Dagblaðið Vísir - DV - 06.02.2012, Blaðsíða 18

18 Menning 6. febrúar 2012 Mánudagur
Keppa í
listdansi
Þriðjudaginn 7. febrúar fer
fram listdanskeppni í Gamla
bíói. Um er að ræða undan­
keppni fyrir Stora Daldan­
sen, norræna einstaklings­
keppni í klassískum listdansi
sem fram fer í Falun í Svíþjóð
8.–10. mars næstkomandi.
Félag íslenskra listdansara
stendur fyrir undankeppn­
inni hérlendis en sigurveg­
arar keppninnar keppa svo
fyrir Íslands hönd í Svíþjóð.
Ellefu þátttakendur eru
skráðir til leiks en minn­
ingarsjóður Svandísar Þulu
Ásgeirsdóttur styrkir vinn­
ingshafa til ferðarinnar út.
Miðaverð á keppnina er
2.000 krónur, 1.500 krónur
fyrir danskortshafa og hefst
keppnin klukkan 20.
Kexjazz
heldur áfram
Þriðju tónleikar jazztón­
leikaraðarinnar Kexjazz
fara fram á Kex hostel á
þriðjudagskvöldið. Á tón­
leikunum kemur fram tríó
saxófónleikarans Óskars
Guðjónssonar. Auk hans
eru í tríóinu Valdimar K.
Sigurjónsson á kontra­
bassa og Scott McLemore
á trommur. Tónleikarnir
hefjast klukkan 20.30 og
aðgangur er ókeypis.
LomoKino-
æði
Nýjung
frá
Lomo­
graphy
vekur mikla
athygli um
þessar mynd­
ir. Á markað er nú komin
Lomo­vél sem getur tekið
kvikmyndir í gamla stíln­
um. Vélin heitir LomoKino
og er afar einföld í notkun. Í
hana er sett venjuleg 35 mm
filma og á hlið vélarinnar er
sveif sem er snúið og þannig
er kvikmyndin tekin upp.
Filman er síðan einfaldlega
framkölluð og myndbrotin
sett á geisladisk. Kvikmynda­
gerðarmaðurinn getur svo
fært myndbrotin yfir í Quick­
time­myndvinnsluforrit og
klippt þau á stuttum tíma í
kvikmynd. Annaðhvort á tölv­
unni, spjaldtölvunni eða sím­
anum. Vélin er ódýr, kostar
rétt á annan tug þúsunda og
er nýjasta æðið hjá áhugafólki
um ljósmyndir og kvikmyndir.
Þ
að var fullt hús á
frumsýningarkvöldi
Íslenska dansflokks­
ins síðustu helgi. Tvö
verk voru sýnd. Fyrst
var flutt verkið Grostadtsaf­
ari. Það verk hefur verið flutt
áður, í marsmánuði á síðasta
ári og fékk góðar viðtökur.
Verkið er samið af Jo Ström­
gren.
Tónlistin sem er frá rokk­
sveitinni The Young Gods er
kraftmikil rokkmúsík með
þungarokksundirtónum. Tón­
listin er bein vísun í streitu og
þéttleikinn táknar hversu stutt
andrými við höfum stundum
í annríki dagsins. Við hugsum
og gerum á undan okkar eigin
hjartslætti og sumum reynist
það ofviða. Um það fjallar
verk Jos Strömgren.
Dansararnir sýna þessar
tilfinningar með því að dansa
kraftmikinn dans en við
sjáum köld og líflaus and­
lit þeirra. Án allrar ástríðu.
Áhorfandinn skynjar sterkt
að eitthvað er að og fer jafn­
vel í hugleiðingar um eigin
annmarka í streitu. Hvern­
ig það er jú einmitt þann­
ig að í streitu verður kraftur
og áreynsla ætíð án ástríðu.
Ágætis hugvekja.
Allir dansararnir feikna-
sterkir
Búningarnir vöktu sérstaka
ánægju mína. Heiðurinn af
þeim á Hrafnhildur Hólm­
geirsdóttir, kölluð Raven,
og naut hún aðstoðar systur
sinnar Báru Hólmgeirsdóttur.
