Dagblaðið Vísir - DV - 18.05.2012, Blaðsíða 33

Spurningin
Hann er kominn
úr lífshættu
Sumir jafnari
en aðrir
Ester Ásbjörnsdóttir, móðir Egils Einarssonar sem fékk heilahimnubólgu – DV.isJón Lárusson fyrrverandi forsetaframbjóðandi sem dró framboð sitt til baka í vikunni – DV.is
Stutti spottinn (Síðari hluti)
„Já, bara árshátíð.“
Guðbjörg Steinsdóttir
22 ára nemi
„Já, ég fór á árshátíð hjá Össuri í
Hörpunni.“
Guðmundur Harðarson
23 ára starfsmaður hjá Össuri
„Ég hef aldrei komið í Hörpuna.“
Saga Ólafsdóttir
24 ára nemi
„Aldrei komið í Hörpuna.“
Jónas Steinsson
38 ára tölvunarfræðingur
„Nei, og ætla mér ekkert að fara
þangað inn. Þetta er ljótt hús.“
Gunnar Vagn Aðalsteinsson
57 ára vinnur við að gera við mótorhjól
Hefur þú sótt
einhvern við-
burð í Hörpu?
Þetta er álfrán, Árni
F
urðulegasta fréttasyrpa síðari ára
hefur birst í Sjónvarpinu, Frétta-
blaðinu og Morgunblaðinu undan-
farna daga. Í fréttunum er fullyrt að
Árni Johnsen alþingismaður hafi keyrt
á stein á Hellisheiði, sem í búa álfar, og
síðan ákveðið að flytja álfana heim til sín
í Vestmannaeyjar með þeirra vilja.
Enginn fyrirvari er í fréttunum. Árni
fullyrti í viðtali við Morgunblaðið að sjö
álfar byggju í steininum. „Á neðri hæð-
inni, þetta er tveggja hæða steinn, voru
ung hjón með þrjú börn, og þau vissu
um hugmyndirnar að fara út í Eyjar.
Þeim leist vel á það,“ staðhæfði Árni. „Var
þetta ekkert rask fyrir þá?“ spurði frétta-
maðurinn. „Nei,“ svaraði Árni.
Þessu var ekki lokið. Kona, sem full-
yrti að hún væri „sendifulltrúi álfanna“,
hélt áfram að úttala sig um aðstæður
álfanna. „Þeir þekkja aðra álfa, sem voru
með kindur og þau fá sauðfé og ætla að
prófa sauðfjárbúskap,“ sagði hún.
„Og hvað ertu með í körfunni?“
spurði fréttamaðurinn. „Þar eru álf-
arnir. Þetta eru smáálfar. Þeir eru um 35
sentímetrar á hæð. Og gamli karlinn,
hann er hálflasinn. Þannig að hann
liggur.“
Átta fréttir voru fluttar um brott-
flutning álfanna í öllum stærstu fjöl-
miðlum landsins. Í öllum miðlunum
var látið eins og ekkert væri – eins og
álfarnir hefðu samþykkt flutninginn. En
þessar fréttir voru lygar.
Svarthöfði náði tali af einum álfin-
um. Honum var mikið niðri fyrir. „Hvað
höfum við gert ykkur!?“ skrækti hann.
Svarthöfði bað álfinn að segja alla sólar-
söguna eins og hún gerðist. „Það var fal-
legur dagur. Ég leit út um gluggann og sá
eitthvert ferlíki með númeraplötuna „Ís-
land“ fleygjast í áttina að húsinu mínu.
Höggið var slíkt að ég dúndraðist í gólfið
og fór úr axlarlið. Ég hef verið 75% öryrki
síðan. En þetta var bara byrjunin,“ sagði
álfurinn og grét smæðarinnar tárum.
„Taktu þér þinn tíma...“ sagði Svarthöfði
í hughreystandi tón. Álfurinn stamaði
upp orðunum grátklökkur. „Hann var
eins og álfur … en samt í stærð trölls …
og hann sagðist ætla að eiga okkur!!“ grét
hann, og tárin runnu í munnvikin.
Í frásögn álfsins fóru sláandi stað-
reyndirnar að púslast saman. Gamli
álfurinn lá vegna þess að Árni hafði
stigið ofan á hann. Álfarnir höfðu aldrei
samþykkt brottflutning að heimili Árna
John sen. Þeir höfðu verið hamingjusam-
ir í álfaborginni á heiðinni en voru rifnir
út úr samfélagi sínu, nauðflutt mansals-
fórnarlömb, rænd félagslegu baklandi
og menningarlegu samhengi. „Þetta er
álfrán!“ kallaði álfurinn, þegar viðtalinu
lauk við það að „sendifulltrúinn“ nam
hann á brott.
Svona lagað er dæmigert fyrir ís-
lenska fréttamennsku. Hvar er heim-
ildarvinnan?
Svarthöfði
A
ðspurður, sagði Ari Fanndal:
-Auðvitað á fjölskylda mín að
fá úthlutað kvóta, mitt fólk hef-
ur alltaf haldið uppi atvinnu-
lífinu í plássunum báðum. Forfeður
mínir slógu hvergi slöku við og fórn-
uðu sumir hverjir lífinu fyrir þessa
þjóð. Ég hef þurft að fórna miklu fyrir
þetta samfélag, – og gráturinn virtist
ætla að læðast upp eftir neðri vörinni.
