Dagblaðið Vísir - DV - 18.05.2012, Síða 43

L
eigubílstjórinn Heidi Win-
kel getur enn ekki mun-
að hvað síðasti viðskipta-
vinur hennar bað hana að
gera. Hún man að hann
kom inn í bíl hennar í Hagnau
við Constance-vatn í suðvestur-
hluta Þýskalands og hana rámar
í að hann hafi viljað fara eitthvert
að jaðri bæjarins.
Kvöldið sem um ræðir var 8.
júní 2010 en í dag er hún lömuð,
notast við hjólastól og getur ekki
einu sinni lyft hendi til að strjúka
tár af hvarmi þegar hún hugsar til
þessa örlagaríka kvölds.
Þegar Heidi skilaði sér ekki
heim þetta kvöld hafði fjölskyld-
an samband við lögregluna. Leit-
arhópar kembdu skóglendið og
hæðirnar umhverfis vatnið og
klukkan þrjú um nóttina fannst
leigubifreiðin á skógarstíg skammt
fyrir utan Hagnau.
Sjónin sem mætti lögreglunni
var óhugnanleg – Heidi var með
lífsmarki, lá á baksætinu, fötin í
henglum og lá nánast í blóðbaði
því hún hafði verið skorin á háls.
Við nánari skoðun á sjúkrahúsi
kom í ljós að henni hafði verið
nauðgað eftir að hún var skorin á
háls.
Hávaxinn, ljóshærður maður
Daginn eftir hvarf annar leigubíl-
stjóri; 32 ára, tveggja barna móðir,
Zana. Vitað var að hún hafði tek-
ið upp farþega klukkan níu um
kvöldið á leigubílamiðstöð við
Constance-vatn. Aðrir leigubíl-
stjórar mundu að farþeginn hafði
verið hávaxinn, ljóshærður karl-
maður.
Bíll Zönu fannst um miðnæt-
urbil. Hún var látin í baksætinu,
hafði verið skorin á háls og síðan
nauðgað.
Lögreglan beið ekki boðanna
og girti af svæðið við vatnið og
innan skamms fékk hún fyrstu
vísbendinguna – fjórir hollensk-
ir göngugarpar höfðu séð stór-
an, ljóshærðan mann á reiðhjóli.
Sá hafði talað með rússneskum
hreim og göngufólkið hafði tekið
eftir aur og blóði á fatnaði hans.
Lögreglan sendi frá sér lýsingu
á manninum auk tilkynningar
um 10.000 evra greiðslu fyrir upp-
lýsingar sem leiddu til handtöku
„varmennisins við Constance-
vatn“, eins og morðinginn varð síð-
ar nefndur.
Gripinn á flótta
Bóndi í grenndinni greindi lög-
reglu frá hávöxnum, ljóshærð-
um, rússneskum innflytjanda, rétt
tæplega þrítugum, Andrej Welz.
Andrej bjó á svæðinu með móð-
ur sinni og frænku, hafði komið til
Þýskalands 2007 og verið önnum
kafinn síðan við að skapa sér sjálf-
stæðan atvinnurekstur í glæpum.
Þegar þarna var komið sögu
vissi Andrej að lögreglan var kom-
in á slóð hans og gerði hann því til-
raun til að komast yfir landamær-
in til Póllands. En lögreglan hnaut
um hann í Brandenburg þar sem
öldruð amma hans átti sumarhús.
Andrej gafst mótþróalaust upp
eftir að lögreglan hafði umkringt
sumarhúsið og var farið með hann
til Hagnau.
Við réttarhöldin, sem hófust
11. janúar 2011, krafðist Andrej, og
fékk leyfi til, að íklæðast lambhús-
hettu og þegar hann var beðinn
að útskýra ástæður ódæða sinna
sagði hann: „Mamma elskaði mig
aldrei. Mig langaði að drepa hana
til að hefna mín á henni.“
Andrej sagðist ekki hafa gert
sér grein fyrir því hvað hann var að
gera þegar hann misþyrmdi Heidi.