Leður, pallíettur, nælonsokka­
buxur og rokkaðir samfesting­
ar gáfu verkinu kynþokkafullt
og spennandi útlit sem tengdi
vel við rokkmúsíkina.
Dansarar verksins gáfu allt
í dansinn og það verður að
segjast að kraftmikil tjáning
fer dönsurum flokksins vel í
það heila.
Unnur Elísabet Gunnars­
dóttir hafði einstaklega sterka
útgeislun í þessu verki. Hún
býr yfir mikilli mýkt sem skil­
ar sér í fallega kraftmiklum
dansi. Þá er það Emilía Bene­
dikta Gísladóttir sem má án
efa telja til færustu listdans­
ara landsins. Túlkun hennar
stelur ávallt athygli áhorfand­
ans og sú varð einnig raunin í
þessu verki. Sem og því síðara
sem var sýnt eftir leikhlé.
Dansarar verksins voru
reyndar allir feiknasterkir. Þó
með misgóða færni í að túlka
tilfinningu verksins. Ein af
þeim sem tókst það best var
Aðalheiður Halldórsdóttir.
Hún er þroskaður dansari og
gríðarlega nákvæmur.
Lýsingin þótti mér ekki
þjóna verkinu. Það tókst
ágætlega að lýsa upp andlit
dansaranna svo ásjóna þeirra
varð draugaleg. Á stundum
fannst mér þó lýsingin hálf­
hversdagsleg og flöt þegar
dramatík hefði átt betur við.
Eða er það ekki meginkjarni
streitunnar? Innihaldslaus
dramatík?
Byltingarkennd sýning
Eftir dynjandi rokkmúsíkina
var von á meira rokki eftir
hlé. Á dagskrá var verkið Mi­
nus 16 sem er sagt eftir sann­
kallaða rokkstjörnu dans­
heimsins, Ohad Naharin.
Sjálf hafði ég farið á rennsli
fyrir frumsýningu og vissi því
hvers var von og beið spennt
í sætinu eftir framvindunni.
Þegar gestir sneru til sætis
eftir hlé var Brad Sykes á
sviðinu og dansaði glettilega
í stíl Deans Martin um sviðið.
Andrúmsloftið var létt
og leikandi. Fleiri dansarar
bættust í hópinn. Jakkafata­
klæddir með hatta. Þarna var
eins og annar dansflokkur
væri á ferðinni. Þvílík dans­
gleði og þvílík orka. Ohad
hefur sagt sjálfur frá því að
verkið sé endurunnið úr eldri
verkum. Það er því brota­
kennt og sveiflast á milli alls
kyns stíla. Dansarar fara með
cha­cha­cha spor, dansa
þess á milli eins og þeir séu
á snarvitlausu techno­reifi
og þá túlka þeir hefðbundna
þjóðlagatónlist Ísreala með
sínum hætti í atriði sem
hefur slegið í gegn hvar sem
verkið hefur verið sýnt.
Falleg frásögn
Dansarar sitja þá í hálfhring
og syngja eina línur þjóð­
söngs aftur og aftur og rífa
af sér höftin. Fötin, hattinn,
skóna þar til þeir standa eftir
berskjaldaðir á nærfötunum.
Og einmitt þá er komið
að miðju verksins. Og það er
viðeigandi að dansarar séu
búnir að slíta af sér ytri lög­
in. Því þessi dans snýst um
innsta lagið, sem er hjarta­
lagið. Dúett þeirra Emilíu og
Ásgeirs Helga Ingvarssonar
er geysifallegur ástardúett
sem kveikir á hughrifum um
ást sem sveiflast frá gleði til
sársauka. Tvær sálir sem eru
samtengdar og gleðja hver
aðra eða meiða. Á meðan
þau tvö dönsuðu var sem
áhorfendur héldu niðri í sér
andanum.
Dans þessi er sprottinn úr
sorg danshöfundarins sem
missti sálufélaga sinn, Mari,
fyrir meira en áratug.
Eftir þessa berskjölduðu
og fallegu frásögn um ástina
bregða dansarar aftur á leik.
Komnir í jakkafötin aftur og
setja upp hattana í leit að
ævintýrum.
