fyrir mig. Eflaust hefur Styrmir sömu sögu
að segja.“
Tættasta tímabil lífsins
Í bókinni lýsir hún því að þetta samband hafi
varað allt of lengi og verið hvorki af né á. Það
hafi lagst ofan á allt annað sem gekk á hjá
henni á þessum tíma, verið rúsínan í pylsu-
endanum á tættasta tímabili lífsins. „Einhvers
konar framsóknarmoð sem aldrei hefur verið
minn stíll þegar kemur að ástarsamböndum.“
Þá segir hún að Styrmir hafi tekið upp
hanskann fyrir sig á fundi með Jóhannesi Jóns-
syni og Tryggva Jónssyni. Styrmir óskaði eft-
ir fundinum til þess að spyrja þá út í það sem
hún hafði sagt honum. „Að sögn Styrmis tal-
aði Tryggvi mikið um mig á fundinum og vissi
augljóslega ekki að við Styrmir værum náin.
Hann málaði þá mynd af mér að ég væri geð-
sjúklingur og þegar Styrmir tók dræmt í það
spurði hann: „Eða hvað finnst þér?“ Styrmir
svaraði spurningunni afdráttarlaust neitandi.
Þessi frásögn Styrmis staðfesti
það fyrir mér að Tryggvi óttað-
ist mig.“
Þá segir hún að Tryggvi hafi
verið lykilmaður í vandræða-
gangi Baugs og í raun Baugs-
málinu öllu. Hann hafi aftur á
móti sloppið vel þar sem hann
kemur vel fyrir og kunni að láta
fólki líka vel við sig.
Mistök Styrmis að játa
„Ég hef að mestu leyti ekkert nema gott um
Styrmi að segja og Styrmir er að mörgu leyti
yndislegur maður. En mér fannst hann ekki
standa sig alveg nógu vel þegar tölvupósta-
málið komst í hámæli.“ Hún lenti í vandræðum
með lögfræðiaðstoð þar sem engin stofa vildi
taka málið að sér. Þar sem Styrmir var bæði vel
tengdur og aðili að málinu fannst henni sem
hann hefði getað hjálpað sér meira. „Finna
með mér lögfræðing og hafa meira samband.
Einhverjir kunna að kalla það eigingirni, en
svona blasir málið við mér núna þegar töluvert
er frá liðið.
Auk þess gerði Styrmir þau grundvallarmis-
tök að gangast strax við því að tölvupóstarnir
sem fjölmiðlar höfðu væru sannarlega á milli
okkar. Hefði hann ekki gert það er ekki víst
að það hefði nokkurn tíma orðið neitt tölvu-
póstamál. Ég get samt ekki álasað Styrmi. Það
mæddi mjög mikið á honum á meðan á þessu
gekk og þó að hann sé mjög fylginn sér, forðast
hann alla jafna hvers kyns hamagang. Það var
farið illa með hann og auðvitað fékk málið allt
gríðarlega á hann. Ég átta mig jafnframt á því
að Styrmir gæti eflaust sagt það sama og hálf
þjóðin að átakasækni sé minn helsti ókostur.
En eins og sjá má á nokkrum tölvupóstum sem
fóru okkur á milli og ég birti hér var reglulega
hlýtt á milli okkar og er enn.“
Hefði aldrei getað haldið þessu leyndu
Þá lýsir Jónína því hvernig henni leið þegar
tölvupóstarnir komust í fjölmiðla og næstu
daga og vikur þar á eftir. Fyrsta símtalið frá
Fréttablaðinu barst fjórum klukkustundum
áður en Jónína flaug til Kanada. Atburðarásin
sem fylgdi í kjölfarið skildi hana eftir í molum.
Skyndilega var það sem hún hafði hlakkað svo
til, að fara úr landi, orðið að kvöl. Helst hefði
hún viljað vera heima til þess að geta haft áhrif
á atburðarásina. Næstu vikuna svaf hún lítið
sem ekkert.