„Ég er ánægður með að hún lifði
af,“ sagði hann.
Upptökur af ódæðunum
Réttarsálfræðingur sagði við rétt-
arhöldin: „Sannleikurinn er sá að
þessi maður þráir dauðar konur
óstjórnlega.“ Reyndar var að finna
sönnunargögn sem virtust styðja
með óvefengjanlegum hætti þessa
fullyrðingu. Í tölvu Andrejs var að
finna upptökur sem sýndu þegar
hann nauðgaði þessum tveimur
fórnarlömbum sínum í blóðfossi.
Þar sem þýska Andrejs var ekki
fullkomin var honum útvegaður
túlkur, Jelena að nafni. Þegar hún
þýddi orð hans átti hann það til
að halla sér að henni og heyrð-
ist hann nokkrum sinnum segja:
„Mér líkar við þig, Jelena.“ Jelenu
var illa brugðið og skelfingarsvip
brá fyrir á andliti hennar. Engu
að síður ákvað hún að sinna starfi
sínu.
Áttunda febrúar 2011 var And-
rej úrskurðaður til lífstíðardvalar
á sjúkradeild Heidelberg-Wies-
loch-fangelsisins. Þar hóf hann
að skrifa og senda ástarbréf til Je-
lenu. Jelena hafði þó ekki miklar
áhyggjur af þeim bréfaskriftum –
það er að segja fyrr en 6. maí þegar
varmenninu frá Constance-vatni
tókst að flýja af fangelsissjúkra-
húsinu.
Skammgóður vermir
Andrej hafði fundið nagla sem
hann notaði til að opna fótajárn-
in og síðan notaði hann hurð til að
komast yfir fyrsta vegginn. Vegna
yfirstandandi viðgerða við sjúkra-
álmuna tókst honum að sleppa út
í gegnum stórt gat í ytri veggnum.
Heidi varð skelfingu lostin þeg-
ar hún heyrði tíðindin af flótta
Andrejs, og eflaust hefur Jelenu
ekki verið rótt heldur. Almenningi
var ráðlagt að forðast skógi vaxin
svæði og göngumenn sem hugs-
anlega væru þar einir á ferð.
Andrej tókst að losa sig við
fangelsisfatnaðinn og braust inn
í nokkur hús þar sem hann fann
mat, en tveimur dögum síðar tókst
lögreglu að króa hann af, í aðeins
um tíu kílómetra fjarlægð frá fang-
elsinu.
Í mislukkaðri tilraun til að
komast undan handleggsbrotnaði
Andrej og þá var fokið í flest skjól.
Honum var á endanum komið fyr-
ir í klefa sínum að nýju.
Andrej ku hafa verið boðið að
undirgangast vönun, en afþakk-
aði gott boð. Kvenkyns starfsfólki
sjúkrahússins er ráðlagt að vera
aldrei eitt hjá honum og þegar
hann fær að hreyfa sig í fangelsis-
garðinum er hann í bæði hand- og
fótajárnum.
VARMENNIÐ VIÐ
CONSTANCE-VATN
n Tvær konur urðu á vegi Andrejs Welz n Aðeins önnur lifði óhugnaðinn af„Sannleikurinn er
sá að þessi mað-
ur þráir dauðar konur
óstjórnlega.
Sakamál 43Helgarblað 18.–20. maí 2012
Sakamál volt voru send í gegnum líkama Williams Kemmler 6. ágúst 1890 í annarri tilraun til að taka hann af lífi í rafmagnsstól. Kemmler naut þess vafasama heiðurs að vera sá fyrsti sem tekinn var af lífi með þessari aðferð. Fyrri tilraunin, rafstraumur í 17 mínútur, olli bara meðvitundar-leysi. Við 2.000 voltin brustu slagæðarnar og blæddi inn undir húð hans og síðan kviknaði í
líkama hans. „Þeir hefðu betur notað öxi,“ sagði fangelsisstjórinn síðar um aftökuna.U m s j ó n : K o l b e i n n Þ o r s t e i n s s o n k o l b e i n n @ d v . i s
F
arandsölumaðurinn Erich Tetzner var á
ferð í grænni Opel-bifreið sinni á þjóð-
vegi 8 skammt frá Regensburg í Bæjara-
landi í Þýskalandi 25. nóvember 1929.