Þeir ganga út í salinn und­
ir undirspili baráttusöngsins
Somewhere over the rain­
bow og skima í kringum sig.
Skyndilega eru þeir komnir
inn í áhorfendaraðirnar og
hver á eftir öðrum teygja þeir
sig í einn áhorfanda og teyma
þá síðan á eftir sér upp á svið.
Þingkonur og
borgarstjóri á svið
Ólína Þorvarðardóttir þing­
kona var meðal þeirra sem
voru teymd uppi á svið, sem
og Þórólfur Árnason, fyrrver­
andi borgarstjóri.
Útkoman var stórglæsileg
og kom virkilega á óvart. Þeir
áhorfendur sem fóru upp á
svið stóðu sig ekki síður vel
en dansarar flokksins. Eldri
kona í leðurstígvélum sýndi
karakter og var svo flott að ég
og sessunautur minn stóð­
um upp til að klappa fyrir
henni af einskærri hrifn­
ingu. Ólína Þorvarðardóttir
dansaði eins og fagmaður
og var afslöppuð og flott í
þessum aðstæðum. Þórólfur
Árnason var léttur í bragði
og hafði greinilega af þessu
mikið gaman. Þeir áhorf­
endur sem sátu eftir í salnum
fögnuðu gríðarmikið. Klöpp­
uðu, blístruðu og hrópuðu.
Ég hef aldrei upplifað aðrar
eins tilfinningar á danssýn­
ingu. Þetta var byltingar­
kennt. Eins og að sjá í fyrsta
skipti uppáhaldshljómsveit­
ina sína. Verkið er gríðar­
lega mikilvægt og skilur
eftir sig reynslu og skilaboð í
undirmeðvitundinni sem er
frek. Skilaboðin snúa að því
hversu mikilvægt það er að
vera frjáls og aftur og aftur og
aftur fékk áhorfandinn sömu
áminningar í mismunandi
formi, stíl eða bragði. Eða
um það hversu mikilvægt
það er að vera berskjaldaður
og frjáls. Þessa sýningu verða
allir að sjá.
Bara ein spurning til
dansara! Hvernig stóðust
þið freistinguna að taka Geir
Haarde úr áhorfendasal upp
á svið að dansa? Það hefði
verið bæði fallegt og epískt.
Mögnuð lífsreynsla
n Íslenski dansflokkurinn sýnir tvö verk í Borgarleikhúsinu
Kristjana
Guðbrandsdóttir
kristjana@dv.is
Dans
Großstadtsafari
Danshöfundur: Jo Strömgren
Tónlist: The Young Gods
Ljósahönnum: Aðalsteinn Stefánsson
Búningar: Raven (Hrafnhildur
Hólmgeirsdóttir)
Aðstoð við búninga: Bára Hólmgeirs-
dóttir
Hár og förðun: Ísak Freyr Helgason
Aðstoð við danshöfund: Maria
Henriette Nygård, Gianluca Vincentini
Dansarar: Aðalheiður Halldórsdóttir,
Ásgeir Helgi Magnússon, Cameron
Corbett, Emilía Benedikta Gísladóttir,
Guðmundur Elías Knudsen, Hannes Þór
Egilsson, Hjördís Lilja Örnólfsdóttir,
Katrín Ingvadóttir, Katrín Á. Johnson,
Steve Lorenz.
Minus 16
Danshöfundur: Ohad Naharin
Tónlist: Dean Martin, Yma Sumac,
Rolley Polley, Dick Dale, Tractor’
s Revenge, Ohad Naharin, James
Bowman, the Academy of Ancient
Music, Marusha, og Chopin
Ljósahönnun: Avi Yona Bueno
Búningahönnun: Ohad Naharin
Umsjón með búningum, leikmunum
og sviðsmynd: Elín Edda Árnadóttir
Æfingastjóri: Osnat Kelner
Aðstoðarmaður æfingastjóra:
Michal Sayfan
Íslenski dansflokkurinn í Borgarleikhúsinu
Frábært verk Gott kvöld
í Borgarleikhúsinu. MynD EyÞór ÁrnAson