Samfélagið hafði lært að treysta
útgerðinni. Nánast allt fólk bar virð-
ingu fyrir mönnum sem óku um á
dýrum jeppum og töluðu um fagrar
strendur í fjarlægum löndum. -Það er
erfitt að vera í útgerð – einkum þegar
vel veiðist, var haft eftir Erni Fann-
dal. En hann hafði lent í því að þurfa
að aflýsa golfferð til Túnis vegna
þess að hann þurfti sjálfur að vasast
í samningagerð við Þjóðverja sem
höfðu í áraraðir keypt af útgerðinni
uppsjávar fisk.
-Kostnaðurinn eykst svo geigvæn-
lega þegar vel veiðist. Og ekki er nú
olíuverðið að hjálpa útgerðinni, sagði
annar frændinn þegar andstæðingar
vegaframkvæmdanna töluðu um
bruðlið sem átti að bæta hag útgerð-
arinnar.
Það var svo einn sólríkan ágúst-
dag að menn luku framkvæmdum
við stutta spottann. Bergur Fanndal,
eigandi verktakafyrirtækisins sem séð
hafði um framkvæmdir, lét hafa það
eftir sér að kostnaðurinn hefði að vísu
farið framúr áætlun, en engu að síður
vissu allir landsmenn að um miklar
samgöngubætur væri að ræða. Hann
sagði að menn hefðu þurft að breyta
vegarstæðinu vegna varplands og að
skriðuföll og erfið samskipti við ráðu-
neyti hefðu sett strik í reikninginn. Að
ógleymdum mótmælum fólks sem
vildi vernda votlendi.
Núna var stutti spottinn malbik-
aður og frágenginn. En, svona fyrsta
kastið, var ákveðið að setja einstefnu-
merki þar sem vegurinn byrjaði í ná-
munda við gangamunnann í austri og
samskonar merki var sett við þar sem
stutti spottinn tengdist þjóðveginum
í vestri.
Nokkrum árum eftir að lokið var
við framkvæmdir, fóru nokkrir fugla-
skoðarar fótgangandi út eftir stutta
spottanum og þegar hópurinn kom
að varplöndum og votlendi, mátti sjá
að skriður höfðu náð að þekja veginn
á nokkrum stöðum og var hann með
öllu ófær.
Þá gerðist það, nokkru eftir að
þessir fótgangandi ferðalangar fóru
um stutta spottann og varplöndin, að
sú spurning barst til sveitarstjórnar,
hvernig stæði á því að stutti spott-
inn væri lokaður árið um kring. Eftir
að menn höfðu ráðfært sig við Berg
Fanndal og aðra sem létu mál þetta
sér fyrir brjósti brenna, var eftirfar-
andi bókun skráð í fundargerð sveitar-
stjórnar: „Vegna stöðugra mótmæla
og ágangs fólks sem vill friða varplönd
kríu og vernda votlendi á utanverðu
Spóanesi, sér sveitarstjórnin ekki
ástæðu til að halda veginum um nesið
opnum.“
Og sannast hér hið fornkveðna,
að betra er að vera vitur eftir á en
heimskur allan tímann.
Víst er blessuð vonin sterk
þó vil ég á það minna
að alltaf verða ýmis verk
sem enginn þarf að vinna.
Andlitslyfting Iðnaðarmenn leggja lokahönd á verkið við Listasafn Reykjavíkur sem fengið hefur smávegis andlitslyftingu með nýrri umferð af hvítri málningu. Vegfarendur
um Tryggvagötuna eru sammála um að allt annað sé að sjá byggingarnar. Mynd Sigtryggur AriMyndin
Uppáhaldslíkamsræktin?
Umræða 33Helgarblað 18.–20. maí 2012
1 „Hann var búinn að safna öllu sínu já-fólki allt í
kringum sig“
Hitafundur í Fríkirkjunni.
2 Heiða Kristín: „Mér þykja þessar ásakanir mjög
sorglegar“
Heiða um ásakanir þess efnis að
Besti flokkurinn hafi ekki beitt
sér fyrir björgun NASA.
3 Anna Mjöll frumsýnir kærastann
Söngkonan frumsýndi kærastann
á Facebook-síðu sinni.
4 Langar í barn með CasperJennifer Lopez er ástfangin.
5 Milljónaíbúðir í Skugga-hverfi sagðar rjúka út
Viðskiptablaðið um sölu íbúða í
Skuggahverfinu.
6 Björn Valur: Heldur Sigmundur Davíð að fólk
sé fífl?
Björn Valur Gíslason efast um
hæfi Sigmundar Davíðs Gunn-
laugssonar sem formanns.
7 Jón leysir til sín hlutinn í Högum
Árni Hauksson og Friðrik Hall-
björn Karlsson hafa gengið frá
sölu á 5 milljón hluta í Högum.
Mest lesið á DV.is
Skáldið skrifar
Kristján Hreinsson
Sigrún Lilja Guðjónsdóttir framkvæmdarstjóri „Hot jóga hjá
Jóhönnu í Sporthúsinu er allt í senn slökun, hreinsun, þjálfar einbeitingu
og kemur kroppnum í sitt langbesta form.