Þá varð hann var við puttaferðalang sem
hann ákvað að sjá aumur á. Ferðalangur-
inn, 21 árs karlmaður, kvartaði yfir kulda svo
Tetzner sveipaði kápu sinni utan um hann
og njörvaði um leið handleggi hans. Síðan
kyrkti hann hinn grunlausa ferðalang með
reipi.
Fjórum dögum síðar gekk einhver fram á
bílinn alelda skammt frá Etterhausen. Þegar
búið var að slökkva eldana kom í ljós að lík
var í bílnum og innan skamms hafði Emma
Tetzner, eiginkona Erichs, staðfest að um
væri að ræða lík af eiginmanni hennar.
En starfsmenn tryggingafélags Tetzner-
hjónanna voru ekki fyllilega sannfærðir því
örfáum mánuðum fyrr hafði Erich Tetzner
sannfært fársjúka tengdamóður sína um
að undirgangast ekki aðgerð vegna krabba-
meins. Síðan hafði hann líftryggt hana fyrir
10.000 mörk – og ráðlagt henni að undir-
gangast aðgerðina hvað sem öllu öðru liði.
Tengdamútta var liðið lík þremur dögum
síðar.
Lögreglan komst á snoðir um að frú Tetz-
ner, sem ekki hafði síma á eigin heimili, var
iðulega kölluð á heimili nágrannanna vegna
símhringinga frá „herra Stranelli“ í Strass-
borg. Eftir að hafa kannað málið frekar
handtók lögreglan „herra Stranelli“ – sem
var enginn annar en Erich Tetzner.
Farið var með Tetzner til Þýskalands og
játaði hann sig sekan um morð, en eftir fimm
mánaða fangelsisvist venti hann sínu kvæði
í kross og sagðist hafa, fyrir slysni, ekið niður
flæking. Skaðinn hefði verið skeður og því
hefði hann tekið þá ákvörðun að blekkja
tryggingafélagið.
Réttarhöld yfir Tetzner hófust í Regens-
burg í mars 1931. Eitt vitnanna við réttar-
höldin hét Alois Ortner, bifvélavirki sem
Tetzner hafði vingast við í Ingolstadt. Ortner
bar að Tetzner hefði eitt sinn komið á verk-
stæði hans og sagst vera í vandræðum með
bíl sinn – hvort Ortner vildi vera svo vænn
að skríða undir hann og athuga hvort þar
væri eitthvað athugavert að sjá. Ortner varð
við bón Tetzners en þegar hann skreið aftur
undan bílnum vissi hann ekki fyrr en Tetz-
ner réðst á hann með hamri. Ortner hafði
sloppið með skrekkinn og leitað skjóls í skógi
skammt frá þar sem hann hneig niður.
Síðar þegar Ortner fór til lögreglunnar og
sagði farir sínar ekki sléttar lagði lögreglan
ekki trúnað á frásögn hans. Öðru nær því
lögreglan bar á Ortner að hann hefði slasast
við að reyna sjálfur að ræna grunlausan veg-
faranda. Við réttarhöldin yfir Tetzner fékk
Ortner uppreist æru.
Tetzner var dæmdur til dauða og á meðan
hann beið aftökunnar játaði hann allt á sig.
Hann var tekinn af lífi í Regensburg 2.
maí 1931.
MAklEg
MálAgjöld
Fláráður farandsali
2.000
Með lambhús-
hettu í réttarsal
Andrej Welz tók ódæði
sín upp á myndband.