„Sem betur fer vissu krakkarnir mínir allir
af sambandinu við Styrmi. Ég hefði ekki getað
haldið svona löguðu leyndu fyrir þeim nema
í mesta lagi nokkrar vikur. Það er bæði kostur
og galli að kunna ekki að vera dulur. Af tvennu
vildi ég samt frekar segja of mikið en vera með-
fæddur leynimakkari.“
Langaði að gefast upp
Er hún kom til Kanada byrjuðu lætin fyrir al-
vöru. Síminn hringdi látlaust og hún varð veru-
lega taugaveikluð. „Það er tilfinning sem til
allrar lukku langfæstir þurfa að kynnast að vita
ekkert hvað af manns innilegustu samskipt-
um er komið inn á helstu ritstjórnir landsins,
en vita bara að einhver er með þau í sínum fór-
um og birtingin er yfirvofandi. Ímyndið ykkur
að þið væruð nakin til sýnis við hliðina á stytt-
unni af Jóni Sigurðssyni á löngum laugardegi
að sumri og þá komist þið nálægt því að vita
hvernig mér leið. Mig langaði helst að gefast
upp og grenja mig bara í svefn og vakna ekki
aftur. En það var ekki í boði.“
Þráhyggjukenndar hugsanir
Við hvert tækifæri hringdi hún heim og gerði
það sem hún gat. Hún tekur það samt fram í
bókinni að þar sem hún var í miklu ójafnvægi
á þessum tíma hafi viðbrögð hennar ekki alltaf
verið rétt. Enda rennur þessi tími saman í eitt í
huga hennar og í raun man hún lítið eftir hót-
eldvölinni. „Á mig sóttu stöðugar þráhyggju-
kenndar hugsanir um það hver hefði stolið frá
mér póstunum. Ég rifjaði aftur og aftur upp
möguleikana á því að ég hefði misstigið mig og
hleypt einhverjum í tölvuna mína. Mér fannst
ég stödd í risastóru samsæri. Ofan á vonleysið
hlóðst reiði. Hver hafði farið svona með mig?“
Styrmir bugaðist
Hún reyndi allt til þess að lágmarka tjónið en
lítið gekk. Styrmir hjálpaði heldur ekki til, ekki
eins og hún hefði kosið. „Ég verð alltaf svolít-
ið sár út í Styrmi fyrir að hafa ekki staðið bet-
ur með mér þegar þessir dagar dundu yfir. Það
er kannski eðlilegt að hann hafi fyrst og síð-
ast hugsað um sjálfan sig, en mér fannst hann
samt of skeytingarlaus. Hans athygli var hjá
starfsmönnum Moggans og fjölskyldunni.“
Eins og fyrr segir fannst henni hann bregð-
ast sér þegar hann viðurkenndi að tölvupóst-
arnir væru þeirra. „Ég hafði skilið hann þannig
að við hefðum sammælst um að staðfesta það
ekki og halda þannig í vonina um að Frétta-
blaðið legði ekki í birtingu. Auk þess átti ég í
gríðarlegu basli með að finna mér lögfræðing
og þar hefði hann getað hjálpað.“
Hún segir að hann hafi einfaldlega bugast
undan álaginu. „Styrmi til varnar held ég að
hann hafi einfaldlega farið á taugum, þó að
yfirborðið hafi verið stillt eins og
Reykjavíkurtjörn í núll vindstigum.“
Börnin fórnarlömb
Þá segir hún að það versta við þetta
mál hafi verið áhrifin sem það hafði
á börnin hennar sem „... urðu að
ósekju að fórnarlömbum fjölmiðla
og múgæsingar. Það voru teknar
myndir af húsinu mínu í tíma og
ótíma, heimasíminn hringdi stöðugt
dagana sem ég var úti og fjölmiðla-
menn reyndu að fá viðbrögð frá
börnunum mínum! Eftir á að hyggja held ég
að flestir viti bornir blaðamenn á Íslandi geti
sammælst um að þarna náði blaðamennska á
Íslandi einhverjum botni sem vonandi verður
aldrei aftur náð. Það var ekkert heilagt.“
Leið eins og druslu
Nýkomin heim til Íslands ákvað Jónína að
svara fyrir sig. Besti staðurinn til þess var
Kastljós að hennar mati. Þátturinn hafði mik-
ið áhorf og henni var lofað að ekki yrði grip-
ið fram í fyrir henni. Kristján Kristjánsson tók
viðtalið og Jónína fann strax að hún treysti
honum ekki, eitthvað var ekki eins og það
átti að vera. Um leið og þau settust við borð-
ið þornaði munnur hennar upp og stressið
náði tökum á henni. „Viðmótið sem Kristján
sýndi mér í þessu viðtali var á þann veg að
mér leið eins og druslu. Hrokinn var algjör og
hann talaði niður til mín. Aftur og aftur spurði
hann mig hvort ég væri ekki bara bitur, sem
fór auðvitað illa í mig og þess vegna svaraði
ég skringilega og illa.“ Að lokum brotnaði Jón-
ína saman og grét fyrir framan alþjóð. „Aðeins
þeir sem hafa grátið í sjónvarpi vita hvernig
það er. Fullkomin berrössun og einhvern veg-
inn ekkert eftir.“
Í huga Jónínu er umfjöllun Kastljóssins
hápunkturinn á einu ömurlegasta skeiði lífs
hennar. „Skeiðinu þegar skotleyfið á mig var
algjört og engar hömlur á hvernig byssur
mátti nota. Þetta var „all inn!“.“
Hótaði ritstjóra Fréttablaðsins
Tölvupóstamálið hélt áfram svo vikum skipti.
Eftir að lögbannið fékkst var birt klausa á besta
stað í blaðinu þar sem það var tekið fram að
lögbannið væri ástæðan fyrir því að ekkert
væri um tölvupóstana í blaðinu. Í raun linnti
ekki látum fyrr en Jónína sá sig tilneydda til
þess að hóta Sigurjóni Magnúsi Egilssyni, þá-
verandi fréttastjóra blaðsins. „Ég tek það fram
að ég er ekki stolt af því að hafa hótað Sigur-
jóni, það var örþirfaráð konu sem var að verja
sitt helgasta vé.“
ingibjorg@dv.is
Brot úr tveimur köflum úr ævisögu Jónínu Benediktsdóttur sem fjalla um ástarsamband þeirra Styrmis
Gunnarssonar, áfallið þegar tölvupóstarnir voru birtir opinberlega og vanlíðanina sem heltók hana á
þessum tíma. Henni fannst sem styrmir hefði brugðist sér.
Aðeins þeir sem hafa grátið í sjónvarpi vita
hvernig það er. Fullkomin
berrössun og einhvern veginn
ekkert eftir.
Þið megið kalla mig ástsjúka.
Daður Styrmir ráðlagði
Jónínu. Í öðrum póstin-
um játar hann ást sína.
Jónína teiknaði hring
utan um orðin „óboðinn
gestur“, sagst vera fugl og
skrifaði „tár“ á spássíuna.